Non-Steroid Anti-İnflamatuar İlaçlar (NSAİİ)

490|
Non-Steroid Anti-İnflamatuar İlaçlar (NSAİİ)
| Taşkın ŞENTÜRK
Çoğu organik asit yapısında olan ve yapısal olarak genellikle heterojen olmalarına rağmen benzer terapötik etki
ve yan etki gösteren bir ilaç grubudur. Analjezik, antipiretik ve anti-inflamatuar etki gösterirler. Aspirin bu grup
ilaçların prototipidir ve non-streoid anti-inflamatuar ilaçlar (NSAİİ) olarak tanımlanırlar (1,2).
NSAİİ’ların kısa tarihçesine bakıldığında; ilk kez 1820'de kolşisin, 1860'da salisilik asitin tanımlanmış ve ilk Aspirin
tablet 1897'de Felix Hoffman tarafından sentezlenmiştir. Non-streoid antiiflamatuar ilaç isminin 1949 yılında ilk
kullanılışı, fenilbutazon'un sentezlenmesi ile eş zamanlıdır. 1971'de John R. Vane etki mekanizmaları konusunda
yaptığı çalışmalar sonucunda ilk defa siklooksijenaz (COX) enzimini tanımlamış ve bu buluşla Nobel ödülü almıştır
(3). 1976'da ise ilk defa prostoglandin endoperoksit sentetaz (siklooksijenaz) enzimi elde edilmiştir. Bu konu ile
ilgili son gelişme 1990'ların başında COX' un tek bir molekül olmadığı, birden fazla izomerlerinin ve bunların da
farklı işlevlerinin olduğunun gösterilmesi olmuştur (2).
Semptomatik iyileşme sağlayan bu ilaçlar halen dünyada ençok reçete edilen ilaçların başında gelmektedir.
Toplumda NSAİİ kullanım prevalansının yaklaşık %5 olduğu düşünülmektedir (4).
Sınıflandırma
NSAİİ'lar kimyasal yapılarına göre asidik, nonasidik ve koksib olmak üzere 3 gruba ve yarı ömürlerine göre ise
kısa ve uzun etkili olmak üzere 2 gruba ayrılır. Klinik uygulamada kısa etkili olanlar akut olarak analjeziye gerek
olan durumlarda (spora bağlı travma, gut atağı gibi), uzun etkili olanlar romatoid artrit gibi kronik iltihabi durumlarda
etkilidir (2,5) (Tablo 1).
Tablo.1 NSAİİ'ların kimyasal yapısına göre sınıflandırması.
I.Asidik yapıdaki deriveler
1. Karboksilik asit deriveleri
1. Salisilik asit ve esterleri
Aspirin, Diflunisal, Kolin salisilat, Metil salisilat, Magnezyum Salisilat,
Salisil salisilat (salsalat)
2. Fenamik asitler
Flufenamik asit, Metafenamik asit, Meklofenamik asit, Niflumik asit
3. Propronik asitler
Ibuprofen, Naproksen, Flurbiprofen, Fenbufen, Benaksopropen, Fenoprofen,
Ketoprofen, Indıprofen, Tiaprofenik asit, Soprofen, Karprofen, Oksaprozin, Pirprofen
4. Asetik asitler
Diklofenak, İndometazin, Etodolak, Sulindak, Tolmetin
2. Enolik Asitler
1. Pirazolonlar
2. Oksikamlar
Fenilbutazon, Oksifenbutazon, Azopropazon
Piroksikam, Pesoksikam, Sudoksikam, Tenoksikam, İsoksikam
II. Asit olmayan deriveler
Nabumeton
III. Koksibler*
Rofekoksib, Selekoksib, Valdekoksib, Parekoksib, Etorikoksib, Lumirakoksib
*Rofekoksib (geri çekme 2004), Selekoksib (FDA uyarısı 3/2005), Valdekoksib (geri çekme 2005)
Etki Mekanizması
İnflamasyona neden olan uyaranlar, araşidonik asitten COX enzimi yoluyla prostasiklin ve PG sentezini artırır
ve bu sırada siklik endoperoksitler (PGG2 ve PGH2), tromboksan A2 ve trombosit aktivite edici faktör (PAF)
oluşumu da artar. Bu maddeler veya bunlardan oluşan stabil metabolitler inflamasyan bölgesinde gösterilmiştir.
Benzer şekilde iltihaplı dokuda lipooksijenaz (LO) yolu ürünleri olan lökotrienlerin miktarlarının arttığı da yapılan
çalışmalarla ortaya konmuştur (6) (Tablo 2).
|491
Tablo.2 Araşidonik asit yolunda meydana gelen bazı ürünler ve etkileri
A) Siklooksijenaz ürünleri:
•
PGE1, PGE2
•
•
•
•
•
•
Vazodilatasyon ve vasküler permeabilitede artma
Oksitosik etki
Bronş düz kaslarında gevşeme
Mide asit salgısında azalma (sitoprotektif etki)
Lökosit infiltrasyonu
Trombosit agregasyonunun inhibisyonu
•
PGD2
•
•
Vazodilatasyon
Bronkokonstriksiyon
•
PGF2-alfa
•
•
•
Ven ve venüllerde büzüşme
Oksitosik etki
Bronkokonstriksiyon
•
Prostasiklin
•
•
•
Vazodilatasyon
Trombosit agregasyonunda inhibisyon
Fibrinolitik etkinlik
•
Tromboksan A2
•
•
•
Vazokonstriksiyon
Trombosit agregasyonunda stimülasyon
Vasküler permeabilitede artma
•
•
•
•
Bronkokonstriksiyon
Kapiller permeabilitede artma
Hiperaljezi
Lökosit aktivasyonu ve damar endoteline yapışması
B) Lipooksijenaz ürünleri:
•
Lökotrienler
Eikozanoidlerin kaynağını teşkil eden araşidonik asit, hücre membranındaki fosfolipidlerden fosfolipaz A2 enzimi
aracılığı ile koparılır. NSAİİ'lar ise, COX enzimini inhibe ederek inflamasyona aracılık eden COX ürünlerinin sentezini
azaltırlar. Bu ilaçların anti-inflamatuar etki güçleri ile COX enzimini inhibe etme potensleri arasında sıkı bir korelasyon
vardır. Daha güçlü anti-inflamatuar etki gösteren glukokortikoidler ise fosfolipaz A2 enzimi üzerine inhibitör etki
göstererek, sadece COX ürünlerinin değil, aynı zamanda LO ürünlerinin sentezini de azaltırlar (6).
1991 yılında Daniel L Simmons tarafından COX-2 enzimi bulunmuş ve böylece COX enziminin en az iki formunun
olduğu ortaya konmuştur. Bunlardan COX-1 yapısal bir enzimdir ve birçok normal fizyolojik olayda düzenleyici
rol oynar. PG ve tromboksanın fizyolojik etkilerinden COX-1 tarafından sentez edilen prostanoidler sorumludur.
COX-2 inflamasyonda eksprese edilen bir enzimdir ve COX-2'nin inhibisyonu NSAİİ'ların istenen etkilerine yol
açabilir. NSAİİ'ların bu 2 enzim üzerine olan selektiviteleri aynı değildir ve büyük farklılıklar gösterir. Selektif olmayan
inhibisyonda COX-1 enzim inhibisyonuna bağlı yan etkiler ortaya çıkarken, selektif inhibisyonda inflamasyon
yan etkiler olmadan baskılanabilir (7,8).
COX-1 ve COX-2 izoformlarının yapısal benzerliği % 60'dır ve her iki izoformun da araşidonik asitten PG oluşturma
potensleri aynıdır. Yapılan çalışmalar, COX-2/COX-1 oranı düşük olan ilaçların yan etki profillerinin diğerlerine
göre daha düşük olduğunu ortaya koymuştur. Klasik NSAİİ her iki enzimi birden inhibe ederken, COX-2 inhibitörleri
indüklenebilir COX-2'yi inhibe etmekte ve yapısal yan etki ortaya çıkmaksızın inflamasyonu baskılamaktadır. Bu
yaklaşımla COX inhibitörleri şöyle sınıflandırılmaktadır (8,9);
1. COX-1 spesifik ajanlar: Düşük doz Aspirin gibi, COX-2 inhibiyonu yapmadan COX1 inhibisyonu
yapanlar.
2. COX non-spesifik ajanlar: Konvansiyonel NSAİİ'ler, her iki enzimi de inhibe ederler.
3. COX-2 selektif ajanlar: Klinik terapötik dozlarda insan ve hayvanda COX-2 inhibisyonu yaparken, artan
dozlarda belirginleşen COX-1 inhibisyonuna neden olurlar (meloksikam, nabumetane, nimesulid vb).
4. COX-2 spesifik ajanlar: Maksimum terapötik dozda dahi klinik olarak anlamlı COX inhibisyonuna
neden olmayan ajanlar (selekoksib, rofekoksib vb).
492|
NSAİİ'ların antiinflamatuar etkilerinden sorumlu diğer başka olası mekanizmalarda vardır;
1. Nötrofillerin çeşitli uyaranlar tarafından aktivasyonunun inhibe edilmesi; PG'ler nötrofilleri, monosit ve
makrofajları aktive ederek onları inflamatuar bölgeye çekerler. Bu ilaçlarla PG sentezinin inhibe edilmesi
sonucunda, nötrofil lökositlerin aktive edilmesi ve buna eşlik eden olaylar inhibe edilir.
2. Aktif oksijen radikallerinin bağlanması; Gerek LO yolunda ve gerekse COX yolu esnasında oldukça sitotoksik
olan aktif serbest oksijen radikalleri oluşur. Bazı NSAİİ'lar anti-inflamatuar etkilerini kısmen inflamasyon
bölgesinde aktif oksijen radikallerini bağlayarak veya oluşmalarını inhibe ederek yaparlar.
3. Lizozomal membran stabilizasyonu: Lizozomal enzimler proinflamatuar etkinlik dışında, kollajenin ve
muhtemelen periartiküler kemiğin yıkılmasına da yol açarlar. NSAİİ'ların çoğu, lizozomların membranını
stabilize ederek lizozomal enzimlerin salınmasını inhibe edebilir.
COX-2 enzimini bulan Simmons ayrıca 2002'de COX-3 enzimini de geliştirmiş ve bu yeni enzimin parasetamol
(acetaminophen) ile ilişkisini analiz etmiştir. Bu ilacın ağrıyı ve muhtemelen de ateş düşürücü etkisinde COX-3
inhibisyonunun primer bir rol oynadığını ileri sürmüştür (10).
Farmakokinetik Özellikleri
NSAİİ'ların çoğu zayıf asidiktir ve mide-bağırsak mukozasından iyi emilirler. Plazma proteinlerine çok yüksek
oranda bağlanırlar (>95%) ve serbest ilaç miktarı (aktif komponent) nisbeten düşüktür. NSAİİ'ların plazma
proteinlerine bağlanması çeşitli hastalıklarda veya hipoalbüminemili bireylerde azalabilir. NSAİİ'ların klirensi esas
olarak inaktif metabolitlerin yapımı ile hepatik metabolizma yoluyla olur. Karaciğerden ilk geçiş etkileri düşüktür
ve çoğu karaciğerde oksidasyon ve konjugasyon ile inaktif metabolitlerine metabolize olarak idrarla atılırlar. Yan
etkileri ise oldukça geniş bir spektruma dağılır ve çok renkli bir tablo gösterir (1,11).
NSAİİ'ların çoğu GİS'den tam olarak absorbe edilir, fakat gıdalarla yavaşlayabilir. Bu nedenle günümüzde enterik
kaplı tabletler veya devamlı salınım preparatları halinde sunulmaktadır. NSAİİ'lar sinovyal sıvıya daha yavaş geçer
ve sinovyal sıvı konsantrasyonları çok daha stabildir ve kısa süreli ilaçlarla bile, plazma konsantrasyonundan çok
daha az fluktuasyonlar gösterir. Bazılarının ise sinovyumda birikme özellikleri vardır (1).
Yan Etkileri
1. Gastrointestinal sistem (GİS) yan etkileri: Bu ilaçları kullanan hastaların yaklaşık % 25'inde hazımsızlık,
yanma, dispepsi, yaygın karın ağrısı gibi GİS'e ait yan etkiler görülür. Ayrıca ülser oluşumu ve komplikasyon
(kanama, perforasyon ve ölüm) riski de artmıştır. Bu risk değişik çalışmalarda 3-10 kat arasında bildirilmektedir.
Bu ilaçlara bağlı gelişen Gİ mukoza lezyonlarına analjezik veya NSAİİ gastropatisi adı verilir. Bu lezyonların
meydana gelmesinde lokal ve sistemik mekanizmalar birlikte rol oynar. Gastrik ve duodenal mukozada direkt
etkiyle epitelin zedelenmesine ve yüzeyel peteşiler ve gizli kanamalara veya masif akut kanamalara neden olabilir.
Ayrıca COX enzimini inhibe ederek sitoprotektif etkili PG'lerin sentezini azaltır. Bu PG'ler bikarbonat salınımını
artırarak zedelenmeye karşı yüzeyel epitelin direncini artırarak, mukozal yenilenmeyi sağlayarak ve mukozal kan
akımını artırarak sitoprotektif etki gösterirler. NSAİİ'lar bu mukozal koruyucu mekanizmaları inhibe eder (12,13,14).
Hastalarda GİS toksisitesi gelişimi için bazı risk faktörleri vardır. Bu faktörler hastaya ve ilaca bağlı risk faktörleri
olarak 2'ye ayrılır;
1. Hastaya ait risk faktörleri
a. İleri yaş (>60 yaş),
b. Daha önceden olan mide veya duodenum ülser öyküsü,
c. Eşlik eden kalp veya böbrek yetmezliği,
d. Eşlik eden steroid, kombine NSAİİ, profilaktik aspirin, antikoagulan kullanımı
e. Sigara kullanımı: İlave risk oluşturur ve Gİ kanama riskini % 40 artırır.
|493
2. İlaca bağlı risk faktörleri
a. Yüksek doz ve çoklu NSAİİ kullanımı:
b. Yeni NSAİİ kullanıcısı: Akut kullanımda risk artar.
c. Spesifik NSAİİ'lar; Selektif COX-2 inhibisyonu yapanlarda yan etki olasılığının daha az olduğu
bildirilmektedir.
d. Tedavi süresi: Düzenli kullanım süresi uzadıkça risk azalır, ortaya çıkan mukozal hasar ile kullanım süresi
arasında ters ilişki vardır. Süre 30-90 güne uzadığında kanama riski 1/3 oranında azalır. Risk tedavinin
ilk haftalarında en fazladır.
Bu ilaçları kullanırken rutin proflaksi pratik değildir. Ancak bir veya daha fazla risk faktörü varsa ekonomik ve
klinik yarar sağlar. 65 yaş ve üzeri yaşlılarda, ülser ve kanama öyküsü olanlarda ve birlikte steroid kullanılacaksa
profilaktik tedavi verilmelidir ve profikside proton pompa inhibitörleri (PPİ) tercih edilmelidir (12).
NSAİİ'ların hemen hepsi KC enzim düzeylerinde artışa neden olabilir, fakat genellikle tedavinin devamına rağmen
düzelir. Hepatosellüler toksik etkileri, serum transaminaz seviyelerinde artışla birliktedir. Kolestatik toksik etkileri
ise bilüribin ve ALP seviyesinde artışa yol açar. Bazen belirgin hepatit görülür ve özellikle de akut viral bir hastalıkla
birlikte aspirin kullanımı sonrasında olabilir (Reye sendromu) (1).
2. Renal yan etkiler: NSAİİ'lar böbrekte vazodilatatör etkili olan PGE2 ve prostasiklin sentezini inhibe ederek
renal kan akımında, renin salgılanmasında ve glomerüler filtrasyon hızında (GFR) azalmaya neden olur. Su ve
tuz atılımını azaltarak retansiyona neden olur ve hipertansif hastaların kan basıncını artırabilirler. Bu etkiler yaşlılarda
ve yüksek doz NSAİİ kullanımında akut böbrek yetmezliğine yol açabilir. Tiazid ve benzeri diüretik alanlarda, bu
ilaçların natriüretik, diüretik ve antihipertansif etkilerini azaltır. Hasta özellikle birlikte ACE inhibitörü ve diüretik
alıyorsa, renal yetmezlik riski artar. NSAİİ'lar nadiren interstisyel nefrit, nefrotik sendrom, akut renal yetmezlik
veya akut tubuler nekroz gibi daha ciddi renal hastalıklara da neden olabilir (6,12).
Analjezik alımı ve renal hastalık arasında güçlü bir bağlantı olmasına rağmen, bu ilişki NSAİİ'lardan ziyade birleşik
analjezik ajanları içerir. Bir NSAİİ'ın başlanmasından sonraki 2 hafta içinde serum kreatinin seviyesinde geçici
bir artış görülmesi oldukça sıktır, fakat bu ilaç devam edilse bile normale döner. NSAİİ kullanımına bağlı renal
hastalık için risk faktörleri renal hastalık öyküsü, diüretik tedavisi veya hipoalbüminemi ile birlikte volüm kaybı
ve hepatik hastalıktır (1).
3. Hematolojik sistem yan etkileri: Tromboksan A2 sentezini bloke ederek antitrombositik etki, hemostazda
yavaşlama, kanama süresinde uzama ve daha nadir olarak da aplastik anemi, trombositopeni (TSP), agranülositoz
ve kan diskrazilerine neden olabilirler.
Aplastik anemi yüksek mortaliteye sahiptir, fakat fenilbutazon veya oksifenbutazon dışında NSAİİ'larla nadiren
birliktedir. TSP çoğu NSAİİ ile birlikte iken, tüm NSAİİ'lar trombosit agregasyonu ile interfere olur. Aspirin ile
trombosit fonksiyonları üzerine olan bu etki irreversibl ve trombositin yaşamı süresince görülürken, diğer NSAIİ'larla
bu etki ilaç kanda belirli miktarlarda varken daha sık görülür. Bunun pratik anlamı, trombosit fonksiyonları NSAİİ
kesildikten sonra yaklaşık 3 yarı ömür sonrası ve aspirin kesildikten sonra yaklaşık 4 gün sonra normale döner
(1,2).
4. Kardiyo-vasküler sistem yan etkileri: Yüksek dozlarda NSAİİ kullanımı dolaşan kan hacmini ve kalp atış hızını
artırabilir ve ayrıca hiperkalemiye bağlı EKG değişiklikleri ortaya çıkarabilir. Ateroskleroz inflamatuar özellikleri olan
bir süreçtir ve selektif COX-2 inhibitörleri, inflamasyonu inhibe ederek potansiyel olarak anti-aterojenik etkilere sahiptir.
Ancak bununla birlikte COX-2 antagonistlerinin vazodilatatör ve antiagregatör prostosiklin sentezinde azalmaya
neden olması, artmış protrombotik aktiviteye neden olabilir. Rofekoksib ile naproksenin karşılaştırıldığı VIGOR
çalışmasında rofekoksib grubunda trombotik kardiovasküler olay (myokard infarktüsü, anjina pektoris, kardiyak
arrest, inme vs) gelişimine ait rölatif risk 2.38 bulunmuş ve ilaç piyasadan Kasım 2004 yılında çekilmiştir (5).
Aterosklerozisli hastalarda PGI2 yapımı sadece COX-1 yoluyla değil, ayrıca COX-2 yoluyla da olur. Diğer bir
494|
deyimle, COX-2 inhibitörleri trombositlerdeki COX-1 inhibe edilmeksizin vasküler epiteldeki COX-2'nin inhibisyonu
ile PGI2 yapımını azaltır. Bu nedenle trombozis ve myokard infarktüsü olasılığı konvansiyonel NSAİİ'lerle
karşılaştırıldığında selektif COX-2 inhibitörleri ile artabilir (5).
5. Pulmoner ve allerjik yan etkiler: PG'lerin sentezinin inhibe edilmesi bronkospazma yol açabilir. Bu durum
aspirine hassas kişilerde daha sık görülür. Bronkodilatatör etkili PG sentez inhibisyonu mast hücre stabilizasyonunun
bozulmasına ve histamin gibi vazoaktif aminlerin salınımına, bu da astım nöbetleri, ürtiker, serum hastalığı veya
anjioödem meydana gelmesine yol açabilir. Bu olaylarda LO yolu ürünleri olan LTC4 ve LTB4'ün de etkileri vardır
(15).
Aspirin ve NSAİİ'lerle ilişkili birçok farklı allerjik reaksiyon bildirilmiştir, bunlardan en sık olanları; kaşıntı ve şişlik
gibi deri semptomları, rinit ve astım semptomları gibi solunum semptomları ve anaflaksiyi içerir. NSAİİ allerjisinin
genel populasyonda yalaşık olarak %1 olduğu tahmin edilmektedir. Astımlı hastaların yaklaşık %10'unda, NSAİİ
alımı ile astım semptomları kötüleşir. Eğer astımlı kişinin birlikte kronik sinüzit/ nazal polibi varsa, NSAİİ'lere allerji
olasılığı %40'a çıkar. Kronik ürtikerli hastalarda, NSAİİ'lar deri reaksiyonlarını kötüleştirebilir (11,15).
6. Dermatolojik yan etkileri: Fotosensitivite birçok NSAİİ ile gözlenen sık bir yan etkidir. Bunun dışında morbiliform
veya vezikülobüllöz erüpsiyonlar, eksfolyatif eritrodermi, ürtiker, eritema multiforme, Steven-Johnson sendromu,
toksik epidermal nekrolizis gibi yan etkiler de görülebilir (16,17).
7. Santral Sinir Sistemi (SSS) yan etkileri: Bu ilaçların çoğu SSS'ne kötü penetre olur. Buna rağmen, SSS'nin
bazı bölgelerinde COX enzimi yapısal olarak eksprese edilir. Bunun anlamı sınırlı penetrasyona rağmen, NSAİİ
kullananlarda başağrısı, baş dönmesi, sersemlik, tinnitus, depresyon, konfüzyon, halusinasyonlar gibi problemler
ortaya çıkabilir (11).
8. Eklem kıkırdağı üzerine etkileri: NSAİİ'lar glikozaminoglikan (GAG) sentezini bozabilir ve kıkırdak matriksinin
temel maddesi olan proteoglikan kaybını artırabilir. Ancak her NSAİİ kıkırdak üzerinde aynı etkiyi göstermez.
Örneğin indometazin eklem kıkırdağında proteoglikan sentezini bozarken, tiaprofenik asit kıkırdak üzerine zararlı
etki yapmaz ve hatta kondroprotektif olduğu düşünülür (1).
9. Gebelikte kullanımı: Bu ajanlar gebelik esnasında ve özellikle de 3. trimestirde önerilmez. Direkt teratojenik
ilaç grubunda değillerdir, ancak fetusda fetal duktus arteriosusun erken kapanmasına ve renal yan etkilere yol
açabilir. Ayrıca prematür doğuma da neden olabilirler. Buna rağmen, anti-fosfolipid sendromu (AFS) olan
gebelerde heparin ile birlikte düşük doz Aspirin kullanılması gereklidir (18,19).
NSAİİ: Diğer İlaçlarla Etkileşimi
Bu ilaçlar antihipertansif ilaçların diüretik veya vazodepressör etkilerini azaltabilir veya ortadan kaldırabilir.
Furosemidin natriüretik etkisi renal PGE2 stimülasyonuna bağlıdır, NSAİİ'lar PGE2 sentezini inhibe ederek bu
etkiyi azaltabilir.
Gerek trombosit agregasyonu üzerine olan inhibitör etkileri ve gerekse plazma proteinlerine bağlanma düzeyindeki
etkileşme nedeni ile oral antikoagülanların kanama zamanı üzerine olan etkilerini artırır. Benzer şekilde plazma
proteinlerine bağlanma düzeyindeki etkileşme nedeni ile tolbutamid ve benzeri oral antidiyabetiklerin etkilerini
arttırabilir.
Fenitoin, digoksin ve aminoglikozidlerin düzeyini artırır, lityumun atılımını azaltırlar. Bu ilaçların tersine probenesit
NSAİİ'ların atılımını yavaşlatır; barbitüratlar metabolik klirensini artırır; kafein emilim hızlarını artırır ve kolestiramin
ise emilimlerini yavaşlatır.
NSAİİ: Akılcı Kullanımı
Giderek sayıları artan NSAİİ' ların kullanılması gerekli durumlarda ilacı seçerken objektif davranmalı, hastanın
özelliklerinin yanı sıra verilecek ilacın özellikleri, terapötik etkinliği, farmakolojik yapısı ve farmakokinetik özellikleri
de düşünülmelidir. NSAİİ kullanımında amaçlanan etkiler (4,20);
|495
•
Güçlü bir antiinflamatuar ve analjezik etki
•
İnflamasyonlu dokuda yüksek konsantrasyon
•
Kısa yarılanma ömrü
•
Renal ve safra yoluyla dengeli atılım
•
Düşük ilaç etkileşimi
•
COX-1/COX-2 oranının düşük olması
•
Kondroprotektif etki
•
Yan etkilerin az olması
•
İyi bir tolerabilite olmalıdır.
NSAİİ: Kullanım Alanları
NSAİİ'lar genellikle ağrı ve inflamasyonun olduğu yerdeki akut ve kronik durumun tedavisinde endikedir. Kolorektal
kanserin önlenmesi ve kanser ile kardiyovasküler hastalık gibi diğer durumların tedavisindeki önleme potansiyelleri
ile ilgili çalışmalar ise sürmektedir (20).
Kaynaklar
1.
Brooks PM. NSAIDs. In: Klippel JH, Dieppe PA (eds). Textbook of Rheumatology, 2th ed. London: Harcourt Publisher Ltd, 2000; 3.5.1-6.
2.
Ardoin SP, Sundy JS. Update on nonsteriodal anti-inflammatory drugs. Curr Opin Rheumatol 2006;18:221-26.
3.
Vane JR. Inhibition of prostaglandin synthesis as a mechanism of action for aspirin-like drugs. Nature New Biology 1971; 231: 235-37.
4.
Stovitz SD, Johnson RJ. NSAIDs and Musculoskeletal Treatment. What Is the Clinical Evidence? Physician Sports Med 2003; 31: 35-40.
5.
Kawai S, Kojima F, Kusunoki N. Recent Advances in Nonsteroidal Anti-Inflammatory Drugs. Allergology International. 2005;54:209-15
6.
Solomon DH. NSAIDs: Mechanism of action. UpToDate 17.2: 2009.
7.
Green GA. Understanding NSAIDS: from aspirin to COX-2. Clin Cornerstone 2002;3:50-59.
8.
Solomon DH. Overview of selective COX-2 inhibitors. UpToDate 17.2: 2009.
9.
Martel-Pelletier J, Lajeunesse D, Reboul P, Pelletier J-P. Therapeutic role of dual inhibitors of 5-LOX and COX, selective and non-selective
non-steroidal anti-inflammatory drugs. Ann Rheum Dis 2003;62:501-9.
10. Chandrasekharan NV, Dai H, Roos KL, Evanson NK, Tomsik J, Elton TS, Simmons DL. COX-3, a cyclooxygenase-1 variant inhibited by
acetaminophen and other analgesic/antipyretic drugs: cloning, structure, and expression. Proc Natl Acad Sci USA 2002;99:13926-31.
11. Vonkeman HE, van de Laar MAFJ. Nonsteroidal Anti-Inflammatory Drugs: Adverse Effects and Their Prevention. Semin Arthritis Rheum.
2010;39(4):294-312
12. Solomon DH. NSAIDs: Overview of adverse effects. UpToDate 17.2: 2009.
13. McCarthy D. Nonsteroidal anti-inflammatory drug-related gastrointestinal toxicity: Definition and epidemiology. Am J Med, 1998; 105(5A):
3S-9S.
14. Bombardier C, Laine L, Reicin A, et al. Comparison of upper gastrointestinal toxicity of rofecoxib and naproxen in patients with rheumatoid
arthritis. VIGOR Study Group. N Engl J Med. 2000;343:1520-28.
15. Simon RA. NSAIDs (including aspirin): Allergic and pseudoallergic reactions. UpToDate 17.2: 2009.
16. Moore DE. Drug-induced cutaneous photosensitivity. Drug Safety 2002;25:345-72.
17. Su M, Nagdev A. Nonsteroidal antiinflammatory drug (NSAID) poisoning. UpToDate 17.2: 2009.
18. Ostensen ME, Skomsvoll JF. Anti-inflammatory pharmacotherapy during pregnancy. Expert Opin Pharmacother 2004;5:571-80.
19. Cervera R, Balasch J. The management of pregnant patients with antiphospholipid syndrome. Lupus 2004;13:683-87.
20. Solomon DH. NSAIDs: Therapeutic use and variability of response in adults. UpToDate 17.2: 2009.