near east medıcal journal - Kıbrıs Yakın Doğu Üniversitesi

Transkript

NEAR EAST MEDICAL JOURNAL - YAKIN DOĞU TIP DERGİSİ
YEAR - YIL: 2012
VOLUME - CİLT:2
ISSUE - SAYI: 1
MARCH - MART
Owner – Sahibi
Dr. Suat İrfan GÜNSEL
Honorary Editor – Onursal Editör
Prof.Dr. Gamze MOCAN KUZEY
Editor-in-Chief – Baş Editör
Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK
Assistant Editors – Yardımcı Editörler
Prof.Dr. Hasan BESİM
Prof.Dr. Finn RASMUSSEN
Editor of Basic Sciences
Temel Bilimler Editörü
Editor of Medical Sciences
Dahili Bilimler Editörü
Prof.Dr. Nazmi ÖZER
Editor of Surgical Sciences
Cerrahi Bilimler Editörü
Prof.Dr. Kubilay ÇETİNKAYA
Prof.Dr. Fatma Tümay SÖZEN
Editor of Pediatric Sciences
Pediatrik Bilimler Editörü
Prof.Dr. Nerin Nadir BAHÇECİLER
Publishing Editor
Yayın Editörü
Prof.Dr. Ali ÇETİN
Editor of Biostatistics
Biyoistatistik Editörü
Prof.Dr. Ergun KARAOĞLU
Publication Type – Yayın Türü
International Periodic – Uluslararası Süreli Yayın
Language – Yayın Dili
English & Turkish – İngilizce ve Türkçe
Publication Period – Yayımlanma Periyodu
3 issues per year – Yılda 3 sayı
Address – Adres
Web Site – Web Sitesi
http://nemj.neu.edu.tr
e-mail – e-posta
[email protected]
Near East University Faculty of Medicine Dean’s Office, Nicosia, TRNC.
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanlığı, Lefkoşa, KKTC.
i
Editorial Board of Medical Sciences
Dahili Bilimler Editörler Kurulu
Prof.Dr. Nail BULAKBAŞI
Doç.Dr. Aliye TOSUN
Yrd.Doç.Dr. İlker İPEKDAL
Yrd.Doç.Dr. Aslı Feride KAPTANOĞLU
Yrd.Doç.Dr. Serap SOYTAÇ İNANÇLI
Editorial Board of Surgical Sciences
Cerrahi Bilimler Editörler Kurulu
Prof.Dr. Ali Ulvi ÖNDER
Doç.Dr. Orgun DEREN
Yrd.Doç.Dr. Tolga GÜLER
Yrd.Doç.Dr. Kadir Koray BAŞ
Yrd.Doç.Dr. Cem ÇOMUNOĞLU
Editorial Board of Basic Sciences
Temel Bilimler Editörler Kurulu
Editorial Board of Biostatistics
Biyoistatistik Editörler Kurulu
Prof.Dr. Nedim Sezgin İLGİ
Prof.Dr. Nedime SERAKINCI
Yrd.Doç.Dr. Murat UNCU
Prof.Dr. Osman HAYRAN
Doç.Dr. Erdem KARABULUT
Dr. Umut ARSLAN
Publishing Coordinators – Yayın Koordinatörleri
Prof.Dr. Abdullah Erkan TARHAN
Doç.Dr. Nazan ÇOBANOĞLU
Publishing General Secretary – Yayın Genel Sekreteri
Yrd.Doç.Dr. Emil MAMMADOV
Publishing Secretariat – Yayın Sekreteryası
Yrd.Doç.Dr Hasan Mete İNANÇLI.
Yrd.Doç.Dr. Tunis ÖZDOĞANOĞLU
Yrd.Doç.Dr. Belde TARHAN
Yrd.Doç.Dr. Mehmet YAMAN
Uz.Dr. Fuat Türköz ÇİNER
Uz.Dr. Ufuk GENÇALP
Uz.Dr. Kaya SÜER
Uz.Dr. Pembe Hare YİĞİTOĞLU
Uz.Ody. Hatice GARABLİ EĞİTMEN
İngilizce Editörü – Editor of English Language
Dr. Türkan ARCA, Ph.D.
Türkçe Editörü – Editor of Turkish Language
Dr. Şevket ÖZNUR, Ph.D.
ii
Web Site Editor – Web Sitesi Editörü
Ali Erdinç KÖROĞLU
Web Site Assistant Editor – Web Sitesi Editör Yardımcısı
Batur KAÇAMAK
SCIENTIFIC BOARD
Prof.Dr. Tülin Akan
Prof.Dr. Nevzat Alkan
Prof.Dr. Yücel Anadol
Prof.Dr. Emel Türk Arıbaş
Prof.Dr. Teslime Atlı
Prof.Dr. Nerin Nadir Bahçeciler
Prof.Dr. Hasan Besim
Prof.Dr. Nali Bulakbaşı
Prof.Dr. Jagdish Butany
Prof.Dr. Hakan Caner
Prof.Dr. Cemal Cingi
Prof.Dr. Onur Çelik
Prof.Dr. Meral Çetin
Prof.Dr. Ali Çetin
Prof.Dr. Kubilay Çetinkaya
Prof.Dr. Yaşar Çokkeser
Prof.Dr. Çağatay Daphan
Prof.Dr. Oktay Demirkesen
Prof.Dr. Özgür Deren
Prof.Dr. Mehmet Doğanay
Prof.Dr. Michael J. Droller
Prof.Dr. Belma Durupınar
Prof.Dr. Jonathan I. Epstein
Prof.Dr. Ayşe Erbay
Prof.Dr. Taner Kemal Erdağ
Prof.Dr. Emel Erkek
Prof.Dr. Serpil Erol
Prof.Dr. Deniz Doğru Ersöz
Prof.Dr. Ömer Esendal
Prof.Dr. Deniz Gökengin
Prof.Dr. Kemal Görür
Prof.Dr. Tayfun Güngör
Prof.Dr. Serhat Gürpınar
Prof.Dr. Hamit Hancı
Prof.Dr. Süheyla Hilmioğlu Polat
Prof.Dr. Serhat İnaloz
Prof.Dr. Armağan İncesulu
Prof.Dr. Michael Kattan
Prof.Dr. Yusuf Kemal Kemaloğlu
Prof.Dr. Melmet Tıyan
Prof.Dr. Nural Kiper
Prof.Dr. Eric Klein
Prof.Dr. Ali Kutsal
Prof.Dr. W.Robert Lee
Prof.Dr. Latife Mamıkoğlu
Prof.Dr. Nuray Bayar Muluk
Prof.Dr. Birsen Mutlu
Prof.Dr. Sait Naderi
Prof.Dr. Onur Odabaşı
Prof.Dr. M.Dilara Öğünç
Prof.Dr. Uğur Özçelik
Prof.Dr. Mehmet Özmenoğlu
BİLİMSEL KURUL
Prof.Dr. Huluk Öztürk
Prof.Dr. Mack Roach
Prof.Dr. Ertan Sağbaş
Prof.Dr. Bülent Satar
Prof.Dr. Nedime Serakıncı
Prof.Dr. William U. Shipley
Prof.Dr. Joseph A. Smith
Prof.Dr. İhsan Sanısoğlu
Prof.Dr. Mark S. Soloway
Prof.Dr. Süheyla Sürücüoğlu
Prof.Dr. Hüseyin Özden Şener
Prof.Dr. Utku Şenol
Prof.Dr. Erkan Tarhan
Prof.Dr. Ayşe Willke Topçu
Prof.Dr. Bület Topuz
Prof.Dr. Necla Eren Tülek
Prof.Dr. Cemil Uygur
Prof.Dr. Hilmi Uysal
Prof.Dr. Roberto Verna
Prof.Dr. Ata Nevzat Yalçın
Prof.Dr. Tansu Yamazhan
Prof.Dr. Yıldız Yeğenoğlu
Prof.Dr. Taner Yılmaz
Prof.Dr. Köksal Yuca
Prof.Dr. Ayşe Yüce
Doç.Dr. Halil Alış
Doç.Dr. Mustafa Altındiş
Doç.Dr. Kemal Arda
Doç.Dr. Nurten Bakan
Doç.Dr. Çetin Lütfi Baydar
Doç.Dr. Yaşar Bayındır
Doç.Dr. Orhan Baylan
Doç.Dr. Settar Bostanoğlu
Doç.Dr. Kadri Bürüncük
Doç.Dr. İlknur Haberal Can
Doç.Dr. Salih Cesur
Doç.Dr. Emel Çalıkoğlu
Doç.Dr. Orgun Deren
Doç.Dr. Seyra Erbek
Doç.Dr. İlgen Ertam
Doç.Dr. Melek Güra
Doç.Dr. Göknur Haliloğlu
Doç.Dr. Ali İnal
Doç.Dr. Mahmut Tayyar Kalcıoğlu
Doç.Dr. Erkan Karataş
Doç.Dr. Turgut Karlıdağ
Doç.Dr. Hasan Karasen
Doç.Dr. Selçuk Kılıç
Doç.Dr. Göksel Kıter
Doç.Dr. Dilek Yeşim Metin
Doç.Dr. Haldun Oğuz
Doç.Dr. Şerife Gül Öz
Doç.Dr. Fatih Özaltın
Doç.Dr. Müge Özcan
Doç.Dr. Özgür Özerdem
Doç.Dr. Nail Özgüneş
Doç.Dr. Aydan Özkütük
Doç.Dr. Cansın Saçkesen
Doç.Dr. Tutku Soyer
Doç.Dr. Orhan Şencan
Doç.Dr. Güneş Şenol
Doç.Dr. Gülden Sönmez Tamer
Doç.Dr. Hale Toklu
Doç.Dr. Selma Tosun
Doç.Dr. Vedat Turhan
Doç.Dr. Pınar Türkmenoğlu
Doç.Dr. Behiye Uğur
Doç.Dr. Ahmet Ural
Doç.Dr. Gülen Eda Utine
Doç.Dr. Dilek Uygur
Doç.Dr. Şule Ünal
Doç.Dr. Ebru Yalçın
Yrd.Doç.Dr. Ali Acar
Yrd.Doç.Dr. Banu Alcıoğlu
Yrd.Doç.Dr. Hakan Avsever
Yrd.Doç.Dr. Serhat Birengel
Yrd.Doç.Dr. Cem Comunoğlu
Yrd.Doç.Dr. Nebahat Dikici
Yrd.Doç.Dr. Haluk Erdoğan
Yrd.Doç.Dr. Ömer Tolga Güler
Yrd.Doç.Dr. Kaan Gündüz
Yrd.Doç.Dr. Hasan Mete İnançlı
Yrd.Doç.Dr. İlker İpekdal
Yrd.Doç.Dr. Çiğdem Kader
Yrd.Doç.Dr. Aslı Kaptanoğlu
Yrd.Doç.Dr. Emil Mammadov
Yrd.Doç.Dr. Tunis Özdoğanoğlu
Yrd.Doç.Dr. Dudu Özkum
Yrd.Doç.Dr. Ali Shorbagi
Yrd.Doç.Dr. Kaya Süer
Yrd.Doç.Dr. Murat Uncu
Yrd.Doç.Dr. Eyüp Yaycı
Uz.Dr. Ali Akdoğan
Uz.Dr. Elif Aktaş
Uz.Dr. Defne Altıntaş
Uz.Dr. Nazan Çiledağ
Uz.Dr. Habib Gedik
Uz.Dr. Serkan Sertel
Uz.Dr. Özge Uysal Soyer
Uz.Dr. Ayşe Senem Şahlı
Uz.Dr. Erdal Şimşek
Uz.Dr. Murat Varlı
Uz.Dr. Dilek Yağcı
iii
AUTHORS GUIDELINES
The original manuscript and illustrations suitable for publication should be sent by a
link at http://nemj.neu.edu.tr online. You can follow the state of your manuscript
at this website by the manuscript number.
EDITORIAL POLICIES AND PROCEDURES
Near East Medical Journal (NEMJ) provides a forum for publishing clinical research in all areas of medicine from clinical to
basic research, publishes retrospective, prospective clinical studies experimental studies, reviews, case reports, editorial
discussions, letter to editor, describing to surgical technique as “how I do it”, discussions about scientific books.
Manuscripts written in both English or Turkish may be received for evaluation by NEMJ, but should include an title, abstract
and key-words in both English and Turkish. The Journal commits to rigorous peer review, and stipulates freedom from
commercial influence, and promotion of the highest ethical and scientific standards in published articles.
Articles are accepted for publication on the condition that they are original, are not under consideration by another journal, or
have not been previously published. Direct quotations, tables, or illustrations that have appeared in copyrighted material
must be accompanied by written permission for their use from the copyright owner and authors.
ETHICS
o The Journal adheres to the principles set forth in the Helsinki Declaration (http://www.wma.net/en/30publications/
10policies/b3/index.html) and holds that all reported research involving “Human beings” are conducted in accordance with
such principles. Reports describing data obtained from research conducted in human participants must contain a
statement in the MATERIAL AND METHODS section indicating approval by the institutional ethical review board and
submission of “informed consents” by the participants.
o All papers reporting experiments using animals must include a statement in the MATERIAL AND METHODS section
giving assurance that all animals have received human care in compliance with the Guide for the Care and Use of
Laboratory Animals (www.nap.edu/catalog/5140.html ) and indicating approval by the institutional ethical review board.
o Case reports should be accompanied by INFORMED CONSENT whether the identity of the patient is disclosed or not.
o If the proposed publication concerns any commercial product, the author must include in the cover letter a statement
indicating that the author(s) has (have) no financial or other interest in the product or explaining the nature of any relation
(including consultancies) between the author(s) and the manufacturer or distributor of the product.
o If “Ethics Committee Approval” is required for an article, document obtained from ethics committee should be sent to
NEMJ by e-mail ([email protected]).
o It is the authors’ responsibility to prepare a manuscript that meets ethical criteria.
COPYRIGHT
In accordance with the Copyright Act of 1976, a transmittal letter signed by all authors should accompany the manuscript.
This letter must contain the following statements:
In consideration of the NEMJ’s reviewing and editing submission, “manuscript title”, the author(s) undersigned transfers,
assigns, and otherwise conveys all copyright ownership to Near East University in the event that such work is published
in the NEMJ. If this is not possible, an e-mail should be sended to [email protected] by each author by his/her
personal e-mail account after the manuscript was accepted for publication. This mail will be prepared as:
1. The subject of the mail will contain “CR” letters and the manuscript number which is supplied by the editorial
ship. An example for subject name is: “11-001-CR”
2. This mail shold contain the following statement: “In consideration of the NEMJ’s reviewing and editing
submission, ‘manuscript title’, the author(s) undersigned transfers, assigns, and otherwise conveys all
copyright ownership to Near East University in the event that such work is published in the NEMJ.
3. The name of the author, his/her academic degree and institutional affiliation will take place at the bottom of
the maiil as signature.
Published manuscripts become the property of the publisher and may not be published elsewhere without written permission
of NEMJ editorial boards.
MANUSCRIPT CATEGORIES
ORIGINAL ARTICLES: Submission should present research that is pertinent to the field and focus on how the findings can
be applied to the practice of otolaryngology. Original contributions should include:
o Structured abstract; no more than 250 words, which contains (1) purpose, (2) materials and methods, (3) results, and
(4) conclusion. Abbreviations and references should not appear in the abstract.
o Key Words; at least three key-words (MeSH-terms) should be mentioned according to medical subject headings.
o Instruction - Materials and Methods – Results – Discussion – Conclusion - References
CURRENT REVIEWS: Reviews are prepared either directly or upon invitation. Clinically applicable practice-oriented reviews
of topics of contemporary interest and importance will be considered for publication.
Preferred structure of review articles
o Prepare a structured abstract of no more than 250 words followed by at least 3 keywords (MeSH terms) on the same page
o Objectives - Data source - Study selection – Results – Conclusion - References
Data source: Summarize briefly the data source, including time restrictions and exact indexing quick terms used for article retrieval from any bibliographic databases, including restriction to any specific language such as English or to human subjects.
Study selection: Describe criteria used to select studies for detailed review from those identified as relevant to the topic.
CASE REPORTS: These submissions should be case reports of unusual merit that report new information. Manuscripts
should include brief illustrations not more than four.
Case reports may include; Abstract, less than 150 words, is not need to be structured–Introduction-Case presentation that is
clear and concise -Differential diagnosis with supporting testing - Therapeutic aproach (if present) - Conclusion - References
LETTER TO THE EDITOR: Letters to the Editor are welcomed but should be limited to 700 words and no more than 10
references. No abstract and keywords required.
v
MANUSCRIPT FORMAT AND STYLE
Manuscripts will be prepared by using a word processor, like microsoft office word or open office word programs. A short
RUNNING TITLE with one or two words will be given by authors for every manuscript. This short running title should appear
on the upper left corner of each page. Every section will be a separate word files:
o Title page (title)
o Main text (abstract, key words, text, acknowledgements, references) (text),
o Individual tables (tab1, tab2, …),
o Figures (fig1, fig2, …) - Figure legends (legend)
These files have to be called with running title. For example “title-ear.effusion”, “text-ear.effusion”, tab1-ear.effusion”, “fig1ear.effusion”, “legend-ear.effusion”, etc…
TITLE PAGE
On the title page, the title should be specific and clear. Abbreviations should not be used in the title.The title should appear
in English and Turkish. Title page will include each author’s name, highest academic degree, and institutional affiliation,
mailing address, telephone number and if facsimile number if present. Corresponding author will be mentioned with an
asterisk “*”, if not the first author will be accepted as corresponding author. Identify the meeting at which the paper was
presented prior to publication, if any, and grantor(s) of financial support obtained by the authors for the research, if any.
MAIN TEXT
The title of the manuscript must take place at the beginning of the “main text” without names of authors. Avoid uncommon
abbreviations in the text; when they must be used, spell terms out in full at first appearance, followed by the abbreviation in
parentheses. All measurements should be in SI (metric) units. Use generic names for durugs and nonproprietary descriptions
of products and equipment.
TABLES AND ILLUSTRATIONS
Tables should be prepared by table function of the related word process program. The excel or similar programs could not
be used for preparation of the tables. Every table should be labeled and numbered. Indicate their placement in the text in
consecutive numeric order.
Each figure must be identified individually (e.g., Figure 1, Figure 2, etc.) and within the text of the manuscript. Authors may
either prepare the label of the figures or legends in a separate file. Authors will be charged for color illustrations in print. Color
illustrations online are free of charge. The Publisher will provide, upon request, an estimate of the cost of color artwork.
o All figures must be submitted as a separate attachment file. Do not insert figures into the main document
o "Attached Figures" must be identified within the "Main Text" of the paper. The "Attached Figures" must be labeled.
o Authors may either type the label in the "Caption/Legend" box or add a text box onto each figure.
Digital art needs to be created/scanned and saved and submitted as either a TIFF or an EPS, at least 300 dpi.
Figure legends: Each figure must be accompanied by an explanatory legend. They should be brief and specific, and they
should appear on a separate legend file. Use scale markers in the image for electron micrographs, and indicate the type of
stain used. Explain all symbols used in the figure.
REFERENCES should be arranged in order of citation in the text and numbered consecutively. All references must be cited
in the text. References should not be appeared in the structured abstract.
Journal article more than four authors;
1. Ishiyama A, Ishiyama GP, Lopez I, et al. Histopathology of idiopathic chronic recurrent vertigo. Laryngoscope 1996;
106(11): 1340-7.
Journal article in press;
2. Şafak MA, Göçmen H, Samim E, Özeri C. Canal wall down tympanoplasty. Gazi Medical J (in press).
Journal article in a supplement;
3. Paganini EP, Latham D, Abdulhadi M. Practical consideration of recombinant human erythropoietin therapy. Am J Kidney
Dis 1989; 14(suppl 1): 19-36.
Complete book;
4. Paparella MM, Shumrick DA, Gluckman JL, et al (eds): Otolaryngology (ed 3). Philadelphia, PA, Saunders, 1991.
Chapter of book;
5. Luxon LM. Causes of balance disorders, in Stephens D (ed); Adult Audiology, in Kerr AG (ed): Scott-Brown’s
Otolaryngology (ed 5). London, Butterworth, 1987, pp 157-202.
Manuscript Checklist (Before submission)
o Title page with complete mailing address, telephone of all authors.
o Generating a running title which is composed with one or two words.
o Abstract in structured format and keywords in English and Turkish.
o Figures, tables and legends as separate files.
DISCLAIMER
The Publisher and the Editor-in-Chief cannot be held responsible for errors or any consequences arising from the use of
information contained in the journal, the views and opinions expressed do not necessarily reflect those of the Publisher,
Societies and the Editors.
SENDING THE MANUSCRIPT
Your manuscripts prepared according to instructions have to be sent to the journal by the link at website
(http://nemj.neu.edu.tr) or by e-mail ([email protected]).
You may follow the stage of your manuscript by the website or the link below.
MANUSCRIPT FOLLWING LINK
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?authkey=CJjIgNwP&key=0AvwBiEbTxed1dHpPYVNZbnUtTTJscTRiNXhsRkhLR3
c&hl=en_US&authkey=CJjIgNwP#gid=0
vi
YAZARLARA BİLGİ
Yakın Doğu Tıp Dergisine makale göndermek için; http://nemj.neu.edu.tr adresine
bakabilirsiniz. Makalelerinizle ilgili gelişmeleri numarası ile bu adresten takip edebilirsiniz.
GENEL BİLGİLER
Yakın Doğu Tıp Dergisi (YDTD), tıbbın her dalı ile ilgili olabilecek retrospektif, prospektif veya deneysel araştırmalar,
derlemeler, olgu sunumları, editöryal yorum ve tartışmalar, editöre mektuplar, cerrahi teknikler, tıbbi kitap değerlendirmeleri
gibi konuları yayımlayan bilimsel bir dergidir.
Yayımlanmak için gönderilen makalelerin daha önce başka bir yerde yayımlanmamış veya yayımlanmak üzere halen
değerlendirme aşaması altında olmaması gerekir. Eğer makalede daha önce yayımlanmış; alıntı yazı, tablo, resim vs.
mevcut ise makale yazarı, yayın hakkı sahibi ve yazarlarından yazılı izin almak ve bunu makalede belirtmek zorundadır.
Bilimsel toplantılarda sunulan özetler, makalede belirtilmesi koşulu ile kabul edilir.
Makale bilimsel değerlendirme için işleme alındıktan sonra, başlık (title) sayfasında belirtilmiş olan yazar isimleri ve
sıralaması esas alınır.
ETİK SORUMLULUK
o Dergi, “İnsan” öğesinin içinde bulunduğu tüm çalışmalarda Helsinki Deklerasyonu Prensipleri’ne uygunluk
(http://www.wma.net/en/30publications/10policies/b3/ index.html) ilkesini kabul eder. Bu tip çalışmaların varlığında
yazarlar, makalenin MATERYAL VE METOD bölümünde bu prensiplere uygun olarak çalışmayı yaptıklarını, kurumlarının
etik kurullarından ve çalışmaya katılmış insanlardan “Aydınlatılmış Onam” (informed consent) aldıklarını belirtmek
zorundadır.
o Çalışmada “Hayvan” öğesi kullanılmış ise yazarlar, makalenin MATERYAL VE METOD bölümünde Guide for the Care
and Use of Laboratory Animals (www.nap.edu/catalog/5140.html) prensipleri doğrultusunda çalışmalarında hayvan
haklarını koruduklarını ve kurumlarının etik kurullarından onay aldıklarını belirtmek zorundadır.
o Olgu sunumlarında hastanın kimliğinin ortaya çıkmasına bakılmaksızın hastalardan “Aydınlatılmış Onam” alınmalıdır.
o Eğer makalede direkt-indirekt ticari bağlantı veya çalışma için maddi destek veren kurum mevcut ise yazarlar; kullanılan
ticari ürün, ilaç, firma, vb. ile ticari hiçbir ilişkisinin olmadığını ve varsa nasıl bir ilişkisinin olduğunu (konsültan, diğer
anlaşmalar), editöre sunum sayfasında bildirmek zorundadır.
o Makalede “Etik Kurul Onayı” alınması gerekli ise; alınan belge tarayıcıdan elektronik ortama çevrilecek e-mail
([email protected]) ile online olarak ulaştırılacaktır.
o Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.
YAYIN HAKKI
1976 Copyright Act’e göre, bütün yazarlar tarafından imzalanmış yayın haklarının devredildiğini bildiren bir mektup makale ile
birlikte postalanmalıdır. Bu mümkün değilse makale kabul edildikten sonra her bir yazarın kendi mail adresinden yayın
haklarının devredildiğini belirten elektronik posta gönderilmelidir. Bu mektup şekilde olmalıdır:
1. İlgili mail mutlaka [email protected] adresine gönderilmelidir.
2. Gönderilen mailin KONU bölümüne makalenin takip numarası ile birlikte CR ibaresi yer almalı . Örnek: 11-001-CR
3. İlgili yazıda şu ifadeler olmalı "NEMJ Editörlüğüne,” ...” başlıklı bilimsel çalışmanın yazarı olarak, makalemin Near East
Medical Journal tarafından YAYINLANMASINA ve YAYIM haklarının kullanılmasına izin veriyorum."
4. Mailin altına Yazarın ADI-SOYADI, AKADEMİK ÜNVANI, ÇALIŞTIĞI KURUM vb bilgilerin içerdiği İMZA yerine geçecek
ifadeler olmalıdır.
5. Bu mail her bir makale için HER BİR YAZARDAN AYRI AYRI gelmelidir.
Makale yazarlarına, yazıları karşılığında herhangi bir ücret ödenmez. Yazarlar, http://nemj.neu.edu.tr internet adresinden
ulaşacakları “Yayın Hakları Devir Formu”nu doldurup, fax veya posta yoluyla göndermelidirler.
YAZI ÇEŞİTLERİ
ARAŞTIRMALAR: Kliniklerde yapılan prospektif-retrospektif ve her türlü deneysel çalışmaların yapısı şu şekilde olmalıdır:
o Bölümlendirilmiş özet; ortalama 200-250 kelimeden oluşan (1) amaç, (2) materyal-metot, (3) bulgular ve (4) sonuç
bölümlerinden oluşmalıdır. Özette kısaltma ve referans numarası kullanılmamalıdır.
o Anahtar Kelimeler; indeks medikusta yer alan konu başlıklarına uygun en az üç anahtar kelime verilmelidir.
o Giriş - Materyal ve Metot – Bulgular – Tartışma – Sonuç – Teşekkür - Kaynaklar
DERLEME: Doğrudan veya davet edilen yazarlar tarafından hazırlanır. Tıbbi özellik gösteren her türlü konu için son tıp
literatürünü de içine alacak şekilde hazırlanmalıdır. Konuyla ilgili lehte ve aleyhte görüşlere yer verilmeli, yazarın kendi
önerisine göre bir sonuca bağlanmalıdır. Yazarın o konu ile ilgili basılmış yayınlarının olması özellikle tercih nedenidir. Şu
bölümlerden oluşmalıdır;
o Özet; bölümlendirilmiş olması gerekmez ve 250 kelimeyi geçmemelidir.
o Doküman kaynağı - Çalışma seçim kriterleri – Sonuç - Kaynaklar
o Konunun aktarımında kullanılan başlık ve alt başlıklarda numaralandırma sistemi kullanılmalıdır. Örneğin 1. Tanım, 1.1.
İnsidans, 1.2. Etiyoloji, 2. Tedavi, 2.1. Medikal Tedavi, 2.2. Cerrahi Tedavi vb…
Doküman kaynağı: Çalışmanın konusunu oluşturan alanda yapılan taramanın kriterleri (yıl, dil, insan-hayvan çalışması vb),
arama terimleri belirtilmelidir. Çalışma seçim ölçütleri: Taranan çalışmaların kabul etme ve reddetme kriterleri açıklanmalıdır.
OLGU SUNUMU: Nadir görülen, tanı ve tedavide farklılık gösteren olguların sunulduğu makalelerdir. Olgu sunumları açık ve
net olan en fazla 4 şekil içermelidir. Şu bölümlerden oluşmalıdır;
o Özet; bölümlendirilmiş olması gerekmez ve 150 kelimeyi geçmemelidir.
o Giriş - Olgu Sunumu; açık ve net olmadır - Ayırıcı Tanı – Tedavi – Sonuç – Kaynaklar
EDİTÖRE MEKTUP: Editöre mektuplar 700 kelimeyi aşmamalı, kaynak sayısı onun üzerinde olmamalıdır. Editöre
mektuplarda özet ve anahtar kelime gerekmez.
vii
MAKALELERİN YAZIM FORMATI VE SİTİLİ
Makaleler bir bilgisayar yazım programıyla (Microsoft Office Word, Open Office Word vb) hazırlanmalıdır. Makalenin rumuzu
olarak bir veya iki kelimeden oluşan bir kısa başlık oluşturulmalıdır. Makalenin her bir bölümü ayrı bir digital dosya halinde
hazırlanmalıdır;
o Başlık sayfası (title)
o Ana metin (özet, anahtar kelimeler, abstract, key words, metin, teşekkür bölümü, kaynaklar) (text),
o Tablolar (tab1, tab2, …)
o Şekiller (fig1, fig2, …)
o Şekil alt yazıları (legend)
Bu dosyalar isimlendirilirken kısa başlık kullanılmalıdır.
Örneğin “title-ear.effusion”, “text-ear.effusion”, “tab1-ear.effusion”, “fig1-ear.effusion”, “legend-ear.effusion” vb…
BAŞLIK
Başlık sayfasında makalenin başlığı konuyu anlatacak şekilde kısa ve net olmalıdır. Hem Türkçe, hem İngilizce başlık bir
arada verilmelidir. Başlık sayfasında bütün yazarların tam isimleri, akademik ünvanları, çalıştıkları kurum, elektronik
posta adresleri, telefon numaraları ve varsa belgegeçer numaraları bulunmalıdır. İletişim kurulacak yazar yıldız “*”
işaretiyle belirtilmelidir, belirtilmemişse ilk sıradaki yazar kabul edilecektir. Makale daha önce herhangi bir toplantıda
sunulmuşsa belirtilmedir.
ANA METİN
Ana metin hazırlanırken her iki dilde başlık tekrar bulunmalıdır. Başlıkta kısaltma kullanılmamalıdır. Metin içinde kullanılan
kısaltmaların ilk geçtiği yerde tam yazılımı verilmeli, parantez içinde kısaltması yazılmalıdır. Ölçü birimi olarak metrik birimler
tercih edilmeli, diğer birimler açıklayıcı olarak istenirse parantez içinde ayrıca verilebilir. İlaçların ticari isimleri yerine jenerik
isimleri kullanılmalıdır.
TABLOLAR VE ŞEKİLLER
Tablolar word programlarındaki tablo hazırlama menüsüyle hazırlanmalıdır. Tablo hazırlanmasında excel ve benzeri
programlar kullanılmamalıdır. Tablolar metin içindeki geçiş sırasına göre numaralandırılmalı ve isimlendirmelidir.
Şekiller metin içinde geçiş sırasına göre numaralandırılmalıdır. Şekil alt yazıları ayrı bir dosya olarak hazırlanmalıdır. Renkli
olarak basılması istenilen fotoğraflar için ücret talep edilebilir. Online olarak yayınlanacak makalelerdeki renkli fotoğraflar için
ücret talep edilmez. Her bir şekil ayrı bir dosya olarak eklenmelidir. Şekiller metin içinde numaraları ile refere edilmelidir.
Şekil alt yazıları için ayrı bir dosya hazırlanmalıdır (legend).
Dijital olarak gönderilecek şekillerin TIFF veya EPS formatında olması ve en az 300 dpi çözünürlüğe sahip olması gerekir.
Şekil alt yazıları açıklayıcı, mümkün olduğunca kısa ve net olmalıdır. Mikroskobik görüntülerde büyütme derecesi, kullanılan
boyalar ayrıca belirtilmelidir. Şekil üzerinde kullanılan sembollerin açıklaması yapılmalıdır. Alıntı olarak kullanılan çizimler,
tablolar veya 200 kelimeyi geçen metin bölümleri için yazardan ve yayınevinden alınmış yazılı izin makale ile birlikte
gönderilmelidir.
KAYNAKLARIN YAZILIMI
Kaynaklar yazı içinde geçiş sırasına göre numaralanmalıdır. Özet içinde referans numarası kullanılmamalıdır. Yazar ismi 5
ve daha çok ise ilk üç isim sonrasında ve.ark. kısaltması kullanılabilir. Dört yazarlı referanslarda tüm isimler belirtilmelidir.
Kaynak Yazılımı İçin Örnekler
4 isimden çok yazarı olan makale yazılımı;
1. Ishiyama A, Ishiyama GP, Lopez I, et al. Histopathology of idiopathic chronic recurrent vertigo. Laryngoscope 1996;
106(11): 1340-7.
Baskıda olan makale yazılımı;
2. Şafak MA, Göçmen H, Samim E, Özeri C. Canal wall down tympanoplasty. Gazi Medical J (in press).
Ek sayı olarak basılan makale yazılımı;
3.
Paganini EP, Latham D, Abdulhadi M. Practical consideration of recombinant human erythropoietin therapy. Am J
Kidney Dis 1989; 14(suppl 1): 19-36.
Kitapların kaynak gösterilmesi;
4. Paparella MM, Shumrick DA, Gluckman JL, et al (eds): Otolaryngology (ed 3). Philadelphia, PA, Saunders, 1991.
Kitaptan bir bölümün kaynak gösterilmesi;
5. Luxon LM. Causes of balance disorders, in Stephens D (ed); Adult Audiology, in Kerr AG (ed): Scott-Brown’s
Otolaryngology (ed 5). London, Butterworth, 1987, pp 157-202.
MAKALE HAZIRLANMASINDA SON KONTROL LİSTESİ
o Title: Bütün yazarların ünvanları, kadroları, elektronik posta adresleri, telefon numaraları başlık sayfasında bulunmalı.
o Rumuz:Bir iki kelimelik kısa başlık oluşturulup dosya isimlerinde kullanılmalı.
o İki dilde hazırlama: Hem Türkçe, hem İngilizce bölümlendirilmiş özet ve anahtar kelimeler hazırlanmalı.
o Ana metin: Ana metinde yazar isimleri olmamalı, özet ve abstract ile başlamalı, anahtar kelimeler unutulmamalı.
o Ek dosyalar: Şekiller, tablolar ve alt yazılar ayrı dosyalar halinde olmalı.
YASAL SORUMLULUK: Dergide yayınlanan makalelerde veya reklamlarda savunulan görüşler, öne sürülen tezler ve her
türlü alıntıdan doğan sorumluluk yazarlara ve ilgili reklamın kurumuna aittir, derginin editörlüğü, yayın kurulları, hakemleri ve
yayıncı sorumlu tutulamaz.
MAKALENİN GÖNDERİLMESİ: Yukarıdaki formata göre hazırlanmış olan çalışmanız web sitesi (http://nemj.neu.edu.tr)
üzerindeki link aracılığıyla veya e-mail ([email protected]) ile gönderilebilir.
Yazıların takibi için editörlüğün size bildirdiği makale numarası kullanılarak gerek websitesi (http://nemj.neu.edu.tr)
üzerindeki link üzerinden, gerek aşağıdaki link üzerinden açılacak tablo aracılığı ile yapılabilir.
MAKALE TAKİBİ İÇİN LİNK
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?authkey=CJjIgNwP&key=0AvwBiEbTxed1dHpPYVNZbnUtTTJscTRiNXhsRkhLR3
c&hl=en_US&authkey=CJjIgNwP#gid=0
viii
FROM THE EDITOR
EDİTÖRDEN
Dear Colleagues,
Sayın Meslektaşlarım,
Near East Medical Journal (NEMJ) began its second
year and has reached you with the first issue of second
volume, the 2012 March issue.
Although we are at the beginning of our publication life,
we appreciate the intense interest of our colleagues. As
an indicator of this interest, the number of the scientific
studies that are under evaluation for publishing is
increasing steadily.
The fact that NEMJ is an international peer-reviewed
journal that is published in the Turkish Republic of
Northern Cyprus, which makes it a foreign publication
for all other countries, has attracted the attention of our
colleagues. In the forthcoming period we will be
working for our journal to be involved in different
scientific indexes. In this respect, we need the
assistance of our colleagues especially for our journal
to be involved in the citation indexes. To be able to
reach this goal sooner, we need to cite our studies
published in the NEMJ in our other scientific studies.
When your journal is indexed, your published studies
will become even more valuable.
These promising developments related to NEMJ were
overshadowed with the sadness of a sorrowful event.
OUR FATHER attained the mercy of God,
approximately two months ago, on January 13, 2012.
The life of Rauf Raif Denktash was full of challenges
and always spent in struggle. He dedicated his life to
the struggle for the rights of Turkish Cypriots. Although
he had a brilliant mind, his body was very tired, and he
reached the eternal rest 14 days before the celebration
of his 88th birthday. The Turkish Republic of Northern
Cyprus, of which he was the Founding President, was
his greatest legacy for the North Cyprus Turks. His
most important testament was his words "Protect your
state and your flag" which were expressed by him at
every opportunity. Rauf Raif Denktash was one of the
important leaders of both the Turkish Cypriots and the
Turkish World. He will be living in our hearts forever.
I had listened to deceased Mr. Denktash in several
conferences before I had the chance to meet him
personally at the Near East University Medical Faculty
Hospital when I became his doctor during his illness. I
will never forget September 20, 2011, the date at which
I had to perform tracheotomy as a result of his serious
respiratory problem. It was a great honor for me to
meet such a leader who wrote history. We share the
sadness of the people who love him, may God rest his
soul.
Prof. Dr. Mustafa Asım Şafak
Editor- in- chief
Yakın Doğu Tıp Dergisi (YDTD) Mart 2012 sayısıyla ikinci
yılına başlamış, ikinci cildin ilk sayısıyla sizlere ulaşmıştır.
Yayın hayatına yeni başlayan bir dergi olsak da,
meslektaşlarımızın yoğun ilgisini memnuniyetle
görmekteyiz. Bu ilginin göstergesi olarak, yayınlanmak
üzere incelemeye alınan bilimsel çalışmalar giderek artış
göstermektedir.
YDTD, KKTC’de yayımlanan hakemli uluslararası bir dergi
olduğundan, tüm diğer ülkeler için yurtdışı bir yayın olması
özelliği meslektaşlarımızın dikkatinden kaçmamıştır.
Önümüzdeki dönemde derginin çeşitli bilimsel indekslere
alınması için çalışmalarımız olacaktır. Bu açıdan özellikle
“citation index” içinde yer alabilmek için tüm
meslektaşlarımızın yardımına ihtiyaç duymaktayız.
YDTD’de yayımlanan çalışmalar, diğer bilimsel
çalışmalarımızda ne kadar çok referans gösterilirse, bu
amaca o kadar çabuk ulaşacağız. Derginizin indeksleniyor
olması, siz meslektaşlarımızın yayımlanan çalışmalarını bir
kat daha değerli hale getirecektir.
YDTD ile ilgili bu sevinç verici gelişmeleri, büyük bir
üzüntün burukluğu gölgelemiştir. Yaklaşık iki ay kadar
önce, 13 Ocak 2012 tarihinde BABAMIZ Hakk’ın rahmetine
kavuşmuştur. Merhum Rauf Raif Denktaş’ın hayatı
güçlüklerle dolu ve sürekli mücadele içinde geçti. Kıbrıs
Türklerinin hakları için mücadelesine ömrünü adadı. Zihni
hala pırıl pırıldı ancak bedeni çok yorulmuştu, ve 88.
doğum gününü kutlamaya 14 gün kala ebedi istirahatine
çekildi. Kuzey Kıbrıslı Türklere en büyük mirası, Kurucu
Cumhurbaşkanlığını yaptığı Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti
oldu. En önemli vasiyeti ise her fırsatta dile getirdiği
“Devletinize ve Bayrağınıza Sahip Çıkın” sözleriydi. Gerek
Kıbrıs Türklerinin, gerek tüm Türk dünyasının önemli
liderlerinden olan Merhum Rauf Raif Denktaş’ı artık
kalplerimizde yaşatıyoruz.
Daha önce birkaç konferansını dinlediğim Sayın Merhum
Denktaş ile tanışmam, hastalığı nedeniyle doktoru olma
fırsatını bulduğum Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Hastanesinde oldu. Solunumunun giderek ciddileşmesi
üzerine trakeatomi açmak zorunda kaldığım 20 Eylül 2011
tarihini unutamam. Tarih yazmış böyle bir önderi tanıma
fırsatı bulduğum için kendimi şanslı addediyorum. Onu
seven tüm insanların başı sağ olsun, Allah rahmet eylesin.
Prof.Dr. Mustafa Asım Şafak
Baş Editör
ix
NEMJ 2011;1(1):1-5
2012;2(1):1-4
contents – içindekiler
2012;2(1)
Evaluation of Motorcycle Accident Cases Applying
1 2006-2010 Döneminde SDÜ Tıp Fakültesi Adli Tıp
to the Forensic Medicine Department of SDU
Anabilim Dalına Başvuran Motosiklet Kazası
School of Medicine in Period 2006-2010
Olgularının Değerlendirilmesi
KÜPELİ A, DEMİRER M, BAYDAR ÇL, ÇAYLI E.
Ectopic Parathyroid Adenoma in the
Submandibuler Bölgede Ektopik Paratiroid
5
Submandibular Area: Case Report
Adenom: Olgu Sunumu
EYİGYÖR H, SUREN D, YILMAZ MD, OSMA Ü, SEZER C.
Orbital Abscess Secondary to Acute Rhinosinusitis: 10
Akut Rinositüzite Sekonder Orbital Apse: Olgu
Case Report
Sunumu
DOĞAN I, ERKAN AN, KARATAŞ, MÇ, DEMİR S.
Treatment of Coronary Fistula Originating from
Diagonal Coronary Artery and Draining into
Pulmonary Artery
14
Diagonal Koroner Arter ile Pulmoner Arter Arası
Fistülün Tedavisi
KARAKUZU A..
Conservative Management of Massive Ovarian
Hemorrhage Complicating Oral Anticoagulation
After Oocyte Retrieval in an IVF Patient
19
Bir IVF Oglusunda Oral Antikoagülan Kullanımının
Komplikasyonu Olarak Oosit Toplanmasından
Sonra Gelişen Masif Ovaryen Kanamanın
Konservatif Tedavisi
ATAÇAĞ T, YAYCI E, GÜLER ÖT, BAŞ KK, ÇİFTÇİ O.
Variations of the Melanocortin 1 Receptor Gene
Melanokortin 1 Reseptör Gen Varyasyonları ve
23
and Relationship with Malignant Melanoma
Malign Melanoma İlişkisi
ÖZYURT S, KAPTANOĞLU AF.
Trichoblastoma Arising from the Nevus Sebaceous
27
Nevus Sebase Zemininde Gelişen Trikoblastoma
Olgusu
HAKSEVER H, HAKSEVER M.
Excision of Oral Hamartomas in Orofacial Digital
Orofasial Dijital Sendromda Oral Hamartomların
32
Syndrome
Eksizyonu
MUZ SE, İSLAMOĞLU Y, DOĞAN M, GERÇEKER M.
Color Plates
35
Renkli Resimler
xi
NEMJ 2011;1(1):1-5
2012;2(1):1-4
RETROSPEKTİF ÇALIŞMA
RETROSPECTIVE STUDY
2006-2010 DÖNEMİNDE SDÜ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP
ANABİLİM DALINA BAŞVURAN MOTOSİKLET KAZASI
OLGULARININ DEĞERLENDİRİLMESİ
EVALUATION OF MOTORCYCLE ACCIDENT CASES APPLYING TO THE
FORENSIC MEDICINE DEPARTMENT OF SDU SCHOOL OF MEDICINE IN
PERIOD 2006-2010
Ahmet KÜPELİ1 Mustafa DEMİRER1 Çetin Lütfi BAYDAR2 Erdinç ÇAYLI1
Yrd.Doç.Dr.; Adlı Tıp Anabilim Dalı
Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Isparta, Türkiye
2 Doç.Dr.; Adli Tıp Anabilim Dalı
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi, Lefkoşa, KKTC
1
ÖZET
ABSTRACT
Amaç: Ülkemizde yaygınlaşan motosiklet kullanımı ile
birlikte motosiklet kazalarında da artış olduğu gözlenmektedir. Bu çalışmamızda, motosiklet kazalarında meydana gelen yaralanmaların profilini çıkarmak, muhtemel riskleri
ve alınacak önlemleri belirlemek amaçlanmıştır.
Materyal Metod: Çalışmamızda; 01.06.2006- 01.06.2010
tarihleri arasında SDÜ Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim
Dalında motosiklet kazalarına bağlı yaralanmalar sonrasında
düzenlenen adli raporlar retrospektif olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: 35 olgu çalışma kapsamına alındı. Bunların 31’nin
(%88) erkek, 4’ünün (%12) kadın olduğu görüldü. 19
(%54.3) olgunun araç sürücüsü, 5 (%14,3) olgunun yaya, 11
(%31.4) olgunun yolcu olduğu, 23 (%65,7) olguda kafada,
22 (%62.8) olguda üst ve alt ekstremitelerde, 5 (%14,2)
olguda göğüs bölgesinde 3 (%8,5) olguda omurgada
yaralanma meydana geldiği, 12 (%34,2) olguda yaralanmanın hayati tehlikeye neden olduğu, 1 (%2.85) olguda
yüzde sabit ize neden olduğu, 12 (%34,2) olguda nörolojik
sekel kaldığı saptandı.
Sonuç: Motosiklet kazalarının daha ağır travmalara neden
olduğu, önlemler konusunda daha radikal kararlar alınması
gerektiği hususları değerlendirildi.
Aim: An increase in motorcycle accidents along with the
widespread use of motorcycles is observed in our country.
The goal of this study is to profile injuries occurring in
motorcycle accidents and determine possible risks and
measures to be taken.
Materials and Method: In our study, forensic reports
prepared following injuries after motorcycle accidents have
been evaluated retrospectively in the Forensic Medicine
Department of SDÜ School of Medicine between 01.06.200601.06.2010
Findings: 35 patients were included in the study. 31 (88%)
of these were observed to be male and 4 (12%) of these to
be female. It was determined that 19 (54.3%) patients were
vehicle drivers, 5 (14.3%) were pedestrians, 11 (31.4%) were
passengers, 23 (65.7%) were injured on head, 22 (62.8%)
injured on upper and lower extremities, 5 (14.2%) injured in
the chest, 3(8.5%) had spine injury, 12 (34.2%) had life
threatening injury, 1 (2.85%) cases caused hard tract in the
face, 12 (34.2%) of patients had neurologic sequelae.
Conclusion: As a result, it was evaluated that motorcycle
accidents caused severe traumas and more radical decisions
must be taken on measures.
Anahtar Kelimeler: Motosiklet kazası, Travma, Yaralanma,
Key Words: Motorcycle accident, Trauma, Injury
2012;2(1):1-4 – Received: 11.10.2011 - Accepted: 11.01.2012
1
Near East Medical Journal
GİRİŞ
Bulgular
Dünyada her yıl trafik kazalarına bağlı
1,2 milyon kişi ölmekte ve 50 milyon
kişi de yaralanmaktadır. Önümüzdeki
yıllarda, bu oranlarda %65’lik artış
beklenmektedir.1 Motosiklet kazaları
sonucu meydana gelen ölüm ve yaralanmalar da giderek önemli bir sorun
haline gelmektedir. Yapılan bir çalışmada Amerika Birleşik Devletleri’nde
1997’den 2003’e kadar motosiklet satışlarında belirgin bir artış olduğu, aynı
dönemde motosiklet kazalarına bağlı
ölüm sayısının da arttığı bildirilmiştir.2
Anabilim
Dalımızda
01.06.200601.06.2010 döneminde düzenlenen
toplam 1094 rapor taranmış, motosiklet
kazası sonucu yaralanan ve haklarında
rapor düzenlenen 35 olgu saptanarak
çalışmaya dâhil edilmiştir. Motosiklet
kazalarına bağlı yaralanma olgularının
tüm adli vakaların %3.19’unu oluşturduğu saptandı. Olguların 31’nin (%88)
erkek, 4’ünün (%12) kadın olduğu
görüldü. 19 (%54.3) olgunun araç
sürücüsü, 5 (%14,3) olgunun yaya, 11
(%31.4) olgunun yolcu olduğu tespit
edildi. Kazaların oluş şekli incelendiğinde 26 (%74.28) olgu ile en fazla
çarpma şeklinde olduğu, 4 (%11.42)
olguda düşme, 5 (%14,3) olguda ise
yaya kişiye çarpma şeklinde meydana
geldiği tespit edildi.
Tüm motorlu araç sürücülerine oranla
motosiklet sürücüleri daha fazla yaralanma ve ölüm riskine sahiptirler.3
Ülkemizde yaygınlaşan motosiklet
kullanımı ile beraber motosiklet kazalarında da artış olduğu gözlenmektedir.
Yapılan bir çalışmada 2004 yılından
itibaren hem motosiklet hem de diğer
motorlu taşıt satışlarında anlamlı bir
artış olduğu, bu artışın motosiklet kazalarında artışa sebep olurken, diğer
motorlu taşıt kazalarına etkin olmadığı
bildirilmiştir.4
Bu çalışmada giderek bir halk sağlığı
sorunu haline gelen motosiklet kazalarında meydana gelen yaralanmaların
profilini çıkarmak, muhtemel riskleri
belirlemek ve alınacak önlemlere katkıda bulunmak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
01.06.2006 - 01.06.2010 döneminde
Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp
Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalında
motosiklet kazasına bağlı yaralanma
sonrası düzenlenen adli raporlar
retrospektif olarak incelenerek; motosiklet kazalarına bağlı meydana gelen
yaralanmalarda yaş, cinsiyet, yaralanma bölgesi, yaralanmanın hayati tehlikeye ve neden olup olmadığı, yaralanma sonucunda sekel kalıp kalmadığı
hususları değerlendirilmiştir.
2
Meydana gelen travmaların vücut
bölgelerine dağılımı incelendiğinde; 23
(%65,7) olguda kafada, 22 (%62.8)
olguda üst ve alt ekstremitelerde, 5
(%14,2) olguda toraks bölgesinde, 3
(%8,5) olguda omurgada yaralanma
meydana geldiği saptandı (Tablo 1).
Meydana gelen kırıkların dağılımı
incelendiğinde; 28 (%80) olguda kemik
kırığı meydana geldiği, 10 (%28.57)
maksiller kemikte, 8 (%22.85) olguda
Tablo 1: Meydana gelen travmaların vücut
bölgelerine göre dağılımı
Vucut Bölgesi
n (%)
Baş
23 (%65,7)
Toraks
5 (%14,2)
Omurga
3 (%8,5)
Pelvis
5 (%14,2)
Üst ekstremite
6 (%17.14)
Alt ekstremite
8 (%22.85)
2012;2(1):1-4
zigomatik kemikte, 5 (%14.28) olguda
nazal kemikte, 5 (%14.28) olguda
mandibular kemikte, 2 (%5.71) olguda
temporal kemikte, 3 (%8.57) olguda
frontal kemikte, 1 (%2.85) olguda parietal kemikte, 1 (%2.85) olguda etmoidal
kemikte, 2 (%5.71) olguda klavikulada,
1 (%2.85) olguda skapulada, 5 (%14.28)
olguda kostalarda, 2 (%5.71) olguda
lomber vertebrada, 1 (%2.85) olguda
servikal vertebrada, 4 (%11.42) olguda
humerusta, 2 (%5.71) olguda ulnada, 2
(%5.71) olguda radiusta, 2 (%5.71)
olguda metakarpal kemikte, 4 (%11.42)
olguda femurda, 3 (%8.57) olguda
tibiada, 2 (%5.71) olguda fibulada, 4
(%11.42) olguda pelviste, 1 (%2.85)
olguda asetabulumda, 2 (%5.71) olguda metatarsal kemikte kırık meydana
geldiği tespit edildi (Tablo 2).
Olguların 12’sinde (%34,2) yaralanmanın hayati tehlikeye neden olduğu
yönünde rapor düzenlenirken, 1 olguda
da yaralanmanın yüzde sabit ize neden
olduğu yönünde rapor düzenlendiği
görüldü. 12 (%34,2) olguda nörolojik
sekel kaldığı tespit edildi.
Tartışma ve Sonuç
Tüm Dünyada halen trafik kazaları
ölüm ve kalıcı sakatlık nedenlerinin
başında gelmektedir. Ülkemizde ve
Dünyada artan şehirleşme ve şehirli
nüfus, trafiğe çıkan araç sayısında hızlı
artış, gittikçe sıkışan karayolu trafiği,
Tablo 2: Yaralanmada meydana gelen kırıkların
dağılımı
Kırık meydana gelen kemik
n (%)
Kafa kubbe kemikleri
5(%14.28)
Yüz kemikleri
15(%42.85)
Omurga
3(%8.57)
Üst ekstremite
8(%22.85)
Alt ekstremite
8(%22.85)
Pelvis
4(%11.42)
artan yakıt fiyatları, park sorunu gibi
nedenler motosiklet kullanımını oldukça
cazip hale getirmiştir. Motosiklet kullanımındaki yaygınlaşma beraberinde
motosiklet kazalarında artışı da
gündeme getirmiştir. Yapısı gereği
düşük korumalı olan bu aracın
sürücüleri yüksek risk altındadırlar.
Gelişmiş ülkelerde dahi motosiklet
sürücüleri, gittikleri her kilometre için
diğer taşıt sürücülerinden 20 kat fazla
yaralanma ve ölüm riskine sahiptir.5,6
Motosiklet kazalarına erkekler daha
fazla maruz kalmaktadırlar.7-9 Çalışmamızda motosiklet kazalarına maruz
kalan erkeklerin oranı %88 bulunmuştur. Kazaların oluş mekanizmasında çarpmanın yüksek olması benzer
çalışmalarda ön sırada olan düşme ile
uyumlu olmadığı görüldü.
Çalışmamızda kafa ve yüz bölgesi
travmaya en fazla maruz kalan bölgeler
olarak tespit edilmiştir. Bu sonuç
benzer çalışmalarla uyumlu bulunmuştur.10 Kemik kırıklarında kafa ve yüz
kemiklerinin ön sırayı alması bu
bölgelerin
motosiklet
kazalarında
korunmasının önemini ortaya koymaktadır. Bunun için motosiklet sürücülerinde kask kullanımı son derece önemli
hale gelmektedir. Amerika Birleşik
Devletlerinde kask kullanımının zorunlu
hale gelmesi ve kask kullanımının
artması ile motosiklet kazalarına bağlı
ölümlerin %28-73 oranında azaldığı
bildirilmiştir.11 Ancak kaskın görüş
alanını daralttığı, işitmeyi azalttığı, ağır
olmalarının boyun travmalarını kolaylaştırdığı gibi nedenlerle kask kullanma
zorunluluğunun daha gevşek bırakıldığı
bazı eyaletlerde ölümcül seyirli kazaların oranı %23 kadar artış göstermiştir.11-13 Kask kullanmayanların kask
kullananlara göre daha fazla ölüme
maruz kaldıkları, kafa travmalarının
daha fazla olduğu yaralanma skorunun
yüksek bulunduğu ve hastanede kalış
süresinin uzadığı bildirilmiştir.11-14 Yapılan bir çalışma yüz ve beyin travmalarının kask kullanan sürücülerde anlamlı
olarak daha az olduğunu göstermiştir.14
3
Aynı çalışmada yüz ve beyin travmalarının kask kullananlarda, kullanmayanlara göre daha az sıklıkta meydana
geldiği, diğer vücut bölgelerinde
meydana gelen yaralanmaların iki
grupta benzer sıklıkta bulunduğu bildirilmiştir.
Motosiklet kazaları yüksek mortalite ve
morbilite oranlarına karşın, koruyucu
önlemler sayesinde önlenebilir ve
zararları
azaltılabilir
özeliktedirler.
Sürücü eğitimi, kask kullanımının özendirilmesi, denetimlerin arttırılması, aşırı
hız yapmanın engellenmesi, alkollü
araç kullanımının ve fazla yolcu ile
trafiğe çıkmanın önüne geçilmesi alınabilecek önlemler arasında sayılabilir.
KAYNAKLAR
1. http://www.who.int/world-health-day/2004/
infomaterials/worldreport/ en/index.html.
2. Paulozzi LJ. The role of sales of new motorcycles in a
recent increase in motorcycle mortality rates. Journal
of Safety Research 2005; 36: 361-4.
3. Lin MR, Kraus JF. Methodological issues in
motorcycle injury epidemiology. Accid Anal Prev
2008;40:1653-60.
4. Öztürk O.H, Eken C. Motorlu taşıt satışlarının trafik
kazaları üzerine olan etkileri S.D.Ü. Tıp Fak. Derg.
2006; 13(4): 12-5.
5. Dischinger PC, Ryb GE, Ho SM, Braver ER. Injury
patterns and severity among hospitalized otorcyclists:
a comparison of younger and older riders. Annu Proc
Assoc Adv Automot Med 2006; 50: 226-38.
6. Solagberu BA, Ofoegbu CK, Nasir AA, et.al.
Motorcycle injuries in a developing country and the
vulnerability of riders, passengers, and pedestrians. Inj
Prev 2006; 12: 266-8.
7. Çetinus E, Ekerbiçer H. Antakya ili Kırıkhan ilçesindeki
motosiklet kazalarının analizi. Ulusal Travma Cerrahi
Dergisi 2000; 6: 216-21.
8. Mullin B, Jackson R, Langley J, Norton R. Increasing
age and experience:are both protective againts
motorcycle injury? A case-control study. Inj Prev 2000;
6: 32-5.
9. Coben JH, Steiner CA, Owens P. Motorcycle-Related
Hospitalizations in the United States, 2001. Am J Prev
Med 2004; 25: 355-62.
10. Özkan S, İkizceli İ, Akdur O, ve ark. Akademik Acil Tıp
Dergisi 2009; Cilt:8 Sayı:2 Sayfa:25-9.
4
11. Hundley JC, Kilgo PD, Miller PR, et al. Non-helmeted
motorcyclists: a burden to society? A study using the
National Trauma Data Bank. J Trauma 2004; 57: 9449.
12. Houston DJ. Are helmet laws protecting young
motorcyclists? J Safety Res 2007; 38: 329-36.
13. Coben JH, Steiner CA, Miller TR. Characteristics of
motorcycle- related hospitalizations: comparing states
with different helmet laws. Accid Anal Prev 2007; 39:
190-6.
14. Eastridge BJ, Shafi S, Minei JP, et.al. Economic
impact of motorcycle helmets: from impact to
discharge. J Trauma 2006; 60: 978-83.
İLETİŞİM
Doç.Dr. Çetin Lütfi Baydar
[email protected]
2012;2(1):5-9
OLGU SUNUMU
CASE REPORT
SUBMANDİBULER BÖLGEDE EKTOPİK PARATİROİD
ADENOM: OLGU SUNUMU
ECTOPIC PARATHYROID ADENOMA IN THE SUBMANDIBULAR
AREA: CASE REPORT
Hülya EYİGÖR1 Dinç SÜREN2 Mustafa Deniz YILMAZ3 Üstun OSMA3 Cem SEZER4
Uzm.Dr. 3 Doç.Dr. Kulak Burun Boğaz Kliniği,
Uz.Dr. 4 Doç.Dr. Tıbbi Patoloji Kliniği,
Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Antalya, Türkiye
1
2
ÖZET
ABSTRACT
Elli üç yaşında bayan hastada sol submandibular bölgede
yerleşimli ele gelen kitle ve serum kalsiyum, parathormon
yüksekliği mevcuttu. Preoperatif yapılan ultrasonografi, MRI
ve Tc-99m sintigrafi bulguları ile kesin tanı konulamadı.
Hastaya genel anestezi altında eksizyon uygulandı.
Histopatolojik tanı paratiroid adenom ile uyumluydu.
Postoperatif kalsiyum ve parathormon düzeyleri düştü. Nadir
görülen submandibular bölgede yer alan ektopik adenom
olgusu literatür bilgileri eşliğinde sunulmuştur.
A 53-year-old woman presented with a palpable nodule in
the left submandibular area and elevated calcium and
parathormone levels. Preoperative investigation with neck
ultrasound, MRI, Tc-99m scan did not provide a definitive
diagnosis. The patient was subjected to excision of nodule
under general anesthesia. Histopathology confirmed the
presence of a parathyroid adenoma in the submandibular
area. Postoperatively, calcium and parathormone levels
decreased. We report a case of an ectopic parathyroid
adenoma in the submandibular area and present a review of
the literature concerning this rare pathology.
Anahtar
Kelime;
hiperparatiroidizm
Ektopik,
paratiroid
adenom,
Key
Word;
Ectopic,
hyperparathyroidism
parathyroid
adenoma,
5
GİRİŞ
Primer hiperparatiroidizm (PHPT) oldukça nadir görülen endokrin bozukluklardandır ve sıklıkla hastalarda
hiperkalsemiyle seyreder. Klinik, laboratuar, radyolojik ve histopatolojik veriler hastalığın tanısında yardımcı
olabilmektedir.1 Primer hiperparatiroidizm insidansı erişkin populasyonda
yaklaşık %1 iken 55 yaş üzerinde bu
oran %2’den daha fazladır. PHPT
kadın
erkek
oranı
3:1
olarak
bildirilmiştir.2,3
Primer hiperparatiroidizmi olan hastaların büyük çoğunluğunda (%85-90)
neden tek bir paratiroid bezi tutan
adenom iken, %10-15 hastada hiperplazi ve %1-2 hastada paratiroid karsinomudur. İki ya da üç bezin katılımı ile
oluşan çoklu adenom ise %3-10 arasında bildirilmiştir. Genelde çoklu bez
hastalığına 60 yaş üstü olgularda ve
ailesel hiperparatiroidi ve MEN tip I ve
MEN tip IIA’da daha çok rastlanılmaktadır. Hiperparatroidizm nedeni olan
paratiroid adenomlarının da %5-10’u
ektopik yerleşimlidir ve ektopik yerleşim
%5 mediastende, %95 de timus içinde
lokalizedir.2,4 Biz bu çalışmada preoperatif tetkikler ile tanı konulamayan ve
submandibular bölgede yerleşerek
postoperatif
histopatolojik
ektopik
paratiroid adenom tanısı alan olguyu
sunarak literatür bilgilerini gözden
geçirmeyi amaçladık.
OLGU
53 yaşında bayan hasta, son iki yıldır
sol submandibular bölgede lokalize
şişlik yakınması ile kliniğimize başvurdu. Hastanın hipertansiyon hastalığı
daha önceki yıllarda lumbal disk hernisi
ve sağ karpal tünel nedeniyle operasyon geçirmesi dışında ek klinik özelliği
yoktu. Boyun ultrasonografi (USG)’de
boyun orta hat sol lateral kesiminde
tiroid bezinin üstkısmında herhangi bir
yapı ile ilişkisi net olarak tespit
edilmeyen içerisinde hareketli internal
ekolar satanan 20x20x23 mm boyu-
6
Resim 1 : Boyun Magnetik Rezonas görüntülemede (A)
aksiyel ve (B) sagital kesitlerde sol submandibular bölgede
20 mm çapında kitle
tunda kistik görünüm rapor edildi. Tiroid
USG’de, glandda hafif hiperplazi ve her
iki lobda birer adet solid nodül gözlendi.
Boyun Magnetik Rezonans (MR)
görüntülemede nazofarenks, orofarenks ve larenksin doğal olduğu; sol
submandibular bezde yoğun içerikli 20
mm çapında kistik lezyon olarak rapor
edildi (Resim 1 A ve B).
Hastaya üç farklı merkezde 20m Cİ
Teknesyum 99m metoksiisobutilisonitril
(99mTc-MIBI) verilerek yapılan paratiroid sintigrafisinde anterior toraks ve
boyun bölgesinde erken ve geç dönemde paratiroid adenom ile uyumlu
patolojik aktivite tutulumu izlenmemiştir. Submandibular bölgedeki kitleden yapılan ince iğne aspirasyon
2012;2(1):5-9
Resim 3: Water-clear hücre hakimiyeti H&E x200
Resim 2: Histopatolojik kistik lezyon H&E x100
biyopsisi (İİAB)
rapor edildi.
nonspesifik
olarak
Hastanın laboratuar bulguları: serum
kalsiyum 11.1 mg (referans aralığı 8.210.9) serum paratiroid hormon 138
pg/ml (referans aralığı 10-90) olarak
saptanmıştır. Operasyon sırasında kitlenin submandibular glanda komşu ve
ondan tamamen bağımsız olduğu ve
glandın inferio-posteriorunda yerleştiği
saptandı. Yaklaşık 20x20x20 mm çapındaki kistik kitle total olarak eksize
edildi. Hastanın 20 ay sonraki laboratuar ve sintigrafik bulguları normaldi.
Histopatolojik Bulgular
Spesmenin makroskopik görünümü,
topluca en büyük çapı 1,5 cm olan 50
mg ağırlığında kistik doku olarak
tanımlanmıştır. Doku grimsi-kahverengi
renkte olup duvar kalınlığı 0,2 cm’dir.
Hazırlanan kesitlerde, fibröz kapsül
etrafında dizilim gösteren baskın hücre
tipi hücre “water-clear” hücreler olan
kistik lezyon izlenmiştir (Resim 2).
Lezyonel hücrelerin sitoplazmaları berrak, sitoplazma sınırları belirgin, yuvarlak nükleuslu, sınırları belirgindir (Resim
3). Lezyonun mitoz aktivitesi yoktu ve
kapsüle veya kapsül çevresi damarlara
invazyon izlenmemiştir. Lezyon içi dens
fibröz bant gelişimi görülmemiştir. Ki-67
proliferasyon indeksi çok düşüktür(<%1).
Bulgular, paratiroid
uyumlu bulunmuştur.
adenomu
ile
TARTIŞMA
PHPT paratiroid bezinden aşırı parathormon salınımı ve bunun sonucu
hiperkalsemi, hipofosfatemi ve aşırı
kemik rezorpsiyonu ile karakterize bir
hastalıktır. PHPT tanısında en değerli
tanı kriteri serum Ca++ ve parathormon
(PTH) ölçümleridir. Serum kalsiyum
düzeyinin 10,4 mg/dl ‘nin üzerinde
bulunması daima hiperkalsemi süphesi
uyandırmalıdır. Yalnızca PTH düzeyi
yüksekliği tanı için yeterli değildir ancak
hiperkalsemi ile birlikte olması tanısal
önem taşır.3 Bizim hastamızda da preoperatif yapılan laboratuar verilerinde bu
iki değer anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Ancak tanı için tek başına
yeterli değildir.
PHPT’de hastaların %83’ünde neden
paratroid adenomu, %15’inde paratiroid
hiperplazisi ve daha nadir olarak %12’sinde
paratiroid
karsinomasıdır.
Hiperparatroidizm nedeni olan paratiroid adenomlarının da %5-10’u ektopik
yerleşimlidir ve %5 mediastende, %95
de timus içine lokalizedir.2,4
Paratiroid glandların lokalizasyonu
embriyolojik gelişim sırasındaki migrasyonun farklılığından dolayı oldukça
7
değişken olabilir. Ektopik adenomlar
embrolojik migrasyon yollarına göre
mandibula ve mediastinum arasında
her hangi bir yerde yerleşebilir. Embriyonel yaşamda üst paratiroid bezleri
dördüncü, alt paratiroid bezleri üçüncü
brankial poştan gelişir. Üst paratiroidler, ultimobrankial cisimle beraber
göç ettikleri için, son yerleşim yerleri alt
paratiroidlere göre daha sabittir. Alt
paratiroid bezleri, embriyonel yaşamda
timusla beraber göç ettikleri ve oldukça
uzun sayılabilecek bir yol izledikleri
için, karotis bifurkasyonu önünden perikarda kadar olan herhangi bir bölgede
görülebilir. Bazen inferiora ilerleyerek
mediastinum içinde yer alabilirler.
Otopsi serilerinde populasyonun çoğunluğunda dört adet paratiroid bezi
bildirilmiş olup, çoğunlukla (%69) tiroid
bezinin inferior, posterior ya da lateralinde lokalize olan paratiroid bezleri,
timus beziyle olan ortak embriyolojik
gelişimlerinden dolayı %2 oranında
timusla birlikte ön mediastende, %0.2
oranında da mediastende timus
bezinden daha aşağı lokalizasyonda
izlenebilir.3
Başarılı bir tedavi için cerrahi öncesi
paratiroid adenomların tespit edilerek
tam lokalizasyonu saptanmalıdır. Paratiroid adenomlarının tespitinde radyolojik modalite olarak sıklıkla USG ve
MRG kullanılmaktadır.5 USG ucuz,
noninvazif, kolay uygulanabilir bir
yöntem olmasına rağmen paratiroid
bezlerinin yerleşim yerinin sıkça
varyasyon göstermesi yanında, intratiroidal veya ektopik lokalizasyonlardaki
adenomların varlığı bu yöntem ile tanıyı
zorlaştırmaktadır. Ayrıca USG ile tespit
edilen lezyonların da spesifik bir
sonografik görünümü yoktur.5 MRG ile
yapılmış çalışmalarda da yöntemin
sensitivitesi hakkında %36-88 arasında
değişen oranlar bildirilirken, spesifisitesinin ise düşük olduğu vurgulanmaktadır.6 PHPT’ye neden olan tek gland
adenomlarını saptamada paratiroid sintigrafisi ile yapılan tarama ile %85-95
8
doğrulukta sonuçlar alınması bu
tekniğin başarısını göstermektedir.7
Cerrahi tedavinin başarısı lezyon içeren glandın preoperatif lokalizasyonunun tespiti ve anormal bezin normal
dokulardan ayırt edilmesindeki başarıya bağlıdır. 99mTc-MIBI ile yapılan
paratiroid sintigrafisi, paratiroid patolojilerinin lokalizasyonu için yaygın olarak
kullanılmakta olup paratiroid adenomu
tespitinde sensitivite ve spesifitesi
sırasıyla %91 ve %98.8 olarak bildirilmektedir.8 Paratiroid lokalizasyon çalışmaları içinde 99mTc işaretlenmis
sestamibi, %80 duyarlık ile en fazla
kullanılan en uygun yöntemdir. Elde
edilen sonucun doğruluğu uygulayıcının deneyimi ve enstitüye bağımlıdır.
Yalancı pozitif sonuçlar sestamibiye
affinitesi olan tiroid nodülleri nedeniyle
ve yalancı negatif sonuçlar da kistik
paratiroid adenomları nedeniyle ortaya
çıkmaktadır. Bundan dolayı sestamibi
sintigrafileri USG ile kombine edilerek
kullanılabilir. Eğer her ikisi de aynı
görüntünün adenom olduğuna işaret
ederse duyarlılık %96’ya ulaşmaktadır.
Bu tekniğin esası, başlangıçta ve
enjeksiyondan iki saat sonra kalan
aktivitenin tayinine dayanmaktadır.9
Single Photon Emission Computed
Tomography (SPECT) son yıllarda
paratiroid patolojilerinin görüntülenmesinde kullanıma yeni giren bir yöntemdir. Düzlemsel 99mTc-sestamibi sintigrafiye, SPECT eklenirse paratiroid
adenomu görüntülenme olasılığı artmaktadır. Bu tarama yönteminin
özellikle boyunda derin planlarda ya da
mediastende yerleşmiş ektopik paratiroid adenomunu göstermede daha
başarılı olduğu görülmektedir. Paratiroid adenomların gösterilmesinde %95
başarılı iken,multigland patolojilerinde
sensivitesi düşük bulunmuştur.10,11
Rajagopalan ve ark.’larının çalışmasında olgumuzda da olduğu gibi ilk yapılan
USG tanıda yetersiz kalmış, ektopik
adenomun saptanmasında SPECT’i
kullanmışlardır.11 Castellani ve ark.’ları
2012;2(1):5-9
99m
Tc- sestamibi sintigrafi ve USG’yi
PH saptanmasında karşılaştırmışlar ve
özellikle tartışmalı olgularda, 99mTcsestamibi sintigrafi sonuçlarının pozitif
olarak anlamlı olduğu gösterilmiştir.(12,13
Axelrod ve ark. preopearatif yapılan
sintigrafiye ek olarak SPECT’in kullanılması ve dikkatli yorumlanmasıyla
submandibuler üçgende yeralan paratiroid adenomun radyoaktivitesini saptadıklarını bildirmişlerdir.14 Olgumuzda
farklı merkezlerde çok sayıdaki 99mTcsestamibi ve USG paratiroid adenomları saptamada yetersiz kalmıştır. Bu
olguda, SPECT’in kullanılmamış olması
çalışmanın eksik tarafı olarak kabul
edilmiştir. Ancak preoperatif yüksek
seyreden serum kalsiyum ve parathormon düzeylerinin postoperatif erken
dönemde normale dönmesi noninvaziv
bir yöntem olarak ektopik paratiroid
adenom tanısını destekleyebileceğini
göstermektedir.
SONUÇ
Ektopik paratiroid adenomlarında cerrahi en etkili tedavi olup cerrahi başarı
ise büyük oranda bezin lokalizasyonunun preoperatif belirlenmesine bağlıdır.
and venous blood sampling in persistent and recurrent
hyperparathyroidism. Br J Radiol 1997; 70(833):45964.
7. Francis IS, Loney EL, Buscombe JR, et al.
Technetium-99m-sestamibi
dual-phase
SPECT
imaging: concordance with ultrasound. Nucl Med
Commun 1999;20:487-8.
8. Çerçi C, Çerçi SS, Süslü H, et al. Atipik yerleşimli
paratiroid adenomunun gama probe ile tespiti: olgu
sunumu. S.D.Ü Tıp Fak Derg 2007;14:33-7.
9. Chan AK, Duh QY, Katz MH, et al. Clinical
manifestations of primary hyperparathyroidism before
and after parathyroidectomy. A case-control study.
Ann. Surg. 1995;222:402-12.
10. Moka D, Voth E, Dietlein M, et al. Techntium 99mMIBI-SPECT: a highly sensitivi diagnostic tool for
localization of parathyroid adenomas. Surgery
2000;128(1):129-35.
11. Rajagopalan MS, Narla VV, Kander T, et al. ParaHyoid Ectopic Parathyroid Adenoma Localized by Tc99m MIBI SPECT Clin Nucl Med 2008;33(12): 880–1.
12. Castellani M, Reschini E, Longari V, et al. Role of Tc99m sestamibi scintigraphy in the diagnosis and
surgical decision-making process in primary
hyperparathyroid disease. Clin Nucl Med. 2001
Feb;26(2):139-44.
13. Karvounaris DC, Symeonidis N, Triantafyllou A, et al.
A. Ectopic parathyroid adenoma located inside the
hypoglossal nerve. Head Neck. 2010;32(9):1273-6.
KAYNAKLAR
14. Axelrod D, Sisson JC, Cho K, et al. Appearance of
ectopic undescended inferior parathyroid adenomas
on technetium. Tc 99m sestamibi scintigraphy; a
lesson from reoperative parathyroid ectomy. A.M:A
Arch Surg 2003;138(11):1214-8.
1. Grulois V, Buysschaert I, Schoenaers J, et al. Brown
tumour:
presenting
symptom
of
primary
hyperparathyroidism. B-ENT 2005;1(4):191-5.
İLETİŞİM
2. AACE/AAES
Task
Force
on
primary
Hyperparathyroidism.The American association of
Endocrine Surgeons position statement on the
diagnosis
and
management
of
primary
hyperparathyroidism.Endocr Pract 2005;11(1):49-54.
3. Hamdy NA. A Patient with persistent primary
hyperparathyroidism due to a second ectopic
adenoma. Nat Clin Pract Endocrinol Metab 2007;
3(3):311-5.
Uzm Dr.Hülya EYİGÖR
Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi
KBB Klinigi
Antalya
Tel : 0 242 2285180
GSM : 0 533-4267064
E-mail : [email protected]
4. Miura D. Ectopic Parathyroid tumor in the sternohyoid
muscles: Supernumerary Gland in a patient with MEN
type 1. J Bone Miner Res 2005 ;20(8):1478-9.
5. Miller DL, Chang R, Doppman J. et al. JA. Localization
of parathyroid adenomas: superselective arterial DSA
versus superselective conventional angiography.
Radiology 1989; 170(3pt2):1003-6.
6. Fayet P, Hoeffel C, Fulla Y, et al. Technetium-99m
sestamibi scintigraphy, magnetic resonance imaging
9
CASE REPORT
OLGU SUNUMU
ORBITAL ABSCESS SECONDARY TO ACUTE
RHINOSINUSITIS: CASE REPORT
AKUT RİNOSİNÜZİTE SEKONDER ORBİTAL APSE: OLGU SUNUMU
Işılay DOĞAN1 Alper Nabi ERKAN2 Müge Çoban KARATAŞ3 Senay DEMİR4
1MD,
Asistant Dr.; 2MD, Assc.Prof.; Department of Otolaryngology
Asist.Prof.; Department of Ophthalmology
4MD, Specialist of Radiology; Department of Radiology
Baskent University, Faculty of Medicine, Ankara, Turkey
3MD,
ABSTRACT
ÖZET
Rhinosinusitis is the inflammation of the nasal cavity and
paranasal sinus mucosa. If it is not treated, serious
complications may occur. Orbital abscess is a critical
complication of rhinosinusitis that cause vision loss. In this
case, we describe a previously healthy child who presented
with orbital abscess as a severe complication of acute
rhinosinusitis.
Rinosinüzit nazal kavite ve paranazal sinüs mukozasının
inflamasyonudur. Tedavi edilmediği takdirde bazı ciddi
komplikasyonlar meydana gelebilir. Orbital apse görme
kaybına sebep olan önemli komplikasyonlardan biridir. Bu
olguda, akut rinosinüzitin ciddi bir komplikasyonu olan orbital
apse ile başvuran sağlıklı bir çocuk tartışılmıştır.
Key Words: Sinusitis; Complications; Orbital Abscess.
Anahtar Kelimeler: Sinüzit; Komplikasyonlar; Orbital Apse
10
2012;2(1):10-13
INTRODUCTION
Rhinosinusitis is a common disease
that rarely bears severe orbital
complications, which require a fast
multidisciplinary approach. Before the
advent of antibiotic therapy, the
prevalence of post-rhinosinusitis orbital
complications was very high. Among
the children, the most common
complication of acute rhinosinusitis is
periorbital cellulitis.1 An orbital abscess
occurs when the orbital cellulitis
coalesces into a discrete collection of
pus within the orbital tissues. Orbital
abscesses, by virtue of increased
intraorbital pressure, cause proptosis,
stretching of the optic nerve, and also
cause infective and toxic optic nerve
palsies.2 Here, we describe a
previously healthy child who presented
with an orbital abscess as a severe
complication of rhinosinusitis.
CASE
A 14-year-old girl was brought to the
ENT department of the University
Hospital with a history of fever and a
three-day duration of swelling of the
eyelids in the right eye. She had no
history of any changes in vision,
Figure 1: Coronal plane CT image showing the intraorbital
abcess under the bony floor of right orbit on coronal and
sagital planes after intravenous contrast administration.
The abcess enhances periferally, it extends anteriorly and
partly encircles the orbital rim. Also marked sinusitis on the
right side is in the field of view.
including diplopia, and had no difficulties in seeing with her left eye. Initial
examination revealed proptosis, chemosis, erythema and edema of both
the upper and lower right eyelid. There
was pus in the right middle meatus.
Fundus examinations were normal and
visual acuity was 6/10. The left eye
was normal. A systemic examination
did not show any abnormality. The
white blood cell count was 12,100/mm³.
The CT scans of paranasal sinuses
and orbits demonstrated right-sided
pansinusitis and an intraorbital abcess
under the bony floor of right orbit
(Figure 1, 2). With these findings,
urgent right-sided FESS and drainage
of the orbital abscess with a
superolateral upper lid incision were
performed under general anesthesia.
The orbital abscess mate-rial was sent
for culture. The specimen was then
sent
for
pathological
and
microbiological examination. A histopathologic examination of the specimen revealed inflammatory polypoid
changes secondary to inflammation.
Additionally, no organisms grew in the
culture.
Post-operatively, intravenous third
generation cephalosporin 2x1 gr/day,
Figure 2: Sagital plane CT image after intravenous
contrast medium, showing the intraorbital abcess near the
bony floor of the orbit. It is expanding anteriorly under the
subcutaneous fat and partly encircling the orbital rim. Also
marked sinusitis on the right side is in the field of view.
11
nasal and systemic decongestant and
local ophthalmological drops were
given. The patient’s proptosis and
erythema of the right eye subsided
completely after three days. The
patient was discharged from hospital
with oral antibiotics and received
follow-up examinations at regular
intervals. Visual acuity at the time of
discharge from the hospital was 10/10
in the right eye.
DISCUSSION
Ocular complications from rhinosinusitis can arise from various sources.
The orbits are separated from their
surrounding structures by very thin
bone. The lamina papyracea is a
paper-thin bone that divides the nose
and the orbit. The venous and
lymphatic system connects these
anatomic regions. The infection can
enter the orbit through any one of these
sites. Also, any bony dehiscence or
defect, whether congenital or traumatic,
can directly lead to the spread of the
infection.3 In our case, right-sided
pansinusitis was reported and the
spread of infection may have entered
the orbit through the thin lamina
papyracea.
In particular, infants and young children
are more prone to orbital complications, while older children are
susceptible to intracranial complications. Upper respiratory tract infections
occur more frequently in this age group
who are more sensitive because of a
thinner bony septa and sinus wall,
greater porosity of bones, open suture
lines, and larger vascular foramina.1
An orbital abscess occurs when orbital
cellulitis coalesces into a discrete
collection of pus within the orbital
tissues. Less frequent in the etiologies
of other cases include: dacryocystitis,
retained orbital foreign body, periocular
trauma, a history of surgical intervention, dental infection, endophthalmitis,
orbital tumors, and similar issues. This
12
is a serious complication that can be
associated with severe proptosis and
chemosis, complete ophthalmoplegia,
and visual impairment with a risk for
progression to irreversible blindness.4
Ocular complications are easier to
detect because ocular swelling or
movement impairment appears early in
all types of complications.
The mainstay of medical treatment is
the intravenous administration of
broad-spectrum antibiotics. The combination of a third-generation cephalosporin and flucloxacillin or metronidazole
could be a good choice. A nasal decongestant, either topical or oral, mucolytics and saline irrigations may help
promote sinus drainage.
For orbital abscesses refractory to
antibiotics treatment, surgical decompression is the preferred therapy.
Incision and drainage of a lid abscess
is occasionally necessary.5 Abscess
drainage can be achieved by an open
procedure, such as external ethmoidectomy, or by functional endoscopic
sinus surgery.
CONCLUSION
Orbital
abscess
is
a
serious
complication with a risk for progression
to irreversible blindness. The clinical
examination alone is not always helpful
and therefore a CT scan can be useful
to estimate the extent of the infection
inside the orbit. This demands immediate and aggressive action from the
treating physician.
2012;2(1):10-13
REFERENCES
CORRESPONDENCE
1- Stankiewicz JA, Newell DJ, Park AH. Complications of
inflammatory disease of the sinuses. Otolaryngol Clin
North Am. 1993;26:639-55.
Alper Nabi Erkan, MD.
2- Gallagher RM, Gross CW, Phillips CD. Suppurative
intracranial complications of sinusitis. Laryngoscope
1998;108:1635-42.
3- Maniglia AJ, Kronberg FG, Culbertson M. Visual loss
associated orbital and sinus disease. Laryngoscope
1984;94:1050-9.
Baskent University Seyhan Hospital
ENT Clinic
Baraj Yolu 1. Durak 01130 SeyhanAdana/ Turkey
Tel: +90 322 4586868- 2302/03
Fax: +90 322 4592622
E-mail: [email protected]
4- Sultész M, Csákányi Z, Majoros T, Farkas Z, Katona G.
Acute bacterial rhinosinusitis and its complications in our
pediatric otolaryngological department between 1997 and
2006. Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2009;73:1507-12.
5- Younis RT, Lazar RH, Bustillo A, et al. Orbital infection
as a complication of sinusitis: Are diagnostic and treatment
trends changing? Ear Nose Throat J 2002;81:771-5.
13
NEMJSUNUMU
2011;1(1):1-5
OLGU
u
CASE
REPORT
DİAGONAL KORONER ARTER İLE PULMONER ARTER
ARASI FİSTÜL’ÜN TEDAVİSİ
TREATMENT OF CORONARY FISTULA ORIGINATING FROM
DIAGONAL CORONARY ARTERY AND DRAINING INTO PULMONARY
ARTERY
Aydın KARAKUZU
Uz.Dr., Kalp Damar Cerrahisi Uzmanı
SB Ankara Etlik İhtisas E.A.H, Kalp Damar Cerrahisi Kliniği, Ankara, Türkiye
ÖZET
ABSTRACT
Koroner arterler fistülleri koroner arterler ile kalp boşlukları,
koroner sinüsler,vena cava superior, pulmoner arter
veyapulmoner ven arasında kapiller sistemi olmayan direk
bağlantılardır ve hemodinamik önem taşıyan doğumsal
koroner arter anomalilerinin en sık görülenidir. Çoğu vakada
asemptomatik olduklarından görülme sıklığı kesin olarak
bilnmemekle birlikte literatürde sıklığı 1/50000 canlı doğum
olarak verilmektedir. Koroner fistüllerin tedavisinde invazive
kardiyolojideki gelişmeler e paralel olarak perkütan girişimsel
tedavi günümüzde öncelikli seçenek olarak öne çıkmışsada
cerrahi tedavideki seçeneklerden birisi olarak halen yerini
muhafaza etmektedir. Atipik göğüs ağrısı,efor dispnesi ve
halsizlik şikayetleri ile başvuran ve Göğüs Hastalıkları kliniği
tarafından da kronik obstruktif akciğer hastalığı tanısı ile
tedavi edilmekte olan 71 yaşındaki erkek hastada risk
faktörleride göz önüne alınarak kardiyoloji bölümünce
konsülte edildi ve koroner anjiografi yapılmasına karar
verildi.Anjiografi sonunda diagonal 2 koroner arter ile
pulmoner arter arasında koroner fistül saptandı. Hastada
Qp/Qs <1.3 olarak saptandı ve asetil salisilik asit 1x100 mgr,
diltiazemSR 1x90 mgr ve endokardit proflaksisi ile takip
önerildi. Nadir görülen bu doğumsal anomaliye ve bu
anomalinin tedavisi ile ilgili literatüre dikkatinizi çekmek
amacı ile bu vakayı takdim etmek istedik.
Congenital arteriovenous or arterioarterial fistulae of
coronary arteries are direct connections between a branch of
coronary artery and lumen of one of the four
chambers,coronary sinus,the superior vena cavae, the
pulmonary artery or the pulmonary veins without intervening
capillary stems and are the most frequent inherited coronary
artery disorder with hemodynamic significance. Since most of
the cases are asymptomatic it is almost impossible to
determine the exact incidence but it is estimated as 1/50000
live births. Invasive cardiological procedures seems to be the
first option for the treatment of coronary fistula but surgery
also still remains as another option. 71 years old male patient
was admitted to us complaining from chest pain,dsypnea,
and fatigue who was also treated by chest diseases
department after being diagnosed of having chronic
obstructive
lung
disease.
Following
cardiology
consultationcoronary angiography was performed to him and
a fistula was found between diagonal 2 arteries and
pulmonary artery. Qp/Qs was calculated as <1.3 and clinical
follow up with asetil salisilic acid 1x100 mgr, diltiazem SR
1x90 mgr and endocarditis proflaxy was suggested. We want
to bring this very rare congenital coronary anomaly to your
attention and present the updated literature information.
Anahtar Kelimeler: Arterio-arteriyel koroel fistül, konjenital Key Words: Arterio-arterial coronary fistula,congenital heart
disease, coronary arteries
kalp hastalığı, koroner arterler
14
2012;2(1):14-18
GİRİŞ
Koroner arter fistülleri nadir görülen
doğumsal kalp anomalileridir. Koroner
arter fistüllerinin başlangıç noktasında
herhangi bir anormallik yoktur yani
koroner arterler kendi doğal sinüslerinden normal olarak çıkarlar. Fistüllerde sorun koroner damarların sonlandığı
açıldığı noktalardır. Bu sonlanmalar tek
veya birden fazla damarsal kanal
yoluyla yada bir ağ şeklindeki mikro
kanallar yoluyla olabilir. Eğer koroner
damarlar venöz sisteme açılırsa arteriovenöz fistül olarak tanımlanır. Koroner fistüllerin %40’ı sağ ventriküle,
%25’i sağ atriuma, %15’i pulmoner
artere %7’si koroner sinüse ve çok
nadiren de vena cava superior’a drene
olurlar.
Koroner fistüller yatrojenik olarak travma sonrası, koroner yada kapak cerrahisi sonrasında, kalp transplantasyonu
sonrasında, intrakoroner girişimler sonrasında yada endomyokardial biyopsiler sonrasında da gelişebilirler.
Koroner fistüllerin tedavisinde tercih
edilecek yöntem fistülün oluşturduğu
hemodinamik durum, fistülün anatomik
lokalizasyonu ve seyri ile de alakalıdır.
Fistülün yol açtığı hemodinamik parametrelerdeki değişiklik ve bu değişikliğin yol açtığı klinik tablo fistülün
tedavisinin ne olması gerektiği konusunda yol gösterici belirgin kriterleri
oluşturur. Bu noktada asemptomatik
hastalarda fistülün kapatılıp kapatılmayacağı konusuda ayrıca irdelenmesi
gereken bir durumdur.
OLGU
71 yaşında erkek hasta eforla ilgisi
olmayan göğüs ağrısı, halsizlik ve efor
kapasitesinde azalma şikayetleri ile
bize başvurdu.
Öyküsünde mevcut şikayetlerinin son
1-2 yılda ortaya çıktığı ve son 2 ayda
daha da yoğunlaştığını ifade ediyordu.
Özgeçmişinde kronik obstruktif akciğer
hastalığı nedeni ile takip ve tedavide
olduğu, teofillin 2x200mgr, salbutamol
2x12 mcg kullanmakta olduğu öğrenildi. Soygeçmişinde koroner arter hastalığı öyküsü kuvvetli mevcuttu.
Fizik Muayenesinde; arteriel kan basıncı 160/90mmHg, nabız 88 vuru/dakika,
boyu 165 santimetre kilosu 80 kilogramdı. Dinlemekle kalp ritmik ek ses
üfürüm yoktu. Solunum sesleri bilateral
kabalaşmış ve yaygın bilateral wheezing mevcuttu. Havalanma sağ akciğer
orta ve alt zonlarda sola oranla azalmıştı. Diğer sistem bulguları normaldi.
Tetkiklerinde biokimyasal tablo normaldi. Elektrokardiyografisinde yaygın
olmayan “t” negatifliği vardı. Bruce
protokolü ile yapılan efor testini hasta
nefes darlığı nedeni ile tamamlayamadı. Transtorasik ekokardiyografide
minimal mitral yetmezlik ve grade 2
diyastolik disfonksiyon saptandı.
Hastaya koroner anjiografi yapıldı ve
diagonal 2 koroner arter ile pulmoner
arter arasında arterioarterial koroner
fistül
saptandı.
Koroner
arterler
normaldi.
Koroner
sinüs
doluşu
normaldi. Fistül diagonal 2 koroner
arterden pulmoner artre drene oluyordu
ve akımlar oranı Qp/Qs <1.3 olarak
hesaplandı.
Kardiyoloji Kalp Damar Cerrahisi kliniklerinin ortak kararı ile hasta Asetil salisilik asit 1x100 mgr diltiazem SR 1x90
mgr ve endokardit proflaksisi ve rutin
Kardiyoloji kliniği poliklinik kontrollerine
gelmesi önerileri ile takibe alındı.
TARTIŞMA
Koroner fistüller çoğunlukla doğumsaldır. Nadiren lokal inflamasyona, travmaya, miksomaya ya da myokard
enfarktüsü sonrasında da gelişebilirler.
Doğumsal oluşanların etyopatogenezi
tam olarak aydınlatılamamış olsada
embriyogenezis sırasında endokard ile
myokard arasında kanlanmayı sağlayan Thebesian venlerin persistansı
suçlanmaktadır.
Koroner fistüllerin başlangıç yerinden
ziyade sonlandığı drene olduğu yer
15
hemodinamik sonuçların oluşmasına
yol açar. Fistüllerin tekli veya multiple
damarsal bir yatak yada balık ağı
tarzında gerçek anlamda damarsal bir
yatak olarak tanımlanamayan yapılarla
drene olabilirler.
Hastaların çoğu asemptomatiktir. En
sık halsizlik efor kapasitesinde azalma
şikayeti ile hekime başvuru yapılır. Bu
belki de artan sol-sağ şant ile açıklanabilir. Anjina veya myokard enfarktüsü
vakaların çok azında görülür. Koroner
fistüllerde sol ventrikül ile koroner
kapiller arasında diyastolik basınç farkı
çok az olup bu nedenle fistüle bağlı
koroner steal çok az oranda gelişebilir.
Endocardit, aritmi, inme, pulmoner
hipertansiyon kalp yatmezliği, ani ölüm
gibi klinik tablolar sessiz geçen erken
gençlik döneminden sonra ortaya
çıkabilecek tablolardır.
Hastaların fizik muayenesinde karakteristik bir bulgu olmamakla beraber
üfürm duyulabilir ve bu hallerde çoğu
kez patent ductus arteriozus ilede
karışır.
Tanı koymada transtorasik ekokardiyografi, transösefagial ekokardiyografi
yardımcı olmaktaysa da halen koroner
anjiografi altın standarttır. Son yıllarda
BT koroner anjiografi ile magnetik
rezonans anjiografide kullanılmaktadır.
Koroner fistüllerin oluşturduğu hemodinamik değişiklik ve buna bağlı oluşan
fizyolojik yanıt fistülün taşıdığı volume
ve fistülün drene olduğu yere bağlıdır.
Normalde aort kökünden atılan kan
hacminin %10‘nu koroner dolaşıma
katılır. Fistül aracılığı ile koroner
sistemden örneğin sağ sisteme volume
yükü artışı gelirse bu fizyolojik olarak
soldan sağa şant olarak değerlendirilir
ve sol sağ şantın neden olduğu klinik
tablo ortaya çıkar. Hastaların büyük
çoğunluğu asemptomatik olup başka
nedenlerle yapılan tetkiklerde tesadüfen saptanırlar. Liberthson ve arkadaşları yayınladıkları 174 vakalık derlemede tüm koroner fistül hastalarında
16
semptomatik olanların sadece %30
olduğunu yazmışlardır. Asemptomatik
olan bu vakalarda ani ölüm, kalp
yetmezliği ve enfektif endokardit gibi
ciddi klinik tablolar görülmektedir.
Teşhis edildikten sonra tedavi edilmeyen hastalarda doğal seyrin ne olduğu
konusunda kaynaklarda yayınlanmış
bir bilgiye ulaşılamamıştır.
Koroner fistüllerde bakteriel endokardit
riski daima mevcuttur ve bu risk
fistüldeki türbülan kan akımından
kaynaklanmaktadır. Koroner fistüllerde
ayrıca zamanla çap artışı olabilmekte
buda kalp yetmezliği sonucunu doğurmaktadır. Kalp yetmezliği oluşması
sadece çap artışına bağlı olarak gelişmez bu durum taşınan volume yükünün
sonunda oluşur.
Fistülün taşıdığı volume ve bu volumu
taşıdığı yer hastanın kliniğinden sorumludur. Bu noktada pulmoner yatağa
taşınan kan akımının ki bu Qp olarak
tanımlanır sistemik kan akımımna Qs
oranı bize tedavide karar vermekte
kullanılan temel parametrelerdendir.
Qp/Qs şant oranı yani pulmoner yatağa
kan akımının sistemik kan akımına
oranı 1.3 üzerinde ise bu fistül
kapatılmalıdır bu oranın altında şanta
yol açan fistüller de kapatmayı gerektiren başka bir hal yoksa tıbbi takip
önerilir.
Tıbbi tedavide hastalara anti agregan
tedavi, kalsiyum kanal blokerleri, ve
nitratlar kullanılmakta ve endokardit
proflaksiside önerilmektedir.
Bazı ekipler asemptomatik de olsalar
fistüllerin olası komplikasyonları nedeni
ile kapatılmasını tavsiye etmektedirler
ancak bu konu kanımca tartışmaya
açıktır.
Klinik tablo ve şant oranı nedeniyle
kapatılmasına karar verilen koroner
fistüllerde son yıllardaki gelişmelere
paralel olarak perkütan yolla transkateter kapatma öne çıkmaktadır. Cerrahi
olarak kapatma işlemi giderek vakadan
2012;2(1):14-18
vakaya değişiklik göstermekle birlikte
giderek ikinci ikinci seçenek olarak
görülmektedir. Cerrahi tedavinin kardiyopulmoner by pass eşliğinde yapılıp
yapılamayacağı ayrıca tartışılmaktadır.
Çok nadirde olarakta olsa koroner
fistüller medikal takip esnasında spontan olarak kapanabilmektedirler. Literatürde transkateter kapatma ve cerrahi
kapatma aşağı yukarı aynı mortalite ve
morbitide oranları ile yapılabilmekte
olduğu yazılmaktadır. Cerrahi kapama
sonrasında rezidüel geçişleri olan
seriler yayınlanmıştır. Aynı şekilde
transkateter kapatma sonrası uzun
dönem takiplerde de rezidüel geçişin
sebat ettiği de yazılmıştır.
Cerrahi açıdan bakıldığında fistülün
anatomik seyri ve genişliğide cerrahi
stratejiyi belirlemede önemlidir. Ameliyat esnasında genellikle kardiyopulmoner by pass a ihtiyaç duyulmaz. Fistüle
bağlı geniş anevrizmaların olduğu
hallerde ameliyatın kardiyopulmoner by
pass eşliğinde yapılması daha tercih
edilen bir yöntemdir. Bazı vakalarda
fistülün drene olduğu yerden kapatılma
tercih edilebilmektedir örneğin pulmoner arterin açılıp fistülün drene olduğu
noktadan kapatılması.Bunun dışında
direk epikardiyal veya endokardiyal
ligasyon yöntemi ilede fistül cerrahi
olarak kapatılabilir.
Yukarda da belirtildiği gibi uygun seyirli
ve çaplı vakalarda koroner fistüller
endolüminal
prosedürler
ya
da
embolizasyon ile transkateter yöntemlerle kapatılabilmektedir. Bu yöntemlerin daha az invazive olması ve makul
mortalite ve morbitide oranlarının
olması giderek daha fazla tercih edilmelerine yol açmaktadır. Son yıllarda
artık tedavide ilk seçenek haline
gelmişlerdir.
SONUÇ
Takdim ettiğimiz vaka vesilesi ile
koroner fistüllerin güncel tedavi kriterlerini gözden geçirip dikkatinize
sunmak istedik. Nadir görülen koroner
fistüllerin tedavisi klinik deneyime göre
farklılık gösterebilmektedir. Tedavide
öncelikli tercihimiz eğer tıbbi tedavi
tercih edilmeyecek ise fistülün uygun
seyri ve yapısının olması halinde
invazive kardiyolojik girişimler olup
transkateter kapatmadır. Ancak yine de
cerrahi seçenek akılda tutulmalıdır.
Koroner fistüllerde akımlarının oranı ve
hastanın klinik tablosu karar vermede
esas aldığımız temel kriterlerdir.
KAYNAKLAR
1. Demirkılıç U, Özal E, Bingöl Het.al. Surgical
Treatment of Coronary Artery Fistulas, Asian
Cardiovasc. Thorac.Ann 2004;12:133-8.
2. Schumacher G, Roithmaler A, Lorenz HP, et.al.
Congenital Coronary Artery Fistula in Infancy and
Childhood: Diagnostic and Therapeutic Aspects.
Thoracic and Cardiaovasc. Surgeon 45(1997):287-94.
3. Hobbs RE, Millit HD, Raphavan PV, Moodie DS,
Sheldon W. Coronary artery fistulae: 10 years
review.Cleve. Clinc.Q 1982;29:191-7.
4. İyisoy A, Arslan Z, Demirtaş E.Koroner arter ile sol
ventrikül arası fistül Gülhane Tıp Dergisi
2003;45(2):203-5.
5. Meisner A, Lins M, Hermann M. Multiple coronary
artery-left
ventricular fistulae;
Hemodynamic
quantification by intracoronary doppler ultrasound.
Heart 1997;78:91-3.
6. Karakuzu A. Yalçınkaya E. Kutsi. H. Barcin C. Balkan
Military Review 2009;12,159-63.
7. Taoka Y, Nomura M, Harada M, et al. Coronary
pulmonary arteryfistula depicted by multiplanar
reconstruction using magnetic resonans imaging.Jap
Circ. J 1998;62:455-7.
8. Liberthson R. Sagar K, et.al. Congenital Coronary
arteriovenous fistula.Circulation1979;59:849-54.
9. Lau G. Sudden Death arising from a congenital
coronary fistula.Forensic Sci.Int 1995;73:125-30.
10. Kirklin JW, Barret Boyce BG, Congenital Anomalies of
Coronary Arteries Cardiac Surgery Sec.ed.vol.2
London NewYork ChurchillLivingstone;1993:1167-93.
11. Özdemir M, Cimri M. Coronary artery to left ventricuar
fistula: Case report and review of the literatura. Act.
Cardol.2001 Jun:56(3):191-94.
12. Ata Y, Turk T, Bıcer M, et.al. Coronary arteriovenous
fistulas in adults:natural history and management
strategies. J Cardiothorac. Surg.2009 Nov6;4:62.
13. Hackett D, Hallidie-Smith KA. Spontaneous closure of
coronary artery fistula.Br Heart J 1984; 52:477-9.
14. Armsby LR,Keane JF, Sherwood MC, et.al.
Management of coronary fistula. J Am Coll Cardiol
2002;39:1026-32.
17
15. Rittenhouse EA, Doty DB, Ehrenhaf tJL. Congenital
coronary fistula. Ann Thorac Surg 1975; 20:468.
İLETİŞİM
16. Okubo M, Nykanen D, et.al. Outcomes of
transcatheter embolization in the treatment of
coronary fistula. Catheter Cardiovasc Interv.
2001;51:510-517.
[email protected]
18
Dr. Aydın Karakuzu
2012;2(1):19-22
CASE REPORT
2
OLGU
SUNUMU
CONSERVATIVE MANAGEMENT OF MASSIVE OVARIAN
HEMORRHAGE COMPLICATING ORAL
ANTICOAGULATION AFTER OOCYTE RETRIVAL IN AN
IVF PATIENT
BİR IVF OLGUSUNDA ORAL ANTİKOAGÜLAN KULLANIMININ
KOMPLİKASYONU OLARAK OOSİT TOPLANMASINDAN SONRA
GELİŞEN MASİF OVARYEN KANAMANIN KONSERVATİF TEDAVİSİ
Tijen ATAÇAĞ1 Eyup YAYCI1 Ömer Tolga GÜLER2 Kadir Koray BAŞ3
Orçun ÇİFTÇİ4
1MD,
Specialist of Obstetrics and Gynecology
Ass.Prof. Department of Obstetrics and Gynecology
3MD, Ass.Prof. Department of General Surgery
4MD, Ass.Prof. Department of Cardiology
Near East University Faculty of Medicine, Lefkosa, TRNC
2MD,
ABSTRACT
ÖZET
We present a case with massive ovarian hemorrhage
conservatively managed in a patient using marcuphen for
oral anticoagulation and who has undergone oocyte retrieval
for IVF/ICSI because of primary infertility. Marcuphen is a
coumarin derivative that acts as a long acting oral
anticoagulant. In our case, conservative management was
accomplished uneventfully with close follow-up in a patient
with intra-abdominal hemorrhage whose clinical presentation
improved during the admission.
Oral antikoagülan olarak markufen kullanırken primer
infertilite nedeniyle IVF/ICSI için oosit toplanmasından sonra
gelişen bir masif ovaryen kanama olgusu sunuyoruz.
Markufen uzun etkili oral antikoagülan olarak kullanılan bir
kumarin derivesidir. Olgumuzda hastaneye yatıştan sonra
klinik tablonun yakın izlem sırasında iyileşmesi nedeniyle
konservatif tedavi başarılı olmuştur.
Keywords: Hemorrhage, oocyte
fertilization, oral anticoagulants
retrieval,
in
vitro Anahtar sözcükler: Kanama, oosit toplanması, in vitro
fertilizasyon, oral antikoagülanlar
19
INTRODUCTION
Transvaginal ultrasound-guided oocyte
retrieval (OR) was first described in
1985 and has become the method of
choice for OR in IVF therapy in most
fertility centers worldwide.1 Although
OR has been reported as safe, the
aspiration needle can cause damage to
pelvic organs and lead to serious
complications. The most common
complications after this procedure are
bleeding and pelvic infection. A
distinction can be made between
common minor vaginal bleeding and
severe intra-abdominal bleeding. Case
reports of injury to pelvic organs such
as the bowel, ureter, bladder and pelvic
vessels have also been described.2
The case we present here describes a
hemoperitoneum in which, during
follow-up, it was not worsened and
conservatively managed.
We present a case with massive intraabdominal hemorrhage conservatively
managed in a patient undergone
oocyte retrieval for IVF/ICSI during
administration of marcuphen for oral
anticoagulation.
CASE
A 31-year-old woman presented to our
emergency service with complaints of
severe generalized abdominal pain,
sweating, and palpitation 9 h later after
OR during an IVF/ICSI cycle. She was
a lean woman with a history of
polycystic ovarian syndrome. Her heart
rate was 108/min, blood pressure
85/45 mmHg, and temperature 37.2°C.
The abdomen was noted to be
distended, tender, guarded and tense.
Transvaginal
sonography
(TVS)
revealed increased fluid collection in
the cul-de-sac and abdomen (Figure
1). The decision to manage the patient
conservatively rather than surgically
was based on physical examination,
hemoglobin (Hb) level, and estimated
20
Figure 1. A. Representative pictures of free blood in the
cul-de-sac (A) and abdomen (B).
volume of
follow-up.
cul-de-sac
fluid
during
Laboratory findings included Hb, 6.5
g/dL; Hct, 20.7%; INR, 5.5. Both
ultrasonography
and
computed
tomography revealed blood collection
in all quadrants of abdomen (Figures 1
and 2). Marcuphen was stopped, 4
unites of Red blood cell (RBC)
suspension and 10 unites of fresh
frozen plasma were administered, and
INR was lowered to 2-2.5. Prophylactic
antibiotics were given. During followup, clinical and laboratory findings were
not worsened in the first 6 hours, the
hemoperitoneum was accepted as selflimiting and conservative management
was chosen. The clinical, laboratory
and ultrasonographic findings subsequently improved gradually and the
symptoms resolved. Nine days later
after the admission, with normal
findings such as normal vital signs, Hb,
11.5 g/dL, Hct, 34%, and INR, 2.5, the
2012;2(1):19-22
patient was discharged and marcuphen
was started with the previous dosage.
Figure 2. A and B. Axial CT scan of the
pelvis and abdominal CT scan
reformatted on coronal plane. Both
ovaries were enlarged with multiple
cysts due to overstimulation. Massive
free fluid was observed in the
peritoneum and pelvis. C. There was
also bilateral small amount of pleural
effusion (thin arrows). Sternotomy
wires and metallic valvular replacement
(white arrow) drawed also attention.
DISCUSSION
There are some case series related to
ovarian hemorrhage from corpus
luteum and/or anticoagulant use and
which were managed in several
conservative and surgical ways.3-9
Zhen et al.10 investigated the risk
factors for intraperitoneal bleeding
following transvaginal OR. During their
study period, they performed 10251
OR procedures, 22 (0.2%) of them had
intraperitoneal bleeding. Five (0.05%)
of them with severe bleeding
underwent laparotomy or laparoscopy,
while 17 of them were managed
conservatively for mild bleeding. They
concluded that patients with severe
intraperitoneal bleeding had a lower
body mass index, a history of surgery,
were younger, and had a moderate
ovarian response.
Liberty et al.11 reported a case series of
ovarian hemorrhage after transvaginal
ultrasonographically guided oocyte
aspiration. Of their 3,241 patients 7 had
ovarian hemorrhage related to that
procedure. They noted that all the
patients with ovarian hemorrhage were
lean women and most of them had
polycystic ovarian syndrome. They
concluded that acute hemorrhage was
a rare event after OR, and lean
patients specifically with PCOS were at
much higher risk for that complication.
In accordance with their data, our
patient was a lean woman with PCOS
Figure 2. A and B. Axial CT scan of the pelvis and
abdominal CT scan reformatted on coronal plane. Both
ovaries were enlarged with multiple cysts due to
overstimulation. Massive free fluid was observed in the
peritoneum and pelvis. C. There was also bilateral small
amount of pleural effusion (thin arrows). Sternotomy wires
and metallic valvular replacement (white arrow) drawed
also attention.
in addition to oral anticoagulant use as
a predisposing factor.
21
In general, patients with intraabdominal hemorrhage who have low
blood pressure (≤90/50 mmHg), low Hb
(≤9 g/dl), and large cul-de-sac fluid
volumes are managed surgically,
especially in cases with worsening
clinical and laboratory findings. In our
case, conservative management was
accomplished uneventfully with close
follow-up in a patient whose clinical
presentation improved after medical
treatment.
REFERENCES
1.
Wikland M, Enk L, Hamberger L. Transvesical and
transvaginal approaches for the aspiration of follicles
by use of ultrasound. Ann N Y Acad Sci.
1985;442:182-94.
2.
Vloeberghs V, Peeraer K, Pexsters A, D'Hooghe T.
Ovarian hyperstimulation syndrome and
complications of ART. Best Pract Res Clin Obstet
Gynaecol. 2009 Oct;23(5):691-709.
3.
Yamakami LY, de Araujo DB, Silva CA, Baracat EC,
de Carvalho JF. Severe hemorrhagic corpus luteum
complicating anticoagulation in antiphospholipid
syndrome. Lupus. 2011 Apr;20(5):523-6.
4.
Castellino G, Cuadrado MJ, Godfrey T, Khamashta
MA, Hughes GR. Characteristics of patients with
antiphospholipid syndrome with major bleeding after
oral anticoagulant treatment. Ann Rheum Dis. 2001
May;60(5):527-30.
5.
Crétel E, Cacoub P, Huong DL, Gompel A, Amoura
Z, Piette JC. Massive ovarian haemorrhage
complicating oral anticoagulation in the
antiphospholipid syndrome: a report of three cases.
Lupus. 1999;8(6):482-5.
6.
Ulrich U, Rossmanith WG. Management of peritoneal
hemorrhage due to follicle rupture under
anticoagulation therapy. J Endocrinol Invest. 1994
May;17(5):351-3.
7.
Wiley MK, Anderson MM. Ovarian hemorrhage in a
woman receiving oral anticoagulants. J S C Med
Assoc. 1986 Aug;82(8):517-8.
8.
Semchyshyn S, Zuspan FP. Ovarian hemorrhage
due to anticoagulants. Am J Obstet Gynecol. 1978
Aug 15;131(8):837-44.
9.
Gupta N, Aggarwal S, Deka D, Mittal S.
Haemoperitoneum from corpus luteal rupture in a
patient with protein S deficiency receiving
anticoagulant therapy. Arch Gynecol Obstet. 2007
Dec;276(6):659-60.
10. Zhen X, Qiao J, Ma C, Fan Y, Liu P. Intraperitoneal
bleeding following transvaginal oocyte retrieval. Int J
Gynaecol Obstet. 2010 Jan;108(1):31-4.
22
11. Liberty G, Hyman JH, Eldar-Geva T, Latinsky B, Gal
M, Margalioth EJ. Ovarian hemorrhage after
transvaginal ultrasonographically guided oocyte
aspiration: a potentially catastrophic and not so rare
complication among lean patients with polycystic
ovary syndrome. Fertil Steril. 2010 Feb;93(3):874-9.
CORRESPONDENCE
Dr. Tijen Ataçağ
Department of Obstetrics and
Gynecology
Near East University, Medicine School
Yakın Doğu Bulvarı, PK: 922022
Nicosia, TRNC
Mersin 10, Turkey
Email: [email protected]
2012;2(1):19-22
DERLEME
REVIEW
MELANOKORTİN 1 RESEPTÖR GEN VARYASYONLARI VE
MALİGN MELANOMA İLİŞKİSİ
VARIATIONS OF THE MELANOCORTIN 1 RECEPTOR GENE AND
RELATIONSHIP WITH MALIGNANT MELANOMA
Selçuk ÖZYURT1 Aslı Feride KAPTANOĞLU2
Uzm. Dr. Deri ve Zührevi Hastalıklar Kliniği
İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İzmir, Türkiye.
2 Yrd. Doç.Dr. Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi, Lefkoşa, KKTC
1
ÖZET
ABSTRACT
Malign melanom (MM) gelişiminde çevresel ve genetik
faktörlerin birlikte rol oynadığı düşünülmektedir.Pek çok
kanserlerde olduğu gibi, malign melanom hakkında yoğun
moleküler genetik çalışmalar yapılmaktadır. Melanokortin 1
Reseptör (MC1R) Geni, kromozom 16q24.3 üzerinde yer
alan bir gen olup, çeşitli varyasyonlar gösterebilir.
Bir kişide MC1R varyasyonlarının bulunması, aynen, çok
sayıda nevus olması, atipik nevus sendromu, açık deri- saçgöz rengi, solar lentigolar gibi MM için önemli klinik ve
genetik risk faktörleri arasında sayılmaktadır. MC1R
varyasyonlarının belirlenmesi, bunların MM ile ilişkilerinin
ortaya konması, yüksek riskli kişilerin ve grupların tespitinde
ve korunmasında çok yararlı olacaktır. Bu derlemede MC1R
geni, varyasyonları ve MM gelişiminde nasıl bir öneme sahip
olabileceği güncel bilgilerle sunulmaktadır.
Environmental and genetic factors are thought to play role in
the development of malignant melanoma. There is intensive
molecular genetic research on malignant melanoma as on
the many other cancer types. Melanocortin 1 receptor
(MC1R) gene which is located on chromosome 16q24.3 is
one of these research subjects and show several variations.
Presence of MC1R variants in one person is also considered
to be one of the genetic risk factors for MM similar to other
clinical features such as like having a large number of nevi,
atypical nevus syndrome or fair skin-hair-eye color.
Determination of MC1R variants will be very useful in
determining high-risk individuals and groups as well as to
reveal their impact on prognosis and management of MM. In
this review, MC1R gene variants and their impact on
development of MM is presented with up-to-date scientific
literature.
Anahtar kelimeler: Malign melanoma, Gen varyasyonu, Key words: Malign Melanoma, Gen variations,
Melanokortin1 Reseptör, Risk faktörleri
Melanocortin1 Gen Receptor, Risk Factors
2011;2(1):23-26 – Receieved 13.01.2012 - Accepted: 01.02.2012
23
GİRİŞ
Melanokortin 1 Reseptör (MC1R) aralarında keratinositlerin de bulunduğu bazı
hücrelerin ve özellikle melanositlerin
plazma membranına yerleşmiştir.1 Bu
proteini kodlayan MC1R geni kromozom 16q24.2 üzerindedir. MC1R,
hipofizden salınan ve proopiomelanokortinin parçalanmasıyla oluşan alfamelanosit stimulan horman (αMSH) ve
ACTH için reseptör görevi görmektedir.
αMSH’ın reseptöre bağlanması hücre
içi cAMP yolağını aktive ederek
tirosinaz geninin transkripsiyonunu
artırır. Sonuç olarak kahverengi/siyah
eumelanin
üretimi
ve
melanosit
proliferasyonu artar.3 MC1R geninde
varyasyonlar (örnek: Asp294His: 294.
kodonda aspartatın yerini histidine
almış) ya da polimorfizm, reseptör
fonksiyonunda azalmalara yol açar.
Bunun sonucunda melanin sentezinde
kahverengi / siyahtan, kırmızı / sarı feomelanine doğru kayma gerçekleşir.1
Feomelanin potansiyel olarak mutageniktir. Feomelanin kızıl saçlı ve açık ten
renkli kişilerde daha sık bulunur. Bu UV
radyasyonuna cevap olarak serbest
radikal üretiminde ve deri kanserlerinin
gelişiminde kolaylaştırıcı bir durumdur.2
MCR1 Gen varyasyonları
MC1R geni oldukça polimorfiktir.
85’den fazla MC1R geni insan alleli
tanımlanmıştır.4 Bu varyasyonlardan
bazıları (Val60Leu, Ile40Thr, Arg142His, Arg151Cys, Arg162Pro, Arg160Trp, Asp294His) αMSH uyaranına
yaygın tip (wild type) kadar güçlü
reseptör cevabı uyaramazlar.5,6 Bazılarınınsa (Val122Met) αMSH bağlanmasına karşı afiniteleri azalmıştır. Üç
varyant (Arg151Cys, Arg160Trp, Asp294His) kızıl saç ve açık ten rengi
fenotipi (RHC) ile ilişkili bulunmuştur.
RHC soluk pigmentasyon ve güneş
hassasiyeti ile ilişkilidir. Bundan başka
7 varyantın da (Val60Leu, 86insA,
Asp84Glu, Arg142His, Ile155Thr, 537insC, His260Pro) en azından parsiyel
24
olarak RHC ile ilişkili olabileceği ileri
sürülmüştür.1,3
MC1R polimorfizminin malign melanom
(MM) ve MM olmayan deri kanserleriyle
de ilişkili olduğunu gösteren yayınlar
giderek artmaktadır. MC1R varyantlarının MM ile ilişkisinin sadece deri
pigmentasyonu karakteristikleri üzerinden olmadığı ileri sürülmüştür. Yani
koyu ten renkli kişilerde belirli bazı
MC1R varyantlarının bulunması ten
renginden bağımsız olarak da MM
riskini artırmaktadır.6
MC1R varyasyonları
Melanoma İlişkisi
ve
Malign
MC1R varyasyonlarıyla MM arasındaki
ilişkiyi araştıran çeşitli ülkelerden ve
ırklardan çok sayıda yayın birikmeye
başlamıştır. İlk kez 1996’da Valverde
ve arkadaşları İngiltere’de yaptıkları bir
çalışmada MC1R’nin Asp84Glu varyantının melanom vakalarında anlamlı bir
şekilde daha sık bulunduğunu tespit
ettiler. Bu varyasyona sahip hastalarda
deri tipi ile melanom arasında bir ilişki
yoktu. Yani bu varyasyon hem koyu
tenlilerde hem de açık tenlilerde
bulunabiliyordu.7 Palmer ve arkadaşları
Avustralya’da Arg151Cys, Arg160Trp
ve Asp294His varyantlarının MM ile
anlamlı olarak ilişkili olduğunu gösterdiler.6 Hollanda’da Kennedy ve
arkadaşları Val60Leu, Val92Met, Arg142His, Arg151Cys, Arg160Trp, Arg163Gln, ve His260pro varyasyonlu
MC1R bulunan kişilerin MM geliştirme
riskinin yükselmiş olduğunu buldular.
Ancak bu çalışmada MM için en yüksek
risk Asp84Glu varyantı için tespit
edildi.8 Fransız populasyonunda yapılan bir çalışmada Val60Leu, Arg151Cys ve Arg 160Trp MM ile yüksek
oranda ilişkili bulundu.3 Yunanistan’da
Val60Leu, Arg142His,ve Arg151Cys
varyasyonları ile MM geliştirme riski
anlamlı şekilde ilişkiliydi.1 Orta İtalya’dan bir çalışmada sadece Arg151Cys alleli bulunan kişilerde MM riskinin
artmış olduğu bildirildi.9 İspanya’da
2012;2(1):23-26
yapılan bir çalışmada ise Arg160Trp,
Asp294His, Val60Leu, Val92Met, Ile155Thr ve Arg163Gln varyantları MM
riskiyle ilişkili bulundu.10 Ülkeler arasındaki farklılıklar ırksal özellikler ve
genel olarak vaka sayılarının çok geniş
olmamasıyla ilişkilendirildi.
MC1R varyantı taşıyan kişilerde MM
riskinin neden artmış olduğu tam olarak
ortaya koyulamamıştır. Ancak bununla
ilgili öne sürülen hipotezler vardır: İlk
olarak, deri kanseri riskini melaninin
miktarından çok kalitesinin belirlediğine
dair görüşler vardır.11 MC1R varyant
melanositlerde kırmızı sarı feomelanin,
UV maruziyeti sonucunda serbest
radikaller oluşturarak mutageneze ve
MM’a yatkınlığa sebep olabilir. Ayrıca
bu tür melanositler UV’nin sitotoksik
etkilerine artmış hassasiyet gösterebilirler.12
İkinci hipoteze göre MC1R varyanları
UV’ye karşı hücresel koruma yöntemlerini etkileyebilirler. Normalde UV
varlığında, hücre döngüsü inhibitörü
olan p16INK4a, MC1R aracılı olarak
αMSH tarafından indüklenerek tümör
baskılayıcı etki göstermektedir. MC1R
varyasyonları bu etkinin ortadan kalkmasına ve melanom hücrelerinin oluşmasına sebep olabilirler.3
Üçüncüsü, MC1R varyantları pigment
mekanizmaları dışındaki yollarla da
MM riskini artırıyor olabilirler. Bu
yollardan biri αMSH’ın melanom
hücreleri üzerindeki otokrin etkisidir.
αMSH yaygın tip MC1R melanom
hücrelerinin büyüme ve yayılmasını
fibronektin bağlanmasını azaltarak
önleyebilmektedir. Ancak bu etkisini
varyant MC1R melanom hücreleri
üzerinde gösterememektedir.13
Bir kişide MC1R varyasyonlarının
bulunması, aynen, çok sayıda nevus
olması, atipik nevus sendromu, açık
deri- saç- göz rengi, solar lentigolar gibi
MM için önemli klinik ve genetik risk
faktörleri
arasında
sayılmaktadır.3
Ayrıca herhangi bir hastalığın oluşumunda risk faktörü olarak yer almanın
yanısıra, tedavilere verilen yanıtlar
açısından da genetik yapının rolü
yadsınamaz.
SONUÇ
Türk toplumuna özgü MC1R varyasyonlarının belirlenmesi, bunların MM ile
ilişkilerinin ortaya konması, gelecekte
bu tür testlerin yaygınlaşması ve ucuzlamasıyla birlikte yüksek riskli kişilerin
ve grupların tespitinde ve korunmasında çok yararlı olacaktır.
KAYNAKLAR
1. Stratigos A, Dimisianos G, Nikolaou V, et al.
Melanocortin receptor-1 gene polymorphism and the
risk of cutaneous melanoma in a low-risk Southern
European population. J Invest Dermatol 2006; 126:
1842-9.
2. Matichard E, Verpillat P, Meziani R, et al. Melanocortin
1 receptor (MC1R) gene variants may increase the
risk of melanoma in France independently of clinical
risk factors and UV exposure. J Med Genet 2004; 41:
e13.
3. Bastiaens M, ter Huurne J, Gruis N, et al. The
melanocortin-1-receptor gene is the major feckle
gene. Hum Mol Genet 2001; 10: 1701-8.
4. Kanetsky PA, Rebbeck TR, Hummer AJ, et al.
Population-based study of natural variation in the
melanocortin-1 receptor gene and melanoma. Cancer
Res 2006; 66: 9330-7.
5. Kanetsky PA, Ge F, Najarian D, et al. Assessment of
polymorhic variants in the melanocortin- 1 receptor
gene with cutaneous pigmentation using an
evolutionary approach. Cancer Epidemiol Biomarkers
Prev 2004; 13: 808-19.
6. Palmer JS, Duffy DL, Box NF, et al. Melanocortin-1
receptor polymorphism and risk of melanoma: is the
association explained solel by pigmetation phenotype?
Am J Hum Genet 2000; 66: 176-86.
7. Valverde P, Healy E, Sikking S, et al. The Asp84Glu
variant of the melanocortin1 receptor (MC1R) is
associated with melanoma. Hum Mol Genet 1996; 5:
1663-6.
8. Kennedy C, ter Huurne J, Berkhout M, et al.
Melanocortin 1 receptor (MC1R) gene variants are
associated with increased risk for cutaneous
melanoma which is largely independent of skin type
and hair color. J Invest Dermatol 2001; 117: 294-300.
9. Fargnoli MC, Altobelli E, Keller G, et al. Contribution of
melanocortin-1 receptor gene variants to spoadic
cutaneous melanoma risk in a population in central
Italy: a case-control study. Melanoma Res 2006; 16:
175-82.
25
10. Fernandez LP, Milne RL, Bravo J, et al. MC1R: three
novel variants identified in a malignant melanoma
association study in the Spanish population.
Carcinogenesis 2007; 28: 1659-64.
11. Wikberg JE, Muceniece R, Mandrika I, et al. New
aspects on the melanocortins and their receptors.
Pharmacol Res 2000; 42: 393-420.
12. Scott MC, Wakamatsu K, Ito S, et al.Human
melanocortin 1 receptor variants, receptor function
and melanocyte response to UV radiation. J Cell Sci
2002; 115: 2349-55.
13. Robinson SJ, Healy E. Human melanocortin 1
receptor (MC1R) gene variants alter melanoma cell
growth and adhesion to extracellular matrix.
Oncogene 2002; 21: 8037-46.
26
İLETİŞİM
Selçuk ÖZYURT
Uzm. Dr. İzmir Atatürk Eğitim ve
Araştırma Hastanesi, Deri ve Zührevi
Hastalıklar Kliniği, İzmir, Türkiye.
E-Posta: [email protected]
Telefon: 0 532-652 8169
2012;2(1):23-26
OLGU SUNUMU
CASE REPORT
NEVUS SEBASE ZEMİNİNDE GELİŞEN TRİKOBLASTOMA
OLGUSU
TRICHOBLASTOMA ARISING FROM THE NEVUS SEBACEOUS
Hülya HAKSEVER1 Mehmet HAKSEVER 2
Uz.Dr. Tıbbi Patoloji Kliniği
S.B Prof. Dr. Türkan Akyol Göğüs Hastalıkları Hastanesi
2 Uz.Dr. Kulak Burun Boğaz Kliniği
S.B. Şevket Yılmaz Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Bursa, Türkiye
1
ÖZET
ABSTRACT
Nevüs sebase; kutanöz anomalilerle seyreden sık izlenen
kongenital bir hamartomdur. Üzerinde geç çocukluk ve
erişkin dönemde sekonder benign ya da malign tümör
gelişme riski taşır. Trikoblastom bu zeminde gelişen en sık
benign tümör olmakla birlikte morfolojik ve histolojik olarak
yine bu zeminde sık görülen Bazal hücreli karsinom ile
karışması dolayısıyla ayırıcı tanıda önemlidir. Bu makalede
20 yaşındaki hastada nevus sebase üzerinde gelişen
trikoblastom olgusunun Bazal hücreli karsinomadan ayrımı
literatür eşliğinde sunulmuştur.
Nevus sebaceous can be defined as a congenital
hemartoma with cutaneous anomalies. There is a risk of
developing a benign or malignant tumor during the late
childhood and adulthood on the ground of nevus sebaceous.
The most common benign tumour arising from nevus
sebasous is tricoblastoma whereas macroscopically and
histologically it is confused with basal cell carcinoma which
is also common in nevus sebaceous’ patients. In this article,
a case of trichoblastoma arising from nevus sebaceous in a
20 years old man and its differential diagnosis from basal
cell carcinoma is presented with literature.
Anahtar Kelimeler: Nevüs Sebaseus, Trikoblastoma, Bazal
Key Words: Nevus Sebaceous,Trichoblastoma
hücreli karsinom
2011;2(1):27-31 – Received 30.01.2012 - Accepted: 02.07.2012
27
GİRİŞ
Nevus Sebase (NS) epidermis, yağ
bezi, kıl follikülü ve ter bezini
ilgilendiren değişikliklerin bir arada
görüldüğü, hamartomatöz bir lezyondur. Doğumsal olarak ortaya çıkar. En
sık saçlı deride yerleşen, 1-6 cm
çapında, yuvarlak veya oval, sarıpembe renkli, iyi sınırlı, kıl içermeyen
soliter plak şeklindedir. Çocukluk
çağında yassı şekilli lezyonlar pubertede verrüköz veya nodüler bir
görünüm kazanır.1 NS üzerinde geç
çocukluk ve erişkin dönemde gelişen
benign lezyonlar syringokistadenoma
papilliferum, siringoma, apokrin kistadenoma,
hidradenoma,
sebase
epitelioma ile trikoblastomların da içinde yer aldığı trikilemmal proliferasyonlardır. Yaş ilerledikçe (dördüncü-yedinci
dekatlarda) olguların %10-20'sinde en
sık bazal hücreli karsinom olmak üzere
daha nadir olarak yassı hücreli
karsinom ile sebase karsinom görülmektedir.2-4 Trikoblastom kıl folliküllerinin embriyojenik prekürsörü olan
saç germinden köken alan benign bir
tümördür. Trikoblastom toplumda nadir
olmasına rağmen NS'li hastalarda
göreceli olarak sıktır. NS zemininde
gelişen diğer tümörlerden özellikle BCC
nin de ilk sıralarda yer alması dikkate
alındığında Trikoblastomun ayırıcı tanıdaki önceliği akıldan çıkarılmamalıdır.
OLGU
20 yaşında erkek hastada saçlı deri
içinde, doğumdan itibaren var olan
alopesik alan üzerinde son aylarda
meydana gelen saplı, koyu renkli,
yuvarlak, düzgün yüzeyli kitle eksize
edilerek
patoloji
laboratuvarımıza
ulaştı. Gelen materyalin makroskobik
incelemesinde 3,8x3,2 cm deri elipsi
üzerinde cerrahi sınırdan 0,1cm
uzaklıkta yüzeyden 0,3 cm kabarıklık
gösteren krem kahve renkli karnabahar
görünümlü 3x2cm lezyon ve üzerinde
0,2 cm sapla lezyona tutunan
0,5x0,3cm boyutlarda nodüler düzgün
28
Resim 1: Üst dermis yerleşimli sayıca artmış sebase
glandlar ve ektopik apokrin glandlar ile stromada
mononükleer iltihabi hücre infiltrasyonu içeren Nevus
Sebaseus.(H&E,X100)
yüzeyli, hiperpigmente tümöral oluşum
izlendi.
Histopatolojik incelemede; hiperkeratoz, yer yer akantoz gösteren epidermis
altında sayıca artmış, immatür, bazıları
kistik genişlemiş kıl follikülleri ile boyut
farklılığı gösteren, düzensiz sebase
glandlar ve ektopik apokrin glandların
papillamatozis gösteren epidermisin
kıvrımlarını
doldurduğu
izlenmiştir
(Resim1). Bu bulgular NS klinik ön
tanısı
ile
uyumlu
olarak
değerlendirilmiştir. NS üzerinde lezyona 0,2cm’lik bir sapla birleşik haldeki
polipoid lezyonun histopatojik incelemesinde; NS üzerinden devam eden
çok katlı yassı epitelin ince bir stromaya tutunarak yukarı doğru uzanıp,
ortasındaki hiperpigmente nodüler
alanı çepeçevre sardığı izlenmiştir
(Resim 2). Bu polipoid lezyonu
çevreleyen basıklaşmış epidermis altında bazoloid hücre kümelerinin en dışta
palizadik dizilim göstererek sınırları
düzenli solid kümeler oluşturduğu
dikkati
çekmiştir
(Resim
3).
Epidermisin bazal tabakasıyla lezyonun
bazoloid hücreleri arasında bağlantı
mevcut değildi ve bazoloid tümör
adaları ile stroma arasında çekilme
(shrinkage) artefaktı yoktu. Mitotik
aktivitede artış, nekroz mevcut değildi.
Fibrovasküler stromada yoğun mono-
2012;2(1):27-31
Resim 2: NS üzerinde lezyona 0,2cm lik bir sapla birleşik
halde çepeçevre çok katlı yassı epitelle çevrili tümör
(Trikoblastoma).
Resim 3:Epidermisle bağlantı içermeyen ve çekilme
artefaktı göstermeyen periferde palizatlanan bazoloid
hücrelerin oluşturduğu Trikoblastoma
nükleer iltihabi hücre infiltrasyonu
dikkati çekti. Hiperpigmente alanlarda
hücre
sitoplazmalarında
melanin
pigmenti izlendi.
epitelyoma ile trikoblastomu da kapsayan trikilemmal proliferasyonlardır.2,8
Olgumuzda NS zemini üzerinde gelişmiş saplı polipoid lezyonun nodüler
tipte BCC ile çakışan histopatolojik
özellikleri dikkat çekicidir. NS üzerinde
%1'den daha az oranda malign
lezyonlar izlenir. Bunlardan en sık
bazal hücreli karsinom olmak üzere
yassı hücreli karsinom, sebase karsinom sayılabilir.2-4 Bazal hücreli karsinomun NS zemininde gelişen en sık
malign tümör2 olduğunu düşünen
yazarların yanı sıra Jaqueti ve
arkadaşları 155 olguluk klinikopatolojik
çalışmasında NS zemininde gelişen
BCC tanısı verilmiş tümörlerin çoğunun
Trikoblastoma ve primitif folliküler
indüksiyonlar olduğunu söylemiş, NS
zemininde gelişen en sık neoplazmın
trikoblastoma
olduğu
sonucuna
varmışlardır.9
TARTIŞMA
Nevus sebase, epidermal, foliküler,
sebase ve apokrin bez anomalisi ile
seyreden sık izlenen bir hamartomdur.5
İlk olarak 1895'de Jadassohn tarafından tanımlanmıştır.6 Genellikle doğumda veya erken çocukluk döneminde
görülmektedir.1 Kliniğinde saçlı deri ve
yüzde sarı renkli, lineer dağılım gösteren alopesik tek bir plak izlenmektedir.
Plak doğumda ve infant dönemde hafifçe kabarık, parlak kadifemsi görünümdedir. Puberte döneminde muhtemelen androjen hormonlarının etkisi ile
apokrin ve sebase bezlerin matürasyonu
dolayısıyla
sarı,
mumsu
papillamatöz-verrüköz bir hal alır.
Tümör gelişimine ise yetişkin yaş
grubunda rastlanılır.5.7 Olgumuz 3 cm
çapında alopesik soliter verrüköz bir
lezyona sahip olup NS'nin puberte
sonrası makroskobik ve mikroskobik
özelliklerini taşımaktadır. Cribier ve
arkadaşları NS üzerinde gelişen
tümörlerin %90'ının selim olduğunu
bildirmiştir.2 Nevus Sebase zemininde
gelişen benign lezyonların başında en
sık siringokistadenoma papilliferum
olmak üzere siringoma, apokrin
kistadenoma, hidradenoma, seboseus
Trikoblastom primitif saç folikülü
germinden köken alan benign bir
neoplazmdır.
Folliküler
germinatif
hücrelerin
epitelyal
ve
stromal
komponentini içerir. En sık görülen
benign deri tümörü olan BCC ile
histolojik, morfolojik ve immünhistokimyasal açıdan benzerlikler göstermesi nedeniyle önemlidir. İki tümörün
de sitokeratin filamentlerinin benzer
profilde olması nedeniyle ortak folliküler
diferansiasyona sahip oldukları düşünülmektedir.10 Histolojik olarak triko29
blastom çevreden düzgün sınırla
ayrılan, simetrik, düşük mitotik indekse
sahip, periferde palizadik tarzda dizilim
göstermiş,
monomorfik,
bazoloid
karakterde hücrelerden oluşmaktadır.1
Bazal hücreli karsinomaların morfolojisinde belirgin farklılıklar olması
nedeniyle çok sayıda histopatolojik alt
tip tanımlanmıştır.11 BCC periferde
palizatlanan nükleuslar ile merkezde
gelişigüzel dağılım sergileyen bazoloid
hücrelerden oluşan geniş lobüllerden
meydana gelir. Trikoblastomalardan
farklı olarak BCC retiküler dermise
veya daha derine infiltre olabilir. BCC'
lerin %90'ından fazlasında tümör
adaları ile yüzey epidermisi arasında
gözlenebilen bağlantı mevcuttur.Bazen
bazoloid tümör adaları ile stroma
arasında çekilme (shrinkage) artefaktı
görülebilir.
Trikoblastomun
aksine
asimetri, artmış mitotik aktivite, nekroz
BCC'ye eşlik edebilir.12,13 Biz de
olgumuzda NS zeminini öncelikle göz
önünde bulundurarak ve beraberinde
histopatolojik bulguları değerlendirerek
saplı polipoid lezyonun nodüler tipte
BCC değil trikoblastom olduğuna karar
verdik. Histopatolojik bulguların yetersiz kaldığı noktalarda immünhistokimyasal yöntemler devreye girebilir. Her
iki tümörde birçok sitokeratin ekspresyonu mevcut iken CK8 ve CK15
ekspresyonunun sadece trikoblastomda tespit edilmesi BCC ile ayırımda
önemlidir.13 Yine BCC de görülen
androjen reseptör ekspresyonu immünhistokimyasal olarak trikoblastomdan
ayırımda önemlidir.14
SONUÇ
Doğuştan ya da erken çocukluk
döneminden itibaren NS lezyonuna
sahip olgular yıllar içinde bu zeminde
görülebilecek
benign
ve
malign
değişimler açısından takip edilmelidir.
NS’e eşlik eden en sık malign
tümörlerden biri BCC'dir. Trikoblastom
toplumda
nadirdir.
Ancak
NS
zemininde yaygın görülür. Trikoblastom, NS zemini taşıyan lezyonlarda
30
gelişebilecek
sekonder
malign
tümörlerin tanısında, özellikle nodüler
BCC demeden önce ayırıcı tanıda
akılda tutulması gereken benign bir
lezyondur. Ayrıca NS, üzerinde gelişebilecek muhtemel benign ve malign
tümörler nedeniyle erişkin dönemde
profilaktik eksize edilmelidir.
KAYNAKLAR
1. Lever WF, Schaumburg-Lever G: Histopathology of
the Skin 7.Baskı. Philadelphia: Lippincott, 1990: 5957.
2. Cribier B, Scrivener Y, Grosshans E: Tumors arising in
nevus sebaceous: A study of 596 cases. J Am Acad
Dermatol. 2000; 42: 263-8.
3. Hidvegi NC, Kangesu L, Wolfe KQ: Squamous cell
carcinoma complicating nevus sebaceous of
Jadassohn in a child. Br J Plast Surg. 2003; 56: 50-2.
4. Kazakov DV, Calonje E, Zelger B, Luzar B, Belousova
IE, Mukensnabl P, et al: Sebaceous carcinoma arising
in
nevus
sebaceous
of
Jadassohn:
a
clinicopathological study of five cases. Am J
Dermatopathol. 2007; 29: 242-8.
5. Baykal C, Büyükbabani N, Yazganoğlu KD et al.
Tumors associated with nevus sebaceous. J Dtsch
Dermatol Ges 2006;4:28-31.
6. Jadassohn J: II Bemerkungen zur Histologie der
systematisierten Naevi und ueber Talgduesen-Naevi.
Arch Dermatol Syph. 1985; 33:355-94.
7. Mehregan AH, Pinkus H: Life history of organoid
naevi. Special reference to naevus sebaceous of
Jadassohn. Arch Dermatol. 1965; 91: 574-88.
8. Gürel MS, Bitiren M, Özardalı İ: Nevus Sebaseous
with Associated Syringocystadenoma Papilliferum.
Turk Clin Dermatol. 2001; 11: 117-20.
9. Jaqueti G, Requena L, Sanchez Yus E:
Trichoblastoma is the most common neoplasm
developed in nevus sebaceous of Jadassohn:
aclinicopathologic study of aseries of 155 cases, Am J
Dermatopathol. 2000; 22: 108-18.
10. Schirren CG, Rütten A, Kaudewitz P, et.al.
Trichoblastoma and Basal Cell Carsinoma are
Neoplasm With Follicular Differantiation Sharing The
Same Profil of Cytokeratin Intermediate Filament Am J
Dermatopathol. 1997; 19(4): 341-50.
11. Weedon, D., Tumors of the epidermis, Skin Pathology,
II.Edition, China, Churchill Livingstone, 2002,753-802.
12. LeBoit PE, Burg G, Weedon D, Sarasin, A.
Keratinocytic tumors, World Health Organization
Classification of Tumours Pathology and Genetics of
Skin Tumours, Lyon, IARC Press, 2006,9-47.
2012;2(1):27-31
13. Kurzen h, Esposito L, Langbein L, Hartschuh W.
Cytokeratin As Markers of Follicular Differantiation;
Am J Dermatopathol, 2001; 23: 6-50.
14. Lzikson L, Bhan A, Zembowicz A. Androjen Receptor
Expression Helps to Differentiate Basal Cell
Carsinoma From Benign Trichoblastic Tumors; Am J
Dermatopathol, Vol 2005; 27(2): 91.
İLETİŞİM
Dr. Hülya HAKSEVER
S.B Prof. Dr. Türkan Akyol Göğüs
Hastalıkları Hastanesi, Patoloji
Kliniği, Yıldırım Bursa
e-posta: [email protected]
tel: +90-505-2562289
31
OLGU SUNUMU
CASE REPORT
OROFASİAL DİJİTAL SENDROMDA ORAL
HAMARTOMLARIN EKSİZYONU
EXCISION OF ORAL HAMARTOMAS IN OROFACIAL DIGITAL
SYNDROME
Sami Engin MUZ1 Yüce İSLAMOĞLU1 Murat DOĞAN1 Muharrem GERÇEKER2
Dr. 2 Prof.Dr. Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Anabilim Dalı
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara, Türkiye
1
ÖZET
ABSTRACT
Orofasiyal dijital sendrom, ağız, dil, diş, çene, yüz, parmak
gelişimindeki bozukluklar ve mental retardasyon ile
karakterize bir grup genetik hastalığın genel tanımıdır.
Değişik tipleri tanımlanan bu sendrom ilk olarak 1954 yılında
tanımlanmıştır. Tip 1 en sık görülen tiptir ve X’e bağlı geçiş
gösterir. Literatürde orofasiyal dijital sendromda görülen
anomalileri düzeltmek amacıyla cerrahi girişim yapılan
olgular mevcuttur. Sunulan olguda orofasiyal dijital sendrom
tanısı ile izlenmekte olan on aylık kız hasta ve bu hasta ile
kliniğimizin edindiği deneyim anlatılmıştır.
Orofacial digital syndrome is a group of genetic disorders
characterized by mouth, tongue, teeth, jaw, face and finger
development disorders and mental retardation. Syndrome
was first described in 1954 and various types have been
described. Since than type 1 is the most frequent type and
X-linked recessive. In the literature, cases had been
reported that included surgical interventions to correct
anomalies in orofacial digital syndrome. In this case, we
report the clinical experience that we had from a 10-month
old girl patient followed up with this diagnosis was
presented.
Anahtar kelimeler: Orofasiyal dijital sendrom, oral
hamartom
32
Key Words: Orofacial digital syndrome, oral hamartoma
2011;2(1):32-34 – Received 01.04.2012 - Accepted: 11.06.2012
2012;2(1):32-34
GİRİŞ
Orofasiyal dijital sendromun prevalansı
50.000 ile 250.000 doğumda birdir.1
Literatürde oldukça nadir izlenen bu
sendrom ilk olarak 1954 yılında tanımlanmıştır.2 Bu hastalarda ağız içi
yapılarda, ekstremitelerde, yüz bölgesinde anomaliler ve entellektüel yetersizlik görülebilir. Genellikle tanı doğum
anında konabilir ancak sendromun hafif
formları ergenlik dönemine dek fark
edilmeyebilir.3 Doğum öncesi ayrıntılı
USG ve prenatal testlerin yardımıyla
tanı doğum öncesi dönemde de
konulabilir. Birkaç alt grubu tanımlanan
hastalığın en sık görülen tipi orofasiyal
dijital sendrom tip 1’dir ve bu tip X’e
bağlı geçiş gösterir.4 Bu olguda
orofasiyal dijital sendrom tanısıyla takip
edilen ve ağız içi anomalisi nedeniyle
oral alım problemi yaşayan olgu
sunulmuştur.
OLGU SUNUMU
nan oral kaviteyi daraltan düzgün
yüzeyli, sarı renkli, kitlesel lezyonlar
izlendi (Şekil 1). Lezyonlar dil
hareketini
kısıtlamaktaydı.
Ayrıca
sendromu destekler bilateral ayaklarda
polidaktili (Şekil 2) ve basık burun
anomalisi olduğu görüldü. Manyetik
rezonans görüntülemede dil lateralinde
yaklaşık 0.5cm’lik dansiteler izlendi.
Ağız tabanından kaynaklı kitle lezyonlar orotrakeal yapılan entübasyon ile
genel anestezi altında eksize edildi.
Ameliyat sonrası yoğun bakım ihtiyacı
olmayan, komplikasyon gelişmeyen
hasta serviste takip edildi. Hastanın dil
hareketlerindeki kısıtlılığın azalması ile
birlikte emmede zorluğun ortadan
kalktığı görüldü. Kilo çizelgesinde artış
olduğu görülen hasta yaklaşık 1 yıl
takip edildi ve oral alımı ile ilgili ek
sorun yaşanmadı. Ağız tabanından
eksize edilen yaklaşık 0.5 cm’lik
lezyonların histopatolojik incelemesi
hamartom olarak sonuçlandı.
10 aylık kız bebek emmede zorluk
nedeniyle kliniğimize başvurdu. Öyküsünde orofasiyal dijital sendrom nedeniyle izlemde olduğu, mental retardasyonu ve gelişme geriliği olduğu öğrenildi. Dil lateralinde doğuştan beri
lezyonlar olduğu ve bunların zamanla
büyüyerek oral alımı engellediği öğrenildi. Kilo çizelgesinde gerileme başlayan hastanın fizik muayenesinde dilin
lateralinde, ağız tabanından kaynakla-
TARTIŞMA
Şekil 1: Hastanın ağız içi görünümü: Dil yanında ağız
tabanı ile ilişkili hamartomlar izlenmekte
Şekil 2: Hastanın ayak görünümü: Polidaktili mevcut
Orofasiyal dijital sendrom, ilk kez 1954
yılında tanımlanan; ağız, dil, yüz,
parmak gelişimindeki bozukluklar ve
mental retardasyon ile karakterize nadir
görülen bir grup genetik hastalığın
genel tanımıdır. 1,2 Türkiye’de akraba
evliliğinin sıklığı sonucu literatürde
nadir olarak görülen genetik hastalıklarla karşılaşma oranı daha fazladır.5
33
Şekil 3: Hastanın ağız MRG görünümü
Oral hamartomlar, dil yarıkları, yarık
damak
dudak
anomalileri,
çene
anormalileri, dişlerde eksiklik gibi bir
çok
orofasial
bölge
anomalisi
literatürde
tanımlanmıştır
ve
bu
anomalilere yönelik yapılan çeşitli
cerrahi girişimler literatürde mevcuttur.6,7 Bizim olgumuzda oral anomali
olarak sadece oral hamartom tesbit
edilmiş ve eksize edilmiştir. Eksizyon
sonrası hastanın kilo alımında artış
sağlanmıştır. Birden fazla anomalinin
aynı hastada görülmesi nadir rastlanan
bir durum değildir. Bu gibi durumlarda
eğer mümkünse cerrahi aynı seansta
tüm anomalilere yönelik planlanabilir.6,7
SONUÇ
Beslenme güçlüğüne neden olan
konjenital oral bölge anomalilerine
cerrahi
olarak
müdahale
etmek
beslenme
bozuklukları
nedeniyle
oluşabilecek morbiditeleri engelleyebilir. Bu tip nadir görülen vakalarda
hastanın yaşam kalitesini artıran
girişimler hem hasta hem de aile için
büyük önem taşımaktadır. Doğru
endikasyonlarla
hayat
konforunu
artıracak cerrahi girişimlerden kaçınmamak gerekmektedir.
34
KAYNAKLAR
1. Dodge JA, Kernohan DC. Oral-facial-digital Syndrome.
Arc. Dis. Childh. 1967; 42, 214.
2. Papillon L, Psaume J. Une malformation hereditaire
de la maqueuse buccale: brides et freins anormaux.
Rev. Stomatol. 1954; 55: 209-27.
3. Naikmasur VG, Rai A, Revanappa MM, Mutalik S.
Thurston syndrome: oral and systemic manifestations.
Case report and review of the literature. Quintessence
Int. 2010; ;41(4): 75-9.
4. Thauvin-Robinet C, Cossee M, Cormier-Daire V, et.al.
Clinical,
moleculer
and
genotype-phenotype
correlation studies from 25 cases of oral-facial-digital
syndrome type 1: A French and Belgian collaborative
study. J Med.Genet 2006; 43: 54-61.
5. Tunçbilek E. Clinical outcomes of consanguineous
marriages in Turkey. Turk J Pediatr 2001; 43: 277-9.
6. Martinot VL, Manouvrier S, Anastassov Y, Ribiere J,
Pellerin PN. Orodigitofacial syndromes type I and III:
clinical and surgical studies. Cleft Palate Craniofac J
1994:31:401-8.
7. Jank S, Kelderer HW, Raubenheimer EJ, Puelacher
W. Medial tongue cleft associated with intraoral
hamartoma case report and review of literature. Int. J.
Oral Maxillofac. Surg. 2008; 37: 296–9.
İLETİŞİM
Uz.Dr. Yüce İSLAMOĞLU
Bilkent 2 G4 blok daire 47, Bilkent,
06610, Ankara, TURKEY.
Tel
: 90-543-5042498
Faks : 90-312-3105058
E-posta: [email protected]
2012;2(1):32-34
RENKLİ RESİMLER
COLOR PLATES
Eyigör H, Suren D, Yılmaz MD,
Osma Ü, Sezer C.
NEMJ 2012; 2(1):5-9
Resim 2: Histopatolojik kistik lezyon H&E x100
Haksever H, Haksever M.
NEMJ 2012; 2(1):27-31
Resim 1: Üst dermis yerleşimli sayıca artmış sebase
glandlar ve ektopik apokrin glandlar ile stromada
mononükleer iltihabi hücre infiltrasyonu içeren Nevus
Sebaseus.(H&E,X100)
Resim 2: NS üzerinde lezyona 0,2cm lik bir sapla birleşik
halde çepeçevre çok katlı yassı epitelle çevrili tümör
(Trikoblastoma).
Resim 3: Water-clear hücre hakimiyeti H&E x200
Resim 3:Epidermisle bağlantı içermeyen ve çekilme
artefaktı göstermeyen periferde palizatlanan bazoloid
hücrelerin oluşturduğu Trikoblastoma
35
MUZ SE, İSLAMOĞLU Y,
DOĞAN M, GERÇEKER M.
NEMJ 2012; 2(1):32-34
Şekil 1: Hastanın ağız içi görünümü: Dil yanında
ağız tabanı ile ilişkili hamartomlar izlenmekte
Şekil 2: Hastanın ayak görünümü: Polidaktili mevcut
36

near east medıcal journal - Kıbrıs Yakın Doğu Üniversitesi

Transkript

Benzer belgeler

SANAYİ VE TEKNOLOJİ TEZLERİ YARIŞMASI

Güvenlik Akademisi Programı

1. DUYURU