gazetem - Quomodo

GAZETEM
N° 18 - Juin / Haziran 2016
Le mot du Président
Başkandan not…
Zaman ne kadar çabuk geçiyor ya da bu bir his mi?
Neyse...sizlerle buluşmak benim için artık bir zevk.
Ekim ayından beri düzenlediğimiz gösteriler ve çeşitli
faaliyetlerde değerli zaman ve enerjilerini harcayan
herkese dernek adına teşekkür etmekle başlamak
istiyorum.
En son 5 - 14 nisanda, Sablon’daki sosyal merkezde
«BİRLİKTE YAŞAMAK» haftasına katıldık.
Est-ce une impression ou le temps passe vite ? Peu
importe, car vous retrouver est devenu un plaisir
pour moi.
Je voudrai commencer par remercier tous les
intervenants auprès de l’association pour l’énergie et
le temps qu’ils ont consacrés aux diverses activités
et manifestations que nous avons organisées depuis
octobre.
Tout dernièrement du 5 au 14 avril, nous avons
participé à la semaine de VIVRE ENSEMBLE du
Kaléidoscope des Sablons. Dix jours contre le
racisme et la discrimination. Nous avons eu l’occasion
d’être présents plusieurs fois : avec nos plats (merci
à toutes les personnes et particulièrement aux
dames de la communauté turque et mancelle pour
avoir participé à leur réalisation), mais aussi avec
nos chants grâce à GULAY HACER TORUK, dont la
voix nous a plongés dans un moment exceptionnel.
En participant à cet évènement, nous avons montré
et fait savoir à tout le monde que nous sommes tous
KARDEŞ (frères dans le sens de la fraternité) et
que peu importe notre couleur, notre origine, notre
religion, nous sommes tous libres et égaux.
En avance, je vous souhaite à tous de très bonnes
vacances et… n’oubliez pas que notre porte et
notre boite à lettres sont toujours ouvertes à tout le
Cengiz GÜL
monde.
10 gün boyunca ırkçılık ve ayrımcılık. Bir çok defalar çeşitli
faaliyetler yapma fırsatı elde ettik: yemeklerimizle (bu
yemekleri gerçekleştirmede katkıda bulunan özellikle
Le Mans’lılara, Türk kadınlarına ve herkese teşekkür
ederim),
ve elbette
sesiyle
b i z l e r i
olağanüstü
dakikalara
götüren
G ü l a y
H a c e r
TO R U K
sayesinde
şarkılarımızla.
Bu olaylara katılmakla, rengimiz, kökenimiz, dinimiz ne
olursa olsun hepimizin KARDEŞ olduğunu bildirdik ve
gösterdik; Hepimiz özgür ve eşitiz.
Şimdiden hepinize güzel bir tatil dilerim... unutmayınız
ki kapımız ve posta kutumuz her zaman, herkese
açıktır.
Cengiz GÜL
Édité par l’Association Cénomane Franco-Turque
4 rue de Turquie - 72100 Le Mans - Tél 02 43 86 21 94 / 06 79 15 84 61
email : [email protected]
Site internet : http://club.quomodo.com/acft72/accueil
Permanences : le lundi de 14h30 à 16h
le mardi et le jeudi de 10h à 11h30
et sur Rendez-vous
Nous sommes allés à Paris…
Paris’e Gittik...
Nous avons pris la route un doux matin d’automne
avec 11 enfants et 7 adultes pour visiter le
Jardin de Plantes et La Galerie de l’Évolution
à Paris pendant les premières vacances de
Ilık bir sonbahar sabahı, dernekteki atölye
faaliyetlerimiz dışında çocukların görme ve
bilgilenme kültürünü geliştirmek amacıyla, yılın
ilk 15 günlük tatilinde (Toussaint), Paris’teki
Evrim(gelişim) Galerisi ve Botanik Bahçesi’ni
gezmek üzere yaklaşık 11 çocuk ve 6 yetişkin yola
koyulduk. Saat 10’a doğru galerinin önündeydik.
Girişte dev bir balina iskeleti bizi karşıladı ve
hayranlıkla izleyip önünde fotoğraf çekildik. İçeride
yüzlerce gerçeğine uygun olarak (hatta bazı
gerçek hayvan
postlarını
da
kullanarak)
doldurulmuş
h a y v a n
heykelleri
çocukları
oldukça şaşırttı.
l’année, celles de Toussaint, pour développer
la culture des enfants en plus des ateliers à
l’association. Nous étions devant la Galerie à
10h00. Un gigantesque squelette de baleine
nous a accueilli à l’entrée, on l’a regardé avec
admiration et pris des photos. Les centaines
d’animaux empaillés paraissaient complètement
réels (avec parfois les vraies peaux d’animaux),
à la grande surprise des enfants. Leur intérêt
et leur surprise
ont
encore
augmenté en
entendant les
explications
de
notre
guide ; ils ont
appris
les
particularités
des animaux
sauvages, où
et
comment
on
protège
les animaux
disparus
ou
en train de
disparaitre.
Il
y
avait
beaucoup de visiteurs ce jour-là en raison des
vacances scolaires.
« Dring, dring…. » On entend une sonnerie
venue d’on ne sait où !!! Ce bruit est le bruit
de l’estomac des enfants… « D’accord, tamam!
les enfants on a compris !… » Tout de suite nous
nous asseyons sur les marches des escaliers
d’un bâtiment. Tous ouvrent le sac à dos avec
empressement pour découvrir leurs piqueniques préparés par les mamans se regardant
les uns et les autres avec curiosité. Après
2
Rehberimizin de
anlattıklarıyla
da hayretleri ve
ilgileri daha da
arttı ; yabani
hayvanların
bilinmeyen
özelliklerini,
nesli tükenmiş ve tükenmekte olan hayvanların
nerelerde ve nasıl korunduklarını öğrendiler. Tatil
nedeniyle oldukça fazla ziyaretçi vardı.
Zırrrrrrr, zırrrrr…, bir yerlerden zil sesi geliyor!!!
Bu ses çocukların karınlarının acıktığının sesi....
tamam tamam çocuklar, anlaşıldı... hemen hep
birlikte galerinin bahçesindeki merdivenlere
oturuyoruz. Tüm çocuklar heyecanla annelerinin
hazırladığı piknik çantalarını açıyorlar, her biri,
bir diğerine bakıp, masumca ve çocukça merak
gideriyorlar.
Yemekten sonra, bu kez de canlı hayvanları
görmek üzere Botanik Bahçesi’ne doğru
manger, nous profitons de la marche vers le
Jardin de Plantes pour digérer et pour voir cette
fois-ci des animaux vivants et les plantes. L’oncle
Jean distribue quelques appareils photos aux
enfants et leur demande de prendre les photos.
Il faisait beau. La chaleur, marcher et courir à
droite et à gauche les font se fatiguer et bien
sûr comme ils sont jeunes ils ont naturellement
droit d’avoir encore faim. Nous pensons qu’on
ne peut calmer leur faim que dans un kebab et
leur faisons la surprise d’y entrer. Ils rassasient
leur estomac dans une ambiance joyeuse... et
bruyante !!!
Puis nous montons dans les minibus ; certains
n’oublient pas de faire une petite sieste suite à
la fatigue et... au fait d’avoir bien mangé !
Vers la fin de l’après-midi nous revenons à
l’association, les familles nous attendent. Les
enfants n’oublient pas de nous remercier de
leur avoir fait passer une si belle journée, de leur
avoir appris des choses et nous, nous n’avons
pas oublié de leur donner un petit cadeau avant
de se quitter.
Les enfants, je voudrais vous dire que les
vacances peuvent vous être très utlles. Notre
cerveau apprend facilement si nous nous
informons, si nous apprenons des choses
différentes et nouvelles, si nous fabriquons des
choses aux ateliers d’activités, si nous mettons
de l’énergie dans notre corps en faisant du sport
et pas si nous restons à ne rien faire. Soyons
curieux (dans le sens positif), recherchons
des choses, lisons les livres ou les journaux,
visitons les lieux historiques ou les musés et
jouons avec les copains, etc… Ne devenons
jamais paresseux (euses), ou esclaves devant
la télé, l’ordinateur ou le téléphone. Attention,
les enfants, il faut que je vous dise que des
familles se sont plaintes de gamins paresseux
et insensibles. Elles s’inquiètent pour vous et
pour votre avenir. Soyez hardis, enthousiastes,
pleins d’énergie, studieux et respectueux. À
vous les enfants et les jeunes c’est ce que je
voulais vous dire en tant qu’adulte. Sema
yürüyerek yediklerimizin ağırlığını sindirmeye ve
hafifletmeye çalısıyoruz. Jean amca çocukların
bir çoğuna fotoğraf makinası dağıtıp, onlardan
resim çekmelerini istiyor. Pek çok değişik bitki ve
hayvan resimleri çekiyorlar. Hava oldukça güzel ;
sıcak hava, yürüyüş ve sağa-sola koşturmacalar
onları oldukça yordu ve tabii ki daha çok genç
olduklarından !! acıkmak en doğal haklarıydı.
Bizler, hem sürpriz olsun diye hem de onların
açlıklarını ancak bir kebapçıda giderebileceğimizi
düşünerek bir kebapçıya giriyoruz. Hep birlikte
hayli neşeli, mutlu ve biraz da gürültülü bir ortamda
(biliyoruz onlar çoook gençler!!!) karınlarını
doyuruyorlar.
Tekrar minibüslere biniyoruz, yorgunluğun ve
tokluğun sonucu olarak bazılarımız şekerleme
yapmayı da ihmal etmiyorlar…!!!
Akşam saatlerinde derneğe varıyoruz, aileleri
onları bekliyorlar. Çocuklarımız ayrılmadan
önce onlara güzel bir gün geçirttiğimiz,
bilgilendirdiğimiz, onlar için hiç bir şeyden
kaçınmadığımız için bizlere teşekkür etmeyi ihmal
etmiyorlar. Tatiller ; bilgilenirsek, ilgi alanlarımız
doğrultusunda değişik ve yeni şeyler öğrenirsek,
faaliyet atölyelerinde bir şeyler üretirsek, spor
yapıp vücüdumuzun enerji depolamasına ve
beynimizin yeni bilgileri daha iyi almasına
yardımcı olur. Tatillerimizi boş geçirmeyelim,
meraklı olalım (pozitif yönde), araştıralım,
okuyalım, gezelim, görelim, koşup-oynayalım...
asla televizyonun, bilgisayarın ve telefonun
kölesi olmayıp miskinleşip-tembelleşmeyelim
(aman, aramızda kalsın çocuklar ve gençler;
tüm aileler zamane gençlerinin tembelliğinden
ve vurdumduymazlığından şikayetçiler, sizler
ve geleceğiniz için endişeleniyorlar, benden
söylemesi), atak, çoşkulu, enerji dolu ve çalışkan
ve saygılı olmaya gayret edelim, benim sizlere bir
büyüğünüz olarak bir önerim...
Sema
3
Le voyage de Jean
Mardi 26 mai direction Esenler où se trouve
la gare routière d’Istanbul pour une escapade
sur Bozcaada et Ayvalık. Après Çanakkale,
la traversée s’effectue nez au vent sur le
pont du bateau. Avant d’accoster, la première
image est celle d’une forteresse, vestige
de l’époque médiévale, quand Vénitiens et
Génois disputèrent l’île aux Byzantins, puis aux
Ottomans. Pendant la guerre des Balkans, l’île,
occupée par les Grecs, sert de base aux forces
anglaises et françaises lors de la Bataille des
Dardanelles, redevenant possession Turque en
1923.
Bienvenue à Bozcaada, une des plus belles îles
de la Mer Egée. La ville regroupée autour de la
forteresse est toute petite et c’est agréable de
s’y promener. On prend son temps Des maisons
blanches couvertes de tuiles rouges émergent ;
côte à côte deux minarets et un clocher, laissant
deviner la double identité de l’île.
«Bozcaada est la synthèse d’un village d’Anatolie
et d’une île grecque égéenne ». La plupart des
rues sont pavées, quelques-unes sont en terre,
les maisons toutes blanches ou colorées se
cachent derrière des fleurs débordantes et, de
temps en temps, on croise des ânes remplaçant
les scooters, très nombreux sur l’île.
En se promenant à l’intérieur des terres, on
remarque la présence de beaucoup de vignes
(couvrant plus de 1.000 ha) ; la production
généreuse de vin sur les terres d’une nation
à majorité écrasante musulmane devrait
réconforter l’idée d’un islam modéré et ouvert
!!!... Mais je crois que je m’égare….
Le mercredi, la petite place s’anime encore
plus, c’est jour de marché ; on discute et on vend
ses marchandises, on retrouve tout simplement
l’image même de la Turquie, tandis qu’à l’ombre
de la place centrale et des vieux platanes, se
4
Jean’ın Türkiye Gezisi
26 Mayıs salı, Bozcaada ve Ayvalık’a kaçamak
yapmak için İstanbul otogarının bulunduğu
Esenler’deyim. Çanakkale’den sonra karşıya
geçiş araba vapuruyla... Kıyıya yanaşmadan önce
ilk görüntü, bir kale; Cenevizlilerin ve Venediklilerin
önce Bizansızlarla ve sonra da Osmanlılarla
savaştıkları zamanlardan kalma bir ortaçağ eseri.
Balkan savaşları sırasında, Yunanlılar tarafından
işgal edilen bu ada Çanakkale savaşında Fransız
ve İngiliz kuvvetlerine bir üs olarak hizmet etmiş,
1923’te Türk topraklarına katılmıştır.
Bozcaada’ya hoşgeldiniz... Ege denizinin en
güzel adalarından biri. Şehir küçük kale surlarıyla
çevrilmiş ve gezinmek için oldukça uygun bir yer.
Adanın çifte kimliğini bulmamıza yardım eden
kırmızı çatılı beyaz evlerin arasından çıkıveren
yan yana iki minare ve bir çan kulesi.
«Bozcaada, bir Anadolu köyü ve Ege’de bir
Yunan adası karşımı bir yer». Sokakların çoğu taş
döşemeli, bazıları toprak. Evlerin hepsi bembeyaz
ya da renkli çiçeklerin arasına saklanmış;
zaman zaman ada da mobiletten çok eşeklerle
karşılaşılıyor.
Adanın iç kesimlerinde dolaşırken oldukça fazla
(1000 hektar civarında)üzüm bağlarının varlığı
farkediliyor; nüfusunun ezici bir çoğunluğu
müslüman topraklarında verimli şarap üretimi,
ılımlı ve açık bir islam fikrini güçlendirmekte!!!...
rassemblent devant un thé, jouant au tavla
ou aux cartes, quelques anciens pêcheurs et
paysans assurant le travail dans les vignes.
Le 28, poursuite vers Ayvalik, véritable petit
bijou miraculeusement épargné des promoteurs
immobiliers et du tourisme de masse.
L’architecture d’Ayvalik évoque irrésistiblement
la Grèce et ce n’est pas un hasard puisque
la ville fut habitée par des Grecs Ottomans
jusqu’en 1923, date à laquelle la Turquie et
la Grèce organisèrent un vaste échange de
population entre leurs deux territoires : les Turcs
de Salonique déménageant dans les maisons
des Grecs d’Izmir et vice-versa. Ayvalik de son
coté est aujourd’hui habitée par des Turcs en
provenance des îles Grecques de Lesbos et de
Crète.
Les églises orthodoxes du village, aujourd’hui
converties en mosquées, témoignent à leur
manière de cet invraisemblable chassé-croisé.
Leur clocher est toujours là, mais sans croix, et
un minaret leur tient maintenant compagnie. Sur
le bord de mer, de
belles demeures
bourgeoises
patinées par le
temps rappellent
que la ville a dû
être prospère, un
temps nommée
capitale de l’huile
d’olive. Je pars
à la rencontre
de ces étroites
ruelles
pavées
et
bordées
de
maisons
anciennes
en
pierre rose ou à
encorbellement.
Ici les livraisons
de marchandises se font en charrettes,
plusieurs sillonnant les rues étroites de la ville :
partout, des chats flânent sur les pavés ondulés
ou dorment au soleil, le ventre rebondi d’un
poisson chapardé sur le port. Je me dirige vers
le port et la marina. Après avoir dîné dans un
lokanta, je remonte ces ruelles pentues d’où
par moment on peut voir apparaitre le bleu
de la Mer Egée ; les rues sont encore très
mouvementées, on est à une dizaine de jours
des élections législatives.
Ne dersiniz sanırım konudan biraz uzaklaştım...
Çarşamba günü, bu küçük yer daha da
hareketleniyor, pazar kuruluyor; pazarlıklar
yapılıyor, mallar satılıyor, Türkiye’deki aynı
görüntüleri burada da görebiliyoruz; merkezdeki
yaşlı çınar ağacının gölgesinde toplananlar tavla
ve kağıt oynarlarken, bir kaç yaşlı balıkçı ve köylü
üzüm bağındaki iş hakkında konuşuyorlar.
28 Mayıs Ayvalık’tayım; emlakçılar ve yoğun
turizm acentalarıyla dolu mucizevi gerçek bir küçük
mücevher. Ayvalık mimarisi inanılmaz biçimde
Yunan mimarisini ortaya koymakta; bu bir tesadüf
değil, zira Osmanlı himayesindeki Yunanlılar,
Türkiye ve Yunanistan ülkeleri arasındaki büyük
nüfus mübadelesi yaptıkları 1923 yılına kadar
bu adada yaşamaktaydılar: Selanik’li Türkler
İzmir’deki Yunanlıların evlerine ve Yunanlılar da
bunun tersini gerçekleştirdiler. Ayvalık kesiminde
bugün Yunan Lesbos ve Girit adalarından gelen
Türkler yaşamaktalar.
İlçedeki bugün camilere dönüştürülen ortodoks
kiliseleri, onların bu inanılmaz şekilde değişimine
tanıklık etmekte. Çan kuleleri hâlâ orada ama
haçsız ve bir minare artık onlara eşlik ediyor.
Deniz kıyısında, zamanla kararan burjuva evleri bir
zamanlar şehrin ferah içinde olduğunu, zeytinyağı
başkenti olarak adlandırıldığını hatırlatıyor bizlere.
Eski pembe taşlı ya da cumbalı evlerle sıralanmış
arnavut kaldırımlı dar sokaklardan insanlarla
karşılaşmak üzere ayrılıyorum.
Burada şehrin dar sokaklarında, malların teslimi at
arabaları ile yapılıyor: her yerde, hareli kaldırımlarda
kediler dolaşıyor ya da limandan aşırdığı bir balık
ile karnı şiş halde güneşte uyuyorlar, Limana ve
yat limanına doğru yürüyorum. Bir lokantada
akşam yemeğimi yedikten sonra, Ege Denizi’nin
maviliğinin görünebildiği dik sokaklara çıkıyorum;
sokaklar hâlâ çok hareketli, seçimlere on gün gibi
bir süre var.
Ertesi sabah, kahvaltıdan sonra yağmur, fırtına ve
kötü hava gün içine ulaşmadan, bir gün önce benim
adımlarımı takip eden güneş ışınlarından istifade
ediyorum ve sonra İstanbul’a dönmeye karar
veriyorum.
Jean
Le lendemain matin après un kahvaltı (petit-déjeuner
turc) je profite d’un court rayon de soleil pour revenir
sur mes pas de la veille avant que pluie, orage et
mauvais temps s’invitent pour la journée ; je décide
donc de rentrer à Istanbul.
Jean
5
Après Saint-Nicolas (le Père Noël) de Demre,
la coutume de la galette du roi, serait aussi
originaire de Turquie !!!
Son histoire serait celle qui suit :
Du temps de Saint Basile*, le gouverneur de
Cappadoce décida de se déplacer lui-même afin
de collecter les taxes impayées, montrant ainsi
son mécontentement et sa colère à ses sujets.
Effrayée, la population demanda la protection de
son évêque Basile. Celui-ci conseilla que tous les
habitants donnent un objet de valeur afin de l’offrir au
gouverneur et ainsi calmer sa colère. Effectivement
ce geste apaisa le courroux du gouverneur qui, ému
par l’éloquence de Saint Basile défendant la cause
de ses ouailles, refusa les présents offerts.
Mais comment faire pour que chacun retrouve son
bien ???
Basile ordonna que l’on prépare des tourtes, sortes
de galettes de pain, à l’intérieur desquelles on mit
une pièce d’or ou autre chose précieuse qu’ils
avaient ramassée dans la fameuse collecte. Les
galettes furent partagées entre tous et chacun put
garder ce qu’il trouva dans sa part. Les enfants eux
aussi trouvèrent beaucoup de ces petits trésors.
La galette du Roi, coutume de la Saint Basile depuis
des siècles, s’est transmise de père en fils, de famille
en famille, de génération en génération, afin de louer
l’amour et la fierté de ce saint.
De nos jours, le chef de famille, le grand père ou le
père pose la galette devant lui, et après avoir fait son
signe de croix dans le plus grand recueillement, il
prend le couteau et fait le signe de croix sur la galette,
sans la couper. Ensuite, il commence à la couper
cérémonieusement, en gardant la première part
pour Dieu, la deuxième pour le Christ, la troisième
pour la Vierge, et la quatrième pour le bonheur de sa
maison. Ensuite seulement, il coupe et donne des
parts pour toute la famille et les amis présents à la
table.
L’esprit caractéristique de la galette du roi est que les
gens tentent leur chance avec la pièce, pour savoir
comment vont arriver les évènements de l’année qui
va commencer. Celui qui tire la fève sera heureux et
chanceux toute l’année !
* Basile de Césarée, appelé également Basile le
Grand, est né en 330 ap. J.-C à Kayseri (Césarée);
après une formation religieuse à Athènes, il revient
en Cappadoce où il fonde plusieurs monastères, Il
rédige la «Règle de saint Basile», principale règle
monastique de l’Église d’Orient ; il est nommé
évêque de sa ville natale en 370, et y meurt en 379.
Saint-Basile est considéré comme le Père de l’Église
orthodoxe grecque.
6
Demreli Noel Baba’dan sonra, Kral Galeti geleneği
de yine Türk kökenli.
Hikayesi şöyle;
Aziz Basileios* zamanında, Kapadokya Valisi
ödenmeyen vergileri toplamak, bu konuda öfkesini ve
memnuniyetsizliğini göstermek için yola çıkar. Ondan
korkan halk piskoposları Basil’den yardım isterler. O
da halktan Vali’ye kendi değerli eşyalarını vermelerini
ve böylelikle öfkesini sakinleştirecekleri önerisinde
bulunur. Ama bu durum Vali’nin öfkesini bastıracağına,
kilisenin haklarını savunan Aziz Basil’in söylemleriyle
etkilenen Vali, sunulan bu hediyeleri reddeder.
Ama herkes değerli bir eşyayı nasıl bulacaktır???
Aziz Basil bir çeşit turta hazırlamalarını, içine de bir
altın para ya da toplanan ünlü kolleksiyondan değerli
parçaları koymalarını emreder. Bu turtalar herkes
arasında paylaşılır ve herkes bulduğunu saklar.
Çocuklar bile bir çok küçük değerli parçalar bulurlar.
Kral Galeti, yüzyıllardan beri Aziz Basil geleneği haline
gelmiş ve babadan oğula, nesilden nesile, aileden
aileye geçerek günümüze kadar bu süregelmiştir.
Günümüzde, aile sorumlusu, büyükbaba ya da baba
galeti önüne alır, büyük bir hürmetle haç çıkardıktan
sonra bıçağını alır ve galetin üzerinde kesmeden haç
işaretini çizer. Sonra törensel bir saygıyla ilk parçayı
Tanrı’ya, ikincisini İsa peygambere, üçüncüsünü
Meryem Ana’ya ve dördüncüsünü de evin mutluluğu
için ayırır. Sadece en sonunda tüm aile ve masada
bulunan arkadaşları için keser ve dağıtır
Kral Galeti’nin karakteristik ruhu, insanların gelecek
senenin nasıl olacağı konusunda kendi paylarına
düşen parçayla şanslarını denemektir. Küçük nesneyi
bulan yıl boyunca mutlu ve şanslı olacaktır!
*Kayserili Basileios, aynı zamanda Büyük Basil diye
de adlandırılır, İ.Ö. 330 yılında Kayseri’de doğmuştur.
Atina’da dini bir eğitimden geçtikten sonra, birçok
manastırın kurulduğu Kapadokya’ya geri dönmüştür.
Doğu Kiliselerinin ana kuralları olan «Aziz Basil
Kuralları»nı yazmştır. 370 yılında doğduğu şehrin
piskoposu olmuş ve 379 yılında orada ölmüştür. Aziz
Basil, yunan Ortodoks kilisesinin babası olarak kabul
edilmektedir.
Comment j’ai sauvé mes enfants
Nadia REDMADNA chez Calmann –Lévy
Un livre coup de poing ? un cri de guerre?
surtout le récit d’une mère Courage qui
n’a pas le temps de s’embarrasser du
politiquement correct.
Nadia Redmana habite Sevran dans le 93
où la situation des habitants, des jeunes se
dégradent, où les mères qui craignaient que
leurs enfants tombent «dans la délinquance
ont désormais peur qu’ils deviennent des
terroristes». Alors avec les amies, elle a créé
la Brigades des mères …elles sont partout jusqu’à
interpeler le Président de la République et tous
ceux, car tout le monde en prend pour son grade,
les services sociaux, les établissements scolaires,
les professeurs, les jeunes, les politiques, tous ceux
qui par clientélisme, démotivation, angélisme se
montrent complaisants envers les intégrismes.
Ce pourrait être un cri de désespoir, je préfère y voir
celui d’une battante qui n’a plus le temps de réfléchir
au vivre ensemble car pour elle et ses copines, c’est
une question de survie.
L’art de l’État en Turquie
par Marc Aymes, Benjamin Gourisse,Élise Massicard
(direction de l’ouvrage) – Editions Karthala – 2014 Il s’agit d’un ouvrage collectif pluridisciplinaire dont
on pourrait penser qu’il présente un Etat turc fort,
autoritaire, centralisé et autonome par rapport à la
société …Faux disent les auteurs « l’Etat turc n’a
jamais cessé d’être à l’écoute des forces sociales,
des provinces, jusqu’à être pénétré par des
organisations ou des courants religieux, politiques ».
Un livre indispensable pour mieux comprendre les
dernières péripéties de la politique turque,
« la pénétration des institutions de l’Etat par les
fethullahci et leur conflit avec le Premier ministre
Recep Tayyip Erdoğan ; les scandales qui ont
éclaboussé le gouvernement de ce dernier,
en décembre 2013, et qui ont compromis au
passage TOKI *… les raisons qui ont déclenché le
mouvement de protestation dit de Gezi, quelques
mois auparavant … la négociation entre l’AKP et
le PKK pour régler la question kurde moyennant
un accord électoral aussi implicite que paradoxal ;
la tentation de la présidentialisation du régime qui
a constitué l’enjeu majeur de l’élection du nouveau
chef de l’Etat, le 10 août… »
* organisme chargé du logement social
Et si votre intérêt pour la politique turque n’a pas
de limite !!!...vous pouvez encore lire :
Violence politique en Turquie de Benjamin
GOURISSE – Editions Karthala – Collection
Recherches internationales.
Et des romans récents dont la trame est encore
politique, actuellement en Turquie difficile d’y
échapper !!!.. :
Et ne reste que des cendres chez Phébus de Oya
Baydar ou du même auteur Parole perdue en 10/18
Et bien sûr le dernier roman de Nedim Gürsel au
Seuil – Le fils du capitaine (acheté mais pas lu) alors,
qui veut bien en parler ?) Bonne lecture. . Odile
Önceleri çocuklarımızın suç işleyeceğinden
korkardık.
Ama şimdi onların terörist olacağından
korkuyoruz.
Çocuklarımı nasıl kurtardım.
Nadia Remadna
Yumruk yemişe döndüren bir kitap mı? Yoksa
bir savaş çığlığı mı? Kesinlikle siyasetin
işlerliliğini engellemeye zamanı olmayan Cesur
bir ananin hikayesi.
Nadia Redmanda, annelerin çocuklarının
«suç işleyebilecek bir terörist haline
dönüşebileceğinden» korktukları, yöre sakinlerinin,
gençliğin zarar gördüğü Sevran’da yaşar. Bu
nedenle arkadaşlarıyla birlikte anneler ekibini kurar...
Cumhurbaşkanı ve tüm yetkililere, zira bunun içinde
sosyal hizmetler, okullar, öğretmenler, gençler,
siyasetçiler, herkese, her sınıftan olanlara, köktenciliğe
karşı
hoşgörü gösteren yandaş, motivasyonsuz,
uyum karşıtı olanlara sesleninceye kadar onlar her
yerdedirler.
Bu umutsuzluğun bir çığlığı olabilir, birlikte yaşamayı
düşünmek için zamanı olmayan bir mücadeleciyi
burada görmeği tercih ederim ben, zira o ve arkadaşları
için bu bir hayatta kalma mücadelesidir.
Türkiye’de Devlet Sanatı
Marc
AYMES, Benjamin
GOURISSE, EliseMASSICARD/
Karthala Yayınları -2014, 432
sayfa
Toplumun
bağımsız,
merkeziyetçi ve güçlü bir Türk
Devleti’ne sahip olduğunun
düşünüldüğü çok katı lımcı,
farklı
düsünçede
olanların
yaptığı
ortak bir çalışma...Yazarlar bunun yanlış
olduğunu düşünmektedirler «Türk Devleti sosyal ve
taşra güçlerini her zaman dinledi… taa ki politik, dini
akımlar ve örgütler tarafından ele geçirilinceye kadar.
Türk politikasının son maceralarını daha iyi anlamak
için önemli bir kitap; «Fethullahcılar ve onların karşıtı
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan tarafından Devletin
kurumlarına nüfus edilmesi; Aralık 2013’te Başbakan’ı
olduğu hükümetin yarattğı ve *TOKİ’ye geçişte uzlaşma
skandalları...birkaç ay önce Gezi dedikleri protesto
hareketlerinin başlama nedenleri...örtük olduğu kadar
çelişkili bir seçim anlaşması yoluyla kürt sorununu
çözmek için PKK ve AKP arasında müzakere; 10
ağustosta yeni Devlet başkanı seçiminde önemli bir
sorun oluşturan başkanlık rejimini isteme eğilimi...»
Ve şayet türk politikası hakkında ilginizin sınırı
yoksa!!!... okuyabileceğiniz diğer kitaplar da:
Benjamin Gourisse - Türkiye’deki siyasi şiddet.
Türkiye’de yapısı hâlâ politika olan diğer güncel kitaplar;
«Oya Baydar’ın Sıcak Külleri Kaldı, ve
Nedim Gürsel’in son kitabı, Kaptan’ın Oğlu (aldım ama
okumadım).
Odile
İyi okumalar.
7
Le rata beauceron
Beauceron
Yöresine
Geleneksel bir Yemek
Le rata beauceron, spécialité d’Eureet-Loir, est un plat populaire que
l’on servait aux ouvriers agricoles
dans les fermes beauceronnes.
Désormais, de nos jours, ce plat
traditionnel est repris dans certains
restaurants.
Pour 4 personnes
•
1 kg de pommes de terre
(type charlotte)
•
2 gros oignons
•
de l’huile
•
200 g de gros lardons. A
l’asso nous utilisons des lardons de volaille
•
1,5 litre de bouillon de poule maison ou 3
bouillon-cubes
•
arôme Patrelle (dans les épiceries
traditionnelles)
sel, poivre du moulin
•
Réalisation
Éplucher et émincer les oignons. Les faire
revenir 5 min dans l’huile avec les lardons.
Fariner et laisser roussir légèrement, ajouter les
pommes de terre et couvrir avec le bouillon.
Laisser cuire 30 à 35 min sur un feu doux en
remuant régulièrement.
Plus un rata est réchauffé, meilleur il est ; ajouter
l’arôme Patrelle.
Odile *
* Eh oui ! Je suis beauceronne !! Quand je manque
d’imagination, je sers le rata avec une salade verte
; ce n’est qu’une sauce-patates, mais tout le monde
se régale.
Omlette aux légumes
Ingrédients
2 c.a.s d’huile d’olive
1 poivron vert coupé en morceaux
si le poivron est local (de France)
sinon 3 poivrons turcs
3 tomates coupées en morceaux
sans peau
Sel
3 œufs
Préparation
-
Mettez l’huile et les
poivrons dans une poêle et faites
cuire.
-
Ajoutez les tomates,
-
Faites cuire dur feu doux en mettant le
couvercle
-
Puis cassez les œufs et mélangez,
-
Ajoutez le sel et d’autres épices si vous le
désirez et faites cuire les œufs
-
Servir chaud.
8
ait
Eure-et-Loir yöresinin geleneksel bir
yemeği olan Rata Beauceron, bu
bölgedeki çiftliklerde çalışan tarım
işçilerine verilen bir yöre yemeğidir.
Bu yemeği halen günümüzde bazı
lokantalarda yememiz olası.
4 Kişi için:
- 1 kilo charlotte (şarlot) patates
- 2 büyük soğan
- zeytinyağı
- 200 gram lardon (Bizler dernekte
haşlanmış ve didiklenmiş tavuk
kullanıyoruz)
- 1,5 lt ev yapımı tavuk suyu ya da 3 adet tavuk
bulyon
- Patrelle baharatı (bunu baharatçılarda
bulabilirsiniz)
- tuz ve çekilmiş karabiber
Yapılışı
- Soğanı soyup doğrayınız ve lardonlarla birlikte
yağda 5 dakika kavurunuz.
- 1-2 kaşık un ilave edip birkaç dakika kavurunuz,
rengi dönünce patatesleri ve tavuk suyunu ilave
ediniz.
- Ağzını kapatıp kısık ateşte ara-sıra karştırarak
30-35 dakika pişiriniz.
Bu yemek tekrar ısıtılıp yenilebilir, eğer patrelle
baharatı da ilave ederseniz tadı uzun süre
damağınızda kalabilir.
Odile*
* Evet ben bir Boseron’luyum (Beauceron)... ne yemek
pişireceğimi düşündüğüm zaman yeşil salata ile birlikte
bu yemeği yeriz. Bu yalnızca sulu bir patates yemeği
ama herkes büyük bir iştahla yer.
Menemen
Malzemeler
2 yemek kaşığı sıvı yağ
1 adet yeşil biber (fransız dolmalik
biberi olursa, eger türk biberi
bulunursa 3 adet)
3 orta boy domates
1/2 çay kaşığı tuz
3 adet yumurta
Yapılışı
-
Sıvı yağı ve biberleri tavaya
alarak biberlerin rengi dönünceye
kadar kavurun.
-
Üzerine kabukları soyulup küçük küçük
doğranmış domatesleri ilave edin. -
Kısık ocakta tavanın kapağını kapatarak
domateslerin iyice pişmesini bekleyin.
-
Domatesler piştikten sonra yumurtaları
kırınız.
-
Üzerine tuz ve dilediğiniz baharatları
ekleyerek yumurtalar pişene kadar bekleyin.
-
Menemeni sıcak olarak servis yapın.