Bu dosya www.tevhidvesirk.com sitesinden indirilmiştir. Gayrımeşru

Bu dosya www.tevhidvesirk.com sitesinden indirilmiştir. Gayrımeşru

Gayrımeşru Tevessülü Meşru Olana Kıyas Etmesi
1. 116’da diyor ki: “Zat ile tevessülü kabul etmeyenler, bir başkasından bizim için
Allah’a dua etmesini isteyip onun da bizim için Allah’a dua etmesini kabul
ediyorlar. Buna göre bizim için Allah’a dua eden kişiyi aracı kılmış oluyoruz.
Zat ile tevessülü kabul edenlerin dua şeklinde ise direkt Allah’tan isteyip “ya
Rabbi, o kişiye olan sevgin hürmetine ve hatırına bize yardım et” denilirken
doğrudan Allah’tan isteniliyor. İki dua şeklinde de o kişi aracı kılınmış
oluyor.”
Cevap:
Ehl-i sünnet, kişinin bir başkasından dua isteme şeklinde tevessül etmesini, kıyasa veya
hevaya dayanarak değil, kitap ve sünnetten sahih ve sarih naslarla, selefin icma ettiği
uygulamasından çıkarmaktadır. Böyle bir tevessül şekli, ittifakla caiz ve meşrudur. Bununla
beraber yine ittifakla, ibadetlerde kıyas olmaz. Zira ibadetler tevkifidir ve sadece vahiyle
sabit olur.
Başka bir kişinin bizim için Allah’a duacı olması, isteğimizin yerine gelmesi için meşru bir
vesiledir. Hoşafçı dilerse bunun adına araç ya da aracı diyebilir. Ancak başka bir kişinin zatı
ve şahsı, duamızın kabul olması için meşru ve makul bir vesile, araç/aracı değildir.
İki dua şeklinde de o kişi aracı kılınmış oluyor demek tam olarak doğru değildir. Birinci dua
şeklinde duayı eden o kişidir. Dolayısıyla aracı kılınan ve vesile edilen, o kişinin bizim
namımıza dua ve istekte bulunmasıdır. Böyle bir tevessül meşru olduğu gibi aynı zamanda
da makuldür.
İkinci dua şeklinde ise, duayı eden biz iken, aracı ve vesile edilen bizimle ve duamızın kabul
edilmesiyle hiçbir ilgisi olmayan, o kişinin şahsıdır. Böyle bir tevessül, meşru olmadığı gibi
makul de değildir.
1. 135’de diyor ki: “Bir yanda kişi ile Allah arasında mahlukatın vasıta (aracı)
yapılmayacağını söyleyen, bir yandan da kişinin salih amellerini öne sürerek
tevessül edilebileceğini ifade edenler, aslında o kişiyi (o ameli demek istiyor
galiba) aracı kılmış olurlar. Allah’ın “Allah’tır sizi ve yapmakta olduklarınızı
yaratan” buyurduğunu ve amellerin de mahlûk olduğunu bilmezler mi acep?”
2. 226’da diyor ki: “Eğer tevessülü kabul etmeyenler, insanın kendi amelleriyle
tevessülünü caiz görürlerse biz de deriz ki, ameller mahluktur. Allah mahluk
Bu dosya www.tevhidvesirk.com sitesinden indirilmiştir.
değildir. Siz insanın mahlûk olan kendi ameliyle tevessülünü kabul edersiniz,
biz de başka bir mahluk olan başkasının ameliyle tevessül ederiz.”
Kişinin mahluk olan salih amelleriyle tevessül edip duasının kabul edilmesi için bunları aracı
etmesi de ittifakla caiz ve meşru olduğu gibi, itibarla da anlaşılabilir ve makuldür. Zira bu
ameller, dua eden kimsenin yapmış olduğu, isteğinin yerine gelmesine gerekçe olabilecek
vesilelerdir.
Kişinin başka bir mahluk olan başkasının ameliyle tevessül etmesi ise meşru ve caiz olmadığı
gibi, makul ve anlaşılabilir bir şey de değildir. Zira bir başkasının işlediği amellerin bizimle
ve isteğimizin yerine gelmesiyle nasıl bir alakası olabilir?
İnsanın salih amelleriyle tevessül edebilmesinin meşru oluşunun illet ve gerekçesi bunların
mahlûk oluşu mudur ki Hoşafçı başka bir mahluku buna kıyas ederek mahluk olan her şeye
tevessül edilebilir demeye getiriyor?
1. 135’de diyor ki: “Allah’ım, senin peygamberlerini vesile kılıyorum demesi ile
senin peygamberlerine olan sevgimi vesile kılıyorum demesi arasında hiçbir
fark yoktur.”
Hoşafçı’nın bu sözü, “Alışveriş faiz gibidir,”(1) yani aralarında hiçbir fark yoktur diyen
yahudilerin sözüne benziyor. Hâlbuki “Allah, alışverişi helal, faizi haram etti.”(2)
Veya bu söz, “Hayızlı kadın, kılmadığı namazı kaza etmiyor da tutmadığı orucu neden kaza
ediyor?”(3) oysa aralarında hiçbir fark yoktur diyen kimsenin sözüne benziyor. Oysa namazı
kaza etmekle emrolunmadı, ama orucu kaza etmekle emrolundu.
Ya da bu, “Cuma namazı için ezan okumak ile bayram namazı için ezan okumak arasında
hiçbir fark yoktur.” demeye benziyor. Hâlbuki Cuma namazı için ezan okumak meşru ve
sünnet, bayram namazı için okumak ise gayrımeşru ve bid’attır.
Şimdi de “Allah’ım, senin peygamberini vesile kılıyorum.” ile “Peygamberine olan
sevgimi sana vesile kılıyorum.” arasındaki farkları söyleyelim.
Birincisi, kitap ve sünnette gelmeyen, gayrımeşru bir tevessüldür.
İkincisi ise kitap ve sünnette gelmiş, meşru bir tevessüldür.
Birincisi, istenen şeye gerekçe olması söz konusu olmayan peygamberin zatıdır.
Bu dosya www.tevhidvesirk.com sitesinden indirilmiştir.
İkincisi ise istenen şeye gerekçe olması makul ve mümkün, isteyen kişinin salih amelidir.
Başka bir tabirle birincisi senin duan ile alakası olmayan zattır.
İkincisi ise seninle ve duanın kabulüyle doğrudan alakası olan senin amelindir.
Yani birincisi, “Ya Rabbi, duamı kabul et, çünkü peygamberin zatı…” demektir.
İkincisi ise “Ya Rabbi, duamı kabul et, çünkü ben senin emrine uyup rızanı gözeterek
peygamberini sevdim.” demektir.
Birincisi, “Rabbimiz! Rabbinize iman edin diye imana çağıran münadi hatırına, günahımı
bağışla.” demektir.
İkincisi ise “Rabbimiz! Biz, Rabbinize iman edin diye imana çağıran bir münadi duyduk,
hemen iman ettik. Rabbimiz! Günahlarımızı bağışla.”(4) demektir.
Birincisi, “Rabbimiz, indirdiğin Kur’an ve gönderdiğin Rasûl hatırına bizi şahitlerle beraber
yaz.” demektir.
İkincisi ise “Rabbimiz, indirdiğine iman ettik, Rasûl’e ittiba ettik, bizi şahitlerle beraber
yaz.”(5) demektir.
(1) Bakara, 275
(2) Bakara, 275
(3) Buhari, Sahih, 321; Müslim, Sahih, 335
(4) Al-i İmran, 193
(5) Al-i İmran, 53
75 total views, 1 views today
Bu dosya www.tevhidvesirk.com sitesinden indirilmiştir.