Oyun Broşürü - ODTÜ Oyuncuları

Çocuklar
Yazan
Çeviren
Michael Ende
Uyarlayan
ODTÜ Oyuncuları
Yöneten
Semih Ali Aksoy
Leman Çalışkan,
Özgür Aker
Yöneten
Yardımcısı
Reji Asistanları
Berber Fusi
Can Koç
Zaman Tasarrufçuları Alper Güney, Ceren
Alper Güney
Kara, Eylül Gedik,
Haydar Atcı,
Hilal Altıntaş, Kazim
Kartal, Mert Karaca,
Metehan Koç,
Yasemin Abra,
Zeynep Yenen
Arzum Gökçe Köle,
Gül Onat, Haydar Atcı,
Hilal Atik
Özgün Müzik ve
Besteler
Ses ve Işık
Kumanda
Arzum Gökçe Köle,
Begüm Tulgaroğlu,
Ece Aylin Özdemir,
Gül Onat, Gürkan
Yılmaz, Hazan Öcal,
Hande Akman,
İrem Tulgaroğlu,
Vuslat Parım
Uğur Uygar Erkuş,
Onur Bilen,
Yunus Arif Kesmez
Çöpçüler (Ritim)
Aykut Kutlu, Ayşe
Boyacıoğlu, Cemre
Kaboğlu, Hazan
Öcal, İrem Alpaslan,
Neslişah Canbaz,
Onur Bilen, Özgür
Aker, Seran Yazıcı,
Yunus Arif Kesmez
Bibigirl
Hazan Öcal
Bubiboy
Ediz Kağan Göral
Kassiopeia
Kaan Tüter
Polis
Sekreterler
Alper Güney
Kalabalık
Berkay Sunal,
Mehmet Aslan,
Utku Aktaş
Fantazya Orkestrası
Berkay Sunal
(Keman), Can Koç
(Keman), Ece Aylin
Özdemir (Flüt),
Gürkan Yılmaz
(Mandolin), Savaş
Bora (Bas gitar),
Utku Aktaş (Klavye),
Vuslat Parım (Flüt),
Yunus Arif Kesmez
(Gitar, Mandolin,
Mızıka)
Nilgün Başaran,
Muhammet Türk
Hora Usta
Sıla Nur Ünal
Momo
Gamze Karaca
Beppo
Uğur Usta
Gigi
Onur Bilen
Liliana
Ayşe Boyacıoğlu
Nicola
Yunus Arif Kesmez
Nino
Turist Kadınlar
Özgür Aker
Claudio
Yağmur Yüksel
Dede
Neslişah Canbaz
Franco
Seran Yazıcı
Maria
İrem Alpaslan
Massimo
Kazim Kartal
Paolo
Aykut Kutlu
Arzum Gökçe Köle,
Cemre Kaboğlu,
Gül Onat, Hilal Atik,
Serim Şahin
Cemre Kaboğlu,
Hazan Öcal,
Vuslat Parım
Hidayet Ülger ve Mimarlık Amfisi personellerine, Yapı Atölyesi
çalışanlarına, Ayşe Yazgın ve Onur Aksoy’a
Ve tüm ODTÜ Oyuncularına
Teşekkürler.
“Kitabın gidişatını büyük ölçüde tasarlamış, karakterlerimin neredeyse tümünü belli bir noktaya getirmiş
Momo, yaşadığımız çağın devamlı olarak yeniden ürettiği yatırımcı, hesaplı, iler-
ve birçok bölümü çoktan tamamlamıştım; ancak yak-
lemeci ve yarışmacı ‘teknik insan’a karşı; dinleyen, oyunlar oynayan, hikayeler an-
laşık altı yıl boyunca romanı bitirmeyi başaramadım;
latan ve hala bir şeylere ayıracak zamanı olan dolayımsız bir var oluş biçiminin im-
çünkü çok temel bir noktayı kaçırıyor gibiydim, bir
ikiliği çözmek durumundaydım: Eğer duman adamlar
kanlarını arıyor. Modern deneyim süreçlerinin tabiileştirdiği hesaplama, dakiklik,
verim ve gelişim gibi temsillerin görünmez kıldığı ya da geriye ittiği toplumsallığı,
tarihselliği ve kültürü hatırlamanın ve yeniden keşfetmenin peşine düşüyor. Hika-
herkesin zamanını çalabiliyorlardıysa, Momo neden
yede, Ende’nin özel bir güç ya da yetenek atfetmekten özellikle kaçındığı Momo,
bir istisnaydı? Tembel bir yazar her zaman kolay yolu
yalnızca tek bir yönüyle diğer karakterlerden ayrılır: O, etrafındakileri herhangi bir
seçebilir ve Momo'ya bir tür özel güç veya yetenek
ön-tanım yapmadan dinler, herhangi bir temsilin süzgecinden geçirmeden onları
atfedebilir; ama bu beni tatmin etmeye yetmiyordu.
Romanın kendi mantığından hareket eden bir kural
anlamak ister. Bunu yaparken başka bir şeyin telaşı içinde değildir. Karşısına çıkan
her şey veya herkes, bu çabaya değer; çünkü yaşam birilerince bizden saklanmış
yerlerde değil, tam olarak yaşadığımız yerde, buradadır. Sistemin çelişkilerinin
bulmalıydım. Bir sabah, hiç ummadığım bir anda,
gittikçe tanınmaz hale geldiği, sömürünün kimliksizleşip toplumun tüm kesimle-
uyandım ve eşime aradığım şeyi bulduğumu müjdele-
rince düzenleyici bir mekanizmaya dönüştüğü ve yabancılaşmanın eyleyişin ön
dim: Zaman sadece onu elinde tutmaya çalışanlardan
koşulu sayıldığı bir sosyal gerçeklikte bireysel ölçeği bu denli merkezi bir konuma
çalınabilir. Eğer bir insan zamanın akıp gitmesine izin
verir, ona tutunmaya ve hakim olmaya çalışmazsa,
ortada çalınacak bir şey de kalmamıştır artık.”
Michael Ende
almak belki naiflik sayılacaktır; ama bu naiflikte oldukça gerçekçi ve temel bir sorunun cevabı aranıyor: Toplumu ne oluşturur ve bizi bir arada tutan nedir?