Poster Özetleri - Journal of Neurological Sciences

Transkript

Poster
Özetleri
111
POSTER ÖZETLERİ
P-001 P-001
Amyotrofik Lateral Skleroz (ALS )’da Serum AntiNöronal Antikorları Serum Anti-Neuronal Antibodies in Amyotrophic
Lateral Sclerosis 1
Selin Turan, 1 Canan Ulusoy, 2 Arzu Çoban, 1 Murat Giriş
Melike Küçükerden, 3 Recai Türkoğlu, 1 Erdem Tüzün,
2
Halil Atilla İdrisoğlu
1
1
1
1
İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Deneysel Tıp Araştirma
Enstitüsü, Sinirbilim, İstanbul, 2 İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi,
Nöroloji, İstanbul, 3 Haydarpaşa Numune Egitim ve Araştırma Hastanesi,
Nöroloji, İstanbul
1
Amaç
Bu çalışmada Amyotrofik lateral skleroz (ALS) hastalarının
serumlarında çeşitli anti-nöranal antikorların bakılması
ve otoimmun ensefalit benzeri tablosu olan hastaların
saptanması amaçlandı.
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmaya, El Escorial ölçütlerine göre klinik olarak
kesin ALS tanısı konmuş hastalar (n=35, 22 erkek , 13
kadın, 52,4 ± 10,7 yaş aralığında) ve sağlıklı kontrol olguları
(n=30, 20 erkek, 10 kadın, 51,4 ± 9,8 yaş aralığında) alındı.
Serumlarında anti gangliosid (IgG/ IgM) ve onkonöral
antikorlar immunoblotla iyon kanalı antikorları (IgG ) hücre
temelli bir testle saptandı ve sıçan beyninde IgG bağlanma
yolakları indirekt immunohistokimya ile belirlendi.
Demografik özellikler ve antikor pozitiflik oranları
açısından farklar, hastalar ve sağlıklı olgular arasında
Student’s t-test ve Fisher’in kesin testi ile karşılaştırıldı.
p değerleri <0,05’ten küçük olanlar, anlamlı kabul edildi.
Bulgular
Gangliosid antikorları ALS hastalarının ikisinde (5.7)
saptandı. Onkonöral ve iyon kanalı antikorları hiçbir
hastada saptanmadı. Çeşitli serum IgG bağlanma
paternleri 8 (% 22.9) hastada saptandı. Vaskülerromatolojik hastalıklarla ilişkili antikorların hepsi negatifti.
Sonuç
Otoimmun ensefalit, bazen atipik motor nöron hastalığı
bulguları ile ortaya çıkmakla beraber, kesin ALS
hastalarında onkonöral ve iyon kanalı antikorları
bulunmamaktadır. Bu sebeple, tipik ALS olgularında
bu antikorların rutin olarak bakılması gerekli değildir.
Bazı ALS hastalarında bilinmeyen hedef antijenlere karşı
antinöranal antikorlar bulunması, bu antikorların bağlandığı
antijenlerin ileri methodlarla bakılmasını gerektirmektedir.
Anahtar Kelimeler:, amyotrophic lateral sclerosis, antinöronal antikorlar, serum, , Objective
We aimed to investigate various anti-neuronal antibodies in
sera of amyotrophic lateral sclerosis (ALS) patients to detect
possible autoimmune encephalitis patients imitating ALS
findings. Material and Methods
Clinically definite ALS patients fulfilling the revised
El Escorial diagnostic criteria (n=35, 22 men, 13
women, 52.4 ± 10.7 years-old) and a control group of
healthy individuals (n=30, 20 men, 10 women, 51.4 ±
9.8 years) were included. Their sera were investigated
for antiganglioside (IgM/IgG) and onconeural (IgG)
antibodies by immunoblotting, for ion channel antibodies
(IgG) by a cell-based assay and for IgG binding patterns
to the rat brain by indirect immunohistochemistry.
Demographic features and antibody positivity rates of
the patient and healthy control groups were compared
with Student’s t-test or Fisher’s exact test, as required. A
p value < 0.05 was considered as statistically significant. Results
Ganglioside antibodies were detected in 2 out of 35 (5.7%)
ALS patients. The onconeural and ion channel antibodies
were negative in our series. Varied serum IgG binding patterns
were identified in 8 (22.9%) patients. Other antibodies
associated with vascular-rheumatic diseases were negative. Conclusion
Although autoimmune encephalitis patients may occasionally
present with atypical motor neuron disease findings, definite
ALS patients do not appear to exhibit onconeural or ion
channel antibodies, suggesting that routine analysis of these
antibodies in typical ALS is not mandatory. By contrast,
some ALS patients display anti-neuronal antibodies against
undetermined target antigens, prompting investigation
of these novel antibodies with more advanced methods. Keywords:, amyotrophic lateral sclerosis, anti-neuronal
antibodies, sera, , Selin Turan, 1 Canan Ulusoy, 2 Arzu Çoban, 1 Murat Giriş
Melike Küçükerden, 3 Recai Türkoğlu, 1 Erdem Tüzün,
2
Halil Atilla İdrisoğlu
Neuroscience, Department of Neurology, Istanbul Faculty of Medicine,
İstanbul, 2 Neurology, Istanbul Unıversity,Istanbul Faculty of Medicine,
İstanbul, 3 Neurology, Haydarpasa Numune Education and Research
Hospital, İstanbul
112
POSTER ÖZETLERİ
P-002 P-002
Genetik Absans Epilepsili Wag/Rij ve Wistar Irkı
Sıçanların Talamik Beyin Bölgelerinde Protein
Profillerinin Araştırılması Investigation of Thalamic Brain Regions Protein
Profiles of Genetical Absance Epileptic WAG/Rij and
Wistar Rats Strain Sabriye Karadenizli, 1 Deniz Şahin, 2 Berrin Öztaş,
Murat Kasap, 3 Gürler Akpınar, 2 Hale Kır, 1 Nurbay Ateş
Sabriye Karadenizli, 1 Deniz Şahin, 2 Berrin Öztaş
Murat Kasap, 3 Gürler Akpınar, 2 Hale Kır, 1 Nurbay Ateş
1
1
3
3
Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kocaeli,
Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, Kocaeli,
3
Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Araştırmalar Birimi, Kocaeli
1
Kocaeli University Faculty of Medicine, Department of Physiology, Kocaeli
Kocaeli University Faculty of Medicine, Department of Biochemistry,
Kocaeli, 3 Kocaeli University Faculty of Medicine, Clinical Research Unit,
Kocaeli
1
2
2
Amaç
WAG/Rij ırkı sıçanlarda absans epilepsinin genetik
geçişli olması nedeniyle absans epilepsi gelişiminde
sinyal ileti mekanizmalarının yanı sıra hücre içi
proteinlerin de önemli rol oynayabileceği belirtilmiştir.
Bu proteinlerin; enerji üretimi, sinyal iletimi, inflamasyon
süreçleri ve membran iletkenliği ile ilişkili olduğu
düşünülmektedir. Bu çalışmada Wistar ve WAG/Rij ırkı
sıçanların talamik beyin bölgelerinde protein dağılımları
ve bunların ilişkili olduğu hücresel mekanizmaların
proteomiks yöntemi ile saptanması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmada genetik absans epilepsili WAG/Rij ırkı sıçanlar
ve epileptik olmayan Wistar ırkı sıçanlar kullanıldı. Sıçanlar
anastezi altında dekapite edilerek, alınan beyin dokuları -80
ºC’de saklandı. Tüm sıçanların talamus bölgelerinin protein
izolasyonu ve protein konsantrasyon ölçümleri yapıldı.
Elde edilen proteinler iki boyutlu jel elektroforezinde
yürütüldü. Jeller Colloidal Coomassie mavisi ile boyandı.
Karşılaştırmalı protein spot analizleri PDQuest yazılımı ile
yapıldı. Spotların histogramlarından elde edilen verilere
göre de ifade farkı %50’den fazla olan 2 spot kesildi.
Kesilen spotlar jel içi triptik kesime tabi tutuldu. Bu işlem
sonrasında elde edilen peptidlerin analizleri MALDI-TOF/
TOF cihazında gerçekleştirildi. Proteinlerin peptit içerikleri
Mascot Veritabanı ile analiz edildi, 57’den yüksek protein
skorları anlamlı olarak kabul edilmektedir (p<0,05).
Bulgular
Peptit skoru en yüksek olan proteinler; Protein disülfid
izomeraz A3 (PDIA3, skor: 325) ve Piruvat kinaz
izoenzim M1/M2 (KPYM, skor: 668) olarak tanımlandı.
Sonuç
Bu çalışmada PDIA3 ve KPYM proteinlerinin talamus
bölgelerindeki ifadelerinin absans epilepsili WAG/Rij
sıçanlarda, epileptik olamayan Wistar sıçanlarına göre
düşük olduğu gözlenmiştir. Bu sonuçlar, PDIA3 ve KPYM
protein azlığının genetik absans epilepsi gelişiminde
önemli rol oynayabileceğini, ayrıca bu proteinlerin
kodladığı yolakların takip edilmesinin tedavi seçeneklerinin
belirlenmesinde önemli katkı sağlayacağını göstermektedir.
Anahtar Kelimeler:, Absans epilepsi, Proteomiks, Protein
disülfit izomeraz, Piruvat kinaz izoenzim, talamus Objective
Due to inherited absance epilepsy in WAG/Rij rats,
besides cell signal mechanism, the role of intracellular
proteins in the pathogenesis of absence epilepsy were
mentioned. These proteins are thought to be related to
energy generation, signal transduction, inflammation
processes and membrane conductance. The aim of
this study was to investigate intracellular protein
expression of WAG/Rij and Wistar rats thalami and
related cellular mechanism by using proteomic methods. Material and Methods
Genetical absence epileptic WAG/Rij and non-epileptic
control Wistar rats were used in this study. Animals were
decapited and brain tissues were preserved at -80 °C.
Proteins were extracted and measured. 2D electrophoresis
was carried out. Comparative analysis of protein spots
were performed in Colloidal Coomassie stained gels by
using PDQuest software. Statistically significant two spots,
having expression differences more than 50% were cut and
subjected to in-gel tryptic digestion. Extracted peptides were
used in MALDI-TOF/TOF analysis. Peptide contents of
proteins were analyzed by using Mascot Database. Protein
scores greater than 57 were considered significant (p<0,05).
Results
Proteins having highest protein scores are identified as
Pyruvate kinase isozyme M1/M2 (KPYM, score: 668)
and Protein disulfide isomerase A3 (PDIA3, score: 325).
Conclusion
In this study, PDIA3 and KPYM protein expressions
in the thalamus of absance epileptic WAG/Rij rat were
lower than thalamus of non-epileptic Wistar rat. These
results suggested that lack of PDIA3 and KPYM proteins
may play an important role in the development of absance
epilepsy and following pathways related these protein
may provide significant contributions to treatment options.
Keywords:, Absence epilepsy, Proteomics, Pyruvate
kinase isozyme, Protein disulfide isomerase, thalamus 113
POSTER ÖZETLERİ
P-003 P-003
Otoimmün Ensefalit Olgusunun Hiperplazik
Timusunda N-Metil D-Aspartat Reseptör NR1-NR2
Altbirim Anlatımı N-Methyl-D-Aspartate Receptor NR1-NR2 Subunit
Expression In Hyperplastic Thymus of an Autoimmune
Encephalitis Patient 1
Melike Küçükerden, 1 Hazal Haytural, 1 Selin Turan,
Canan Ulusoy, 1 Nazlı Yalçınkaya, 2 Gökhan Erkol,
1
Erdem Tüzün
1
1
1
1
İstanbul Üniversitesi Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü (DETAE),
Sinirbilim Anabilim Dalı, İstanbul, 2 İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp
Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, İstanbul
1
Amaç
Myastenia gravis için patolojik bir parametre olarak
kabul gören timus hiperplazisinin otoimmün ensefalit
patogenezinde kanıtlanmış bir rolü henüz bulunmamaktadır.
Timus hiperplazisi gösteren ancak tümör varlığı
saptanamayan, otoimmün ensefalit tanısı almış bir hastanın
serumunda N-metil D-aspartat reseptör (NMDAR)
antikoru saptanmıştır. Bu çalışma ile, nöronal anlatımı
bilinen NMDAR altbirimlerinin timus dokusundaki varlığı
incelenerek, timus hiperplazisinin otoimmün ensefalit
patojenezindeki rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem
NMDAR antikoru pozitif bulunan bir olgunun klinik
özellikleri gözden geçirildi ve hastanın dondurulmuş ve
%4 paraformaldehit ile fikse edilmiş timus dokusunda
immünfloresans çalışmaları ile NMDAR NR1 ve NR2
altbirim ekspresyonu farklı hücre tiplerinde araştırıldı.
Bulgular
İki aydır başağrısı, okuma güçlüğü ve işitsel halüsünasyonları
olan 22 yaşında kadın hasta jeneralize tonik-klonik
konvülziyonlar, ajitasyon ve uygunsuz davranışlar ile
kliniğimize başvurdu. İzleyen günlerde perioral diskinezi,
kolda paroksismal distoni atakları ve abuli gelişti. EEG
incelemesinde yaygın yavaş dalga ve epileptiform
deşarjlar, kranyal MR incelemesinde sol temporo-parietooksipital bölgede kortikal ağırlıklı hiperintensite saptandı
ve BOS incelemesinde özellik bulunmadı. Paraneoplastik
antikor paneli incelemesinde NMDAR antikoru pozitif
bulundu. Tüm beden BT incelemesinde timus hiperplazisi
saptandı ancak herhangi bir tümör gözlenmedi. Çeşitli
antiepileptik ilaçlara yanıt vermeyen hastanın klinik
bulguları kortikosteroid tedavisi ile büyük oranda düzeldi.
İmmünfloresans incelemelerinde NR1 ve NR2 altbirimlerinin
hiperplazik timus kesitlerinde yüksek oranda anlatımı
gözlendi ve kolokalizasyon çalışmalarında anlatımın büyük
oranda CD3+ timik T lenfositlerinde bulunduğu saptandı.
Sonuç
Çalışmamız timik hiperplazinin otoimmün ensefalit
olgularında da gelişebileceğini göstermektedir. Hiperplazik
timus dokusunda NMDAR bulunması, timik hücrelerin
özellikle paraneoplastik olmayan olgularda iyon kanallarına
karşı otoimmün yanıt gelişimini tetikleyebileceğini
düşünüdrmektedir.
Anahtar Kelimeler:, NMDAR, antikor , timus, otoimmünite,
ensefalit Objective
Hyperplastic thymus, a pathological parameter for
myasthenia gravis (MG), has no proven role in encephalitis
pathogenesis. N-methyl D-aspartate receptor (NMDAR)
antibodies were detected in the serum of a patient who
had hyperplastic thymus with no associated tumors. The
aim of this study was to examine the thymic expression
of NMDAR subunits, which are regularly expressed by
neurons in an attempt to investigate the role of hyperplastic
thymus in autoimmune encephalitis pathogenesis. Material and Methods
Clinical characteristics of a case with NMDAR antibodies
are examined and in different thymic cell types, NMDAR
NR1 and NR2 subunit expression is investigated by
immunofluorescence studies using patient’s frozen
thymus tissue fixed with 4% paraformaldehyde. Results
A 22 year-old woman with a 2 month-history of headache,
difficulty reading, auditory hallucinations, generalized
tonic-clonic convulsions, agitation and inappropriate
behavior showed perioral dyskinesia, paroxysmal dystonia
attacks in next few days. Her electroencephalography (EEG)
had bilateral slow and epileptic waves; magnetic resonance
imaging (MRi) showed left temporo-parieto-occipital
hyperintensity. In paraneoplastic antibody panel examination,
NMDAR antibodies were positive. In computed tomography
(CT), hyperplastic thymus was detected but no tumor was
observed. The patient did not respond to any antiepileptic
drugs eventhough her clinical symptoms improved with
corticosteroid treatment. Immunofluorescence assay
showed NMDAR’s subunit expression on hyperplastic
tissue sections and in co-localization studies was
found to be confined to CD3+ thymic lymphocytes.
Conclusion
Our study shows that thymus hyperplasia can also develop
in autoimmune encephalitis. Presence of NMDAR subunits
in hyperplastic thymus suggests that thymic cells can
trigger autoimmune response against ion channels in nonparaneoplastic patients.
Keywords:, NMDAR, antibody, thymus, autoimmunity,
encephalitis Melike Küçükerden, 1 Hazal Haytural, 1 Selin Turan
Canan Ulusoy, 1 Nazlı Yalçınkaya, 2 Gökhan Erkol
1
Erdem Tüzün
İstanbul University, Experimental Medicine Research Institute, Department
of Neuroscience, İstanbul, 2 İstanbul University Cerrahpaşa Faculty of
Medicine, Department of Neurology, İstanbul
114
POSTER ÖZETLERİ
P-004 P-004 Kronik Nörodejenratif ve Psikiyatrik Hastalıklarda
İyon Kanalı ve Sinaps Antikorlarının Ayırıcı Tanıya
Katkısı Ion Channel and Synapse Antibodies for Differential
Diagnosis of Chronic Neurodegenerative and
Psychiatric Disorders 1
Nazlı Yalçınkaya, 1 Hazal Haytural, 1 Canan Ulusoy
Selin Turan, 1 Melike Küçükerden, 1 Cem İsmail Küçükali
1
Erdem Tüzün
1
1
1
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim
Anabilim Dalı, İstanbul
1
Amaç
Progresif nörodejeneratif hastalıklar ve kronik psikiyatrik
hastalıkların patogenezinde otoimmün mekanizmalar
rol almaktadır. Çalışmalar bu hastalarda iyon
kanallarına karşı antikor geliştiğini ve immünoterapiye
olumlu yanıt alındığını göstermiştir. Ancak kronik
nörolojik ve psikiyatrik hastalıklarda iyon kanalı
antikorlarının geniş taraması henüz yapılmamıştır.
Gereç ve Yöntem
İyon kanalı ve sinaps proteinlerine karşı antikorlar (NMDAR,
VGKC, LGI1, CASPR2, GABAR, AMPAR ve GAD) 50
demans, 50 bipolar afektif bozukluk ve 50 şizofreni hastasına
ait serumlarda ELISA ve immünofloresans yöntemi ile
araştırılmıştır.
Bulgular
Bir bipolar afektif bozukluk hastasında GAD antikoru ve bir
demans hastasında NMDAR antikoru pozitif bulunmuştur.
Ancak geri kalan hasta serumlarında bu antikorlar negatif
bulunmuştur. NMDAR antikoru pozitif olan hastada subakut
başlangıçlı Parkinsonizm ve frontal lop demans bulgularına
rastlanmıştır ve bu hasta immünterapiye cevap vermiştir.
Sonuç
Sonuçlarımız, kronik nörolojik ve psikiyatrik hastaların
bazılarında otoantikor-ilişkili mekanizmaların patogenezde
rol alabileceğini ve iyon kanalı antikorlarının belirlenmesi
ile dejeneratif hastalıklarda bu antikorların potansiyel bir
biyobelirteç olarak kullanılabileceğini ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler:, Bipolar afektif bozukluk, Demans,
Otoimmün ensefalit, GAD, NMDAR Objective
Both humoral and cell-mediated immune systems play
part in the pathogenesis of autoimmune encephalitis,
which has an acute-subacute clinical course. Autoimmune
mechanisms are involved in progressive neurodegenerative
disease pathogenesis and patients who fulfill the criteria
for chronic psychiatric disorders have been shown to
display ion channel antibodies and exhibit favorable
response to immunotherapy. However, an extensive
screening of ion channel antibodies in chronic neurological
and psychiatric diseases has not been done so far. Material and Methods
Antibodies against ion channels or synapse proteins
(NMDAR, VGKC, LGI1, CASPR2, GABAR, AMPAR
and GAD) were investigated in sera of 50 dementia, 50
bipolar disorder and 50 schizophrenia patients using ELISA
and immunoflurescense studies employing ion channel
transfected cells.
Results
GAD antibody was detected in a bipolar disorder patient and
NMDAR antibody was positive in a dementia patient, whereas
the rest of the patients were seronegative. NMDAR antibody
positive patient had subacute onset parkinsonism and frontal
lobe dementia and gave a prompt response to immunotherapy.
Conclusion
Our findings suggest that in a small fraction of patients with
chronic neurological and psychiatric disorders, autoantibody
mediated mechanisms might participate in pathogenesis
confirming the feasibility of ion channel antibody detection
as a potential biomarker in degenerative disorders. In ion
channel investigation, priority should be given to patients
with treatment resistance, short disease duration and more
than one symptom. Keywords:, Bipolar disorder, Dementia, Autoimmune
encephalitis, GAD, NMDAR Nazlı Yalçınkaya, 1 Hazal Haytural, 1 Canan Ulusoy
Selin Turan, 1 Melike Küçükerden, 1 Cem İsmail Küçükali
1
Erdem Tüzün
İstanbul University, Experimental Medicine Research Institute, Department
of Neuroscience, İstanbul
115
POSTER ÖZETLERİ
P-005 P-005
Nöro-Behçet Hastalığında Mtch1 Antikoru Mtch1 Antibodies in Neuro-Behçet’s Disease 1
Hazal Haytural, 1 Nazlı Yalçınkaya, 1 Canan Ulusoy,
Melike Küçükerden, 1 Selin Turan, 2 Elçin Şehitoğlu
2
Filiz Çavuş, 2 Elif Uğurel, 2 Burçak Vural, 1 Erdem Tüzün
1
1
1
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim
Anabilim Dalı, İstanbul, 2 İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma
Enstitüsü, Genetik Anabilim Dalı, Istanbul
1
Amaç
Behçet Hastalığı (BH)’nın merkezi sinir sistemi
(MSS) tutulumu nöro-Behçet Hastalığı (NBH) olarak
adlandrılmakta ve BH’nin %5’i ila 10’unda gelişmekte;
ve ağırlıkla beyin parankimini ve daha az olarak da beyin
damarları ile meninksleri tutmaktadır. Streptokoklar ve ısı
şoku proteinlerine karşı yönelmiş antikorlar, hastalığın
otoimmün kökenli olabileceğini düşündürmektedir ancak
NBH’ye özgü nöronal antikorlar henüz tanımlanmamıştır. Gereç ve Yöntem
Nöro-Behçet hastalarında hastalığa spesifik antikorları
saptamak için protein makroarray, immunblot ve
immunohistokimya yöntemleri ile 32 NBH, 98 BH, 47
multipl skleroz (MS), 21 nöromiyelitis optika (NMO)
hastası ve 100 sağlıklı kontrole ait serumlar taranmıştır. Bulgular
Protein makroarray taraması, apoptoz yolağında rol alan
presenilin-ilişkili protein mitokondriyal taşıyıcı homolog1
(Mtch1) otoantikorunun tanımlanmasını sağlamıştır. 18
NBH, 47 BH, 3 MS ve 1 NMO hastalarına ait serumlarda
yüksek titrede Mtch1 antikoru saptanırken sağlıklı
kontrollerde Mtch1 antikoruna rastlanmamıştır. Bu
sonuçlar, ticari Mtch1 antikoru, seropozitif ve seronegatif
hastalara ait serumların kullanıldığı immunblot çalışmaları
ile desteklenmiştir. İmmunohistokimya çalışmalarında
ise tüm Mtch1 antikoru pozitif hastaların serumlarında
nöronların sitoplazmaları ile reaksiyona giren antikorlar
saptanmış ve ticari Mtch1 antikoru kullanılarak yapılan
çalışmalarda da benzer boyanma paterni elde edilmiştir. Sonuç
NBH kohortumuzda %98 spesifitede %56 duyarlılık
gösteren Mtch1 antikoru hastalığa ilişkin bir biyobelirteç
olarak kullanılabilir. Ayrıca apoptoz proteinlerine karşı
yönelmiş antikorların varlığı NBH patogenezinde apoptozun
önemine işaret edebilir. Anahtar Kelimeler:, Nöro-Behçet Hastalığı, Mtch1,
Otoimmünite, Antikor, Objective
The central nervous system (CNS) involvement, named as
neuro-Behçet’s disease (NBD), develops in 5-10% of BD
patients and generally afflicts the brain parenchyma and
less frequently the brain vessels and meninges. Although
antibodies directed against streptococci and heat shock
proteins have suggested an autoimmune nature, no diseasespecific neuronal antibodies have so far been defined in NBD. Material and Methods
In an attempt to identify disease-specific antibodies in NBD,
serum samples of 32 NBD, 98 BD, 47 multiple sclerosis, 21
neuromyelitis optica patients and 100 healthy controls were
screened using protein macroarray, immunoblotting and
immunohistochemistry.
Results
Screening with a protein macroarray led to identification of
autoantibodies to mitochondrial carrier homolog 1 (Mtch1),
a presenilin-associated protein involved in apoptosis
pathways. High-titer Mtch1-antibodies were detected in 18
NBD, 47 BD, 3 multiple sclerosis and 1 neuromyelitis optica
patient’s serum sample but not in healthy controls. These
results were confirmed with immunoblotting studies using
seropositive and seronegative patients’ sera and a commercial
Mtch1 antibody. Immunohistochemistry studies showed
cytoplasmic neuronal staining in sera of all Mtch1-antibody
positive patients and this staining pattern colocalized with
that obtained with a commercially available Mtch1 antibody.
Conclusion
In our NBD cohort, Mtch1 antibodies had a 56% sensitivity
at a 98% specificity suggesting that these antibodies may
be utilized as a disease biomarker. Furthermore, presence
of antibodies directed against an apoptosis protein might
indicate the significance of apoptosis in NBD pathogenesis.
Keywords:, Neuro-Behçet’s disease, autoimmunity, Mtch1,
antibody,
Hazal Haytural, 1 Nazlı Yalçınkaya, 1 Canan Ulusoy
Melike Küçükerden, 1 Selin Turan, 2 Elçin Şehitoğlu
2
Filiz Çavuş, 2 Elif Uğurel, 2 Burçak Vural, 1 Erdem Tüzün
Department of Neuroscience, Istanbul University, The Institute for
Experimental Medicine, Istanbul, 2 Department of Genetic, Istanbul
University, The Institute for Experimental Medicine, Istanbul
116
POSTER ÖZETLERİ
P-006 P-006 Orta Yaşlı Sıçanlarda Hipokampusta Oksidatif Stres ve
Bcl-2 Ilişkisi The Relationship Between Oxidative Stress and Bcl-2 In
Hippocampus of Middle-aged Rats Arzu Keskin Aktan, 1 Kazime Gonca Akbulut,
Çiğdem Yazıcı Mutlu, 1 Şevin Güney, 2 Hakan Akbulut
Arzu Keskin Aktan, 1 Kazime Gonca Akbulut,
Çiğdem Yazıcı Mutlu, 1 Şevin Güney, 2 Hakan Akbulut
1
1
1
1
1
Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Ankara,
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Cebeci Araştırma ve Uygulama
Hastanesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı, Ankara
1
2
2
Amaç
Çalışmamızda orta yaşlı sıçanlarda melatonin ve
curcumin
uygulamasının
hipokampus
dokusunda
oksidatif stresin göstergesi malondialdehit (MDA),
antioksidan sistem göstergesi olarak fonksiyon gören
glutatyon (GSH) ve hücresel redoks düzenleyici
bcl-2
düzeylerini
nasıl
etkilediğini
araştırdık.
Gereç ve Yöntem
Wistar albino cinsi sıçanlardan (13 aylık, erkek, n=30)
laboratuvar şartlarında 12 saat aydınlık- karanlık siklusunda
kalacak şekilde 5 grup oluşturuldu: 1.kontrol grubu-PBS
(%1 etanol-PBS, sc), 2.kontrol grubu-Dimetilsülfoksit
(DMSO: 100μl/bw, ip), Melatonin grubu (MEL: 10mg/kg,
sc), Curcumin grubu (CUR: 30mg/kg, ip) ve MEL+CUR
grubu. Enjeksiyonlar 30 gün boyunca 17:00’da yapıldı.
Hipokampus dokusunda MDA tayini için tiyobarbitürik
asitle reaksiyona giren maddelerin ölçümü (TBARS),
GSH için modifiye Ellman, bcl-2 düzeyinin belirlenmesi
için de Western Blott yöntemi kullanıldı. İstatiksel
analiz için ANOVA, LSD ve Pearson r’si kullanılmıştır.
Bulgular
MEL, CUR ve MEL+CUR çalışma gruplarında hipokampus
doku MDA düzeyleri PBS kontrol grubuna göre anlamlı
olarak azalırken (p<0,05); CUR ve MEL+CUR gruplarında
GSH düzeylerinin PBS ve DMSO kontrol gruplarına kıyasla
anlamlı olarak arttığı bulundu (p<0,05). Ayrıca CUR ve
MEL+CUR gruplarında MDA ve GSH düzeyleri arasında
negatif koreleasyon bulundu (sırasıyla r(6)= - 0,74; p=0,05
ve r(6)= - 0,78; p<0,05). CUR, MEL+CUR ve DMSO
uygulaması yapılan gruplar, PBS kontrol grubu ve MEL
uygulaması yapılan çalışma grubuyla karşılaştırıldığında bcl2/
beta aktin oranının anlamlı olarak azaldığı bulundu (p<0,05).
Sonuç
Melatonin ve curcumin gibi antioksidanların orta
yaşlardan itibaren kullanılması, yaşlanma sürecinden
en çok etkilenen hipokampus gibi nöral yapıları
nörodejeneratif hasarlara karşı korumada etkili olabilir.
Anahtar Kelimeler:, oksidatif stres,
melatonin, curcumin, hipokampus, bcl-2
Objective
The aim of the present study was to investigate the impact
of melatonin and curcumin treatments on malondialdehyde
(MDA) which is an oxidative stress indicator; glutathione
(GSH), which function as an antioxidant system indicator;
and bcl-2 which is a regulator of cellular redox status. Material and Methods
Wistar albino rats divided 5 groups (13 month-aged, male,
n=30) and they were housed under laboratory conditions
with 12 h-light/dark cycle. These groups were control 1-PBS
(1% ethanol-PBS, sc), control 2-Dimethyl sulfoxide (DMSO:
100μl/bw, ip), Melatonin (MEL: 10mg/kg, sc), Curcumin
(CUR: 30mg/kg, ip) and MEL+CUR. All injections were
at 17:00, for 30 days. MDA, GSH and bcl-2 were assessed
by using thiobarbituric acid reactive substances (TBARS),
modified Ellman and Western Blott techniques, respectively.
Findings were analyzed with ANOVA, LSD and Pearson’s r.
Results
Compared to the PBS-control group, MDA levels in
hippocampus significantly decreased in treatment groups of
MEL, CUR, MEL+CUR (p<0,05). Furthermore, the level of
GSH increased in CUR and MEL+CUR groups, compared
to PBS and DMSO groups (p<0,05). MDA and GSH were
negatively correlated in CUR and MEL+CUR groups (r(6)=
-0,74; p=0,05 ve r(6)= -0,78; p<0,05, respectively). Bcl2/beta
actin ratio significantly decreased in CUR, MEL+CUR and
DMSO groups, compared to PBS and MEL groups (p<0,05). Conclusion
The treatment of the antioxidants such as melatonin
and curcumin in adulthood might be an effective
protector
against
neurodegenerative
damages
in
hippocampus
through
the
aging
process.
Keywords:, oxidative stress, melatonin, curcumin,
hippocampus, bcl-2
Gazi University Faculty of Medicine, Department of Physiology, Ankara,
Ankara University Faculty of Medicine, Cebeci Research and Practice
Hospital, Department of Internal Diseases, Medical Oncology, Ankara
117
POSTER ÖZETLERİ
P-007 P-007
Orta Yaşlı Sıçanlarda Serebral Kortekste Oksidatif
Stres ve Sirtuin 2 Ilişkisi The Relationship Between Oxidative Stres and Sirt2 in
Serebral Cortex of Middle-aged. Çiğdem Yazıcı Mutlu, 1 Kazime Gonca Akbulut,
Arzu Keskin Aktan, 2 Hakan Akbulut
Çiğdem Yazıcı Mutlu, 1 Kazime Gonca Akbulut,
Arzu Keskin Aktan, 2 Hakan Akbulut
1
1
1
1
Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Ankara, 2 Ankara
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Cebeci Araştırma ve Uygulama Hastanesi, İç
Hastalıkları Anabilim Dalı, Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı, Ankara
1
Amaç
Çalışmamızda orta yaşlı sıçanlarda melatonin ve curcumin
uygulamasının serebral korteks dokusunda oksidatif stresin
göstergesi olarak malondialdehit (MDA), antioksidan sistem
göstergesi olarak fonksiyon gören glutatyon (GSH) ve
yaşlanma ile artan ve nörodejenerasyona eşlik eden sirtuin2
(sirt2) proteini arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem
Wistar albino cinsi sıçanlardan (13 aylık, erkek, n=30)
laboratuvar şartlarında 12 saat aydınlık- karanlık siklusunda
kalacak şekilde 5 grup oluşturuldu: 1.kontrol grubu (%1
etanol-PBS, sc), 2.kontrol grubu dimetilsülfoksit (DMSO:
100μl/bw, ip), melatonin grubu (MLT: 10mg/kg, sc),
Curcumin grubu (CUR: 30mg/kg, ip) ve MLT+CUR grubu.
Enjeksiyonlar 30 gün boyunca saat 17:00’da yapıldı. Korteks
dokusunda MDA tayini için tiyobarbitürik asit reaktif
ürünleri (TBARS), GSH için modifiye Ellman, Sirt 2 düzeyi
için Western Blott yöntemi kullanıldı. İstatistiksel analiz
için ANOVA ve Mann-Withney U testi kullanılarak yapıldı. Bulgular
MLT ve CUR uygulaması orta yaşlı sıçanların kontrol grupları
ile karşılaştırıldığında, serebral korteks MDA düzeylerini
anlamlı olarak azalttı (p<0,05). CUR tek başına ya da MLT
ile birlikte uygulandığında, serebral korteks GSH düzeyini,
DMSO grubuna göre anlamlı olarak arttırdı (p<0,05).
CUR uygulaması diğer gruplar ile karşılaştırıldığında
sirt2 düzeyini anlamlı olarak arttırırken, MLT nin tek ya
da birlikte uygulaması sirt2 düzeyini azalttı (p<0,05). Sonuç
Yaşlanma ile serebral korteks dokusunda serbest
radikallerin arttığı, MLT ve CUR uygulamasının
serbest radikal düzeyini azalttığı antioksidan savunmayı
arttırdığı, CUR uygulamasının sirt 2 düzeyini
arttırırken; MLT uygulamasının ise azalttığı bulundu. Anahtar Kelimeler:, Yaşlanma, Melatonin,
Sirtuin 2, Curcumin, Oksidatif stres
Objective
The aim of the present study was to investigate the
relation between melatonin and curcumin treatments
on malondialdehyde (MDA) which is an oxidative
stress indicator; Glutathione (GSH) which functions
as an antioxidant system indicator and Sirtuin2 (Sirt2)
protein which is increasing by ageing and accompanied
by neurodegeneration cortex of middle-aged rats. Material and Methods
Wistar albino rats divided 5 groups (13 month-aged, male,
n=30) and they were housed under laboratory conditions
with 12 h-light/dark cycle. These groups were control 1-PBS
(1% ethanol-PBS, sc), control 2-Dimethyl sulfoxide (DMSO:
100μl/bw, ip), Melatonin (MEL: 10mg/kg, sc), Curcumin
(CUR: 30mg/kg, ip) and MEL+CUR. All injections were
at 17:00, for 30 days. MDA, GSH and Sirt 2 were assessed
by using thiobarbituric acid reactive substances (TBARS),
modified Ellman and Western Blott techniques, respectively.
Findings were analyzed with ANOVA, and Mann-Withney U .
Results
Compared to the control groups, treatment of MLT and
CUR significantly decreased MDA levels in cerebral
cortex of the rats p<0,05). Treatment of CUR alone and
its combination with MLT significantly increased the
level of GSH in cortex more than DMSO groups (p<0,05).
Treatment of CUR significantly increased the level of
SIRT2 and treatment of MLT significantly decreased the
level of SIRT2 in compared to the other groups ( p<0,05). Conclusion
it was found that free radicals in cortex were increased
by aging, treatment of MLT and CUR decreased levels
of free radicals, and increased antioxidant defense,
However, treatment of CUR increased SIRT2 level
and treatment of MLT decreased SIRT2 in the cortex .
Keywords:, Aging, Melatonin, Sirtuin2, Curcumin,
Oxidative stress Gazi University Faculty of Medicine, Department of Physiology, Ankara,
Ankara University Faculty of Medicine, Cebeci Research and Practice
Hospital, Department of Internal Diseases, Medical Oncology, Ankara
1
2
118
POSTER ÖZETLERİ
P-008 P-008
Absans Epilepsili WAG/Rij Sıçanlarda Kısa, Orta ve
Uzun Süreli Yüzme Egzersizinin Epileptik Aktivite
Üzerine Etkileri Effects of Short, Moderate and Long Term Swimming
Exercise on Epileptic Activity of WAG/Rij Rats with
Absence Epilepsy 1
Duygu Aydın, 2 Hatice Aygün, 3 Fatih Ekici, 4 Sema İnanır
Ahmet İnanır, 1 Şenol Dane, 6 Hayriye Baykan,
2
Şeyma Özsoy
1
5
5
Turgut Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Ankara,
Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Tokat,
3
Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı,
Ankara, 4 Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim
Dalı, Tokat, 5 Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizik Tedavi Ve
Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Tokat, 6 Ümraniye Eğitim Ve Araştırma
Hastanesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İstanbul
1
Duygu Aydın, 2 Hatice Aygün, 3 Fatih Ekici, 4 Sema İnanır
Ahmet İnanır, 1 Şenol Dane, 6 Hayriye Baykan
2
Şeyma Özsoy
Turgut Özal University Faculty of Medicine, Department of Physiology,
Ankara, 2 Gaziosmanpaşa University Faculty of Medicine, Department
of Physiology, Tokat, 3 Yıldırım Beyazıt University Faculty of Medicine,
Department of Physiology, Ankara, 4 Gaziosmanpaşa University Faculty of
Medicine, Department of Psychiatry, Tokat, 5 Gaziosmanpaşa University
Faculty of Medicine, Department of Physical Therapy and Rehabilitation,
Tokat, 6 Ümraniye Training and Research Hospital, Department of
Psychiatry, İstanbul
1
2
Amaç
3 ay boyunca düzenli olarak yapılan kısa (15 dk/gün), orta
(30 dk/gün) ve uzun (60 dk/gün) süreli yüzme egzersizinin
genetik olarak absans epilepsili WAG/Rij ırkı sıçanlarda
epileptik aktivite üzerine etkilerini ortaya çıkarmaktır.
Gereç ve Yöntem
Yerel etik kurul onayı alınan deneyde spontan olarak
absans epilepsi geçiren 35 adet WAG/Rij ırkı erkek sıçan
kullanıldı. Hayvanlar rastgele yöntemle kontrol, sham (sığ
suda tutma), 15 dk/gün yüzme, 30 dk/gün yüzme ve 60 dk/
gün yüzme gruplarına ayrıldı (n=7). Deney grupları na 1
m çapındaki su tankında, 80 cm derinliğinde 37C’lik sabit
ısıdaki suda sırasıyla 15 dk/gün, 30 dk/gün ve 60 dk/gün
şeklinde 3 ay boyunca yüzme egzersizi uygulandı. Kontrol
grubuna herhangi bir işlem yapılmazken, sham grubu suya
maruz kalmanın muhtemel etkileri gözönünde tutularak
deney süresince 60 dk/gün 15 cm derinliğindeki sığ suda
serbest halde tutuldu. Deney sonunda tüm hayvanların
kafataslarına anestezi altında bipolar elektrotlar yerleştirildi.
5 günlük iyileşme periyodu sonrası hepsinden 2 saatlik
EEG kayıtları alındı. Kayıtlardaki diken dalga deşarjlarının
(SWD) toplam sayısı ve kümülatif süresi analiz edildi.
Bulgular
EEG analizi sonucu kontrol ve sham grubu arasında
SWD sayıları ve süreleri bakımından anlamlı bir fark
bulunmadı. Deney gruplarının üçünde de hem SWD
sayısı hemde toplam kümülatif süresi kontrol ve sham
gruplarına göre anlamlı düzeyde düşüktü (p<0.001). Sonuç
Absans epilepsili sıçanlarda kısa, orta ve uzun süreli
yüzme egzersizi EEG kayıtlarında SWD sayısı ve
kümülatif süresi üzerinde azaltıcı etkiye sahiptir
Anahtar Kelimeler:, Absans epilepsi, WAG/Rij, EEG,
yüzme, egzersiz
Objective
To examine the effects of short (15 min/day),
moderate (30 min/day) and long (60 min/day) term
regular swimming exercise on epileptic activity in
WAG/Rij rats with genetically absence epilepsy Material and Methods
35 male WAG/Rij rats with spontaneus absence epilepsy
were used throughout the study. Animals were divided into
5 groups as control, sham, 15 min/day, 30 min/day and
60 min/day swimming (n=7). Experimental groups were
exposed to swimming exercise in a 1m diamater water tank,
in 80 cm deep water with 37C constant temperature. The
control group was not administrated any applications and
the sham group was kept in 15 cm water, so as to clarify
the possible effects of contact with water. After the exercise
program, bipolar electrodes were implanted on the skulls of
animals. After 5 days of healing, EEG recordings were taken
for 2 hours. Total number and cumulative length of spikewave discharges (SWD) in the recordings were analysed.
Results
As a result of the EEG analysis; no significant difference
was found between control and sham groups. Both of
the number and the cumulative length of SWDs were
significantly decreased in three of the experimental
groups compared to control and sham groups (p<0.001). Conclusion
Short, moderate and long term swimming exercise
decreases the total number and the cumulative
lengt of SWDs in EEG recordings of the WAG/
Rij
rats
with
genetically
absence
epilepsy
Keywords:, absence epilepsy, WAG/Rij, EEG, swimming,
exercise
119
POSTER ÖZETLERİ
P-009 P-009
Diyetle Alınan Sülfitin Hipokampal Oksidan/
Antioksidan Kapasiteler ve Fosfolipaz A2 Enzim
Aktivitelerine Etkisi The Effects of Ingested Sulfite on Hippocampal
Oxidant/Antioxidant Capacities and Activities of
Phospholipase A2 Enzymes Göksun Başaranlar, 1 Ceren Kencebay, 2 Mutay Aslan,
Narin Derin
Göksun Başaranlar, 1 Ceren Kencebay, 2 Mutay Aslan
Narin Derin
1
1
1
1
1
Akdeniz Üniversitesi, Biyofizik, Antalya, 2 Akdeniz Üniversitesi, Biyokimya,
Antalya
1
Amaç
Gıdalarla alınan sülfitin hipokampusta oksidan, antioksidan
sistemler ve fosfolipaz A2 enzim aktivitelerine etkilerini
araştırmak.
Gereç ve Yöntem
Projemiz Akdeniz Üniversitesi Hayvan Bakım-Kullanım
ve Hayvan Deneyleri Etik kurulu tarafından 17.11.2008
tarihinde 01 Karar sayısıyla onaylanmıştır. Çalışmamızda
ortalama 250-300 g ağırlığında 48 adet erkek wistar sıçan,
4 gruba bölünerek kullanılmıştır. Kontrol(C), 2,5mg/kg/gün
fosfolipaz A2 inhibitörü verilen grup(Q), 100mg/kg/gün sülfit
verilen grup(S), fosfolipaz A2 inhibitörü ile birlikte sülfit
verilen grup(QS). Sülfit gavajla, fosfolipaz A2 inhibitörü
quinacrine ise intraperitoneal enjeksiyonla 35 gün süreyle
uygulanmıştır. Hipokampus dokularında total oksidan
kapasite, total antioksidan kapasite, citozolik ve sekretuvar
fosfolipaz A2 enzim aktiviteleri ölçülmüştür. Verilere ait
gruplar arası fark Kruskal Wallis testi ile değerlendirilmiş,
ikili karşılaştırmalar ise Mann Whitney-U testi ile yapılmıştır.
İstatistiksel anlamlılık değeri p<0.05 olarak belirlenmiştir.
Bulgular
Sülfit verilen grupta total antioksidan kapasite (0.17±0.04
mmol/g-protein) C grubuna göre (0.32±0.07 mmol/g-protein)
azalmış, total oksidan kapasite (0.38±0.1μmol/g-protein) ve
sitozolik fosfolipaz A2 değerleri (129.6±26.1 pmol/dk/gprotein) de yine C grubuna göre (0.15±0.1 μmol/g-protein;
76.05±29.94 pmol/min/g-protein) belirgin olarak artmıştır.
QS grubunda (0.24±0.06 μmol/g-protein), S grubuna göre
total oksidan kapasite değerleri azalırken, total antioksidan
kapasite (0.15±0.03 mmol/g-protein) değerlerinde anlamlı bir
değişiklik olmamıştır. Sekretuvar fosfolipaz A2 aktivitesinde
gruplar arasında herhangi bir fark tespit edilmemiştir.
Sonuç
Sonuç olarak sülfitin total oksidan kapasiteyi ve sitozolik
fosfolipaz A2 aktivitesini arttırarak, total antioksidan kapasiteyi
ise azaltarak hipokampusta oksidan hasara yol açabileceği
düşünülmektedir. Gelecek araştırmalarla yiyecek, içecek ve
ilaçlar aracılığıyla yüksek miktarda tüketilen sülfitlerin etki
mekanizmalarının aydınlatılması gerektiğine inanılmaktadır.
Anahtar Kelimeler:, Sülfit, fosfolipaz A2, hipokampus, total
oksidan kapasite, total antioksidan kapasite
Objective
We investigated the effects of sulfite an agent
used in food and drug industries as a protective
on
hippocampal
oxidant,antioxidant
capacities
and the activity of phospholipase A2 enzymes. Material and Methods
All experimental protocols conducted on rats were
performed in accordance with the standards established by
the Institutional Animal Care and Use Committee at Akdeniz
University Medical School. Forty eight adult male Wistar
rats,weighing between 250–300g were randomly divided
into four groups as fallows:Control group(C),quinacrine,p
hospholipase A2inhibitor group(Q)(2,5mg/kg/day),Sulfite
group(S)(100mg/kg/day),Sulfite
and
phospholipase
A2inhibitor group(QS)(2,5mg/kg/day and 100mg/kg/
day). Sodium metabisulfite was administered by gavage
and quinacrine was given intraperitoneally for 35days.
Total oxidant capacity,total antioxidant capacity,activities
of secretory phospholipase A2 and cytoplasmic
phospholipase A2 were analyzed in the hippocampi. The
differences among the different groups were analysed
via one Kruskal Wallis Test and all pairwise multiple
comparisons were performed by posthoc Mann Whitney-U
test. P values less than 0.05 were considered significant.
Results
In S-group the level of total oxidant capacity(0.38±0.1μmol/
g-protein)and cytosolic phospholipase A2 activity
(129.6±26.1pmol/min/g-protein) were increased, however
the level of total antioxidant capacity(0.17±0.04
mmol/g-protein)was decreased when compared to
C-group(0.15±0.1μmol/g-protein;76.05±29.94
pmol/
min/g-protein;0.32±0.07 mmol/g-protein). In the SQgroup total oxidant capacity(0.24±0.06 μmol/g-protein)was
decreased with respect to S-group although no difference
was observed between these groups’ total antioxidant
capacities. No statistical significance was found among
secretory phospholipase A2 activities of all groups.
Conclusion
It can be concluded that sulfite might cause oxidative
damage by increasing total oxidant capacity and cytosolic
phospholipase A2,while decreasing total antioxidant
capacity. Further investigations shoul be conducted in order to
clarify the effects and mechanisms of action of sulfites which
are highly consumed through foods,beverages and drugs.
Keywords:, Sulfite, phospoholipase A2, hippocampus, total
oxidant capacity, total antioxidant capacity Biophysics, Akdeniz University, Antalya, 2 Biochemistry, Akdeniz
University, Antalya
120
POSTER ÖZETLERİ
P-010 P-010 Elk-1 Transkripsiyon Faktörunün Anlatım Analizi Expression Analysis of Transcription Factor Elk-1 Elif Kon, 1 Işıl Aksan Kurnaz
1
Elif Kon, 1 Işıl Aksan Kurnaz
1
Yeditepe Universitesi, Genetik ve Biyomuhendislik, İstanbul
1
Amaç
Bu projenin amacı farklı hücre hatlarında Elk-1 transkripsiyon
faktörünün alternatif kırpılma anlatımlarının belirlenmesidir.
Gereç ve Yöntem
SH-SY5Y, U87, A172 ya da HEK-293 hücre hatları,
Elk-1 transkripsiyon faktörünün alternatif kırpılma
anlatım seviyelerini belirlemek için kullanılmaktadır.
Her kırpılma formu PZR yöntemiyle belirlenecek ve
sonuçlar Western Emdirim yöntemiyle desteklenecektir. Bulgular
Elk-1’in altı tane farklı alternatif kırpılma formu bulunmasına
rağmen sadece 4 tanesi protein kodlamaktadır. Çeşitli
makalelerde Elk-1’in bazı alternatif kırpılma formaları
gösterilmiştir. Bu çalışma ile Elk-1 tüm alternatif formları
gösterilecektir. Konuyla ilgili çalışmalar devam etmektedir. Sonuç
Elk-1 MAPK yolağı tarafından aktive edilen ETS-domain
transkripsiyon faktör üyesi olup c-fos gibi sinir hücrelerinin
büyüme ve hayatta kalma sinyallerine cevap vermesini
sağlayan genlerin anlatımlarını düzenlemektedir. Elk-1’in
alternatif kırpılma formlarının anlaşılması beyin tümörleri ve
ALS, Alzheirmer ve Hungtington gibi çeşitli nörodejeneratif
hastalıkların
tedavisinde
bir
basamak
olacaktır. Anahtar Kelimeler: Elk-1, Transkripsiyon Faktörü, Alternatif
Kırpılma, , Objective
The purpose of this study is to show the alternative splicing
form of transcription factor Elk-1 in different cell lines. Material and Methods
SH-SY5Y, U87, A172 or HEK-293 cell lines are used for
analyzing expression levels of alternative spliced form of
Elk-1. Each spliced form is determined via PCR analysis
and then the results are supported by Western Blot analysis.
Results
Elk-1 has six different alternative splicing forms
but only four of them encode protein. In different
studies, some alterative spliced forms of Elk-1 have
been shown. In this study, all alternative splicing
form will be studied and experiments are in progress.
Conclusion
Elk-1 is a member of ETS- domain transcription factor, which
is activated by MAPK pathway and regulates immediately
early genes such as c-fos, which provides neuronal survival
and proliferation. Understanding the alternative splicing
forms of Elk-1 will help us to identify new treatments in
brain tumors and various neurodegenerative disease such
as Hungtington disease, ALS and Alzheirmer’s disease. Keywords:, Elk-1, Transcription Factor, Alternative Splicing, , 1
Yeditepe University, Genetics and Bioengineering, İstanbul
121
POSTER ÖZETLERİ
P-011 P-011
Psikiyatrik Hastalıklarda Kardiyovasküler Risk
Faktörlerindeki Artış Increased Risk of Cardiovaskuler Risk Factors in
Psychiatric Disorders Hande Yapışlar
1
İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul
1
1
Hande Yapışlar
İstanbul Bilim University Faculty of Medicine, Department of Physiology,
İstanbul
1
Amaç
Panik bozukluk, şizofreni ve depresyon, yaygın olarak
görülen ve patofizyolojik mekanizmaları henüz tam olarak
aydınlatılamamış önemli mental bozukluklardandır. Nitrik
oksit, nitrik oksit sentaz tarafından sentez edilen, anksiyete
ve stres cevaplarında rol oynadığı bilinen bir mediyatördür.
Nitrik oksit vücutta birçok yerde sentezlenir. Bulunduğu
yerlerden bir tanesi de trombosit hücreleridir. Homosistein,
vücutta doğal olarak sentezlenen bir amino asittir. Vücutta
artmış düzeyleri kardiyovasküler, nörolojik ve psikiyatrik
hastalıklarla ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmadaki amacımız,
panik bozukluk ve depresyonlu hastalardaki nitrik oksit,
platelet agregasyon ve homostein düzeylerini incelemektir.
Gereç ve Yöntem
Çalışmaya, 19 panik bozukluk hastası, 20 şizofren
hastası ve 18 adet depresyon hastası dahil edilmiştir.
NO seviyeleri spektrofotometrik olarak, trombosit
agregasyonları agregometre cihazı ile, homosistein
düzeyleri ise HPLC yöntemiyle ölçülmüştür. Hastaların
kan basıncı ve kalp atım sayılar tansiyon aletiyle
ölçülmüştür. istatistiksel yöntem olarak Student-t testik
kullanılmış, p<0.05 anlamlı olarak kabul edilmiştir.
Bulgular
Hasta gruplarında NO düzeyleri kontrol grubuna göre
anlamlı olarak düşük, trombosit agregasyon ve homosistein
düzeyleri ise yüksek olarak bulunmuştur (p<0.05).
Sonuç
Nitrik oksitin önemli bir damar genişletici olduğu ve
kan basıncının normal düzeylerde devamı için önemli
bir moleküldür. Trombosit agregasyonu ve homosistein
düzeylerindeki artışların ise kardiyovasküler hastalıklara
yakalanma riskini artırdığı bilindiğinden dolayı,
çalışmamızın sonuçları bize, panik bozukluk, şizofren
ve depresyonlu hastalarda kardiyovasküler hastalıkların
görülme riskinin yükselmiş olduğunu göstermiştir.
Anahtar Kelimeler:, Panik bozukluk, Depresyon, Şizofren,
Homosistein, Platelet Agregasyonu
Objective
Panic disorder, schizophreina and major depressive disorders
are mental disorders that the mechanisms underlying the
pathophysiology are not well understood. Nitric oxide (NO) is
a gas considered to play an important role in mediating anxiety
and stress response in the body and brain. Homocysteine is an
amino acid which naturally synthesized in the human body.
Elevated levels of homocysteine are found to be related to
cardiovascular risk factors and neurodegenerative diseases.
In this study our aim is to examine NO, platelet aggregation
and Hcy levels in panic disorder and depressive patients Material and Methods
19 panic disorder, 20 schizophreina and 18 major
depressive patients were included in this study. NO levels
were measured by Griess method spectrophotometrically,
platelet aggregation levels were measured by aggregometer
and homocysteine levels were measured by HPLC.
Results
We found NO levels were decreased signifi cantly in both
patient group than in control subjects ( P <0.05). Homocysteine
and platelet aggregation levels were significantly elevated
in patients group than in control group ( P <0.05). Conclusion
Nitric oxide is an endothelium derived relaxing factor
that is important for blood pressure. We know that
elevated homocysteine levels and platelet aggregation
are risk factors for cardiovascular diseases. As a result of
this study we conclude that cardovascular risk of panic
disorder, schizophrenic and depresive patients are increased
Keywords:, Panic disorder, major depressive disorder,
schizophrenia, homocysteine, platelet aggregation
122
POSTER ÖZETLERİ
P-012 P-012 Sikloastragenolün Amiloid Beta Toksisitesine Karşı
Etkisi Effect of Cycloastragenol Against Amyloid Beta Toxicity Nida Demirçak, 2 Erdal Bedir, 3 Pınar Akan,
F.Güldal Kırkalı
1
Nida Demirçak, 2 Erdal Bedir, 3 Pınar Akan,
4
F.Güldal Kırkalı
1
4
Department Of Molecular Medicine, Dokuz Eylul University, İzmir,
Department Of Bioengineering, Ege University, İzmir, 3 Department
Of Biochemistry, Dokuz Eylul University, İzmir, 4 Biochemical Science
Division, National Institute Of Standards And Technology, Gaithersburg
1
2
Dokuz Eylül Üniversitesi, Moleküler Tıp Anabilim Dalı, İzmir, 2 Ege
Üniversitesi, Biyomühendislik Bölümü, İzmir, 3 Dokuz Eylül Üniversitesi,
Biyokimya Anabilim Dalı, İzmir, 4 National Institute Of Standards And
Technology, Biochemical Science Division, Gaithersburg
1
Objective
Saponins that are one of plant secondary metabolites
have
neuroprotective
and
antioxidative
effects;
therefore,these molecules may be of use as preventive
or supportive therapy against Alzheimer’s disease(AD)
mediated neuronal cell death. The aim of our study
was to determine the effects of Cycloastragenol(CG), a
cycloartane-type saponin, on cell viability and oxidative
macromolecules’ damage in Ab(25-35)-induced PC12 cells. Material and Methods
Effects of Ab and CG on cell viability were evaluated by MTT
assay and microscopic investigation. Among the oxidative
damages, protein oxidation(total thiol levels) was detected
with Ellman’s method, oxidative DNA base damages with
GC/MS-MS method and lipid peroxidation(malondialdehyde
levels-MDA) with HPLC method.
Results
Statistical analyses were performed using ANOVA, followed
by multiple comparison tests. Treatment with 20 µM Ab for
24 h reduced cell viability by ~60%(p=0.000) as compared to
control cells. However, 100 µM CG induced cell viability by
~27%(p=0.000) against 20 µM Ab toxicity. While treatment
with Ab reduced levels of total thiol and 4,6-diamino-5formamidopyrimidine(FapyAde) as compared to control
cells(respectively p=0.011, p=0.021), there was no
statistically significant difference in MDA levels. Treatment
with CG in Ab-induced PC12 cells did not show a significant
difference for total thiol, FapyAde and MDA levels(p>0.05).
Conclusion
As a result, CG induced cell viability against Ab toxicity, but
there was no significant effects of CG treatment on oxidative
macromolecules damage in PC12 cells. The detection of the
protective effects of CG comprehensively with in vitro and in
vivo studies can increase the potential treatment options in AD.
Keywords:, Alzheimer’s disease, amyloid, oxidative stress,
saponins, Cycloastragenol Amaç
Bitkisel sekonder metabolitlerden saponinlerin nöron
koruyucu ve antioksidatif etkiye sahip olduğunu gösteren
çalışmalar, bu moleküllerin Alzheimer hastalığına (AH)
bağlı hücre ölümünü önleyici ya da destekleyici bir
tedavi yöntemi olarak kullanımlarını düşündürmektedir.
Çalışmamızda bir sikloartan grubu saponin olan
Sikloastragenol’ün (CG) Ab(25-35) toksisitesi oluşturulan
PC12 hücrelerinde hücre canlılığı ve oksidatif makromolekül
hasarı üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem
Ab ve CG’nin hücre canlılıkları üzerine etkileri MTT
yöntemi ve mikroskobik inceleme ile değerlendirildi.
Oksidatif hasarlardan protein oksidasyonu (total
tiyol düzeyi) Ellman’s yöntemi, oksidatif DNA baz
hasarları GC/MS-MS yöntemi ve lipid peroksidasyonu
(malondialdehit düzeyi-MDA) HPLC yöntemi ile saptandı. Bulgular
İstatistiksel analizler ANOVA ve çoklu karşılaştırma testleri
kullanılarak yapıldı. 20 µM Ab’nın 24 saat uygulanması
hücre canlılığını ~%60 (p=0.000) düzeyinde azalttığı, Ab
toksisitesine karşı 100 µM CG’nin ise hücre canlılığını
~%27 (p=0.000) oranında arttırdığı saptandı. Ab uygulaması
total
tiyol
ve
4,6-diamino-5-formamidopirimidin
(FapyAde) düzeyini kontrol grubuna göre azaltırken
(sırasıyla p=0.011, p=0.021), MDA düzeyinde istatistiksel
olarak anlamlı fark oluşturmadı. Ab toksisitesi
oluşturulan hücrelerde CG’nin total tiyol, FapyAde ve
MDA düzeylerine anlamlı etkisi gözlenmedi (p>0.05).
Sonuç
Sonuç olarak, bu çalışmada CG Ab toksisitesine karşı hücre
canlılığını arttırmaktadır. Ancak oksidatif makromolekül
hasarı üzerine anlamlı etkisi gözlenmemektedir.
CG’nin koruyucu etkisinin daha kapsamlı olarak in
vitro ve in vivo çalışmalar ile ortaya konması, AH’de
bir tedavi seçeneği olma potansiyelini arttırabilir.
Anahtar Kelimeler:, Alzheimer hastalığı, amiloid b, oksidatif
stres, saponinler, Sikloastragenol
123
POSTER ÖZETLERİ
P-013 P-013
WAG/Rij Sıçanlarda L-arjinin ve Valproik Asit’in
Diken Dalga Deşarjlar Üzerine Etkisi Effect of Valproic Acid and L-arginine on Spike Wave
Discharge in WAG/Rij Rats Bedri Selim Benek, 2 Sebahattin Karabulut, 3 Ziya Çakır
Sefa Gültürk, 1 Erkan Kılınç
Bedri Selim Benek, 2 Sebahattin Karabulut, 3 Ziya Çakır
Sefa Gültürk, 1 Erkan Kılınç
1
1
2
2
1
Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Fizyoloji, Bolu, 2 Cumhuriyet Üniversitesi,
Fizyoloji, Sivas, 3 Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fizyoloji, Tokat
1
Amaç
Absans epilepsinin deneysel modelleri bu nöbet
tipinin patofizyolojisinin anlaşılmasına ve tedavi
yaklaşımlarının
geliştirilmesine
büyük
katkılar
sağlayacaktır. L-arjinin (nitrik oksit öncülü) ve Valproik
asit birlikte uygulanarak L-arginin’in Diken Dalga
Deşarj üzerine etkilerini araştırmak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
6-8 aylık,250-300gr. 24 adet erkek WAG/Rij sıçan kullanıldı.
Bu türün kullanılma nedeni genetik epilepsi hayvan modeli
olması ve epilepsi çalışmalarında çok kullanılan bir model
olmasıdır. Gruplar;Valproik asit(300 mg/kg,i.p) uygulanan
sıçanların oluşturduğu VPA; L-arjinin;(150 mg/kg,i.p)
uygulanan La;iki ilacın birlikte uygulandığı VPALa
grubu şeklinde ayrıldı. Cerrahi müdahele öncesi sıçanlar
uyutuldu(ketamin 90mg/kg,xylasine 3 mg/kg). Kortikal
Elektroensefalogram(EEG)kaydı için tüm elektrot vidalar
sıçan beyin atlası kullanılarak ilgili alanlara yerleştirildi.
Grupların temel EEG kayıtları ve ilaç sonrası alınan EEG
kayıtlarında gözlenen Diken Dalga Deşarjların(DDD)
sayıları ve toplam süreleri karşılaştırılarak istatistiksel
analiz yapıldı. Verilerin değerlendirilmesinde grup içi
temel ve ilaç sonrası kayıtların karşılaştırılmasında
Wilcoxon;gruplar arası karşılaştırmalarda ise Mann-Whitney
U testi kullanıldı ve yanılma düzeyi p<0,05 olarak alındı.
Bulgular
VPA uygulanan sıçanlarda temel EEG kaydına göre
DDD sayısı ve toplam süresinin anlamlı düzeyde azaldığı
bulundu(p<0,05). L-arg uygulanan sıçanlarda DDD
sayısı ve toplam süresinin temel EEG kaydına göre arttığı
bulundu(p<0,05). VPA ve L-arg birlikte uygulanan
sıçanların DDD sayısı ve toplam süresi,yalnızca VPA
uygulanan sıçanlarınkine göre daha düşük bulundu(p<0,05).
Sonuç
VPA’ın genetik absans epilepsi modelinde etkin bir
antiepileptik olduğu bulunmuştur. NO absans epilepsili
sıçanları prokonvulsan olarak etkilerken, VPA ile birlikte
verildiğinde tedavi edici yönde etki göstermiştir. Sonuçta
NO, ikili bir rol oynamıştır. Gelecekte yapılacak daha ileri
düzeydeki çalışmaların da katkısı ile absans epilepsililerde VPA
ve L-arg’in birlikte verilmesi yeni bir tedavi seçeneği olabilir.
Anahtar Kelimeler:, WAG/Rij , Nitrik Oksit , Valproik Asit,
Diken Dalga Deşarj, Objective
Experimental models of absance epilepsy will significantly
contribute to understand about pathophysiology of
the seizure type and developing of new treatment
approaches. It is aimed that to investigate effects of
L-arginin on spike wave discharge(SWD) by appling
together L-arginin(L-arg) and Valproic acid(VPA). Material and Methods
6-8 months old,250-300 g weighted(n=24) male WAG/Rij
rats were used. Reason of used WAG/Rij is genetic epilepsy
animal model and most model used in epilepsy studies. VPA
group: VPA was administered(300 mg/kg,i.p), La group:Larg was administered(150 mg/kg i.p), VPALa:combination
of both drugs were administered. The rats were anesthetized
by ketamine(90 mg/kg)and xylasine(3 mg/kg)before surgical
operation. All of electrode screws were implanted for cortical
EEG record related areas by using rat brain atlas. The
statistical analysis was carried out by comparing numbers of
SWDs and their cumulative times the observed in basal EEG
records of groups and obtained EEG records after the drugs
administered. Wilcoxon test was used to compare EEG
records of group inner basal and after drug adminisration.
Mann-Whitney U test was used to compare EEG records
in among groups. Error level was admitted as p<0,05.
Results
Numbers and cumulative times of SWDs were detected
as decreased in rats administered VPA compared basal
EEG record(p<0,05). Numbers and cumulative times of
SWDs were detected as increased in rats administered
L-arg compared basal EEG record(p<0,05). Numbers and
cumulative times of SWDs were obtained more low in rats
administered VPA and L-arg combination compared rats
administered VPA only(p<0,05).
Conclusion
VPA has been found as an effective anti-epileptic drug
for genetic absence epilepsy model. While NO affects as
proconvulsan on absence epileptic rats, it plays dual roles
to increase the treatment effectiveness rats with absance
epilepsy treatmented VPA. Together given VPA and L-arg
may be a new alternative treatment in patients with absence
epilepsy also by constructing advanced studies in next.
Keywords:, WAG/Rij , Nitric Oxide, Valproic acid, Spike
Wave Discharge,
Physiology, Abant İzzet Baysal University, Bolu, 2 Physiology, Cumhuriyet
University, Sivas, 3 Physiology, Gaziosmanpaşa University, Tokat
124
POSTER ÖZETLERİ
P-014 P-014
Intrauterin Hayatta Gıda Boyalarına Maruziyet
Yavrularda Nörodavranış Üzerine Etkileri Effects of Maternally Exposed Food Colourings on
Neurobehaviour in Offspring Duygu Kumbul Doğuç, 1 Firdevs Aylak, 1 İlter İlhan
Esin Kulaç, 1 Fatih Gültekin
Duygu Kumbul Doğuç, 1 Firdevs Aylak, 1 İlter İlhan
Esin Kulaç, 1 Fatih Gültekin
1
1
2
2
Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim
Dalı, Klinik Biyokimya Laboratuvarı, Isparta, 2 Süleyman Demirel
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıp Eğitimi Ve Bilişimi, Isparta
1
Medical Biochemistry Department, Clinical Biochemistry Laboratory,
Medical Faculty Of Suleyman Demirel University, Isparta, 2 Education Of
Medicine Department, Medical Faculty Of Suleyman Demirel University,
Isparta
1
Amaç
Sentetik gıda boyaları ve katkılarının, çocuklarda kavrama ve
davranış üzerine olumsuz etkileri uzun süredir tartışılmaktadır.
Bu çalışmada bizim amacımız, anne karnında iken maruz
kalınan sentetik gıda boyaları ve katkılarının nörodavranış ve
öğrenme prosesleri üzerine olası etkilerini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem
Sık kullanılan sentetik gıda boyalarını içeren bir
karışım(Eritrosin, Ponceau 4R, Allura Red AC, Sunset
Yellow FCF, Tartrazin, Amaranth, Brilliant Blue, Azorubin
and Indigotin) her bir boya için Sıçanlarda gözlenebilir yan
etkinin oluşturmayan düzeyler (NOAELs)’de, çiftleşmeden
bir hafta önce başlanarak deney dişi grubuna (n=15)
verilmeye başlanmış, gebeliğinin sonuna kadar devam
edilmiştir. Aynı dönemde kontrol grubuna da (n=15)
aynı hacimde su verilmiştir. Bu sıçanların yavrularında
karışımın mekânsal hafıza ve nörodavranış üzerine etkileri
yavrular 1 aylık iken değerlendirilmiştir. Mekansal hafıza,
Morris Su Labirentinde (MWM), nörodavranışsal açıdan
ve lokomotor aktivite üzerine etkileri open-field(OFT)
ve forced-swim test(FST) ile değerlendirilmiştir.
Verilerin gruplar arasında karşılaştırması Bağımsız
örneklerde t-test, boyalar ve cinsiyetin etkileşimini ortaya
koymak için ise iki yönlü varyans analizi kullanılmıştır.
Bulgular
Anne karnında AFCA’lara maruziyet mekânsal hafıza
üzerine olumsuz bir etki göstermemiştir ancak görünür
platformu bulma süresi’ üzerine AFCA ve cinsiyetin
etkileşimi olduğu saptanmıştır. AFCA maruziyeti,
dişi cinsiyet üzerinde erkeklere göre anlamlı bir etki
yaratmıştır(p<0.05) ki bu veri motivasyonun bir ölçüsü
olarak kullanılmaktadır. Ek olarak AFCA’ların OFT’de
lokomotor aktiviteyi ve FST’de ise mobil periodu arttırdığı
(p<0.05) saptanmıştır. Ayrıca FST parametrelerinde
AFCA’lar ile cinsiyetin etkileşimi gözlenmiştir(p<0.05).
Sonuç
Sonuçta anne karnında NOAEL düzeylerinde AFCA’lara
maruziyet cinsler üzerinde farklı düzeylerde etki ile
lokomotor aktiviteyi arttırıcı diğer taraftan motivasyon
ve anksiyeteyi azaltıcı yönde bazı sonuçlara yol açmıştır.
Anahtar Kelimeler:, Sentetik gıda boyaları, Kavrama,
Mekânsal öğrenme, Open field test, Forced swim test Objective
Artificial food colourings and additives (AFCAs)
have long been discussed to have adverse effects on
cognition and behaviour in children. In this study, we
aimed to assess the probable side effects of maternally
exposed AFCAs on behaviour and learning process. Material and Methods
‘No Observable Adverse Effect Levels’ (NOAELs) of
common used AFCAs were administered as a mixture
(Eritrosine, Ponceau 4R, Allura Red AC, Sunset Yellow
FCF, Tartrazine, Amaranth, Brilliant Blue, Azorubine and
Indigotine) to female rats one week before mate and during
gestation (experiment group=15). Same volume of water was
administered to the control group (n=15). In their offspring
effects of AFCAs on spatial working memory were evaluated
by Morris water maze (MWM), behavioural and locomotor
effects by open-field (OFT) and forced-swim tests (FST). Results
Maternally exposure to commonly used AFCAs had no
adverse effects on spatial working memory however
assessment of interaction of gender and AFCAs on
‘latency to locate the visible platform’, which was used as
a measure of motivation, showed a statistically significant
interaction (p<0.05) in female rats. In addition AFCAs
caused an increase in locomotor activity in the OFT
(p<0.05) and an increase in mobility time (p<0.05) in the
FST. We also detected a statistically significant interaction
of gender and AFCAs on FST parameters (p<0.05). Conclusion
These findings indicated that maternally exposure
to NOAELs of AFCAs resulted in inexplicit adverse
effects that caused an increase in locomotor activity
and a decrease in motivation and anxiety in offspring. Keywords:, Artificial food colourings , cognition, spatial
learning, open field test, forced swim test 125
POSTER ÖZETLERİ
P-015 P-015
Valproik Asit SHSY5Y Nöroblastom Kanser
Hücrelerinin Çoğalmasını URG4/URGCP ve CCND1
Üzerinden İnhibe Eder Valproic Acid Inhibits the Proliferation of SHSY5Y
Neuroblastoma Cancer Cells by URG4/URGCP and
CCND1 1
Yavuz Dodurga, 2 Gülşah Gündoğdu, 2 Volkan Tekin
Tuğba Koç, 4 N. Lale Satiroglu-Tufan, 4 Gülseren Bağcı
2
Vural Küçükatay
1
3
3
Tuğba Koç, 4 N. Lale Şatıroğlu-Tufan, 4 Gülseren Bağcı
2
Vural Küçükatay
Pamukkale Üniversitesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, Denizli, 2 Pamukkale
Üniversitesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Denizli, 3 Pamukkale Üniversitesi,
Biyoloji Anabilim Dalı, Denizli, 4 Pamukkale Üniversitesi, Tıbbi Genetik
Anabilim Dalı, Denizli
1
Medical Biology, Pamukkale University, Denizli,
Physiology, Pamukkale University, Denizli, 3 Biology,
Pamukkale University, Denizli, 4 Medical Genetics,
Pamukkale University, Denizli
1
2
Amaç
Bu çalışma VPA’nın etkisinin anti kanser mekanizmasını
araştırmak amacıyla yeni bir gen olan URG4/
URGCP, CCND1, p21, p53, p65 (RelA), Bax,
ve Bcl-2 ekspresyonunun SHSY5Y nöroblastom
kanser hücre hattında analiz edilmesiyle yapılmıştır. Gereç ve Yöntem
SHSY5Y hücreleri uygun koşullarda kültüre edilmiştir.
VPA’nın sitotoksik etkileri SHSY5Y hücrelerinde IC50
dozlarının 0.5, 1, 2.5, 5, 7.5, 10 mM aralığında zaman
ve doza bağımlı bir şekilde XTT kullanılarak tespit
edilmiştir. SHSY5Y hücrelerinde IC50 dozu 7,5 mM
olarak saptanmıştır. Total RNA Tri-reagent ile izole
edilmiştir. Hedef genlerin ekspresyon profilleri yarı
kantitatif RT-PCR ile saptanmıştır. URG4/URGCP
protein değişimi Western Blot Analizi ile tespit edilmiştir. Bulgular
Sonuçlara göre, kontrol grubu hücrelerle karşılaştırıldığında
URG4/URGCP ve CCND1 gen ekspresyonu düzeyleri doz
grubunda azalmıştır. p65 gen ekspresyonu doz grubunda
artmıştır.
Sonuç
Bulgularımıza göre, URG4/URGCP ve CCND1 gen
ekspresyonundaki azalma ve p65 gen ekspresyonundaki
artma VPA’nın SHSY5Y hücrelerinde hücre döngüsü
durdurulmasını indüklediğini göstermektedir. Sonuç olarak,
VPA tek bir ajan şeklinde ya da diğer ilaçlar ile kombinasyon
halinde nöroblastom tedavisi için bir perspektif ajan
olabilir. Bu nedenle, VPA’nın en iyi etki gösterdiği güvenli
dozların bulunabilmesi için daha çok çalışma yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler:, Valproik asit, Nöroblastom, URG4/
URGCP, , Objective
The present study was performed to investigate the anticancer
mechanism of action of VPA by analyzing the expression of
novel gene URG4/URGCP, CCND1, p21, p53, p65 (RelA),
Bax, and Bcl-2 in a SHSY5Y neuroblastoma cancer cell line. Material and Methods
SHSY5Y cells were cultured in the appropriate conditions.
Cytotoxic effects of VPA in SHSY5Y cells were detected
in time and dose dependent manner with the IC50 doses
within the range of 0.5, 1, 2.5, 5, 7.5, 10 mM by using
XTT. IC50 doses in the SHSY5Y cells were detected
as 7.5 mM. Total RNA was isolated with Tri-Reagent.
Expression profiles of the target genes were determined
by semi quantitative RT-PCR. An URG4/URGCP
protein change was determined by Western Blot analysis.
Results
URG4/URGCP, and CCND1gene expression levels were
decreased in dose group cells compared to the control
cells. p65 gene expression was increased in dose group. Conclusion
Our results suggest that VPA induces cell cycle arrest
in SHSY5Y cells as seen by the decrease in URG4/
URGCP, CCND1 gene expression and the increase in
p65. To conclude, VPA may be a perspective agent
for treatment of neuroblastoma as a single agent or in
combination with other drugs. Thus, more studies should be
designed to find a safe dose with the best effects of VPA.
Keywords:, Valproic acid, Neuroblastoma, URG4/URGCP,, 126
POSTER ÖZETLERİ
P-016 P-016 Homosistein Toksisitesine Sülfit Molekülünün Olası
Katkısının Nöroblastoma Hücre Dizisinde İncelenmesi Possible Contribution of Sulfite Molecule on
Homocysteine Toxicity in Neuroblastoma Cell Line Gülşah Gündoğdu, 2 Yavuz Dodurga, 1 Vural Küçükatay
Gülşah Gündoğdu, 2 Yavuz Dodurga, 1 Vural Küçükatay
1
1
1
Pamukkale Üniversitesi, Fizyoloji, Denizli, 2 Pamukkale Üniversitesi, Tıbbi
Biyoloji, Denizli
1
Amaç
Homosistein
nörotoksisitesine
sülfit
molekülünün
olası katkısını SH-SY5Y nöroblastoma hücreleri
kullanarak araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem
Homosistein ve sülfitin oluşturduğu sitotoksisite XTT
testi ile genototoksisite Comet yöntemi ile incelendi.
Bulgular
Sülfit ve homosistein’in beraber uygulandığı hücre
dizisinde tek başlarına oluşturdukları sitotoksisiteye göre
toksik etkilerinin istatistiksel olarak daha önemli olduğu
bulunmuştur. Genotoksisite açısından ise en fazla hasarın
yine homosistein+sülfit grubunda olduğu saptanmıştır. Sonuç
Nörodejeneratif hastalıkların ortaya çıkmasından çok önce
izlenen homosistein artışına, benzer şekilde sülfit artışınında
eşlik etmesi izlenen nörodejenerasyonun önemli bir
bileşeni olabilir.
Anahtar Kelimeler:, Homosistein, Sülfit, Nörotoksisite,
Nörodejeneratif hastalıklar,
Objective
The purpose of our study is to investigate the potential
contribution of sulfite molecule to homocystein induced
neurotoxicity. Material and Methods
The cytotoxicity caused by sulfite and homocysteine was
investigated with XTT test in SH-SY5Y neuroblastoma
cells. Genotoxicity was also investigated with comet method.
Results
According to statistical analysis, simultaneous administration
of sulfite and homocystein on SH-Sy5Y cell line was found to
be significantly more toxic than the individual administration
in terms of sitotoxicity.The maximum damage in terms of
genotoxicity was also found in the homocysteine + sulfite group. Conclusion
Consequently, an elevation of sulfite accompanying that of
the homocysteine increase observed before the occurrence
of disease symptoms characterized with neurodegeneration,
may be an important component neurodegeneration. Keywords:, Homocysteine, Sulfide, Neurotoxicity,
Neurodegenerative Diseases,
Physiology, Pamukkale University, Denizli, 2 Medical Biology, Pamukkale
University, Denizli
127
POSTER ÖZETLERİ
P-017 P-017
Sıçanlarda İnfralimbik Korteks ROCK İnhibisyonunun
Antidepresan Etkisi Antidepressant Effects of Infralimbic Cortex ROCK
Inhibition in Rats Salim Yalçın İnan, 1 Burak Cem Soner, 1 Ayşe Saide Şahin
1
Konya N.E. Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji, Konya
1
1
Salim Yalçın İnan, 1 Burak Cem Soner, 1 Ayşe Saide Şahin
Konya N.E. University Meram Faculty of Medicine, Department of Medical
Pharmacology, Konya
1
Amaç
Depresyon; psikiyatrik bozukluklar içerisinde en sık
görülen ve beyinde hipokampus, amigdala, anterior
singulat korteks ve kaudat nükleus gibi limbik ve kortikal
bölgelerde volüm ve metabolizma değişikliklerine sebep
olan bir hastalıktır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda
antidepresan tedavi, elektrokonvülsif terapi ve derin
beyin stimülasyonunun subgenual singulat korteks
(Brodmann bölgesi 25: sıçanlardaki infralimbik korteks)
aktivasyonunu azalttığı gösterilmiştir. Bu çalışmada santral
etkileri yeni gösterilen ROCK(Rho-kinaz) yolağının
antideprasan etki potansiyeli, depresyondan sorumlu bir
merkez olan infralimbik korteks üzerinden incelendi.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 18 adet 290-330 g ağırlıklarında genç erkek
Wistar albino türü sıçanlar kullanıldı. ROCK inhibitörü
Y-27632(10 nmol/5 µl/hemisfer), selektif serotonin reuptake
inhibitörü fluoksetin(10 µg/5 µl/hemisfer) veya %0.9’luk
NaCl(5 µl/hemisfer), ketamin(%85)-ksilazin(%15) kokteyli
ile anestezi edilen sıçanlara stereotaksik cerrahiyle bilateral
infralimbik kortekslere yerleştirilen(A-P:0.32 mm, M-L:±0.6
mm, D-V:-4.8 mm) kılavuz kanüllerden mikroenjeksiyonla
verildi.
Depresyonun
değerlendirilmesinde
Porsolt
testi(zorlu yüzdürme testi) kullanıldı. Bu amaçla immobilite
süreleri kaydedildi. İmmobilite sürelerindeki azalma
antidepresan etki olarak değerlendirildi. İlaç uygulamaları
2.günkü test denemesinden 24, 4 saat ve 15 dakika önce
olmak üzere 3 kez yapıldı(Castagne ve ark.,010). İstatistiksel
analiz için One-Way ANOVA post-hoc LSD testi kullanıldı. Bulgular
ROCK inhibitörü Y-27632 immobilite sürelerini
(139.16 ± 13.39 sn, N: 7) hem fluoksetin (213.23 ±
10.63 sn, N: 5) hem de NaCl (252.11 ± 10.52 sn, N:
6) grubuna göre anlamlı bir şekilde azalttı(P<0.001).
Sonuç
Bulgularımız, bilateral infralimbik korteks ROCK
inhibisyonu ve buna bağlı olarak gözlenen immobilizasyon
sürelerindeki azalmanın, selektif ROCK inhibitörü Y-27632
maddesinin potansiyel bir antidepresan ilaç olabileceğini
ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler:, ROCK, Y-27632, İnfralimbik Korteks,, Objective
Depression is one of the most common psychiatric disorders
in human,which alters the volume and metabolism of
hippocampus,amygdala,anterior cingulate cortex and
caudate nucleus in the brain. Recent investigations have
been shown that antidepressant treatment,electroconvulsive
therapy and deep brain stimulation could diminish the
activation of subgenual cingulate cortex(Brodmann area
25:equivalent to rat infralimbic cortex). The current study
investigated the antidepressant effects of ROCK(Rhokinase) inhibitor Y-27632 through infralimbic cortex
which is a known target nuclei responsible for depression. Material and Methods
Eighteen young male Wistar albino rats weighing 290-330g
were used for the experiments. ROCK inhibitor Y-27632(10
nmol/5 µl/hemisphere),selective serotonin reuptake inhibitor
fluoxetine(10 µg/5 µl/hemisphere) or 0.9%NaCl(5 µl/
hemisphere) were microinjected through guide cannulas
which were stereotaxically implanted into the bilateral
infralimbic cortex at the following coordinates; A-P:0.32
mm, M-L:±0.6 mm, D-V:-4.8 mm, under ketamine(85%)xylazine(15%) anesthesia. Depression was evaluated by
Porsolt’s test(forced swim test). For this purpose,immobility
time were recorded,a decrease in immobility time indicated
an antidepressant effect. The drugs were administered 3
times at 24, 4 hours and 15 minutes before the test trial on
the second day(Castagne et al.,2010). One-way ANOVA
post-hoc LSD test was used for statistical evaluation.
Results
ROCK
inhibitor
Y-27632(139.16±13.39
sec,N:7)
significantly decreased the immobility time when
compared to both fluoxetine(213.23±10.63 sec,N:5)
and NaCl(252.11±10.52 sec,N:6) groups (P<0.001).
Conclusion
Our results suggest that bilateral infralimbic cortex
ROCK inhibition-related decrements in the immobility
time reveals selective ROCK inhibitor Y-27632
could be a potentially novel antidepressant agent.
Keywords:, ROCK, Y-27632, Infralimbic Cortex, , 128
POSTER ÖZETLERİ
P-018 P-018 Atipik Semptomlar Gösteren Medulla Spinalis
Schwannoma Olgusu Spinal Schwannoma Case with Atipic Syptoms: Case
Report Sultan Çağırıcı, 1 Ayşegül Güngör, 2 Bünyamin Güney
Esat Adıgüzel
Sultan Çağırıcı, 1 Ayşegül Güngör, 2 Bünyamin Güney
Esat Adıgüzel
1
1
3
3
1
Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Nörolojik Bilimler
Doktora Programı, Denizli, 2 Servergazi Devlet Hastanesi, Radyoloji
Bölümü, Denizli, 3 Pamukkale Üniversitesi, Anatomi Anabilim Dalı, Denizli
1
Amaç
Medulla spinalis fonksiyonlarının değerlendirilmesinde
nörolojik muayene önemlidir. Ancak multifokal
lezyonlar nörolojik muayenede yanıltıcı olabilir.
Bu olgu, multifokal kitlelerin supramedullar lezyon
benzeri klinik tablo göstermesi nedeniyle sunuldu.
Gereç ve Yöntem
Vücudunun sol yarısında uyuşma, sırttan göğsün sol yarımına
yayılan ağrı yakınması ile nöroloji polikliniğine başvuran 43
yaşındaki erkek hastanın motor sistem muayenesinde: sol alt
ekstremitede 4/5 kas gücü kaybı, derin tendon refleksi artışı,
babinski refleksi pozitifliği, idrar ve gaita inkontinansı,
duyusal sistem muayenesinde: sol hemihipoestezi, mevcuttu.
Torakal MRG’de intradural-ekstramedullar yerleşimli iki
kitle tespit edildi. Birinci kitle, 18x9 mm, 7. torakal vertebra
düzeyinde medulla spinalis’e arkadan; ikinci kitle, 7x5 mm,
5. torakal vertebra düzeyinde, sol önden bası yapmaktaydı.
Bulgular
Operasyon
sonrası
histopatolojik
değerlendirmede
lezyonların schwannoma ile uyumlu olduğu saptandı.
Sonuç
Yavaş büyüyen iyi huylu bir tümör olan schwannomanın
medulla spinalis’de görülmesi yılda %0003-4 değişen aralıkta
olduğu gösterilmiştir. Nadir görülmesinin yanı sıra bu olguda
görüldüğü gibi, çok odaklı yerleşen birden fazla tümörün
supramedullar lezyona benzer klinik tablo oluşturması
mümkündür. Bu olgu medulla spinalis’in fonksiyonel
anatomisinin anlaşılması açısından da iyi bir örnektir. Anahtar Kelimeler:, schwannoma, medulla spinalis, torakal
spinal tümör, supramedullar lezyon, Objective
Neurological examination is important for evaluating
spinal cord’s function. However, multifocal lesions can
be misleading in neurological examination. The present
case with multifocal schwannoma was presented because
of who had symptoms similar with supraspinal lesion. Material and Methods
A 43-year-old man, who was admitted to the
neurology outpatient department with complaints of
left hemihypoestesia, left back pain radiated to chest.
Examination of motor system: the left lower extremity
4/5 muscle strength loss, increased deep tendon reflexes,
positive Babinski sign; examination of sensory system: left
hemihypoesthesia, urinary and fecal incontinence. Thoracic
spinal MRI showed two mass located in the intradural
extramedullar space. The first, 18x9 mm, compressed
spinal cord from posterior direction level of 7th thoracic
vertebrae The second, 7X5 mm, compressed spinal cord
from left–anterior direction level of 5th thoracic vertebrae. Results
The
postoperative
histopathological
evaluation
of the masses were consistent with schwannoma.
Conclusion
Schwannoma is a slow-growing benign tumor shown
to be seen in spinal cord ranging from 0003-4% per
year. Although, schwannoma is rare tumor of the
spinal cord in clinic, multifocal schwannomas can
cause symptoms as supramedullary lesion like in this
case. On the other hand, this case is a good example to
understand the functional anatomy of the spinal cord. Keywords:, Schwannoma, spinal cord, thoracic spinal tumor,
supramedullary lesion, Neurological Sciences Phd Programme, Pamukkale University, Graduate
School Of Health, Denizli, 2 Radiology Department, Servergazi State
Hospital, Denizli, 3 Anatomy Department, Pamukkale University, Denizli
129
POSTER ÖZETLERİ
P-019 P-019
Kronik Essitalopram Tedavisi REM Yoksunluğunda
Gelişen Uzun Dönem Nöroplastisite Bozukluğunu
Engeller Chronic Escitalopram Treatment Prevents Long-Term
Neuroplasticity Impairment That Develops in REM
Deprivation 1
İsmail Mikdat Kabakuş, 1 Sadık Taşkın Taş,
Yıldırım Sara
1
1
1
1
Hacettepe Üniversitesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Ankara
1
Amaç
Kronik ve akut uykusuzluğun öğrenme ve bellek
fonksiyonlarında bozulmaya yol açtığı gösterilmiştir.
Uzun dönem potansiyalizasyon (Long-term potentiation,
LTP) öğrenme ve belleğin elektrofizyolojik bir
karşılığıdır. Bu araştırmada, kronik essitalopram
kullanımının REM yoksunluğu sonucunda gelişen
öğrenme
bozukluğu
üzerine
etkileri
incelendi.
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmada, Wistar sıçanlar kullanıldı. İlaç grubuna
14 gün essitalopram (10mg/kg, ip) uygulandı. REM
yoksunluğu (REMY) için hayvanlar 72 saat “suda kolonlar”
yöntemi kullanılarak uykusuz bırakıldı. Üretan anestezisi
altında hipokampüsün Schaffer kollateralleri elektriksel
olarak uyarıldı, CA1 nöronlarından alan potansiyelleri
kayıt edildi. Uykusuzluğun ve essitalopramın, kısa ve
uzun dönem plastisite üzerine etkileri, sırası ile çift
uyarı paradigması ve LTP kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular
Kısa dönem plastisitenin, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında
REMY ve ilaç gruplarında değişmemiş olduğu bulundu.
Kronik essitalopram uygulaması LTP’yi etkilemedi.
REMY grubunda LTP belirgin olarak azaldı ve kronik
essitalopram tedavisi bu azalmayı tamami ile engelledi.
Sonuç
Kronikessitalopram tedavisi, REM yoksunluğu ile gelişen
uzun dönem nöroplastisite bozulmasına karşı koruyucudur.
Anahtar Kelimeler:, REM yoksunluğu, hipokampüs,
nöroplastisite, LTP, essitalopram
Objective
Chronic and acute insomnia cause disruptions in learning
and memory functions. Long-term potentiation (LTP) is an
electrophysiologic counterpart of learning and memory. In this
study, the effects of chronic escitalopram treatment on learning
impairment caused by REM deprivation were investigated. Material and Methods
Wistar rats were used in this research. Treatment
group received 14 days of escitalopram (10 mg/kg, ip)
administration. The animals were deprived of sleep using
“columns in water” method for REM deprivation (REMD).
The Schaffer collaterals of the hippocampus are stimulated
electrically; field potentials from CA1 neurons were
recorded under urethane anaesthesia. The effects of insomnia
and escitalopram on short and long-term plasticity were
evaluated using twin pulse paradigm and LTP respectively.
Results
Short-term plasticity did not change in REMD and
treatment groups compared to control group. Chronic
escitalopram administration did not affect LTP. LTP
significantly decreased in REMD group and chronic
escitalopram treatment completely prevented this decrease.
Conclusion
Chronic escitalopram treatment prevents neuroplasticity
impairment that develops with REM deprivation.
Keywords:, REM deprivation, hippocampus, neuroplasticity,
LTP, escitalopram 130
Yıldırım Sara
Medical Pharmacology Department, Hacettepe University, Ankara
POSTER ÖZETLERİ
P-020 P-020
Elk-1 Proteininin Hipoksiye Bağlı Hücresel
Translokasyonu Subcellular Translocation of Elk-1 Protein upon
Hypoxia Perihan Ünver Uçkaç, 1 Işıl Aksan Kurnaz
Perihan Ünver Uçkaç, 1 Işıl Aksan Kurnaz
1
1
1
Yeditepe Üniversitesi, Mühendislik Ve Mimarlık Fakültesi, Genetik ve
Biyomühendislik Bölümü, İstanbul
1
Amaç
Hipoksinin ETS-like protein-1 (Elk-1)’in insan embryonik
böbrek hücrelerindeki lokalizasyonuna olan etkilerinin
araştırılması amaçlanmıştır. Ek olarak, Elk-1 ve RasERK/MAPK sinyalizasyon yolağının bir alt efektörü olan
Ribozomal S6 Kinaz 2 (RSK2) arasında bir etkileşim
olduğu bilindiğinden, Elk-1 anlatımının RSK2’nin
bağlanma partneri olan Ran Binding Protein 3 (RanBP3)
fosforlanmasına bağlı olarak RSK2 tarafından düzenlenip
düzenlenmediğinin
belirlenmesi
de
amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
6 saat hipoksiye maruz bırakılan ve bırakılmayan HEK293
hücrelerinden sitoplazmik ve nükleer ekstraktlar elde edilir.
Ekzojen Elk-1 analizi için fraksinasyondan once HEK293
hücreleri pCDNA3-Elk-1 ve pK3H-RSK2-HA vektörleri ile
transfekte edilir. Fraksiyonlar anti-histone ve anti-B-tubulin
antikorlarıyla control edildikten sonra anti-Elk-1 ve anti-HA
antikorları kullanılarak Western Blot analizi gerçekleştirilir.
Öte yandan, RSK2 tarafından fosforlanan RanBP3’ün
Elk-1 anlatımındaki etkisini anlayabilmek için hem RSK2
hem de RanBP3 için shRNAlar dizayn edilir ve klonlanır.
Bulgular
Elk-1 protein seviyelerindeki hipoksiye bağlı değişimlerin
araştırılması için sitoplazmik ve nükleer fraksiyonlar Western
Blot ile analiz edilir. Elk-1’in hücresel lokalizasyonunda
RSK2 ile transfekte edilen hücrelerden elde edilen
fraksiyonlarda değişim gözlemlenmesi beklenmektedir.
shRNAlar da RanBP3 ve RSK2 proteinlerinin Elk-1
regülasyonuna olan etkisinin anlaşılmasında faydalı olacaktır.
Sonuç
Bu bulguların ışığında, sinir hücrelerinin başkalaşımı,
çoğalması ve apoptozunda kilit rol oynayan Elk-1
proteininin hücresel lokalizasyonunun ardında yatan
moleküler mekanizmanın anlaşılması mümkün olacaktır.
Anahtar Kelimeler:, Elk-1, RSK2, RanBP3, Hipoksi,
Nükleer translokasyon Objective
It is aimed to analyze the effects of hypoxia on the
subcellular localization of Elk-1 in HEK293 cells. In
addititon, as it is known that there is an interaction between
Elk-1 and RSK2, which is a downstream effector of the
Ras-ERK/MAPK signaling cascade, it is also aimed to
figure out whether Elk-1 expression is regulated by RSK2
upon phosphorylation of its binding partner RanBP3. Material and Methods
Cytoplasmic and nuclear extracts of HEK293 cells, treated
or non-treated under hypoxic conditions for 6 hours, are
obtained. To analyze exogenous Elk-1, HEK293 cells are
also transfected with pCDNA3-Elk-1 and pK3H-RSK2HA vectors prior to fractionation. Western Blot analysis is
performed using anti-Elk-1 and anti-HA antibodies after
the control of fractions by anti-Histone and anti-B-tubulin
antibodies. shRNAs are designed and cloned for both
RSK2 and RanBP3 to be able to understand the effect of
RSK2-phosphorylated-RanBP3 on the expression of Elk-1.
Results
Cytoplasmic and nuclear fractions are analyzed by Western
Blot to investigate the changes in the Elk-1 protein levels upon
hypoxia. A change is expected in the subcellular localization
of Elk-1 in the fractions obtained from the cells transfected
with RSK2. shRNAs will be useful for understanding the
role of RanBP3 and RSK2 proteins in Elk-1 regulation.
Conclusion
By the help of these findings, it will be possible to figure
out the molecular mechanism behind the subcellular
localization of Elk-1 protein, which plays a key role in cell
differentiation, proliferation and apoptosis in neuronal cells.
Keywords:, Elk-1, RSK2, RanBP3, Hypoxia, Nuclear
translocation Yeditepe University, Faculty of Engineering and Architecture,
Department of Genetics and Bioengineering, İstanbul
131
POSTER ÖZETLERİ
P-021 P-021
Sülfit Molekülünün SHSY5Y Nöroblastom
Hücrelerinde URG4/URGCP, Siklin D1 ve Bcl-2 Gen
Ekspresyonları Üzerine Etkisi Effects of Sulfite Molecule on URG4/URGCP,
Cyclin D1, and Bcl-2gene Expressions in SH-SY5Y
Neuroblastoma Cells 1
Tuğba Koç, 4 Lale Satıroğlu-Tufan, 4 Gülseren Bağcı
2
Vural Küçükatay
1
3
3
1
Pamukkale Üniversitesi, Tıbbi Biyoloji, Denizli, 2 Pamukkale Üniversitesi,
Fizyoloji, Denizli, 3 Pamukkale Üniversitesi, Biyoloji, Denizli, 4 Pamukkale
Üniversitesi, Tıbbi Genetik, Denizli
1
Amaç
Sülfit, yemeklerde, kozmetikte ve ilaç sanayisinde kullanılan
kuvvetli reaktif bir moleküldür. Birçok in vivo ve in vitro
çalışmalara göre sülfit toksisiteye sebep olmaktadır. Sülfitin
toksik etki mekanizması üzerinde halen bir konsensus
sağlanamamıştır. URG4/URGCP (Up-regulated gene4/
Up regulator of Cell Proliferation) kromozom 7p13
üzerinde lokalize bir gendir. URG4/URGCP, Cyclin D1
(CCND 1) mRNA ekspresyonunu stimüle etmekte ve
RNAi aracılığıyla URG4/URGCP geni susturulduğunda
HepG2 hücrelerinde CCND1 mRNA ekspresyonunu
azaltmaktadır. Bu çalışmada, sülfit muamelesinin URG4/
URGCP, CCND1 ve Bcl-2 gen ekspresyonu değişimlerine
etkisi doz ve kontrol gruplarında analiz edilmiştir.
Gereç ve Yöntem
SHSY5Y hücreleri uygun kültür ortamında üretilmiştir.
Sülfitin SHSY5Y hücrelerine toksik etkileri XTT yöntemi
ile zaman ve doz bağımlı olarak 0,5-10 mM aralığında
IC50 dozları belirlenmiştir. SHSY5Y hücrelerinde IC50
dozu 5mM bulunmuştur. Tri-reagent ile total RNA izole
edilmiştir. Hedef genlerin ekspresyon profilleri semi
kantitatif RT-PCR ile belirlenmiştir. URG4/URGCP
protein değişimi Western Blot analizi ile belirlenmiştir.
Bulgular
Sonuçlara göre, sülfit verilen doz grubunda URG4/
URGCP, CCND1 ve Bcl-2 gen ekspresyon düzeyleri,
kontrol grubuna göre azalma göstermiştir. Sülfit
muamelesi SHSY5Y hücrelerinin proliferasyonunu
kemotöropatik
ajanlar
gibi
inhibe
etmektedir.
Sonuç
Sonuçlarımıza göre; URG4/URGCP veya CCND1
gen ekspresyon azalmasıyla meydana gelen G1
fazındaki hücre siklusu inhibisyonunun sülfit bağımlı
bir mekanizmayla ilişkili olabileceği düşünülmüştür.
Anahtar Kelimeler:, URG4/URGCP geni, CCND1, Sulfit,
SHSY5Y neuroblastoma hücre hattı, Objective
Sulfite is a highly reactive molecule which is commonly
used in foods, cosmetics and pharmaceuticals. Although,
many studies have shown that sulfite may cause toxicity both
in vivo and in vitro, there is no consensus on the mechanism
by which sulfite toxicity affects cells. Up-regulated gene 4/
Upregulator of cell proliferation (URG4/URGCP) is a novel
gene located on 7p13. URG4/URGCP stimulates cyclin D1
(CCND1) mRNA expression, and RNAi-mediated URG4/
URGCP silencing diminishes CCND1 mRNA expression in
HepG2 cells. In this study, the effects of sulfite treatment
on URG4/URGCP, CCND1, and Bcl-2 gene expression
changes on control and dose group were analyzed. Material and Methods
SHSY5Y cells were cultured in the appropriate conditions.
Cytotoxic effects of sulfite in SHSY5Y cells were detected in
time and dose dependent manner with the IC50 doses within
the range of 0.5-10 mM by using XTT. IC50 doses in the
SHSY5Y cells were detected as 5mM. Total RNA was isolated
with Tri-Reagent. Expression profiles of the target genes were
determined by semi quantitative RT-PCR. An URG4/URGCP
protein change was determined by western blot analysis.
Results
According to results, URG4/URGCP, CCND1, and Bcl2 gene expression levels were decreased in dose group
cells compared to the control cells. Our preliminary
results are suggesting that sulfite treatment inhibits the
proliferation of SHSY5Y cells as chemotherapeutic agents.
Conclusion
In according to our findings, the mechanism of this result
may berelated with sulfite dependent inhibition of cell
cycle at the G1 phase by downregulating URG4/URGCP or
CCND1 gene expression.
Keywords:, URG4/URGCP gene, CCND1, Sulfite, SHSY5Y
neuroblastoma cells,
Yavuz Dodurga, 2 Gülşah Gündoğdu, 2 Volkan Tekin,
Tuğba Koç, 4 Lale Satıroğlu-Tufan, 4 Gülseren Bağcı
2
Vural Küçükatay
Medical Biology, Pamukkale University, Denizli, 2 Physiology, Pamukkale
University, Denizli, 3 Biology, Pamukkale University, Denizli, 4 Medical
Genetics, Pamukkale University, Denizli
132
POSTER ÖZETLERİ
P-022 P-022
Pea3 Transkripsiyon Faktörunün Motor Nöronların
Farklılaşması Üzerine Etkisi Effect of Pea3 Transcription Factor on Differentiation
of Motor Neurons Başak Kandemir, 1 Işıl Aksan Kurnaz
Başak Kandemir, 1 Işıl Aksan Kurnaz
1
1
1
Yeditepe Üniversitesi, Mühendislik Ve Mimarlık Fakültesi, Genetik Ve
Biyomühendislik Bölümü, İstanbul
1
Amaç
Bu çalışmanın önemi, Pea3 transkripsiyon faktörünün
nöronal
farklılaşmadaki
etkisini
belirlemektir.
Gereç ve Yöntem
Pea3VP16 (temel olarak aktif füzyon) , mPea3, Pea3Eng
(baskın negative füzyon), Pea3 mutant plazmidleri (90A
ve 90E), GFP ile birlikte NSC-34 hücrelerine verilmiştir.
Kontrol olarak pcDNA3 ve VP16 (boş plazmidler)
kullanılmıştır. GFP pozitif farklılaşan hücreler (aksonal
uzama baz alınarak) immünofloresan mikroskopta
sayılmıştır. Farklılaşan hücrelerin sayısı toplam GFP pozitif
hücre sayısıyla karşılaştırılmış ve yüzde farklılaşma olarak
değerlendirilmiştir.
Bulgular
Bu çalışmada, Pea3 transfekte edilerek farklılaştırılan
hücreler ile control ve mutant plazmid verilen hücreler
karşılaştırıldıklarında, Pea3 ile transfekte edilen
hücrelerdeki farklılaşmanın belirgin şekilde fazla olduğu
gözlemlenmiştir. Bu sonuç Pea3’nin aksonal uzama
yolu ile farklılaşmaya neden olduğunu göstermektedir.
Sonuç
ETS ailesi üyelerinden Pea3 transkripsiyon faktörü
nöral gelişimde ve nöronlar arası iletişimde önemli
bir role sahiptir. Önceden yapılan çalışmada, Pea3
transkripsiyon faktörünün aksonal büyümedeki etkisi
PC12 hücrelerinde gösterilmiştir. Bu çalışmada ise
NSC-34 motor nöron hücrelerinde aksonal uzamaya
Pea3 transkripsiyon faktörünün etki ettiği belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler:, Pea3, Transkripsiyon Faktörü,
Farklılaşma, NSC-34,
Objective
The purpose of this study is to determine effect of
transcription factor Pea3 on differentiation of neurons. Material and Methods
NSC-34 cell line was transfected with Pea3VP16
(constitutively active fusion), mPea3, Pea3-Eng (dominant
negative fusion), Pea3 mutants (90A and 90E) together with
GFP plasmids. Empty plasmids (pcDNA3 and VP16) were
used as control. GFP positive differentiated cells (scored as
those with neurite extensions beyond two cell body lengths)
were counted by using immunofluorescence microscope.
Differentiated cell number was compared with total GFP
positive cells and scored as percentage differentiation.
Results
In this study, differentiation of Pea3 transfected NSC-34 were
found to be significantly higher than the cells transfected
with control and mutant plasmids, thereby indicating that
Pea3 could indeed be mediating differentiation as measured
by neurite extensions.
Conclusion
Pea3 is the second ETS family transcription factor that
has an important role about neuronal development and
communication. In previously study of our lab, effect of
Pea3 was observed about axonal growth in PC12. In this
study, it was determined that Pea3 transcription factor
has a role neurite extension in NSC-34 motor neurons.
Keywords:, Pea3, Transcription Factor, Differentiation,
NSC-34, Faculty of Engineering and Architecture, Department of Genetic and
Bioengineering, Yeditepe University, İstanbul
133
POSTER ÖZETLERİ
P-023 P-023 Antidepresanların Sıçan Aortasında Kasılma
Yanıtlarına Etkisi Effects of Antidepressants on Contractile Responses in
Rat Aorta Rahime Neşetoğlu, 1 Sibel Özyazgan, 2 Ayfer Altınok,
Oruc Allahverdiyev, 1 Ahmet Gökhan Akkan
Rahime Neşetoğlu, 1 Sibel Özyazgan, 2 Ayfer Altınok,
Oruc Allahverdiyev, 1 Ahmet Gökhan Akkan
1
1
1
1
1
İstanbul Universitesi Cerrahpasa Tıp Fakultesi, Tıbbi Farmakoloji
Anabilim Dalı, İstanbul, 2 Universitet, Adli Tıp Kurumu Beşinci Özel Kurulu,
İstanbul
1
Amaç
Selektif serotonin geri alım inhibitörü Fluoksetin, selektif
noradrenalin geri alım inhibitörü Maprotilin ve serotonin/
noradrenalin geri alım inhibitörü Venlafaksin’in izole
sıçan aortasında, noradrenalin ve serotonin kasılma
yanıtlarına doza bağlı etkilerinin araştırılması amaçlandı.
Gereç ve Yöntem
Wistar Albino (n=32) sıçanların torasik aortaları
çıkarılarak izole organ banyosuna asıldı. Fluoksetin,
Maprotilin ve Venlafaksin’in düşük (10-8 M) ve yüksek
(10-5 M) dozları ile inkübe edildi. Noradrenalin ve
serotoninin artan dozları (10-9 M-10-4 M) ile kasılma
doz-cevap eğrileri elde edildi. Maksimum kasılma
yanıtları (Emax) ve potensleri (pD2) hesaplandı.
Bulgular
Fluoksetin’in serotonin kasılma yanıtlarını azaltıp (107:p=0,047 ve 10-6: p=0,004), noradrenalin kasılma
yanıtlarını arttırdığı (10-7: p=0,041 ve 10-6: p=0,042)
görüldü. Maprotilin’in yüksek dozunun, endotelli
aortada noradrenalin kasılma yanıtlarını (10-9: p=0,007
ve 10-8: p=0,001); hem endotelli (10-7: p=0,021; 10-6:
p=0,000; 10-5: p=0,000) hem endotelsiz aortada (10-7:
p=0,027; 10-6 p=0,000; 10-5 p=0,000) serotonin kasılma
yanıtlarını azalttığı görüldü. Venlafaksin’in serotonin ve
noradrenalin kasılma yanıtları üzerinde etkisi olmadı.
Tek yönlü ANOVA’yı takiben Tukey testleri kullanıldı,
Sonuç
Klinikte hipotansif yan etkileri görülen Fluoksetin’in
serotonin kasılma yanıtlarını azaltıp, noradrenalin kasılma
yanıtlarını arttırması kan basıncı değişikliklerinin farklılık
gösterebileceğini; Fluoksetin’in bu etkilerini noradrenalin
ve serotoninin ekstranöronal geri alım mekanizmaları
üzerinden serotonin ve noradrenalin kasılmalarını
module ederek gösterdiğini düşündürmektedir. Klinikte
yine hipotansif yan etkileri görülen Maprotilin’in
bulguları klinik bulgular ile paraleldir, doza bağlı olarak
hipotansif etkiler görülebilir. Maprotilin’in bu etkilerini,
serotonin kasılmalarını serotonin ekstranöronal geri alım
mekanizması üzerinden, noradrenalin kasılmalarını ise
doza bağlı olarak, farklı adrenerjik reseptör alt tipleri
üzerinden modüle ederek gösterdiğini düşündürmektedir.
Serotonin ve noradrenalin yanıtlarını etkilememesi
klinikte hipertansif etkileri görülen Venlafaksin’in farklı
açıdan değerlendirilmesi gerektiğini düşündürmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Fluoksetin, Maprotilin, Venlafaksin,
Noradrenalin , Serotonin
Objective
In this study,the aim was to understand the dosedependent effects of the selective serotonin reuptake
inhibitor Fluoxetine,the selective noradrenaline reuptake
inhibitor Maprotiline and the serotonin/noradrenaline
reuptake inhibitor Venlafaxine on the noradrenaline and
serotonin on contractile responses in isolated rat aortas. Material and Methods
Wistar Albino rats(n=32)’ thoracic aortas were
dissected and hung in isolated organ baths. They were
incubated with low(10-8M) and high(10-5M) dose of
antidepressants. Dose-response curves were obtained
after administering increasing dose of noradrenaline
and serotonin(10-9M-10-4M). Maximum contractile
responses(Emax) and potency(pD2) were calculated.
Results
Fluoxetine decreased serotonin contractile responses(107:p=0.047 and 10-6:p=0.004) and increased noradrenaline
contractile responses(10-7:p=0.041 and 10-6:p=0.042).
The higher dose of Maprotiline decreased(10-9:p=0.007
and 10-8:p=0.001) noradrenaline contractile responses in
endothelium-intact aortas and serotonin contractile responses
in both endothelium-intact(10-7:p=0.021;10-6:p=0.000;105:p=0.000) and endothelium-denuded(10-7:p=0.027;10-6
p=0.000;10-5 p=0.000) aortas. Venlafaxine did not change
noradrenaline and serotonin contractile responses. Data
were analyzed by one-way ANOVA followed by Tukey test.
Conclusion
These results suggest that Fluoxetine operates by affecting
non-neuronal noradrenaline and serotonin uptake
mechanisms. Fluoxetine is reported to be hypotensive
clinically; decreasing serotonin contractile responses and
increasing noradrenaline contractile responses may cause
changes in blood pressure. Maprotiline’s results are consistent
with its clinical adverse effect, hypotension. It is thought
that Maprotiline operates on noradrenaline contractile
responses dose-dependently via adrenergic receptor
subtypes and alters serotonin responses by affecting nonneuronal serotonin uptake mechanisms. Since Venlafaxine
did not alter responses and is reported as hypertensive
clinically, an explanation must be found elsewhere.
Keywords:,
Fluoxetine,
Maprotiline,
Venlafaxine,
Noradrenaline , Serotonin
İstanbul University Cerrahpasa Faculty of Medicine, Department of
Medical Pharmacology, İstanbul, 2 Universitet, Adli Tıp Kurumu Beşinci
Özel Kurulu, İstanbul
134
POSTER ÖZETLERİ
P-025 P-025
Şizofreninin Biyolojik Belirteçlerinden Biri Olan
Bozulmuş Ön Uyaran Aracılı İnhibisyon (ÖUAİ) Testi
Üzerine CDP-Kolin’in Etkisi Effect of CDP-Choline on Disruption of Prepulse
Inhibition (PPI) Which Is One of the Biological Markers
of Schizophrenia 1
Gülşah Uslu, 1 Vahide Savcı, 1 Levent Büyükuysal,
Gökhan Göktalay
1
1
1
Gülşah Uslu, 1 Vahide Savcı, 1 Levent Büyükuysal,
Gökhan Göktalay
1
Uludağ Üniversitesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Bursa
1
Amaç
Şizofreni hastalarında görülen önemli bir biyolojik belirteç
“duysal-motor süzme fonksiyonunda bozulma” durumudur.
İnsanlarda ve deney hayvanlarında bu belirteci test
etmek için ön-uyaran aracılı inhibisyon(ÖUAİ) fenomeni
kullanılmaktadır. Son yıllarda kolinerjik sistemin,özellikle
a7
nikotinik
asetilkolin
reseptörlerinin(nAChR)
şizofreni etiyolojisindeki rolünün anlaşılması üzerine
bu reseptörler üzerinden yeni tedavi stratejileri
geliştirilmektedir. Bu çalışma ile a7 nAChR’lerine
agonistik etkisi bulunan CDP-kolinin ÖUAİ fenomeni
üzerine olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada
Sprague-Dawley(300-350g)yetişkin
erkek
sıçanlar kullanıldı. Çalışma öncesinde bazal ÖUAİ değerleri
ölçülerek homojen gruplar oluşturuldu. İlaçlar,tuzlu su
içinde hazırlanarak intraperitoneal,subkutan ve merkezi
yol ile enjekte edildi. İlk aşamada;CDP-kolin’in dört
değişik dozu(75-500mg/kg;i.p.) enjekte edilerek ÖUAİ
etkisi incelendi. Daha sonra muskarinik antagonist
olan skopolamin 0.4mg/kg dozunda subkutan olarak
enjekte edilerek şizofreni hayvan modeli oluşturuldu ve
arkasından CDP-kolin’in etkisi bu model üzerinde test
edildi. Çalışmanın son bölümünde CDP-kolinin etki
mekanizmasının araştırılması için nAChR antagonistleri
mekamilamin(1-3mg/kg)
ve
metillikakonitin(2-5mg/
kg; i.p. ve 10μl isv) kullanılarak CDP-kolin’in düzeltici
etkisine aracılık eden mekanizmalar araştırıldı. Çalışmada
istatiksel işlemlerde SigmaPlot®(versiyon11.0) bilgisayar
programı kullanıldı. İstatiksel analizler tek veya çift
yönlü ANOVA’yı takiben Tukey test kullanılarak yapıldı.
Bulgular
CDP-kolin naiv sıçanlarda ÖUAİ üzerinde etki göstermedi.
Skopolaminin ÖUAİ üzerinde yaptığı bozulmayı CDPkolin’in 250mg/kg dozu geri çevirdi. CDP-kolin’in bu
model üzerindeki etkisi mekamilamin’in 3mg/kg dozu ile
önlenirken,periferik verilen metillikakonitin’in 2 ve 5mg/
kg dozları etkiyi değiştirmedi. Fakat merkezi yoldan verilen
metillikakonitin,CDP-kolin’in düzeltici etkisini bloke etti.
Sonuç
CDP-kolin şizofreni hastalığının biyolojik belirteçlerinden
biri olan bozulmuş ÖUAİ fenomenini düzeltmektedir.
Etkiden nikotinik reseptörlerin a7alt tipi sorumludur.
CDP-kolin başta şizofreni olmak üzere ÖUAİ bozukluğu
ile seyreden hastalıkların tedavisinde faydalı olabilir.
Anahtar Kelimeler:, OUAI, CDP-kolin, Şizofreni, a7 nAChR, Objective
Disruption of sensory motor gating has been shown
the important biological phenomenon in patients with
schizophrenia. The disruption of prepulse inhibition(PPI),a
well characterized model for identifying sensory-motor
gating deficits in schizophrenia and this phenomenon
have been extremely used both experimental animals
and humans. In recent years,therapeutic strategies have
focused on enhancing the function of the cholinergic
system especially a7nicotinic acetylcholine receptors to
developing new treatments for schizophrenia. The purpose
of this study is to test whether CDP-choline,a7nicotinic
acetylcholine receptor agonist has any effect on PPI. Material and Methods
In this study Spraque-Dawley(300-350g)male rats were
used. Before the actual experiment,we measured baseline
PPIvalues and rats assigned statistically same groups. All
drugs were prepared in saline and administered subcutane
ously,intraperitoneally and intracerebroventriculary. In the
first experiment we tested four different doses of CDPcholine(75-500mg/kg;i.p.)on PPI. Therefore,a muscarinic
antagonist scopolamine(0.4mg/kg)was injected to make
animal model of schizophrenia and effect of CDP-choline
on this model were tested. At the end of the study we
investigated the mechanism underlying to CDP-choline’s
effect and tested nicotinic antagonists’ mecamylamine and
methylicaconitine(MLA). PPI data were analyzed by oneway or two-way ANOVA test followed by posthoc Tukey test
and were used SigmaPlot version11.0 for statistical analyses. Results
CDP-choline has no significant effect on PPI in naive
rats. CDP-choline at the dose of 250mg/kg inhibited
disrupting effects of scopolamine on PPI. Administration
3mg/kg dose of mecamylamine reversed the treating
effect of CDP-choline on PPI but 2 and 5mg/kg(sc)
MLA did not change the effect of CDP-choline.
However,administration of MLA intracerebroventricularly
blocked the effect of CDP-choline on PPI.
Conclusion
CDP-choline improved disrupted PPI which is one of the
biological markers of schizophrenia. Subunit of a7 nAChR
is responsible from the effect. CDP-choline can be potential
candidates not only for the treatment of schizophrenia
but also several diseases linked with disrupted PPI.
Keywords:, PPI, CDP-choline, Schizophrenia, a7 nAChR, Department of Medical Pharmacology, Uludağ University, Bursa
135
POSTER ÖZETLERİ
P-026 P-026
Sisplatin ve Ifosfamid Nörotoksisitesinde Ca+2 ve KATP
Kanallarının Rolü The Role of Ca2+ and KATP Channels in the
Neurotoxicity of Cisplatin and Ifosfamide Çiğdem Çengelli, 1 Kevser Erol
Çiğdem Çengelli, 1 Kevser Erol
1
1
1
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim
Dalı, Eskişehir
1
Amaç
Sisplatin ve ifosfamid gibi antineoplastiklerin neden olduğu
nörotoksisite glutamata-bağlı eksitotoksik özelliklere
sahiptir. Eksitotoksisitede ise hücre içine kalsiyum girişinin
toksisiteyi arttırdığı ancak potasyum çıkışının toksisiteyi
azalttığı yönünde çalışmalar bulunmaktadır. Bu nedenle
sıçan serebellar granül hücre kültüründe nimodipin(voltajbağımlı kalsiyum kanal blokörü), kromakalim(KATP kanal
açıcısı) ve glibenklamid(KATP kanal blokörü) kullanılarak
sisplatin ve ifosfamid metaboliti kloroasetaldehitin
nörotoksik
etkisinde
kalsiyum
ve
potasyum
iyonlarının katkısının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
ESOGÜ Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu’ndan onay
alınarak primer serebellar granül hücre kültürü Sprague
Dawley 5 günlük yavru sıçanların serebellumlarından
hazırlandı. Sisplatin ve kloroasetaldehit nörotoksisitesi
değerlendirilip submaksimal nörotoksisite gösteren
konsantrasyonlardaki sisplatin (200μM) ve kloroasetaldehit
(10μM) ile nimodipin, kromakalim ve glibenklamidin 1, 10,
50μM konsantrasyonlarındaki etkileşimleri MTT yöntemiyle
değerlendirilmiştir. İstatiksel analiz için Student t ve Mann
Whitney U testleri uygulanmıştır.
Bulgular
1μM(p<0,05) ve 50μM(p<0,01) nimodipin kloroasetaldehidin
toksik etkisini anlamlı bir şekilde artırmıştır. Kromakalim
kloroasetaldehidin toksik etkisinde anlamlı değişiklik
yapmamıştır ancak 10μM(p<0,05) glibenklamid toksisiteyi
artırmıştır. Sisplatinle verilen ilaçlar, 1μM kromakalim ve
1μM nimodipin hariç, tüm konsantrasyonlarda sisplatinin
nörotoksik etkisini anlamlı bir şekilde artırmıştır. Nimodipin
sisplatin nörotoksisitesini konsantrasyon-bağımlı şekilde
artırmıştır. Oysa 10μM kromakalim ve glibenklamid,
sisplatinin nörotoksik etkisini en fazla arttıran konsantrasyon
olmuştur.
Sonuç
Nimodipinin sisplatin ve kloroasetaldehit nörotoksisitesini
arttırması bu etkide voltaj-bağımlı kalsiyum kanallarının
rolü
olduğunu
düşündürmektedir.
Kloroasetaldehit
nörotoksisitesini kromakalimin etkilememesi ancak
glibenklamidin arttırması ise ATP-duyarlı potasyum
kanallarının toksisitede rolü olduğunu düşündürmektedir.
Sisplatin nörotoksisitesinde ise hem kromakalimin hem de
glibenklamidin toksisiteyi arttırması, ATP-duyarlı potasyum
kanallarının bu toksisitede karmaşık bir role sahip olduğunu
düşündürmektedir. Bu sonuçlara ait mekanizmaların
aydınlatılabilmesi için daha ayrıntılı çalışmalara gerek
bulunmaktadır.
Anahtar Kelimeler:, serebellar granül hücreleri, KATP
kanalları, sisplatin, ifosfamid, nimodipin Objective
Neurotoxicity caused by cisplatin and ifosfamide has
glutamate-dependent excitotoxic features. According to
some studies calcium influx increases,however potassium
efflux decreases excitoxicity. Thus nimodipine (voltagegated calcium channel blocker),cromakalim (KATP channel
opener), glibenclamide (KATP channel blocker) were used
to investigate cisplatin and chloroacetaldehyde (metabolite
of ifosfamide) neurotoxicity in rat primary cerebellar
granular cell (CGC) culture. Material and Methods
CGC culture is prepared from the cerebella of Sprague
Dawley 5day-old pups with ethical approval from
Local Ethical Committee for Animal Experimentations
of ESOGU.Firstly the neurotoxic concentrations of
cisplatin and chloroacetaldehyde were determined.The
submaximal neurotoxicity was seen at concentrations
of cisplatin(200µM) and chloroacetaldehyde(10µM)
and their interactions with nimodipine,cromakalim
and glibenclamide were investigated at concentrations
of 1,10,50µM by using MTT-method. Student’s t and
Mann Whitney U tests were used for statistical analysis.
Results
Nimodipine at 1µM(p<0,05),50µM(p<0,001) significantly
increased chloroacetaldehyde neurotoxicity. Cromakalim did
not significantly change chloroacetaldehyde neurotoxicity
however 10μM(p<0,05)glibenclamide increased this
toxicity. Nimodipine,cromakalim and glibenclamide(except
1µM cromakalim and nimodipine) significantly increased
cisplatin neurotoxicity.Nimodipine increased cisplatin
neurotoxicity in a concentration-dependent manner.However
the highest increase in the neurotoxicity of cisplatin was
observed at 10µM of cromakalim and glibenclamide.
Conclusion
It seems that voltage-gated calcium channels may have a role
in cisplatin and chloroacetaldehyde neurotoxicity because
nimodipine increased their toxicities. Cromokalim did not
affect but glibenclamide increased the chloroacetaldehyde
neurotoxicity so that ATP-sensitive potassium channels may
have a role in this toxicity. ATP-sensitive potassium channels
have a complex role in cisplatin neurotoxicity because both
cromokalim and glibenclamide increased this toxicity. Further
studies are needed to clarify the mechanisms of these results. Keywords:, cerebellar granular cells, KATP channels,
nimodipine, cisplatin, ifosfamide Department Of Pharmacology, Eskisehir Osmangazi University Faculty Of
Medicine, Eskişehir
136
POSTER ÖZETLERİ
P-027 P-027 Mezenkimal Kök Hücre Transplantasyonunun
Farelerde Oluşturulan Nöropatik Ağrı Üzerine Etkisi The Effect of Mesenchymal Stem Cell Transplantation
in Neuropathic Mice 1
Olcay Ergürhan Kıroğlu, 1 Erkan Maytalman,
Arash Alizadeh Yegani, 1 Soner Mete, 1 Ergin Şingirik,
1
Fazilet Aksu
1
1
1
Olcay Ergürhan Kıroğlu, 1 Erkan Maytalman,
Arash Alizadeh Yegani, 1 Soner Mete, 1 Ergin Şingirik,
1
Fazilet Aksu
Çukurova Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, Adana
Pharmacology Department, Cukurova University, Medical Faculty, Adana
1
1
Amaç
Nöropatik ağrı, sinir sisteminin primer lezyonu veya
disfonksiyonu sonucu görülen, bilinen tedavilere cevap
vermeyen bir sinir sistemi hastalığıdır. Son yıllarda
nörodejeneratif hastalıkların tedavisinde kök hücre
uygulamaları araştırılmaktadır. Çalışmamızda, mononöropati
yapılan farelerde mezenkimal kök hücre (MKH)
uygulamasının nöropatik ağrıdaki etkinliğini araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem
Farelerde siyatik sinir ligasyonu ile mononöropati
oluşturulduktan iki hafta sonra MKH uygulandı. Bu
hayvanlarda altıncı, onuncu, yirmidördüncü haftalarda
soğuk allodini (Cold-plate, CP) ve termal aljezi (tailflick, TF) testleri uygulandı. Kontrol, nöropatik,
tramadol, mezenkimal+nöropati, tramadol+nöropati ve
tramadol+mezenkimal+nöropati
grupları
oluşturuldu.
Bulgular
One-Way
ANOVA/Bonferronni
testiyle
değerlendirildi.
Bulgular
Deneylerde tüm gruplarda TF latenslerinde anlamlı
değişmeler gözlenmedi. Nöropatik farelerde Cold Plate
Latensi (CPL), kontrol grubuna göre 2. haftadan itibaren
azaldı ve 24. haftaya kadar devam etti (kontrol CPL
sırasıyla, 9.44+0.36, 10.87+0.55, 11.62+0.63; nöropatik
CPL, 5.77+0.30, 4.36+0.21, 5.93+0.37, 4.14+0.21). Bu
sonuçlar kalıcı nöropati oluştuğunu ve kendiliğinden
iyileşme olmadığını gösterdi. MKH uygulanan grupta ise
6. haftadan itibaren nöropati grubuna göre CPL arttı ve
24. haftaya kadar etki devam etti (sırasıyla, 5.39+0.28,
7.76+0.36, 9.96+0.53, 7.93+0.25). Bu bulgular MKH
uygulamasının nöropatiye bağlı soğuk allodiniyi düzelttiği
ve bu etkinin uzun süreli olduğunu ortaya koydu. Nöropatik
ve mezenkimal+nöropatik farelere 10. haftada uygulanan
tramadol, CPL’ni nöropatili ve mezenkimal hücre uygulanan
gruplara göre belirgin şekilde artırdı. Akut uygulanan
analjeziğin CPL’ni bu denli yükseltmesi ilacın etkisinin
nöropatik ağrının oluşturduğu dejeneratif etkileri düzeltmesi
olmayıp semptomatik olduğunu düşündürmektedir.
Sonuç
Bulgularımız, nöropatik ağrıda mezenkimal kök hücre
uygulamasının potansiyel bir tedavi yöntemi olabileceğini
düşündürmektedir.
Anahtar Kelimeler:, nöropati, mezenkimal kök hücre,
allodini, fare,
Objective
Neuropathic pain is an incurable diseases caused by
a primer lesion or disfunction in the nervous system.
Recently there are many studies indicating stem cell
therapies various neurodegenerative disorders. In
this study we evaluated that the possible effect of
mesenchymal stem cells (MSC) in neuropathic pain model. Material and Methods
Mononeuropathy was developed by ligation of sciatic nerve
of mice under anesthesia. MSC injection was made two week
after ligation of sciatic nerve. Neuropathic pain was tested
using cold-plate and tail-flick tests, in the 6th, 10th and 24th
weeks. Mice were divided into control, neuropathy (NP),
NP+MSC, NP+tramadol, and NP+tramadol+ MSC groups.
Results
Tail-flick latencies of mice showed no significant
differences in all experiments. Cold Plate Latency (CPL)
decreased significantly in NP groups compared to control
group between 2nd and 24th week (control CPL, 9.44+0.36,
10.87+0.55, 11.7+0.63; neuropathic CPL, 5.77+0.30,
4.36+0.21, 5.93+0.37, 4.14+0.21, respectively). These
results show that persistent neuropathy was developed
in sciatic nerve ligated mice. MSC injection increased
CPL in neuropathic mice starting from 6th week and
continued to 24th week (5.39+0.28, 7.76+0.36, 9.96+0.53,
7.93+0.25, respectively). MSC injection has been shown
that long-lasting effect against allodynia induced by
neuropathy. Tramadol, injected at the 10th week to NP
and NP+MSC groups increased CPL’s in both groups.
Conclusion
The results indicate that, mesenchymal stem cell application
may be a potential therapeutic tool for treatment of
neuropathy in the future.
Keywords:, Neuropathy, mesenchymal stem cells, allodynia,
mouse,
137
POSTER ÖZETLERİ
P-028 P-028 Biyoaktif Peptit Nanofiberler Üzerinde Sinirsel
Farklılaşma
1
Büşra Mammadov, 1 Melike Sever, 1 Mustafa Ö. Güler,
1
Ayşe B. Tekinay
Neural Differentiation on Bioactive Peptide Nanofiber
Scaffolds 1
1
Bilkent Üniversitesi, Malzeme Bilimi Ve Nanoteknoloji, Ankara
Büşra Mammadov, 1 Melike Sever, 1 Mustafa Ö. Güler,
Ayşe B. Tekinay
Materials Science And Nanotechnology, Bilkent University, Ankara
1
1
Amaç
Sinir hücrelerinin çoğalma özelliklerinin olmaması ve
özellikle doku hasarı sonrasında yüksek miktarda üretilen
inhibe edici hücreler arası matriks proteinleri nedeni ile
nöronların nöritler uzatarak yeni bağlantılar kurması pek
mümkün olmadığından,merkezi sinir sisteminin rejeneratif
kapasitesi oldukça düşüktür. Yara dokusunun etrafındaki
sinir projenitör hücrelerinin farklılaşmasını ve nöronların
nörit uzatımını sağlayan biyouyumlu sentetik matrikslerin
kullanımı ile bu sorunun aşılacağı düşünülmektedir. Bu
amaca uygun olarak,çalışmamızda biyoaktif epitoplar taşıyan
peptit nanofiber matrikslerin sentezlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
Peptit nanofiberler solid faz peptit sentezi yöntemi
ile sentezlenmiştir. Laminin ve heparan sülfat
proteoglikan(HSPG) ları taklit etmek amacıyla peptit
nanofiberler üzerindeki biyoaktif sekanslar kullanılarak
fiziksel yapısı hücreler arası matriksin fibersi yapısına
oldukça benzeyen peptit nanofiber matriksler üretilmiştir.
Üretilen peptit nanofiber matriksleri SEM yöntemi ile
görüntülenmiştir. PC-12 hücreleri bu matriksler üzerinde
kültür edilerek NGF varlığında farklılaştırılmıştır. Bulgular
Peptit nanofiberler üzerindeki biyoaktif sekanslar laminin
ve heparan sülfat proteoglikan(HSPG)’ları taklit amaçlı
kullanılmıştır. Böylece hem laminin taklidi yapılar hem de
HSPG benzeri kimyasal gruplar ile matriks etrafında toplanan
büyüme faktörleri sayesinde hücrelerin sinirsel farklılaşması
ve sinir uzatımı sağlanmıştır. PC-12 hücreleri bu matriksler
üzerinde kültür edildiğinde farklılaşarak biyoaktif epitop
taşımayan kontrol matrikslere göre daha uzun nöritler
uzatmışlardır. Ayrıca hücrelerin nörit uzatmaları inhibe
edici kondroitin sülfat proteoglikanların varlığında dahi
gerçeklemiştir. Deneyler üçer tekrarlı olarak yapılmış ve
sonuçların istatiksel analizi için t testi ve tek yönlü varyans
analizi kullanılmıştır.
Sonuç
Bu çalışmada laminin ve HSPG’lerin biyoaktif bölgelerini
taklit eden ve hücreler arası matriksin fibersi yapısına
benzeyen sentetik nanofiber matriksleri üretilmiştir.
Bu matrikslerin sinir hücreleri tarafından daha uzun
nöritlerin uzatımını desteklediği ve nörit uzatımını inhibe
eden proteoglikanların etkisini neredeyse yok etmiştir
Anahtar Kelimeler:, peptit nanofiberler, matriks, laminin,
HSPG, PC-12
Objective
Regeneration capacity of central nervous system after
any injury is poor due to nonproliferative nature of neural
cells along with inhibitory components of the extracellular
matrix (ECM) that are over-expressed in scar tissue. For
regeneration of the damaged area, neurons at the periphery
of the scar tissue should overcome the inhibitory ECM
elements and extend neurites and make new connections.
Biocompatible synthetic matrices providing signals for
differentiation of neural progenitors and neurite outgrowth
are desirable to make regeneration possible. For this
purpose, we synthesized peptide nanofiber scaffolds
carrying epitopes derived from laminin while mimicking
heparan sulphate proteoglycans (HSPG) simultaneously. Material and Methods
Peptide nanofibers were synthesized by solid phase peptide
synthesis method. To mimick laminin and heparan sulphate
proteoglycans, bioactive epitope sequences were included
within the structure. By using these peptide nanofibers,
matrices resembling extracellular matrix in its fibrous
structure were produced. Imaging of these matrices were
carried out by SEM. PC-12 cells are cultured on these scaffolds
and neural differentiation is carried out by addingNGF. Results
Laminin derived epitopes direct differentiation and
provide a permissive environment for neurite outgrowth
while HSPG derived signals provide accumulation of
neuroinductive growth factors. Peptide nanofiber scaffolds
resemble fibrous network of the ECM. PC-12 cells
cultured on these bioactive scaffolds differentiated and
extended much longer neurites when compared to epitope
free scaffolds. Cells extended neurites on these scaffolds
even in the presence of inhibitory chondroitin sulphate
proteoglycans. n=3 for all experimental groups. Statistical
analysis are carried out by using t test and one way ANOVA.
Conclusion
In this study, peptide nanofiber scaffolds mimicking
laminin and HSPG through bioactive epitope sequences and
resembling ECM fibrous network are produced. To conclude,
peptide nanofiber scaffolds with neural differentiation and
neurite outgrowth promoting abilities even in the nonpermissive ECM environment are synthesized in this study.
Keywords:, peptide nanofibers, scaffold, laminin, HSPG,
PC-12 138
POSTER ÖZETLERİ
P-029 P-029
Beslenme Davranışı Gerbilerde (Meriones
Unguiculatus) Faz Kayması Yaratarak Sirkadyen
Ritimleri Etkileyebilir Feeding Behavior Might Affect Circadian Rhythms with
Phase Shift in Gerbils Nursel Hasanoğlu, 1 Bülent Gündüz
1
Nursel Hasanoğlu, 1 Bülent Gündüz
1
Biology, Çanakkale Onsekiz Mart University, Çanakkale
1
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Biyoloji, Çanakkale
1
Objective
In mammals,feeding behavior is regulated by rhythmic
fashion and therefore all physiological and metabolic
functions are adjusted to this rhythmicity. Anything that cause
arhyhmicity,could bring many metabolic syndromes. Almost
all organisms exhibit diurnal rhythms in physiology and
behavior under the control of circadian clock(suprachiasmatic
nucleus;SCN). Although the SCN controls many of the
behavioral activities(e.g.,feeding),how the body weight and
food intake are regulated is not clear. Therefore,we aimed
to clear out how different feeding regimes could integrate
the motor activities of gerbil species in long photoperiod. Material and Methods
Male Mongolian Gerbils(3-4month of age) were obtained
from our laboratory colony maintained at Canakkale
Onsekiz Mart University. They were exposed to 14:10
L:D photoperiod. Animals were divided into 4groups;
a)ad libitum feeding b)night-time feeding c)day-time
feeding d)restricted feeding at 11:00–14:00. Locomotor
activity was measured with running-wheel activity at
30min intervals. Body weight was measured weekly.
Food intakes were recorded daily. Data were analyzed
using SPSSprogram and analyzed with one-way ANOVA.
No changes were observed in night-time fed animal.
Results
No differences were observed between body weights and
food intake of animals which were fed at different times of
the day(p>0.05). There was a clear phase shift in activity in
which the animals fed in day-time. This shift has extended
from night phase to light-phase. Similar phase shift was
recorded in animals that were fed between 11:00-14:00hr.
Conclusion
It is known that the time of food intake regulates metabolism
through circadian rhythm adjustment. With this study,we have
shown that feeding time other than normal food intake time
can affect circadian regulation and only the activity rhythm
can be controlled by the presence and/or absence of food.
Keywords:, Feeding, Gerbil, Locomotor activity, Body
weight, SCN Amaç
Canlılarda beslenme davranışı ritmik bir şekilde düzenlenir
ve buna uygun olarak çeşitli fizyolojik ve metabolik
faaliyetlerle uyum göstermektedir. İnsanlarda bu ritmik
beslenmenin düzensizleşmesi halinde fizyolojik ve metabolik
faaliyetlerde sorunlar olabilmektedir. Bu ritmik düzenlemede
suprakiyazmatik nukleus(SCN) tarafından kontrol edilir.
Ancak endojen(iç) ritimleri yaratan SCN’un beslenme
davranışıyla ilişkili olarak aktivite ritimleriyle birlikte vücut
ağırlığı ve günlük besin tüketimi üzerine nasıl etki ettiği
tam olarak açık değildir. Bu amaçla farklı besin davranışı
uygulanan gerbillerdeki aktivite değişimleri tespit edilmiştir.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada kullanılan Moğolistan gerbiller (3-4aylık),
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Biyoloji Bölümü
laboratuvarında üretilip yetiştirilen hayvanlardır. Uzun
fotoperiyoda(14L) uyum sağlayan hayvanlar (n:32) a)ad
libitum b)sadece gece fazında c)sadece gündüz fazında d)
gün içerisinde belli saat diliminde(1100-1400) beslenme
uygulanacak şekilde 4 farklı gruba ayrılmışlardır.
Aktivite tekerleklerine bağlı kafeslerde günlük besin
tüketimleri ölçülmüş ve ritimleri 30dk arayla bilgisayara
kayıt edilmiştir ve double-plot aktogram yapılmıştır.
Vücut ağırlığı değişimleri ise haftalık olarak tespit
edilmiştir. Tüm değerler SPSS ile istatistik olarak
değerlendirilmiş olup tek-yönlü ANOVA kullanılmıştır.
Bulgular
Farklı beslenme davranışı uygulanan grupların vücut
ağırlıkları ve günlük besin tüketim miktarları arasında
önemli bir fark görülmedi(p>0.05). Aktivite değerlerinde
ise gündüz fazında beslenen gruplarda aktivite ritmi
gündüz periyoda doğru faz kayması göstermiştir. Aynı
şekilde 1100-1400 saat diliminde beslenen hayvanlarda
ise aktivite besin verilme zamanına doğru kayma
göstermiştir. Gece periyodunda bir değişim olmamıştır.
Sonuç
Besin alma zamanının sirkadiyen ritimleri düzenleyerek
metabolizma üzerine etkili olduğu bilinmektedir. Bu
çalışma ile Moğolistan gerbillerinin normal beslenme
ritminin dışında uygulanan beslenme durumunda
aktivite ritminde faz kaymalarının oluştuğu gösterilmiş
olup bununda besin varlığında/yokluğunda mevcut
fizyolojik
ritimlerin
değişmediğini
göstermiştir. Anahtar Kelimeler:, Beslenme, Gerbil, Lokomotor aktivite,
Vücut ağırlığı, SCN
139
POSTER ÖZETLERİ
P-030 P-030
Diyabetik Sıçan Beyin Kortekslerinde Üzüm Çekirdeği
Özütü ve E Vitamininin Oksidatif Stres Üzerine Etkisi Effects of Grape Seed Extract and Vitamın E on
Oxidative Stres of Streptozotocin Diabetic Rat Brain
Cortex Tissues Gökşin Nilüfer Yonguç, 2 Yavuz Dodurga, 3 Esat
Adıgüzel, 4 Gülşah Demirkaya, 4 Vural Küçükatay
1
Gökşin Nilüfer Yonguç, 2 Yavuz Dodurga, 3 Esat
Adıgüzel, 4 Gülşah Demirkaya, 4 Vural Küçükatay
1
İzmir Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Izmir, 2 Pamukkale
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, Denizli,
3
Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Denizli,
4
Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Denizli
1
Department of Anatomy, Izmir University School of Medicine, Izmir,
Department of Medical Biology, Pamukkale University School of Medicine,
Denizli, 3 Department of Anatomy, Pamukkale University School of
Medicine, Denizli, 4 Department of Physiology, Pamukkale University School
of Medicine, Denizli
1
2
Amaç
Hiperglisemi diyabetik komplikasyonların gelişmesine
neden olan oksidatif strese yol açar. Yapılan çalışmalarda
antioksidanların oksidatif stresi azaltarak diyabetik
komplikasyonların gelişimini azalttığı gösterilmiştir.
Üzüm çekirdeği özütü (ÜÇÖ ) ve E vitamini yaygın
olarak kullanılan antioksidanlardır. Bu çalışmanın amacı
streptozotosin ile deneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda
ÜÇO ve E vitamininin beyin korteks dokularında oksidatif
stres üzerine etkilerini göstermektir.
Gereç ve Yöntem
250-300 gr ağırlığında, 24 adet erişkin Sprague-Dawley
cinsi sıçan 4 gruba ayrıldı; Kontrol (n=6), diyabet (n=6),
ÜÇO ile tedavi edilmiş diyabet (D+ÜÇÖ) (n=6) ve E
vitamini ile tedavi edilmiş diyabet (D+E) (n:6). Diyabetik
gruplarda 60 mg/kg streptozotosin’in intraperitoneal olarak
uygulanmasıyla diyabet oluşturuldu. Diyabet oluşturulduktan
sonra tedavi gruplarındaki sıçanlara 6 hafta süresince 100
mg/kg/gün ÜÇÖ ve 100mg/kg/gün E vitamini oral olarak
uygulandı. Daha sonra sıçanlar dekapite edilerek beyinleri
çıkarıldı. Beyin korteks dokularında Total Oksidan Seviye
(TOS), Total Antioksidan Kapasite (TAK) ve Oksidatif Stres
İndeksi (OSİ) değerlendirildi. Gruplar arasındaki farklılığın
karşılaştırılması için tek yönlü varyans analizi (ANOVA)
testi, ikili karşılaştırmalar için LSD test kullanıldı.
Bulgular
D+ÜÇÖ ve D+E gruplarında kontrol ve diyabet gruplarına
göre TOS anlamlı olarak azalmış bulundu (p<0,05), kontrol ve
diyabet grupları arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Diyabet
grubunda TAK kontrol grubuna göre anlamlı olarak azalmış
bulundu (p<0,05). Diyabet grubunda OSİ kontrol, D+ÜÇÖ ve
D+E gruplarına göre anlamlı olarak artmış bulundu (p<0,05).
Sonuç
ÜÇÖ ve E vitamininin streptozotosin ile deneysel diyabet
oluşturulan sıçanların korteks dokularında ortaya çıkan
oksidatif stresi azalttığı gösterilmiştir. Anahtar Kelimeler:, Streptozotosin, Diyabet, Oksidatif stres,
Sıçan,
Objective
Hyperglycemia causes increased oxidative stress which
contributes to development of diabetic complications.
Studies have shown that antioxidants reduce oxidative
stress and development of diabetic complications.
Grape seed extract(GSE) and vitamin E are widely
used antioxidants. The aim of this study is to show the
effects of GSE and vitamin E on oxidative stress in brain
cortex tissues of streptozotocin-induced diabetic rats. Material and Methods
Twenty four male Sprague-Dawley rats were divided into four
groups; control (n=6), diabetes (n=6), diabetes treated with
GSE (D+GSE) (n=6), diabetes treated with vitamin E (D+E)
(n=6). Diabetes was induced by intraperitoneal injection
of 60 mg/kg streptozotocin. After induction of diabetes,
treatment groups were treated orally 100 mg/kg/day GSE
and 100mg/kg/day vitamin E during six weeks. At the end
of the experiment, rats’ brains were removed. The following
parameters were evaluated in the brain cortex tissues: total
oxidant status(TOS), total antioxidant status(TAS) and
oxidative stress index (OSI). Statistical comparisons between
the groups were done using ANOVA. Post hoc testing was
performed for inter-group comparisons using LSD test.
Results
TOS levels were significantly decreased in D+GSE and D+E
groups compared with diabetes and control groups (p<0,05).
There were no significant difference between control and
diabetes groups. TAK levels were significantly decreased
in diabetes grup compared with control group(p<0,05).
In diabetes group, OSI levels were significantly increased
compared with the control, D+GSE and D+E groups (p<0,05).
Conclusion
It has been shown that GSE and vitamin E decrease oxidative
stress occurred in the brain cortex tissues of streptozotocininduced diabetic rats.
Keywords:, Streptozotocin, Diabetes mellitus, Oxidative
stress, Rat, 140
POSTER ÖZETLERİ
P-031 P-031 Hesaplamalı Bazal Çekirdek Devresi Modeli ile Bir
Bioloid Robot Uygulaması A Bioloid Robot Implementation of Computational
Basal Ganglia Circuit Emeç Erçelik, 1 Berat Denizdurduran,
Neslihan Serap Şengör
1
Emeç Erçelik, 1 Berat Denizdurduran, 1 Neslihan Serap
Şengör
1
İstanbul Teknik Üniversitesi, Elektronik Ve Haberleşme, İstanbul
1
Amaç
Disiplinler
arası
bir
bilim
olan
hesaplamalı
sinirbilim,merkezi sinir sistemine ilişkin açıklamalar
getirirken,tersine mühendislik yaklaşımıyla robotik
uygulamalarında özellikle son yıllarda yer edinmekte ve
bu çalışmalar insan beynine ilişkin modellere test ortamı
sağlamaktadır. Beyindeki süreçlerin oluşmasında etkin
yapılara dayalı geliştirilen matematiksel modeller aynı
zamanda hasta bakımı ya da tehlikeli ortamlarda arama
çalışması yapılması gibi,karar vermenin önemli olduğu
robotik uygulamaları için de öneme sahiptir. Bu çalışma
ile karar verme sürecine ait bir hesaplamalı modelin
gerçek bir robot üzerinde uygulanması gerçekleştirilmiştir.
Gereç ve Yöntem
Bioloid robot üzerinde,hesaplamalı bir basal gangliatalamus-korteks modeli kullanılarak bir fareye ait
yiyecek arama ve saklama davranışlarını gerçeklenmesi
ele alındı. Bu modelde robotun dış dünya ile ilişkisi,bir
uzaklık sensörü ve bir kızılötesi sensör ile sağlandı. Bu
sensörlerden alınan veriler sonucunda model,robotun
mikrokontrolörüne C dili ile programlanarak gömüldü. Bu
model yardımıyla seçilen hareket ile sağlanan karar verme
işlemi robotun motorlarına bir çıkış olarak gönderildi. Bulgular
Gerçekleme sırasında robot küçük boyutta bir kutuyu
yem olarak, büyük boyutta bir kutuyu ise engel olarak
algılayabildi. Bulunulan ortamdan farklı bir yansımaya
sahip bir siyah bant ise yuva olarak algılandı ve yem
buraya yerleştirildi. Böylelikle robotun sırasıyla yiyecek
arama,yiyeceği tanıyarak alma ve yuvaya bırakma
işlemlerini gerçekleştirilmiş oldu. Robot ile 10 deneme
yapıldı ve bunların sekizinde başarılı olurken iki denemede
yiyeceği alma davranışından sonraki aşamaya geçemedi.
Sonuç
Daha önce yapılan çalışmalardan farklı olarak bu çalışmada
model,bir benzetim ortamında değil gerçek bir Bioloid
robot üzerinde test edildi. Yapılan çalışma,beyindeki
süreçlerin oluşmasında yer alan yapılara dayalı
matematiksel bir model ile bir robotun kontrolünün
mümkün olduğuna dair bir örnek teşkil etmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Basal ganglia devresi, Hareket seçme,
Bioloid Robot, Yem arama ödevi , Hesaplamalı model Objective
Computational neuroscience is an interdisciplinary
science,while it gives an explanation on central nervous
system,robotic applications inspired due to improvements in
neuroscience became a tool to either functionalize or test the
brain-inspired models with reverse engineering technique.
At the same time,these brain inspired mathematical models
has an important role on some robotic applications including
patient care robots or rescue robots. The main point of this
work is to realize a computational model on a real robot to
give an example on the realization of a decision-making task. Material and Methods
A previously proposed computational basal gangliathalamus-cortex(btc) model is used to realize foraging
task on Bioloid robot. A distance sensor and an infrared
sensor are used to establish the connection of robot to
the outer world. Further,microcontroller of the robot is
programmed in C programming language to embed the
model on the mobile robot whose output for motors is
defined due to the result of the decision making process.
Results
Once the robot gets acquainted with the environment,robot
is able to achieve the tasks which are searching for
food,recognizing the food and lifting it,and placing
the food to the nest,respectively. Robot was tested
10times. 8times of the trials were successful while at the
other two robot obsessed on the lifting food behavior.
Conclusion
In this work,the btc model is tested with a real time application
on a real Bioloid robot instead of using a robot simulation
environment. This work is an example of realizing the control
of a mobile robot using a mathematical model based on the
relation between brain regions responsible for a specific task.
Keywords:, Basal ganglia circuit, Action selection, Bioloid
robot, Foraging Task, Conputational Model
1
1
İstanbul Technical University, Electronics and Communication, İstanbul
141
POSTER ÖZETLERİ
P-032 P-032
Deneysel Parkinson Modelinde Melatonin
Uygulamasının Substansia Nigra Üzerindeki Koruyucu
Etkisi Beneficial Effect of Melatonin Treatment on Substantia
Nigra in An Experimental Model of Parkinson’s Disease 1
Yasemin Kaya, 2 Özlem Ozsoy, 1 Eren Öğüt,
3
Mutay Aslan, 1 Fatoş Belgin Yıldırım, 2 Aysel Ağar
1
3
Yasemin Kaya, 2 Özlem Ozsoy, 1 Eren Öğüt,
Mutay Aslan, 1 Fatoş Belgin Yıldırım, 2 Aysel Ağar
Anatomy, Akdeniz University, Antalya, 2 Physiology, Akdeniz University,
Antalya, 3 Medical Biochemistry, Akdeniz University, Antalya
1
Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi, Antalya, 2 Akdeniz
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji, Antalya, 3 Akdeniz Üniversitesi Tıp
Fakültesi, Tıbbi Biyokimya, Antalya
1
Objective
To determine the effect of melatonin treatment on substantia
nigra(SN) antioxidant enzyme activity and lipid peroxidation
in an experimental model of Parkinson’s disease(PD). Material and Methods
Wistar rats were divided into 5 groups. Control(C), melatonin
treated(M), parkinson(P), melatonin treated+parkinson(MP)
and parkinson+melatonin treated(PM) groups. PD
was created stereotactically via unilateral infusion of
6-hydroxydopamine(6-OHDA) into the medial forebrain
bundle. Melatonin was injected at a single dose of 10 mg/kg.
Duration of melatonin teatment was 7 days for PM and 30
days for M and MP groups. PD was created on the 23rd day
and melatonin treatment was continued for the remaining
7 days in the MP group. The PM group started receiving
melatonin when PD was created and treatment was continued
for 7 days. Activities of superoxide dismutase(SOD),
glutathione peroxidase(GPx) and catalase(CAT) were
determined by spectrophotometric assays. Concentration
of malondialdehyde(MDA) was measured by fluorometric
assay as an index of oxidative damage.
Results
Antioxidant enzyme activities were significantly
decreased while MDA levels were significantly
increased in PD. A significant decrease in MDA and
a significant increase in antioxidant enzyme activities
were observed in PD group treated with melatonin for
30 days. Rats which received melatonin for 7 days after
PD was created only showed a significant increase in
SOD activity and a significant decrease in MDA levels. Conclusion
Continous melatonin treatment showed a protective effect on
SN by increasing SOD, CAT, Gpx enzymes and decreasing
lipid peroxidation levels. Beyond that starting the melatonin
treatment before experimental model of PD is more effective. Keywords:, Parkinson, melatonin, 6-OHDA, antioxidant,
MDA Amaç
Çalışmamızın amacı deneysel Parkinson modelinde melatonin
uygulamasının substansia nigra (SN)’daki antioksidan enzim
ve lipid peroksidasyon düzeylerine olan etkisini incelemekti. Gereç ve Yöntem
Çalışmaya alınan Wistar sıçanlar 5 gruba ayrılmıştır. Kontrol
(K), melatonin uygulanan (M), parkinson oluşturulan
(P), melatonin uygulanan + parkinson oluşturulan (MP)
ve parkinson oluşturulan + melatonin uygulanan (PM)
grup. Parkinson modeli, 6-hidroksidopamin (6-OHDA)
nörotoksininin medial ön beyin demetine tek taraflı
stereotaksik infüzyonu ile oluşturulmuştur. Melatonin günde
1 kez 10 mg/kg dozda, intraperitoneal yolla verilmiştir.
Melatonin uygulama süresi M ve MP grupları için 30 gün,
PM grubu için ise 7 gün olmuştur. MP grubunda melatonin
uygulamasının 23. gününde Parkinson oluşturulmuş, kalan
7 gün boyunca da melatonin verilmeye devam edilmiştir.
PM grubunda ise Parkinson oluşturulduğu günden itibaren
melatonin uygulamasına başlanmış ve 7 gün verilmiştir.
Deney sonrası alınan SN dokularında süperoksit dismutaz
(SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GPx) enzim
aktiviteleri spekrofotometrik yöntemlerle çalışılmıştır.
Oksidatif hasar göstergesi olarak malondialdehit
(MDA) düzeyi florometrik yöntemle ölçülmüştür. Bulgular
Parkinson grubunda tüm antioksidan enzimlerde anlamlı
bir azalma görülürken, MDA düzeylerinde anlamlı
bir artış olmuştur. Melatonin uygulama süresi 30 gün
olan Parkinson grubunda tüm antioksidan enzimler
anlamlı olarak artış gösterirken lipid peroksidasyonunda
anlamlı bir azalma olmuştur. Parkinson oluşturulduğu
günden itibaren 7 gün melatonin uygulanan sıçanlarda
ise sadece SOD aktivitesinde anlamlı bir artış ve
MDA düzeylerinde anlamlı bir azalma gözlenmiştir. Sonuç
Parkinson oluşturulmadan önce ve oluşturulduktan sonra
melatonin uygulanması SOD, CAT, Gpx enzim düzeylerini
arttırmak ve lipid peroksidasyonunu azaltmak suretiyle
SN’de koruyucu etki sağlamıştır. Bunun yanında melatonin
uygulamasına Parkinson oluşturmadan önce başlanması
daha fazla koruyucu etki göstermiştir.
Anahtar Kelimeler:, Parkinson, 6-OHDA, melatonin,
antioksidan, MDA
142
POSTER ÖZETLERİ
P-033 P-033
Visseral Ağrı Modeli Oluşturulan Sıçanlarda Ağrı Eşiği
ve Davranışının Değerlendirimesi The Evaluation of Pain Threshold and Behaviour in
Visceral Pain Model on Rats Sümeyra Çelik, 1 Ayşe Karataş, 1 Asuman Gölgeli
1
Sümeyra Çelik, 1 Ayşe Karataş, 1 Asuman Gölgeli
1
Erciyes Üniversitesi, Fizyoloji, Kayseri
1
Amaç
Visseral ağrı hastalıklar ile ilgili olarak ortaya çıkan
en sık ağrı formu olup hastaların tibbi yardım isteme
nedenlerinin önemli bir kısmını kapsadığı için deneysel
hayvan modeli de geliştirilmiştir. Bu çalışmada visseral
ağrı oluşturulan sıçanların ağrı eşiği, allodini gelişmesi ve
açık alan davranışın değerlendirilmesi amaçlandırılmıştır.
Gereç ve Yöntem
20 adet yetişkin erkek (Wistar Albino) sıçan kontrol
ve ağrı grubuna eşit olarak ayrıldı. Ağrı gurubuna %4
lük 1ml asetik asit, kontrol grubuna 1ml SF i.p yolla
verildi. Sıçak tabaka, kuyruk çekme ve pençe çekme
testleri ile ağrı eşiği, açık alan düzeneğiyle davranışları
gözlemlendi. . İstatistiksel değerlendirmede Tek Yönlü
ANOVA yöntemi kullanıldı(SPSS Versiyon 15,0).
Bulgular
Asetik asit uygulamasından 5 dk. sonra sıçanlarda belirgin
ağrı davranışları gözlendi. Ağrı ve kontrol grubunun
ağrı eşiği sıcak tabaka ve kuyruk çekme testlerinde
değişmemiştir (p>0,05). Von Frey pençe çekme testi
kontrol ve ağrı grubunda (sırasıyla, 5,2±0,2 ve 5,1±0,3)
istatistiksel olarak farklı bulunmamıştır. Ağrı grubu
kontrol grubuna göre; açık alan düzeneğinde ayağa kalkma
sayısında artma( sırasıyla8,4±3,05ve 3,9±2,2 ), defakasyon
sayısında ve perifere ilk geçiş süresinde istatistiksel olarak
anlamlı azalma (p<0,05)görülürken, donma ve temizlenme
sayılarında toplam alınan yol, perifer ve merkezde kalma
sürelerinde anlamlı bir değişim görülmemiştir(p>0,05).
Sonuç
Visseral akut ağrıda ağrı eşiği değişmemiştir. Von Frey
pençe çekme testinde de fark bulunmaması akut visseral
ağrıda hipersensitivitenin ve allodoninin gelişmediğini
gösterir.
Visseral
afferentlerden
olan
nosiseptif
afferent deşarjlar belirgin santral değişikliklere neden
olmaktadır. Açık alan düzeneğinde otonomik fonksiyon
göstergelerinden sadece defakasyon sayısı azalmış,
diğerlerinde fark gözlenmemiştir. Sıçanların ağrı ile
birlikte anksiyete gelişimi kontrolden farklı olmamıştır. Anahtar Kelimeler:, : visseral ağrı, ağrı eşiği, açık alan, sıçan, Objective
Visceral pain in relation to diseases arising and is the
most common form of pain which a significant portion
of patients covered by medical reasons for requesting
an experimental animal model has been developed. In
this study we aimed pain threshold, the development
of allodynia and evaluation of open field behaviors. Material and Methods
20 adult male (Wistar albino) rats were divided into
control and pain groups as equal. Pain group of (1 ml of
4% acetic acid), control group (1 ml saline) were injected
ıp. Hot plates, tail withdrawal and paw withdrawal tests
were used for pain threshold and behaviors was observed
in open field area . SPSS for Windows (version 15.0 SPSS
inc,one factor ANOVA was used for all statistical operations
Results
5 minutes after acetic acid administration was observed
in pain behaviors in rats significantly. Hot plates and
tail withdrawal tests for pain threshold of the pain and
control groups did not change (p> 0.05). Total number of
freezing and cleaning counts and changes in the peripheral
and central exposure times was not significant (p > 0.05).
Conclusion
Pain threshold has not changed in acute visceral pain.
Von Frey paw withdrawal test of acute visceral pain
hypersensitivity and allodoninin did not develop.
Nociceptive afferent discharges in visseral afferents cause
significant central changes. In open field area of autonomic
function only decreased the number of defecation and
any difference was observed in others. Development
of anxiety with pain did not differ from control rats.
Keywords:, visceral pain, pain threshold, open field, rat, 1
Physiology, Erciyes University, Kayseri
143
POSTER ÖZETLERİ
P-034 P-034
Alkolün Serebral Korteks Gelişimi Sırasında MeCP2
Proteini Üzerine Olan Etkisi The Effect of Alcohol on MeCP2 Protein During
Cerebral Cortex Development 1
Nail Can Öztürk, 1 Ahmet Hakan Öztürk, 2 Feng Zhou
1
Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Mersin, 2 Indiana
Universitesi Tıp Fakültesi, Anatomi Ve Hücre Biyolojisi Bölümü, Indianapolis
1
Nail Can Öztürk, 1 Ahmet Hakan Öztürk, 2 Feng Zhou
Anatomy Department, Mersin University School of Medicine, Mersin,
Anatomy and Cell Biology Department, Indiana University School of
Medicine, Indianapolis
1
2
Amaç
DNA metilasyonunun, genleri regüle ederek erken gelişimi
ve doku özelleşmesini düzenlediği ve çevresel zararlılara
karşı oldukça hassas olduğu bilinmektedir. Daha önce,
DNA metilasyonunun erken nöral tüp oluşumu sırasında
embriyonik matürasyonun orkestrasyonunu sağlayan,
DNA metilasyon programı (DMP) adı verilen devamlı
bir epigenetiksel süreç olduğu ve alkolün bu programı
geciktirdiği gösterilmiştir. Şimdiki çalışmamızda erken
gelişim sırasında alkol maruziyetinin, önemli bir DNA
metilasyon markırı olan ve mutasyonu Rett Sendromu’ndan
sorumlu tutulan metil-CpG-bağlayıcı protein 2’nin
(MeCP2) serebral korteks üzerindeki etkileri araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmamızda rodent sıvı diyet paradigması kullanılarak
C57BL6/J gebe farelere gestasyonel 7. günden (E7)
E17’ye kadar %4’lük (h/h) alkol veya izokalorik kontrol
olarak maltodekstrin sıvı diyetleri ve standart kontrol
olarak ad libitum pelet ve su verilmiştir. Alkolün MeCP2
proteini üzerindeki etkileri E17 serebral korteksinde
morfolojik ve protein ekspresyonu düzeyinde incelenmiştir.
Bulgular
İlk olarak, alkol maruziyeti sonucu serebral korteks
kalınlığının ve beyin ağırlıklarının azaldığı tespit
edilmiştir. Alkole bağlı kortikal büyüme geriliği gözlenen
embriyonik beyinlerin cortical plate (CP) ve subplate
(SP) tabakalarında MeCP2 ekspresyon yoğunluğunun
kontrol gruplarına göre anlamlı düzeyde artmış olduğu
görülmüştür. Normalde ovalimsi şekilde olgun nöron
morfolojisinde, birbirinden ayrık ve düzenli dizilimdeki
CP takası hücrelerinin alkol sonucu fazla MeCP2 eksprese
etmelerinin yanı sıra olgun nöron morfolojilerini ve
birbirlerine paketlenmiş halde yakınlaşarak normal
dizilim paternlerini kaybettikleri gözlenmiştir. MeCP2
artışı ayrıca western blot yöntemiyle de teyit edilmiştir. Sonuç
Özetle, çalışmamızla ilk defa alkolün gecikmiş nöronal
migrasyonla birlikte kortikal kalınlığı azaltırken MeCP2
protein ekspresyonunda anormal artışa neden olduğu
gösterilmiştir. Tüm bu bulgular alkolün nöral gelişim sırasında
gerçekleşen DMP’nı bozduğu hipotezimizi desteklemektedir.
Anahtar Kelimeler:, Serebral Korteks Gelişimi, Prenatal
Alkol Maruziyeti, DNA Metilasyonu, MeCP2, Epigenetik Objective
DNA methylation has been known to regulate early
development and tissue specification through regulating
gene, which is subject to insult by environmental hazards. We
previously reported that DNA methylation is a program (DMP),
which orchestrates embryonic maturation during early neural
tube development, and alcohol exposure delayed this DMP.
In the present study, we investigated the alcohol-induced
behaviour of methyl CpG binding protein 2 (MeCP2), a key
protein that it’s mutations are the cause of Rett’s syndrome. Material and Methods
C57 BL6/J mice were treated with alcohol through a
liquid diet paradigm, with 4% v/v alcohol (Alc) on
gestational (E) days 7 to E17 with isocaloric pair-fed,
or with Chow controls. The effect of alcohol on MeCP2
protein has invastigated at the E17 cerebral cortex.
Results
First, alcohol significantly reduced the brain weights and the
thickness of cerebral cortex. We found a marked increase
of MeCP2 immunostaning in the cortical plate (CP) and
subplate layers of E17 Alc as compared to those of Chow. The
overexpressed-MeCP2-im cells in CP were also less mature
in shape and densely packed in the Alc in contrast to those of
more matured and dispersed neurons in Chow. Additionally,
MeCP2 overexpression was confirmed by Western blot. Conclusion
In summary, we showed for the first time that alcohol
distinctly increased the expression of MeCP2 in the
cortices with delayed neuronal migration and reduced
cortical thickness. These findings supported our hypothesis
that alcohol has the capacity to alter DNA methylation
program underlying the cortical developmental deficits.
Keywords:, Cerebral Cortex Development, Prenatal
Alcohol Exposure, DNA Methylation, MeCP2, Epigenetics 144
POSTER ÖZETLERİ
P-035 P-035
Nöropatik Ağrı Modeli Oluşturulan Sıçanlarda Ağrı
Eşiği ve Davranışın Değerlendirilmesi The Evaluation of Pain Threshold and Behaviour in
Neuropathic Pain Model on Rats Ayşe Karataş, 1 Sümeyra Çelik, 1 Asuman Gölgeli
1
Ayşe Karataş, 1 Sümeyra Çelik, 1 Asuman Gölgeli
1
Erciyes Üniversitesi, Fizyoloji, Kayseri
1
Amaç
Nöropatik ağrı santral veya periferik sinir hasarı sonrası
oluşan bir bulgudur. Nöropatik ağrı mekanizmalarının
anlaşılmasında ve tedavisinde deneysel modellerden
yararlanılmaktadır.
Bu
çalışmada
siyatik
sinir
nöropatisi oluşturulan sıçanlarda ağrı eşiği ve açık
alan davranışlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
20 adet yetişkin (Wistar Albino) sıçan kontrol ve ağrı
grubuna eşit olarak ayrıldı. Nöropatik ağrı oluşturmak için
sıçanların sol arka ekstremite siyatik siniri çıkarılarak, 1 mm
aralıklarla 4 düğüm atıldı. Kontrol grubuna cilt kesisi yapılıp
kapatıldı. Onüç gün sonra sıcak tabaka, Von Frey testleri ile
ağrı eşikleri değerlendirildi. Açık alan düzeneğinde davranış
parametreleri gözlemlendi. İstatistiksel değerlendirmede Tek
Yönlü ANOVA yöntemi kullanıldı(SPSS Versiyon 15,0).
Bulgular
Sıcak tabaka testinde ağrı eşiği (sn) iki grupta da farklı
bulunmamıştır (p=0.39). Von Frey testinde pençe çektiren
filament kalınlığı kontrol ve ağrı grubunda (4,71±0,2
ve 5,3± 0,1) farklı bulunmuştur ( p= 0,00 ). Açık alan
düzeneğinde ağrı grubunda kontrole nazaran ayağa
kalkma sayısı (5,6±3,02 ve 14,2 ± 8,1) ve defekasyon
sayısında (4,8±1,4 ve 0,5±0,7) artma, alınan yolda ise
(1154,1±381,5 ve 1637,3±375,1) azalma istatistiksel olarak
anlamlıdır (p<0,005). Ağrı grubunda kontrole nazaran
merkezden perifere geçiş sayısında artma, periferden
merkeze geçişte azalma anlamlı bulunmuştur. Diğer
parametrelerde anlamlı fark gözlemlenmemiştir (p>0,005).
Sonuç
Nöropatik ağrı oluşturulan sıçanlarda ağrı eşiği değişmemiş,
zamanla hiposensitivite gelişmiştir. Açık alan düzeneğinde
gözlemlenen parametrelerdeki değişikliklere paralel olarak
lokomotor aktivite azalmış, otonom fonksiyonlardan sadece
defekasyon artmış, çevreyi keşfetme davranışı artmış,
anksiyete gelişmiştir.
Anahtar Kelimeler:, nöropatik ağrı, ağrı eşiği, açık alan, sıçan, Objective
Neuropathic pain occurs after the central or peripheral nerve
injury.Experimental models are used to understanding of
the mechanisms and treatment of neuropathic pain.The
purpose of this study, the evaluation of pain threshold and
behaviour in open field in neuropathic pain model on rats. Material and Methods
Twenty male Sprague-Dawley rats were used in this
experiment. The left sciatic nerve was exposed at the midthigh level, and 4 loose ligatures of 4~0 chromic gut were
placed around the nerve with a 1.0 interval between each
ligature.To obtain of withdrawal response to mechanical and
heat stimuli, behavioral tests were performed 13 days after
chronic constriction injury (CCI). Hot-plate test was used to
assess pain response.Behavioral parameters were evaluated
in open field area. SPSS for Windows (version 15.0 SPSS
inc,one factor ANOVA was used for all statistical operations.
Results
The pain threshold did not change in hot plate in the pain
and control groups(p> 0.05). Von Frey paw withdrawal test
were different in control and pain group. The rearing and
defecation number increased in pain group. Other parameters,
no significant difference was observed (p> 0.005).
Conclusion
Pain threshold in rats with neuropathic pain has not changed.
Locomotor activity decreased and only defecation of
autonomic functions increased and anxiety developed in
neuropathic pain groups.
Keywords:, neuropathic pain, pain threshold, open field, rat, 1
Physiology, Erciyes University, Kayseri
145
POSTER ÖZETLERİ
P-036 P-036
Lidokainin Siyatik Sinir İIeti Hızına Doz Bağımlı Etkisi Dose Dependent Effect of Lidocaine on the Nerve
Conduction Rate of Rat Sciatic Nerve Nazan Dolu, 2 Zilfi Ülger Erdem, 2 Selda Taşan,
Ali Yücel Kara, 2 Hale Acer
1
2
1
2
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji, Kayseri, 2 Erciyes Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizyoloji, Kayseri
1
Nazan Dolu, 2 Zilfi Ülger Erdem, 2 Selda Taşan,
Ali Yücel Kara, 2 Hale Acer
Physiology, Erciyes University Medical Faculty, Kayseri, 2 Physiology,
Erciyes University Healthy Science Institue, Kayseri
1
Amaç
Lidokain, sodyum kanallarına bağlanarak açılmalarını
önlemektedir. Böylece hücre içine sodyum geçişi ve aksiyon
potansiyeli yayılımı engelleyerek sinirlerde blokaj meydana
getirir. Lidokainin yüksek dozlarında uygulandığında
sinirlerde nöropati oluşturabileceği ile ilgili bir literatüre
rastlanmamıştır. Çalışmamızda, farklı dozlardaki lidokain
ile siyatik sinir blokajı yapılan sıçanlarda siyatik sinir ileti
hızları(SİH) ölçülerek, yüksek dozdaki lidokainin kronik
dönemde nöropati oluşturup oluşturmayacağı araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Çalışmamızda 30 adet Spraque-Dawley türü erkek sıçan
kullanılmıştır. Deneyler, sham grubu(%0,9’luk NaCI, n=10),
lidokain 1,5 (1,5 mg /kg, n=10) ve lidokain 7 gruplarında (7mg/
kg, n=10) gerçekleştirildi. %0,9’luk NaCI veya lidokainin
değişik dozları siyatik noda enjekte edildi. Enjeksiyondan 10
dk sonra ilk elektromyografi (EMG1) kayıtları, 1 hafta sonra
ise 2. EMG kayıtları (EMG2) alınarak SİH’ları hesaplandı.
Bulgular
Grupların EMG1’de yakın ve uzak latansları ANOVA
testi ile karşılaştırıldığında ( yakın uyarılarda F:4.40,
p<0.02, uzak uyarılarda F:3.18, p<0.05) ve EMG2’de (
yakın uyarılarda F:3.88, p<0.03) gruplar arasında anlamlı
fark gözlenmiştir. Post-hoc Scheffe testine göre lidokain
gruplarında latans kontrol grubundan anlamlı olarak uzun
bulunmuştur. Lidokain uygulamasından 10 dk sonra SİH
gruplar arasında karşılaştırıldığında hem Lidokain 1,5,
hem de Lidokain 7 grubunda kontrol grubuna göre SİH
daha düşük bulundu (sırasıyla p<0.02, p<0.000). Lidokain
uygulamasından 1 hafta sonra SİH gruplar arasında anlamlı
bulunmadı. Lidokain uygulamasının ilk ve sonraki SİH
ölçümleri karşılaştırıldığında Kontrol grubu ve Lidokain 1,5
gruplarında anlamlı fark bulunmazken, Lidokain 7 grubunda
1 hafta sonraki ölçümde SİH artmış olarak bulundu. Sonuç
Lidokainin bir hafta sonraki kayıtlarında sinir ileti hızlarının
normale geldiği ve lidokainin nöropati yapıcı etkisi olmadığı
sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler:, Lokal anestezik, lidokain, siyatik sinir,
sinir ileti hızı, sıçan
Objective
Lidocaine prevents opening of sodium channels by binding
to these channels. Thus, it blocks neural conduction. There
was no a study showing that lidocaine may cause neuropathy
in high doses. In our study, we measured nerve conduction
rate(NCR) from sciatic nerve of rats which applying
different doses of lidocaine, we aimed to investigate whether
high doses of lidocaine causes neuropathy in chronic period. Material and Methods
In our study, we used 30 Spraque-Dawley male rats.
Experiments were performed in sham group (%0,9 NaCI,
n=10), lidocaine 1,5 group (1,5 mg /kg, n=10) and lidocaine 7
group (7mg/kg, n=10). Different doses of lidocaine and 0,9%
NaCl were injected to sciatic-node. First electromyography
(EMG1) recordings were taken 10 minutes after injection
and second EMG recordings(EMG2) were taken one
week after injection; later on NCR values were calculated.
Results
In lidocaine groups, latency was significantly longer than
control groups (ANOVA and Post-Hoc Scheffe test).
When we compared NCR between groups ten minutes after
lidocaine injection, Lidocaine 1,5 and Lidocaine 7 groups had
lower NCR comparing to control group (p<0.02, p<0.000).
NCR wasn’t statistically significant between groups 1 week
after lidocaine injection. When we compared first and second
NCR measurements of lidocaine injection, there wasn’t
a difference between Control and Lidocaine 1,5 group.
NCR measurements of lidocaine 7 group were increased
in the measurement that was recorded one week later. Conclusion
Neural conduction rate was returned to normal after one
week of lidocaine injection. Thus, we concluded lidocaine
doesn’t cause neuropathy in these doses.
Keywords:, local anesthetic, lidocaine, sciatic nerve, nerve
conduction rate, rat 146
POSTER ÖZETLERİ
P-037 P-037 Streptozotosinle Diyabet Oluşturulmuş Sıçanlarda
Meydana Gelen Periferik Nöropatiye Melatoninin Etkisi The Efficiency of Melatonin Against Peripheral
Neuropathy in Streptozotocin Induced Diabetic Rats Selda Taşan, 1 Zilfi Ülger Erdem, 1 Hale Acer,
Ali Yücel Kara, 2 Nazan Dolu
Selda Taşan, 1 Zilfi Ülger Erdem, 1 Hale Acer,
Ali Yücel Kara, 2 Nazan Dolu
1
1
1
1
1
Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizyoloji, Kayseri, 2 Erciyes
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji, Kayseri
1
Amaç
Diyabetli hastalarda periferik nöropati sık rastlanılan
komplikasyonlardandır. Melatoninin kan glukoz düzeyini
düzenleyerek diyabetle ilgili komplikasyonları azaltabileceği
bildirilmektedir. Çalışmamızda STZ ile diyabet oluşturulmuş
sıçanlarda meydana getirilen diyabetik nöropatide
melatonin tedavisinin koruyucu olup olmadığı araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Çalışmamız, 30 adet Wistar-Albino türü erkek sıçanda
gerçekleştirildi. Kontrol(%0,9’luk NaCI,n=9), diyabet(STZ)
(40 mg/kg STZ,tek doz,n=6),melatonin(10 mg/kg,30
gün,n=10) ve Melatonin (30 gün)+STZ (tek doz, n=5)
grupları oluşturuldu. Diyabet grubunda 15 ve 30. günlerde
elektromyografi (EMG) kayıtları alındı. Melatonin 3
gün enjekte edildikten sonra sıçanların EMG kayıtları
alınarak, STZ uygulandı. Bir ay boyunca melatonin
enjeksiyonları devam etti. 15 ve 30. günlerde EMG
kayıtları tekrarlandı. Sinir ileti hızları (SİH) hesaplandı.
Bulgular
Grupların 15. günde SİH’ları karşılaştırıldığında anlamlı
fark bulundu (ANOVA, F:8.45, p<0.000). Post-Hoc
Scheffe testine göre, SİH, STZ grubunda kontrol grubundan
anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.001). Melatonin grubu
SİH, STZ grubundan anlamlı olarak yüksekti (p<0.02).
STZ ve Melatonin+STZ grupları karşılaştırıldığında
istatiksel olarak anlamlı fark bulunmamakla birlikte,
Melatonin+STZ grubunda SİH yükselmiş olarak bulundu.
Grupların 30. gün karşılaştırmalarında da anlamlı fark
gözlendi (F:9.36, p<0.000). SİH, STZ grubunda kontrol
(p<0.000), melatonin (p<0.007) ve Melatonin+STZ (p<0.04)
gruplarından anlamlı düşük bulundu. 15. günde Kontrol
ve Melatonin+STZ grupları arasındaki fark bulunurken
(p<0.03), 30. günde bu fark gözlenmedi. STZ grubunun
15. ve 30. günlerdeki SİH’ları karşılaştırıldığında anlamlı
fark bulunmazken, Melatonin+STZ gruplarının SİH’larının
anlamlı olmamakla birlikte 30. günde yükseldiği bulundu.
Sonuç
Melatonin diyabetik nöropatide koruyucu etkisinin
olabileceği, bunun için melatoninin diyabet meydana
gelmeden alınması gerektiği ve koruyucu etkisinin kronik
dönemde daha etkin olabileceği sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler:, Diyabet, streptozotosin, melatonin, sinir
ileti hızı, sıçan
Objective
Peripheric neuropathies are common complications
in patients with diabetes. It is stated that melatonin
can reduce the complications related with diabetes
by regulating blood glucose level. In this study, we
evaluated whether melatonin treatment is protective
against diabetic neuropathy in STZ-induced diabetic rats. Material and Methods
Thirty Wistar-Albino male rats were used in this study.
Control(%0,9 NaCI, n=9), Diabetic(STZ) (40 mg/kg
STZ, single dose, n=6), Melatonin(10 mg/kg, 30 days,
n=10) and Melatonin(30 days)+STZ (single dose, n=5)
groups were composed. Electromyography(EMG) was
recorded in diabetes group on the 15th and 30th days.
After melatonin injections had been performed for 3
days sequentially, EMG was recorded, and then STZ
was injected to rats. Melatonin injections were applied
for a month. On 15th and 30th days EMG tests were
repeated. Nerve conduction rates (NCR) were calculated.
Results
NCR was found statistically significant when we compared
groups in 15th day ( ANOVA, p<0.000). NCR was
found statistically lower in STZ group compared with
control group (p<0.001). NCR was found significantly
increased in Melatonin group compared with STZ
group (p<0.02). NCR was found significantly lower in
STZ group, control group (p<0.000), melatonin group
(p<0.007) and Melatonin+STZ (p<0.04) groups. There
was statistically significant difference between control
and Melatonin+STZ groups on the 15th day (p<0.03).
Conclusion
This study showed that melatonin may have a protective
effect in diabetic neuropathy. According to our results,
melatonin should be taken before diabetes and protective
effect of melatonin may be more potent in chronic period.
Keywords:, Diabetes, streptozotocin, melatonin, nerve
conduction rate, rat Physiology, Erciyes University Graduate School Of Health Sciences,
Kayseri, 2 Physiology, Erciyes University Medical Faculty, Kayseri
147
POSTER ÖZETLERİ
P-038 P-038
Ratlarda Serebral İskemi Sonrası BDNF, TNF Alfa ve
Neuro-D1 Proteinlerinin Serebrumdaki Ekspresyonları The Expression Pattern of BDNF, TNF Alpha and Neuro-D1
Proteins After Cerabral Ischemia in Rat Cerebrum Reşit Köken, 2 Gamze Tanrıöver, 3 Ali Ünal,
Sayra Dilmaç, 4 L. Bikem Süzen, 5 Özgür Duman
Reşit Köken, 2 Gamze Tanrıöver, 3 Ali Ünal,
Sayra Dilmaç, 4 L. Bikem Süzen, 5 Özgür Duman
1
1
2
2
1
Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim
Dalı, Afyonkarahisar, 2 Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji Ve
Embriyoloji Anabilim Dalı, Antalya, 3 Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi,
Nöroloji Anabilim Dalı, Antalya, 4 Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi,
Anatomi Anabilim Dalı, Antalya, 5 Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk
Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Nöroloji Bilim Dalı, Antalya
1
Amaç
İnme, damarsal sorunlara bağlı olarak ani gelişen, fokal klinik
bulguların eşlik ettiği, ölüme neden olabilen bir hastalıktır.
İnme sonrasında, beyinde moleküler düzeyde birçok
değişimin olduğu bilinmektedir. Ortaya çıkan bu hasarlanma
durumunda sinir sistemi için önemli olan BDNF, TNF alfa
ve Neuro-D1 gibi faktörlerde hasarla ilişkilendirilebilir
nasıl bir değişim olduğunun araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem
Deneysel iskemi modeli için yetişkin 20 adet wistar
rat kullanıldı. Hayvanlar iskemi ve kontrol grubu
olarak ayrıldı. İskemi modeli için; eksternal karotid
arter bifurkasyonun hemen ayrıldığı yerden ve ayrıca
pterigopalatin arter sütür ile bağlandı. Orta serebral arter
akımının kesilmesi sağlandı. İskemi sonrası, serebrum
çıkartıldı ve iskemi alanını gösterebilmek için hematoksilen
eozin ve % 2 lik 2,3,5-tryphenyltetrazolium chloride
(TTC(sigma)) boyası ile boyandıktan sonra; BDNF, TNF
alfa ve Neuro-D1 molekülleri ile hasarı belirtebilmek
için cleaved caspase-3 kullanılarak immunohistokimya
metodu ile proteinlerin değişimi değerlendirildi. Bulgular
İnme yapılan hayvanların serebrumlarında oluşan hasara
bağlı olarak BDNF ekspresyonundaki azalma glial hücre
kaybına bağlı olabilirken; artan TNF alfa ekspresyonu
da oluşan iskemi şiddeti ile ilişkilendirilebilir. İnme ile
azalan glial hücre organizasyonu ve bozulan mimari
sonrasında; Neuro-D1 ekspresyonu da kontrollere kıyasla
azalmıştır. Yapılan cleaved caspase-3 immun boyanmaları
da serebrumun inmeden etkilendiğinin bir göstergesi
olarak ölüm yoluna girmiş hücreleri göstermektedir. Sonuç
İnme sonrasında ortaya çıkan patoloji ve beraberinde
gözlenen moleküler değişimler sonucunda BDNF, TNF alfa
ve Neuro-D1 ekspresyonlarının değişimi; bu moleküllerin
inme sırasında dokuyu korumak ve hasarı desteklemek amaçlı
rol oynadıklarını göstermektedir. Hastalığın moleküler
detaylarının incelenmesi, klinikte tedavi seçeneklerinin
artmasına ve beraberinde hastalığın morbiditesinin de
azalmasına imkân sağlayacaktır. Anahtar Kelimeler:, İskemi, serebrum, immunohistokimya, , Objective
A stroke, is the rapid loss of brain function due to
disturbance in the blood supply to the brain. This can be
due to ischemia caused by blockage or a hemorrhage. As a
result, the affected area of the brain cannot function, and can
cause permanent neurological damage and death. Some of
the molecular changes have seen in cerebrum following the
stroke. Therefore, our aim was to investigate the expression
and distribution of some molecules such as BDNF,
TNF alpha and Neuro-D1 in cerebrum after the stroke. Material and Methods
20 male wistar rats were used. The groups have divided
as a control and ischemia. The ischemic stroke model was
built by middle cerebral artery occlusion method. We used
intraluminal nylon filament for permanent middle cerebral
artery occlusion in rats. 48h after, the brain tissue is removed;
used hematoxylin eosin and %2 2,3,5-tryphenyltetrazolium
chloride stainings to shown in a lesioned area. Also,
BDNF, TNF alpha Neuro-D1, and cleaved caspase-3
expressions were evaluated by immunohistochemistry. Results
Due to damage resulting from ischemia, this is determined
that expression of BDNF is decreased in the glial
cells. However, TNF alpha and caspase-3 expressions
were clearly identified in ischemia area. Neuro-D1
immunostaining was weakly localized in the cerebrum
compare than controls. Caspase-3 expression is observed
in cytoplasm of cell that may be evidence that damages. Conclusion
Our results showed that, the molecules, are involved in
cerebral ischemia and studies in the molecular pathways
underlying ischemia will lead to a better understanding of
stroke complications.
Keywords:, Ischemia, cerebrum, immunohistochemistry, ,
Kocatepe University Faculty of Medicine, Department of Paediatrics,
Afyonkarahisar, 2 Akdeniz University Faculty of Medicine, Department
of Histology and Embryology, Antalya, 3 Akdeniz University Faculty of
Medicine, Department of Neurology, Antalya, 4 Akdeniz University Faculty
of Medicine, Department of Anatomy, Antalya, 5 Akdeniz University Faculty
of Medicine, Department of Paediatrics, Paediatric Neurology, Antalya
148
POSTER ÖZETLERİ
P-039 P-039 Büyük Ölçekli Nöronal Kayıtlarda Otomatik Kalsiyum
İşaret Değişimi Analizi Large-scale Automated Analysis of Neuronal Calcium
Transients 1,2
Murat Can Mutlu, 2 Oshiorenoya Agabi,
Yingsong Zhang, 3 Pier Luigi Dragotti, 1 N. Hale Saybaşılı,
2
Simon Schultz
1,2
3
3
Boğaziçi Üniversitesi Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü, 2 Imperial
College London, Biyomühendislik Departmanı, Londra, 3 Imperial College
London, Elektrik Ve Elektronik Mühendisliği Departmanı, Londra
1
Murat Can Mutlu, 2 Oshiorenoya Agabi,
Yingsong Zhang, 3 Pier Luigi Dragotti, 1 N. Hale Saybaşılı,
2
Simon Schultz
Boğaziçi University Biomedical Engineering Institute, İstanbul,
Department Of Bioengineering, Imperial College London, London,
3
Department Of Electrical And Electronic Engineering, Imperial College
London, London
1
2
Amaç
Kalsiyum görüntüleme sistemleri sayesinde nöronların
morfolojileri, konumları ve aktiviteleri sonucu oluşan
kalsiyum değişimleri, sistem çıktısı olan görüntülerin
(fotoğraf, video) işlenmesi yoluyla elde edilebilmektedir.
Kullanıcıya bağlı analizler zaman alıcı olmakta ve sonuçlar
objektif olmamaktadır. Bu çalışmada nöronlara ait konum
ve kalsiyum değişimlerini kullanıcıdan bağımsız, otomatik
olarak elde eden ve analiz eden bir yöntemin geliştirilmesi
hedeflenmiştir.
Gereç ve Yöntem
500 mikrona kadar farklı kalınlıklardaki beyin kesitleri, p1421 günlük, C57BL6/J cinsi farelerin görsel korteksinden
alınmış ve Fura-2 AM kullanılarak boyanmıştır. Floresans
görüntüleri, 2-foton mikroskopu kullanılarak alınmıştır.
Yüksek çözünürlüklü referans fotoğraf üzerinde maksimum
istikrarlı ekstremal bölge(MSER) metodu ile nöron gövdeleri
ve nöronların tahmini merkezleri bulunmuştur. Bulunan
nöron merkezleri etrafında nöron gövdelerini kapsayacak
şekilde oluşturulmuş lokal bölgelerde k-means kümeleme
yöntemi ile pikseller “hücre içi” ve “hücre dışı”(arkaplan)
olarak sınıflandırılmıştır. Hücre içi olarak sınıflandırılmış
pikseller kullanılarak, her bir nöron için normalize
edilmiş göreceli kalsiyum değişimleri hesaplanmıştır. Bulgular
Geliştirilen yöntemle farklı mikroskop yakınlaştırma
oranları için görüntülerdeki nöron gövdeleri başarıyla
bulunmaktadır. Her bir nöron gövdesi için oluşturulmuş
lokal bölgelerdeki piksellerin hücre içi - hücre dışı
sınıflandırılması denemeden denemeye fark olmayacak
şekilde gerçekleştirilmekte ve bir nörona ait ortalama
kalsiyum değişimleri başarıyla hesaplanmaktadır. Yöntem
sayesinde nöron gövdesi içinde gerçekleşen lokal kalsiyum
değişimleri de hesaplanabilmektedir. Hesaplanan kalsiyum
değişimleri kullanılarak hangi nöronun aktif olduğu otomatik
olarak bulunabilmektedir.
Sonuç
Arka plan olarak sınıflandırılan pikseller analize dahil
edilmediğinden işaret gürültü oranı artmış, analiz hızı
ve güvenilirliği yüksek sonuçlar “in vitro” ve “in vivo”
kayıtlarda elde edilmiştir. Nöronlar arasındaki fonksiyonel
ve anatomik ilişkinin kalsiyum değişimleri yoluyla
incelenmesi planlanmaktadır.
Anahtar Kelimeler:, Kalsiyum değişimi(akışı), floresans
görüntü analizi, maksimum istikrarlı ekstremal bölge,
k-means kümeleme,
Objective
Calcium imaging allows the monitoring of calcium transients
in neurons and simultaneously having access to morphology
and position. The default output in calcium imaging system
are image files/stacks which must be further processed to
extract calcium transients. User dependent analysis are often
time consuming and biased. We are developing a robust
and fully automated calcium signal analysis tool based on
automatic clustering algorithm for large-scale datasets. Material and Methods
Brain slices,up to 500microns,were taken from the
visual cortex of P14-21 C57BL6/J mice and stained with
Fura-2 AM. Two-photon microscopy was performed
to acquire fluorescence movies. The maximally stable
extremal regions(MSER) method was used to extract the
centres of neurons in a high resolution reference image
and a k-means clustering algorithm was used to classify
the pixels within a region of interest(ROI) around each
neuron’s centre into two classes,”inside”and”outside”of
the neuron. Normalized relative calcium transients
of each neuron were calculated via “inside”pixels.
Results
Successful locating of neuron body positions and
classification of the most informative pixels in each ROI
are achieved automatically,across a range of zoom levels.
The pixel-averaged calcium signal in a single neuronal cell
body over time can be examined. Calcium transients within
a neuron body can also be examined. Active neurons can
be decided automatically via post processing of signals.
Conclusion
The k-means clustering of pixels into two classes for each
cell body and excluding “outside”pixels from analysis
enhances signal-to-noise ratio and enables fully automated
analysis of large scale “in vivo”and“in vitro” recordings with
high speed and accuracy.
Keywords:, Calcium transients, uorescence movie analysis,
maximum stable extremal regions, k-means clustering, 149
POSTER ÖZETLERİ
P-040 P-040
Histaminin Hipotansif Sıçanların Posterior
Hipotalamusundan Ekstrasellüler Asetilkolin ve Kolin
Çıkışına Etkisi The Effect of Histamine on Acetylcholine and
Choline Releases from the Posterior Hypothalamus of
Hypotensive Rats Burçin Altınbaş, 1 Bora Burak Topuz,
Mustafa Sertaç Yılmaz, 2 Vahide Savcı, 1 Murat Yalçın
1
Burçin Altınbaş, 1 Bora Burak Topuz, 2 Mustafa Sertaç
Yılmaz, 2 Vahide Savcı, 1 Murat Yalçın
1
Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Bursa,
Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Bursa
1
2
2
Amaç
Bir nörotransmitter madde olan histamin,sempatik ve reninanjiyotensin sistemini ve ayrıca vazopressin salınımını
artırarak hemorajik şoku geri döndürmektedir. Histaminin
hemorajik şoku geri döndürücü etkilerine özellikle H1
reseptörler olmak üzere histaminerjik reseptörler aracılık
etmektedir. Daha önceki yapmış olduğumuz çalışmalarda
hemorajik şokta histaminin pressör etkilerine merkezi
kolinerjik reseptörlerin aracılık ettiğini gösterdik. Bu çalışmada
hemorajik hipotansif sıçanların posterior hipotalamusundan
ekstrasellüler asetilkolin/kolin salınımı üzerine merkezi
olarak uygulanan histaminin etkilerini göstermeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 60 adet erkek Wistar(250-300gr) ırkı sıçan
kullanıldı. Hemorajik şok 10dakikada 100gr vücut
ağırlığı için 1,5ml kan alınarak oluşturuldu. Asetilkolin/
kolin seviyelerini ölçmek için posterior hipotalamustan
mikrodiyaliz çalışması yapıldı. İntraserebroventriküler(i.c.v.)
olarak histamin 100nmol dozunda enjekte edildi. Diyalizat
örneklerindeki asetilkolin/kolin seviyesi immobilize enzim
reaktörü ve elektrokimyasal dedektörlü yüksek performanslı
sıvı kromotografi sisteminde ölçüldü. Elde edilen değerler
5 ayrı hayvana ait ölçümün ortalama±standart hatası olarak
verildi. İstatiksel değerlendirme RM-ANOVA’yı takiben
posthoc Benforoni test ile yapıldı. P<0,05, istatiksel olarak
anlamlı olarak kabul edildi.
Bulgular
Hemoraji kan basıncında ciddi ve uzun süreli düşüşe
neden olurken, ekstrasellüler posterior hipotalamik
asetilkolin seviyesini %57, kolin seviyesini ise %66 artırdı.
Merkezi olarak histaminin uygulanması ekstrasellüler
posterior hipotalamik asetilkolin seviyesinde %88, kolin
seviyesinde ise %59 ilave artış oluşturdu. Histaminerjik
H1 reseptör antagonisti klorfeniramin(100nmol;i.c.v.)
histaminin oluşturduğu ekstrasellüler posterior hipotalamik
asetilkolin ve kolin seviyelerindeki artışı tamamen
bloke ederken,histaminerjik H2 reseptör antagonisti
ranitidin(100nmol;i.c.v.) ve H3/H4 reseptör antagonisti
tioperamid(100nmol;i.c.v.) hiçbir etki oluşturamadı.
Sonuç
Bu sonuçlar,histaminin hemorajik şoku geri döndürücü
etkilerini,histaminerjik H1 reseptörleri aracılığı ile
ekstrasellüler posterior hipotalamik asetilkolin/kolin
salınımını aktive ederek oluşturduğunu düşündürebilir.
Anahtar Kelimeler:, Histamin, posterior hipotalamus,
asetilkolin/kolin, mikrodiyaliz, hemorajik şok
Objective
Histamine,acting centrally as a neurotransmitter,evokes
a reversal of hemorrhagic shock by activating the
sympathetic and the renin-angiotensin systems as well as
the release of vasopressin. Moreover central histaminergic
receptors,especially H1receptors,mediate histamine evoked
reversal of hemorrhagic shock effects. We previously
demonstrated that central cholinergic receptors involved
pressor effect of histamine in hemorrhaged shock. In the present
study,we were aimed to demonstrate influence of centrally
administrated histamine on acetylcholine/choline releases
from the posterior hypothalamus(PH) of hemorrhaged rats. Material and Methods
Sixty male Wistar rats(250-300g) were used throughout the
study. Hemorrhage was achieved by withdrawing a total
volume of 1.5ml blood/100g bw in 10min. Microdialysis study
was performed in PH to measure acetylcholine/choline levels.
Histamine(100nmol) was injected intracerebroventricularly(
i.c.v.). Dialysate samples were injected to high performance
liquid chromatography system combined with an immobilised
enzyme reactor and an electrochemical detector. Data are
given as means±S.E.M. of five measurements. Statistical
analysis was performed using two-way-RM-ANOVA with
posthoc Bonferroni test. P<0.05 was considered significant.
Results
Hemorrhage produced a severe and long-lasting decrease in
blood pressure and increase in PH acetylcholine/choline levels
57/66%,respectively. Centrally administration histamine
caused the addition increase in PH acetylcholine/choline levels
88/59%,respectively. H1receptor antagonist chlorphenirami
ne(100nmol;i.c.v.) completely blocked histamine-evoked PH
acetylcholine/choline level increases, whereas H2receptor
blocker ranitidine (100nmol;i.c.v.) and H3/H4receptor
antagonist thioperamide (100nmol;i.c.v.) had no effect.
Conclusion
It can be concluded that central histamine administered
reverses the hemorrhagic shock conditions by activating
PH acetylcholine/choline releases, and histaminergic
H1receptors are involved.
Keywords:,
Histamine,
posterior
hypothalamus,
acetylcholine/choline, microdialysis, hemorrhagic shock 1
2
150
Physiology, Uludag University Faculty Of Veterinary Medicine, Bursa,
Medical Pharmacology, Uludag University Faculty Of Medicine, Bursa
POSTER ÖZETLERİ
P-041 P-041
Araşidonik Asitin Oluşturduğu Kardiyovasküler
Etkilerde Merkezi Histaminerjik Reseptörlerin Aracılığı The Mediation of Central Histaminergic Receptors in
Arachidonic Acid Induced Cardiovascular Effects Murat Yalçın, 1 Burçin Altınbaş, 1 Bora Burak Topuz,
Mustafa Sertaç Yılmaz, 2 Vahide Savcı
Murat Yalçın, 1 Burçin Altınbaş, 1 Bora Burak Topuz,
Mustafa Sertaç Yılmaz, 2 Vahide Savcı
1
1
2
2
Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Bursa,
Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı,
Bursa
1
Amaç
Hem merkezi prostaglandinerjik sistemin hem de
histaminerjik sistemin merkezi olarak kardiyovasküler
sistemin düzenlenmesinde etkileri olduğu iyi bilinmektedir.
Yakın
zamanda,merkezi
olarak
kardiyovasküler
sistemin düzenlenmesinde merkezi histaminerjik ve
prostaglandinerjik sistemler arasında bir ilişki olduğunu
gösterdik. Merkezi olarak enjekte edilen fosfolipaz A2
aktivatörü mellittin,araşidonik asit(AA) ve tromboksan A2
posterior hipotalamustan histamin salınımını aktive ederek
pressör bir yanıta neden olmaktadır. Bu çalışmada da AA
tarafından uyarılan kardiyovasküler etkilerde merkezi
histaminerjik reseptörlerin rollerini göstermeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem
Çalışma 98 adet normotansif erkek Spraque Dawley ırkı
sıçanlarda(290-350g) yapıldı. İntraserebroventriküler(icv)
olarak AA 0,25-1µmol dozlarında enjekte edildi. Sıçanların
kan basıncı ve kalp atım sayısını ölçmek için arteria
femoralise yerleştirilen arterial katater,MP36 fizyolojik
kayıt sisteminin volümetrik basınç transdücırına bağlandı.
Ortalama kan basıncı mmHg olarak kalp atım sayısı ise
atım/dakika olarak Acknowledge programı kullanılarak
kayıt edildi. Bazal kan basıncı ve kalp atım sayısı kayıtları
alındıktan sonra ilaçlar enjekte edildi ve takiben 60dakika
süre ile kardiyovasküler parametreler kayıt edildi. Bütün elde
edilen değerler 7 ayrı hayvana ait ölçümün ortalama±standart
hatası olarak verildi. İstatiksel değerlendirme RMANOVA’yı takiben posthoc Benforoni test ile yapıldı.
P<0,05 istatiksel olarak anlamlı olarak kabul edildi.
Bulgular
Daha önce de rapor ettiğimiz gibi AA doza ve zamana
bağlı olarak ortalama arteriyal kan basıncında artışa,kalp
atım sayısında ise düşüşe neden oldu. Ayrıca H2 reseptör
antagonisti ranitidin(50nmol;icv) tamamen H3/H4 reseptör
antagonisti tioperamid(50nmol;icv) ise kısmen AA tarafından
uyarılan kardiyovasküler etkileri bloke ederken,H1 reseptör
antagonisti klorfeniramin(50nmol;icv) hiçbir etki göstermedi.
Sonuç
Sonuç olarak,elde edilen bu ilk veriler özellikle H2
reseptör olmak üzere merkezi histaminerjik reseptörlerin
AA oluşturduğu kardiyovasküler etkilerde aracılık ettiğini
göstermektedir.
Anahtar Kelimeler:, Araşidonik Asit, intraserebroventriküler,
kan basıncı, kalp atım sayısı, histaminerjik reseptörler Objective
It is well-known that central prostaglandinergic system and
histaminergic system have an effect on central regulation
of cardiovascular system. Moreover,recently,we showed
that there is an interaction between central histaminergic
and prostaglandinergic system on regulation of central
cardiovascular system. Central administration of melittin,a
phospholipase A2 activator,arachidonic acid(AA) or
thromboxane A2,caused pressor response by activating
central histamine release from posterior hypothalamus. In the
current study,it was aimed to demonstrate the role of central
histaminergic receptors in AA-evoked cardiovascular effects. Material and Methods
Experiments were performed in 98 male normotensive
Spraque Dawley rats(290-350g). 0.25-1µmol doses of AA
were injected intracerebroventricularly(icv). In order to
measure blood pressure and heart rate of rats,the arterial
cannula inserted in arteria femoralis was connected to a
volumetric pressure transducer attached to MP36system.
Mean arterial blood pressure and heart rate were recorded
Acknowledge software as mmHg and bpm,respectively.
Compounds were administered after the baseline blood
pressure and heart rate measurements had been obtained,then
cardiovascular parameters were monitored for 60min.
Data are given as means±S.E.M. of seven measurements.
Statistical analysis was performed using RM-ANOVA with
posthoc Bonferroni test. P<0.05 was considered significant.
Results
AA caused dose- and time-dependent increases in arterial
pressure and decrease in heart rate as we reported previously.
Moreover,H2receptor antagonist ranitidine(50nmol;icv)
almost completely and H3/H4receptor antagonist
thioperamide(50nmol;icv)
partly
blocked
AAevoked
cardiovascular
effects,whereas
H1receptor
blocker chlorpheniramine(50nmol;icv) had no effect.
Conclusion
In conclusion,obtained first data show that central histaminergic
receptors,especially histaminergic H2 receptor,mediate
centrally injected AA induced cardiovascular effects.
Keywords:, Arachidonic Acid, intracerebroventricular,
blood pressure, heart rate, histaminergic receptors Department Of Physiology, Uludag University Faculty Of Veterinary
Medicine, Bursa, 2 Department Of Medical Pharmacology, Uludag
University Faculty Of Medicine, Bursa
1
2
151
POSTER ÖZETLERİ
P-042 P-042 Elk-1 ve Mikrotübül Motor Proteinleri Arasındaki İlişki Interaction Between Elk-1 and Microtubule Based
Motor Proteins Oya Arı, 2 Özlem Demir, 1 Işıl Aksan Kurnaz
1
1
Oya Arı, 2 Özlem Demir, 1 Işıl Aksan Kurnaz
Yeditepe Üniversitesi, Genetik ve Biomühendislik, İstanbul, 2 Max Planck
Enstitüsü, Moleküler Hücre Biyolojisi ve Genetik, Dresden
1
Amaç
ETS transkripsiyon faktörleri ailesinin bir üyesi olan
Elk-1, hücre büyümesi, farklılaşma, apoptoz, hayatta
kalım, anjiyogenez ve kanser gibi bir çok biyolojik
süreçte görev almaktadır. . Laboratuarımızda yakın
zamanda gerçekleştirilen çalışmalar Elk-1’in nöronlarda
mikrotübüller ile etkileşim içerisinde olduğunu göstermiştir.
Bu çalışmada Elk-1 in mikrotübül motor proteinleri ile
olan etkileşiminin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır.
Elk-1 ve motor proteinler arasında gözlemlenecek bu
tarz bir etkileşim, Elk-1’in sadece anti apoptotik ve
proliferatif genlerin transkripsiyonel düzenlenmesinde
rol oynamadığını ayrıca hücre döngüsü aparatları ile
de direkt olarak ilişkili olduğunu ortaya çıkaracaktır.
Gereç ve Yöntem
Elk-1 ve mikrotübül motor proteinleri arasındaki etkileşim
immunofloresan, immuno çökeltme, GST-çöktürme ve
western blotlama teknikleri kullanılarak analiz edilmiştir.
Bulgular
Bu çalışmada Elk-1 in dynein ve kinezin motor proteinleri
ile olan ilişkisi ve buna bağlı olarak da Elk-1 in
mitozdaki potansiyel rolü ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.
Immunofloresan analizleri Elk-1’in mitozda dynein
ve kinezin ile birlikte lokalize olduğunu göstermiştir.
Immuno çökeltme ve GST-çöktürme deneyleri de Elk1 in dynein motor protein ile interfaz ve mitozun farklı
fazlarında etkileşim içerisinde olduğunu ortaya çıkarmıştır.
Elk-1 ve kinesin arasında buna bir benzer bir ilişkinin
gösterilmesi amacıyla yapılan çalışmalar devam etmektedir. Sonuç
Bu çalışmada Elk-1 in dynein ve kinezin motor proteinleri
ile olan etkileşimi açığa çıkarılmaya çalışılmıştır. Böyle
bir etkileşimin bulunması, Elk-1’in mitoz süresince
transkripsiyona bağımlı olmayan bir rolünün de olabileceğini
göstermiştir.
Anahtar Kelimeler:, Elk-1, Mitoz, Dynein, Kinezin, Objective
Elk-1 is a member of the ETS domain superfamily of
transcription factors and involved in many biological
processes such as cell growth, differentiation, apoptosis,
survival, angiogenesis and cancer. Recently, the interaction
of Elk-1 and microtubules has been shown in neurons
by our laboratory. In this study, we aimed to explore
the interactions between Elk-1 and microtubule based
motor proteins. The presence of such a relationship
between Elk-1 and motor proteins is expected to reveal
that Elk-1 may not only be involved in the transcriptional
regulation of anti-apoptotic and proliferative genes and
also interfering directly with the cell cycle apparatus. Material and Methods
The interaction between Elk-1 and microtubule based
motor proteins analyzed by immunofluorescence,
immunoprecipitation, GST-Pull down and western blotting
techniques.
Results
In this study, we tried to reveal the possible interaction
between dynein and kinesin motors and Elk-1 to identify
the potential role of Elk-1 in mitosis. Immunofluorescence
analysis indicates a co-localization of Elk-1 with dynein
and kinesin. Co-immunoprecipitation and GST pull down
experiments demonstrated that Elk-1 can interact with
dynein motor in interphase and different phases of the
mitosis. The studies that performed to identify such an
interaction between Elk-1 and kinesins are still ongoing. Conclusion
In this study we have tried to analyze the interaction of
Elk-1 with mitotic motor proteins, dynein and kinesin.
Identification of such an interaction will reveal a potential
non-transcriptional role for Elk-1 during mitosis.
Keywords:, Elk-1, Mitosis, Dynein, Kinesin,
1
Yeditepe University, Genetics and Bioengineering, İstanbul, 2 Molecular
Cell Biology and Genetics, Max Planck Institute, Dresden
152
POSTER ÖZETLERİ
P-043 P-043
Harman’ın Sıçanlarda Morfinin Yaptığı
Koşullandırılmış Yer Tercihi Üzerine Etkileri Harman’s Conditioned Place Preference in Rats the
Effects of Morphine Kerim Karaoğlu, 2 Ayfer Altınok, 1 Oruc Allahverdiyev,
Ahmet Gökhan Akkan, 1 Sibel Özyazgan
Kerim Karaoğlu, 2 Ayfer Altınok, 1 Oruc Allahverdiyev,
Ahmet Gökhan Akkan, 1 Sibel Özyazgan
1
1
1
1
İstanbul Universitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakultesi, Tıbbi Farmakoloji,
İstanbul, 2 Universitet, Adli Tıp Kurumu Beşinci Özel Kurulu, İstanbul
1
Istanbul University Cerrahpaşa Faculty of Medicine, Medical
Pharmacology, İstanbul, 2 Universitet, Adli Tıp Kurumu Beşinci Özel
Kurulu, İstanbul
1
Amaç
Harman bir b-karbolin bileşiktir ve son yıllarda yapılan
araştırmalar ilaç bağımlılığında b- karbolinlerin bazı
bulgular oluşturduğunu göstermişler. Bu çalışmada, morfine
bağlı koşullandırılmış yer tercihi (KYT) testinde harmanın
etkileri araştırıldı, olası etkilerin imidazolin reseptörleri,
alfa-2 adrenoseptörler, benzodiazepin reseptörleri ve
dopaminerjik reseptörlerin olası katılımı değerlendirildi.
Gereç ve Yöntem
Sıçanlarda(Sprague dawley, n=56) KYT’in kazanılmasında
motivasyon etkiler değerlendirildi. Koşullandırma sırasında
morfin (10 mg / kg, s.c.) kullanıldı. Morfin uygulanmasından
30 dakika sonra da harman enjeksiyonu yapıldı. İdazoksan(3
mg / kg, i.p.), yohimbin (0,5 mg / kg, i.p.), haloperidol(0.2
mg / kg, i.p.) ve flumazenil(2,5 mg / kg, i.p.) harman’dan (10
mg / kg, s.c) 15 dakikada önce verildi. Tek yönlü ANOVA
arkasıyla Newman-Keuls, Preteste Student t-testi kullanıldı.
Bulgular
Morfinle (10 mg/kg s.c) eşleşen bölmede hayvanlar
daha fazla zaman geçirdi (p<0.001). Harman ve diğer
droglar tek başına KYT oluşturmadı (p>0.05). Morfinle
birlikte harman (10 mg/kg s.c) uygulandığında harman
morfinin tercihini azalttı (p<0.05). İdazoksan (3 mg/
kg, i.p.) harmanla birlikte uygulandığı zaman, harmanın
morfinin oluşturduğu KYT-ye etkisini ortadan kaldırdı
(P <0.0001). Yohimbin (0,5 mg/kg, i.p.), haloperidol
(0.2 mg/kg, i.p) ve flumazenil (2,5 mg/kg, i.p.) harmanın,
morfinin oluşturduğu KYT-ye etkisini değiştirmedi.
Sonuç
Yohimbin, flumazenil ve haloperidol, morfinle oluşturulmuş
KYT de harmanin inhibe edici etkisini etkilemediler.
Bununla birlikte, harmanin morfin bağımlılığı üzerine
farklı hedefler üzerinden etkinlik göstermesine rağmen,
morfin-KYT üzerine olan etkisinin alfa2-adrenoreseptörler,
benzodiazepin ve dopaminerjik reseptörler üzerinden değil,
imidazolin reseptörleri üzerinden olduğunu gösterdik.
Anahtar Kelimeler:, Morfin, harman, yohimbin, haloperidol,
idazoksan
Objective
Harmane is a b-carboline compound and recent researchs have
findings for some of the b-carbolines in drug dependence. In
this study,we have investigated the effects of harmane on
morphine-induced conditioned place preference(CPP) and
assessed the possible involvement of imidazoline receptors,
alpha-2 adrenoceptors, benzodiazepine receptors and
dopaminergic receptors. Material and Methods
Motivational effects in the acquisition of CPP in rats(Sprague
dawley,n=56) were assessed. Morphine(10 mg/kg, s.c.)
was used during the conditioning sessions. Harmane was
injected 30 minutes before morphine administration.
Idazoxane(3 mg/kg, i.p.), yohimbine(0,5 mg/kg, i.p.),
haloperidol(0.2 mg/kg, i.p.) and flumazenil(2,5 mg/kg, i.p.)
was given intraperitoneally 15 minutes before harmane(10
mg/kg s.c) injection. Data were analyzed by one-way
analysis of variance(ANOVA) followed by the NewmanKeuls test. Pretest data were analyzed by Student’s t-test.
Results
Morphine 10 mg/kg showed preference to the drug-paired
side(p<0.001). Harmane and other drogs alone did not
produce CPP(p>0.05). Harmane(10 mg/kg) co-administered
with morphine(10 mg/kg) during conditioning completely
abolished the acquisition of CPP in rats(p<0.05). Idazoxan(3
mg/kg) given prior to harmane in morphine-induced CPP
blocked the effect of harmane significantly(P <0.0001).
Yohimbine, haloperidol and flumazenil did not change
the effect of harman on morphine-induced CPP in rats.
Conclusion
Yohimbine, flumazenile and haloperidol didn’t show any
effect on the inhibitory properties of morphine induced
CPP. Furthermore, while harman acts via multiple targets on
morphine addiction, we showed that its effect on morphineCPP is via imidazoline receptors, but not with alpha2adrenoceptors, benzodiazepin and dopaminerjik receptors.
Keywords:, morphine, harmane, Yohimbine, haloperidol ,
Idazoxan
153
POSTER ÖZETLERİ
P-044 P-044 Glutamat mGlu5 Reseptör Antagonisti MPEPin Sıçanda
Kinpirol ile İndüklenen Kompülsif Kontrol Davranışını
Azaltıcı Etkisi Glutamate mGlu5 Receptor Antagonist MPEP Reduces
Quinpirole-Induced Compulsive Checking Behaviour
in Rats Mehmet Murat Demet, 2 Şule Gök, 2 Zeynep Öztürk
1
Celal Bayar Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, Manisa,
Celal Bayar Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, Manisa
1
1
Mehmet Murat Demet, 2 Şule Gök, 2 Zeynep Öztürk
Psychiatry Department, Celal Bayar University, School Of Medicine,
Manisa, 2 Pharmacology Department, Celal Bayar University, School Of
Medicine, Manisa
1
2
Amaç
Metabotropik glutamat reseptör modülatörlerinin anksiyolitik
etkili olduğu gösterilmiştir, ancak obsesif kompülsif
bozukluk üzerindeki etkileri henüz bilinmemektedir.
Bu çalışmada groupI mGluR5 antagonisti olan MPEP
(2-methyl-6-(phenylethynyl)- pyridine)’in sıçanda kinpirol
(dopamin D2/3 reseptör agonisti) ile indüklenen kompulsif
kontrol davranışı üzerine etkileri araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem
Kompülsif kontrol davranış modelini oluşturmak için
sıçanlar kinpirol (n=8) ile haftada iki kez (0.5 mg/kg,
subkutan) toplam 5 hafta tedavi edilmişlerdir. Kontrol
sıçanlara aynı yoldan fizyolojik serum uygulanmıştır
(n=8). Tedavi gruplarındaki sıçanlara, her bir kinpirol
uygulamasından 15 dakika önce MPEP (1 ve 5 mg/kg, i.p.,
n= 7) veya sitalopram (10 mg/kg, i.p., n=7) uygulanmıştır.
Onuncu enjeksiyondan sonra, sıçanlar üzerinde 4 küçük obje
bulunan açık alan platformu üzerine konularak 55 dakika
izlenmiştir. Sıçanların birincil tercih bölgelerine ziyaret
sıklığı kompulsif kontrol davranışının ölçütü olarak, alanda
aldıkları mesafe ise lokomotor aktivitenin göstergesi olarak
kullanılmıştır. Davranış analizi için EthoVisionÒ XT Version
7 yazılım programı kullanılmıştır. İstatistiksel analiz için
Kruskal Wallis ve post hoc Dunn testi kullanılmıştır.
Bulgular
Kinpirol ile tedavi edilen sıçanların birincil tercih bölgelerine
ziyaret sayısı kontrol grubundan oldukça yüksek bulunmuştur
(kinpirol grubu: 24.5 ± 5.5, salin grubu: 2 ± 0.5; p<0.01).
MPEP ile tedavi (5 mg/kg) bu artışı anlamlı derecede
azaltırken, sitalopram ile tedavi hafifçe artırmıştır. Kinpirol
sıçanların alanda aldıkları mesafeyi anlamlı derecede
artırmıştır (kinpirol grubu: 8810 ± 2361, salin grubu: 639
± 101; p<0.005). MPEP ile tedavi bu artışı değiştirmezken,
sitalopram ile tedavi anlamlı derecede azaltmıştır.
Sonuç
Bu çalışmanın sonuçları, mGluR5 reseptör antagonisti olan
MPEP’in kinpirol ile indüklenen kompülsif kontrol davranışını
azaltıcı etkisine dair ilk kanıtların elde edilmesini sağlamıştır.
Anahtar Kelimeler:, Kompulsif kontrol, Kinpirol, MPEP,
Sıçan, Objective
Studies showed that modulation of metabotropic glutamate
receptors as a potential anxiolytic agents. Thus, we aimed
to investigate the effect of 2-methyl-6-(phenylethynyl)pyridine(MPEP), a groupI mGluR5 antagonist, on
compulsive checking behavior induced by quinpirol, a
dopamine D2/3 receptor agonist, in rats.
Material and Methods
Male rats were chronically treated with quinpirole
subcutaneously at a dose of 0.5 mg/kg on a twice weekly
for 5 weeks (n=8). Control rats received saline(n=8). In
treated groups, rats received MPEP (1 and 5 mg/kg, i.p.,
n=7) or citalopram (10 mg/kg, i.p., n=7) before 15 min
each quinpirole injection. After 10th quinpirole injection,
rats were placed into the open field with four fixed boxes
for 55 min. Locomotor activity were quantified as distance
travelled. Frequency of visits to the specific locales defined
as compulsive checking. For the analysis of behaviour was
used Etho VisionXT 7 software programme. Kruskal-Wallis
and post hoc Dunn test was used for statistical analysis.
Results
Quinpirole significantly increased the frequency of visit to
the primary preferred place (quinpirole: 24.5±5.5 vs salin:
2±0.5; p<0.01). This increase was signigicantly inhibited by
MPEP, at a dose of 5 mg/kg, but not 1 mg/kg. Treatment with
citalopram slighltly increased the number of visits. Quinpirol
increased total distance travelled (quinprole: 8810±2361,
salin: 639±101). This increase was not significantly
decreased by MPEP while citalopram significantly reduced it.
Conclusion
The present results, for the first time, demonstrate that group
I mGluR5 receptor antagonist MPEP reduces the compulsive
checking induced by quinpirole.
Keywords:, compulsive checking, qinpirole, MPEP, Rat, 154
POSTER ÖZETLERİ
P-045 P-045
Valproik Asidin 6-hidroksidopamin ile Oluşturulan
Parkinson Hastalığı Modelinde Motor Fonksiyonlara
Etkileri Effect of Valproic Acid on Motor Function in
6-Hydroxydopamine Treated Parkinsonian Rats Meltem Dağdelen, 1 Ece Genç
1
Meltem Dağdelen, 1 Ece Genç
1
Yeditepe University, Department of Medical Pharmacology, İstanbul
1
Yeditepe Üniversitesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul
1
Objective
Parkinson’s disease has been characterized by loss of
dopaminergic neurons of substantia nigra (SN). In recent
studies, a histone deacetylase inhibitor Valproic acid
(VPA) has been investigated in the treatment of various
neurodegenerative disorders. We aimed to investigate the effect
of VPA on some behavioral parameters in Parkinsonian rats. Material and Methods
Adult male Wistar Albino rats were divided into 4 groups:
Sham operated (S), Sham operated and VPA treated (SV)
and nigrally 6-OHDA injected (P), nigrally 6-OHDA
injected and VPA treated (PV). They were stereotaxically
injected either with 6-hydroxydopamine (8μg/2μL) or
saline to the SN. After 10 days, all animals were evaluated
for apomorphine induced rotation test (0.5 mg/kg sc).
Saline or 300 mg/kg VPA ip were injected to them for 10
days. Motor activity measurements were recorded before
the operation, before drug therapy commencement and
twice after drug administration using a motor activity
monitoring system. SN of their brains were sectioned
and analyzed for tyrosine hydroxylase positive neurons.
Kruskal–Wallis test was used for statistical evaluation.
Results
When the distance travelled, ambulatory activity and
stereotypic behavior of the animals were analyzed,
Parkinsonian rats showed significantly lower values
compared with the control group (p<0,05). SV group did
not show statistically different values of motor activity
compared with the S group other than the distance
travelled. In PV group, none of the motor activity findings
were statiscally increased compared with P group.
Conclusion
VPA treatment did not improve the impaired distance
travelled, ambulatory activity and stereotypic behavior of
the Parkinsonian animals.
Keywords:, Parkinson’s Disease, valproic acid, locomotor
activity, stereotypic behaviour, ambulatory activity
Amaç
Parkinson hastalığı beynin substantia nigra (SN) bölgesindeki
dopaminerjik nöronların ölmesi sonucu gelişen bir
hastalıktır. Son yıllarda bir histon deasetilaz inhibitörü olan
valproik asidin (VPA) nörodejeneratif hastalıklar üzerindeki
etkisi ile ilgili çalışmalar artmıştır. Çalışmamızda valproik
asidin Parkinson hastalığı modeli oluşturulmuş sıçanlardaki
belirli davranışsal parametrelere olan etkileri incelendi.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada yetişkin Wistar Albino erkek sıçanlar; kontrol,
kontrol-VPA, 6-hidroksidopamin (6-OHDA) lezyonlu
ve 6-OHDA lezyonlu VPA ile tedavi edilen olmak üzere
4 gruba ayrıldı (n=6). Parkinson modeli oluşturmak için
SN’ya 6-OHDA (8μg/2μL) uygulandı. Parkinson modelinin
saptanması için on gün sonra 0,5 mg/kg sc apomorfinle
oluşturulan rotasyon testi yapıldı. Tedavi için SF veya 300
mg/kg VPA ip olarak 10 gün boyunca uygulandı. Motor
aktivite ölçümleri operasyon öncesi, ilaç öncesi ve 2 kez de
ilaç sonrası sayısal ölçüm yapabilen özel bir motor aktivite
izleme sistemi ile kaydedildi. Son ölçümün ardından dekapite
edilen hayvanların beyinlerinin SN bölgesinden kesitler
alınıp, tirozin hidroksilaz pozitif hücrelerin belirlenmesi
için
immünohistokimyasal
analiz
gerçekleştirildi.
İstatistiksel analizlerde Kruskal-Wallis testi kullanıldı. Bulgular
Deney hayvanlarının motor aktivite kafesinde katedilen
mesafe, ambulatuvar aktivite ve stereotipik davranışları
değerlendirildiğinde, Parkinson oluşturulan sıçanların motor
aktivite değerlerinin kontrol grubuna göre anlamlı olarak
düşük olduğu saptandı (p<0,05). VPA uygulanan sağlıklı
hayvanlarda katedilen mesafe dışında kontrola göre anlamlı
bir farklılık saptanmadı. Parkinsonlu hayvanlarda 10 günlük
VPA uygulamasının incelenen motor aktivite bulgularında
istatistiksel olarak anlamlı bir artışa neden olmadığı gözlendi. Sonuç
Valproik asit Parkinsonlu hayvanlarda ölçülen katedilen
mesafe, ambulatuvar aktivite ve stereotipik davranışlar gibi
motor aktivitelerde belirgin bir düzelme yaratmamıştır.
Anahtar Kelimeler:, Parkinson Hastalığı, valproik asit,
lokomotor aktivite, stereotipik davranış, ambulatuvar aktivite 155
POSTER ÖZETLERİ
P-046 P-046 Sıçanlarda Post-Travmatik Stress Bozukluğu
Amigdaloid Komplekste Glutamerjik Glun1 Alt Grup
Ekspresyonunda Azalmaya Neden Olmaktadır Post-traumatic Stress Disorder Decreases Glutamergic
GluN1 Subunit Expression in the Amygdaloid Complex
in Rats Zafer Gören, 2 Berna Terzioğlu, 3 Aslı Aykaç,
Hülya Cabadak
1
1
3
3
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı,
İstanbul, 2 Haydarpaşa Numune Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya
Kliniği Toksikoloji Laboratuvarı, İstanbul, 3 Marmara Üniversitesi Tıp
Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, İstanbul
1
Zafer Gören, 2 Berna Terzioğlu, 3 Aslı Aykaç,
Hülya Cabadak
Department Of Medical Pharmacology, Marmara University School
Of Medicine, İstanbul, 2 Biochemistry Clinics, Toxicology Laboratory,
Haydarpaşa Numune Research And Training Hospital, İstanbul,
3
Department Of Biophysics, Marmara University School Of Medicine,
İstanbul
1
Amaç
N-metil-D-aspartat (NMDA) - aracılı glutamerjik
nörotransmisyon travmaya bağlı davranışsal bozuklukların
gelişiminde yer almaktadır. Prefrontal korteks, ventral
hipokampüs ve amigdaloid kompleksin post-travmatik
stress bozukluğunda önemli rol oynadığı düşünülmektedir.
Çalışmanın amacı post-travmatik stress bozukluğu
patofizyolojisinde GluN1 resreptörleri ve serotoninin
rolünü araştırmaktır. Selektif serotonin geri alım
blokörü, fluoksetin (2.5 mg/kg/gün) veya fizyolojik
tuzlu suyun etkileri bu beyin bölgelerinde travma
hatırlatıcıya maruziyeti sonrası yükseltilmiş artı labirent
kullanılarak, fonksiyonel davranış deneyleri ile araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Etik komite onayı alındıktan sonra, her iki cinsiyette
Sprague-Dawley sıçanlar 10 dak süreyle kirli kedi kumuna
(travma) maruz bırakıldı ve 1 hafta sonra travma hatırlatıcı
(temiz kedi kumu) ile tekrarlandı. NMDA reseptör
proteinlerin Western blot analizi hipokampüs, frontal
korteks ve amigdaloid kompleks homojenatlarında yapıldı.
İstatistiksel analizde tek yönlü varyans analizi kullanıldı. Bulgular
Western blot verilerinde, frontal kortekste GluN1
ekspresyonunda artma ve hipokampüste azalma görüldü
fakat bu değişimler istatistiksel olarak anlamlı değildi.
Ancak, travmatize sıçanların amigdaloid kompleksindeki
GluN1 ekspresyonu anlamlı olarak azaldı (p<0.05).
Fluoksetin tedavisi ile frontal korteks ve hipokampüste
GluN1 ekspresyonunda değişiklikler görüldü fakat
amigdaloid komplekste etkisi olmadı.
Sonuç
Bu
bulgular
amigdaloid
kompleksteki
glutamat
reseptörlerinin GluN1 alt grubunun hastalıkta yer
aldığını ve serotonin transport proteini inhibitörlerinin bu
değişimleri düzeltmede etkili olmadığını göstermektedir. Anahtar Kelimeler:, yükseltilmiş artı labirent, anksiyete ,
GluN1, , Objective
N-methyl-D-aspartate (NMDA)-mediated glutamatergic
neurotransmission is involved in the development of traumainduced behavioral dysfunctions. The prefrontal cortex, the
ventral hippocampus and the amygdaloid complex were
thought to play fundamental roles in post-traumatic stress
disorder. The aim of the study is to investigate the role of
GluN1 receptors and serotonine in the pathophysiology
of post-traumatic stress disorder. The possible effects of
selective serotonin reuptake blocker, fluoxetine (2.5mg/
kg/day) or saline in post-traumatic stress disorder were
investigated in these important brain areas by functional
behavioral experiments performed by using elevated
plus maze, following exposure to trauma reminder. Material and Methods
After ethics committe approval, Sprague-Dawley rats of both
sexes were exposed to dirty cat litter (trauma) for 10 min and
it was repeated 1 week later with a trauma reminder (clean
litter). Western blot analyses for NMDA receptor proteins
were employed in the homogenates of the hippocampus,
the frontal cortex and the amygdaloid complex. Oneway analysis of variance is used for statistical analysis.
Results
Western blot data showed increases in GluN1 expression
in the frontal cortex and decreases in hippocampus but
these changes were not found statistically significant.
However, GluN1 expression in the amygdaloid
complex in traumatized rats was decreased significantly
(p<0.05). Fluoxetine treatment produced changes in
GluN1 expressions in frontal cortex and hippocampus
but produced no effects on amygdaloid complex. Conclusion
These results may imply that GluN1 subunit of
glutamate receptors in the amygdaloid complex maybe
involved in the disease and serotonine transport protein
inhibitors are not effective to restore these changes. Keywords:, elevated plus maze , anxiety, GluN1, , 156
POSTER ÖZETLERİ
P-047 P-047
Post-travmatik Stres Bozukluğu Sıçan Modelinderostral
Pons Noradrenalin İçeriği Artmaktadır; Pirenzepinin
Rolü Var mı? Noradrenaline Content of Rostral Pons Increases in Rat
Model of Post-traumatic Stress Disorder; Pirenzepine
Role? Berna Terzioğlu, 2 Melisa Kaleli, 3 Banu Aydın,
Sema Ketenci, 3 Hülya Cabadak, 2 Zafer Gören
Berna Terzioğlu, 2 Melisa Kaleli, 3 Banu Aydın,
Sema Ketenci, 3 Hülya Cabadak, 2 Zafer Gören
1
1
2
2
Haydarpaşa Numune Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Biyokimya Kliniği
Toksikoloji Laboratuvarı, İstanbul, 2 Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi,
Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul, 3 Marmara Üniversitesi Tıp
Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, İstanbul
1
Biochemistry Clinics, Toxicology Laboratory, Haydarpaşa Numune
Research And Training Hospital, İstanbul, 2 Department Of Medical
Pharmacology, Marmara University School Of Medicine, İstanbul,
3
Department Of Biophysics, Marmara University School Of Medicine,
İstanbul
1
Amaç
Hipotalamus-pituiter-adrenal aksı ve noradrenerjik,
serotonerjik ve glutamerjik sistemlerdeki regülasyon
bozukluklarının
post-travmatik
stres
bozukluğu
patofizyolojisinde rol aldığı düşünülmektedir. Selektif
M1 muskarinik reseptör antagonisti, pirenzepinin travma
hatırlatıcıya maruziyeti sonrası yükseltilmiş artı labirent testi
kullanılarak anksiyete indeksi üzerine olan etkisi araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem
Etik komite onayı alındıktan sonra, Sprague Dawley
sıçanlar 10 dak süreyle kirli kedi kumuna (travma)
maruz bırakıldı ve 1 hafta sonra travma hatırlatıcı ile
(temiz kedi kumu) tekrarlandı. Sıçanlara, iki maruziyeti
arasında 7 gün boyunca intraperitoneal pirenzepin (1
veya 2 mg/kg/gün) ya da fizyolojik tuzlu su tedavisi
uygulandı. Rostral ponstaki Noradrenalin konsantrasyonu
HPLC ile analiz edildi. İstatistiksel analizde iki-yönlü
varyans analizi ve Bonferroni post hoc testi kullanıldı.
Bulgular
Travma hatırlatıcı maruziyeti sonrası sıçanlarda anksiyete
indeksleri kontrol grubuna göre yüksekti (p< 0.05). Pirenzepin
tedavisi travma olmayan sıçanlarla fizyolojik tuzlu su ile
tedavi edilen sıçanlar arasında farklı bulunmadı. Ortalama
kümülatif donma zamanı travmalı sıçanlarda (11.13 ± 3.51
s) travma olmayanlardan (4 ± 2.35 s) anlamlı olarak daha
yüksekti ve pirenzepin ile değişmediği görüldü (p< 0.005).
Noradrenalin seviyesi travma olmayan sıçanlarda 7.5 ± 0.7 pg/
ml idi ve travmalı sıçanlarda 12.09 ± 1.04 pg/ml’e yükseldi.
Noradrenalin seviyeleri pirenzepinin her iki dozu ile geri
çevrildi (p< 0.005). Pirenzepinin iki dozu arasında fark yoktu.
Sonuç
Stres hatırlatıcı ile artan anksiyete rostral ponstaki
Noradrenalin artışına paralel olduğu ve pirenzepin ile geri
çevrildiği sonucuna vardık.
Anahtar Kelimeler:, yükseltilmiş artı labirent, muskarinik,
lokus sereleus, anksiyete, HPLC
Objective
The dysregulation of hypothalamic-pituitary-adrenal
axis and noradrenergic,serotonergic and glutamatergic
systems are thought to be involved in pathophysiology
of post-traumatic stress disorder. The possible effect of
selective M1 muscarinic receptor antagonist,pirenzepine
on anxiety indices was investigated by using elevated
plus maze,following exposure to trauma reminder. Material and Methods
After ethical committee approval,Sprague-Dawley rats were
exposed to dirty cat litter(trauma) for 10min and repeated
1 week later with a trauma reminder(clean litter). The rats
also received intraperitoneal pirenzepine(1 or 2mg/kg/
day) or saline for 7 days between two exposure sessions.
Noradrenaline concentration in the rostral pons was
analyzed by HPLC. Two-way analysis of variance and the
Bonferroni post hoc test were used for statistical analysis.
Results
The anxiety indices of the rats subjected to the trauma
reminder were increased when compared to control
rats(p<0.05). Pirenzepine treatment were not found
to be different from non-traumatized rats treated with
physiological saline. The mean cumulative freezing time was
significantly higher in rats subjected to trauma(11.13±3.51s)
than that of non-traumatized rats(4±2.35s; p<0.005) and
found to be as it has not changed with pirenzepine. The
Noradrenaline level was 7.5±0.7pg/ml in non-traumatized
rats and increased to 12.09±1.04pg/ml in traumatized
rats. The Noradrenaline levels in traumatized rats
reversed by pirenzepine at both doses(p< 0.005). There
was no difference between two doses of pirenzepine.
Conclusion
We conclude that the anxiety induced with the stress reminder
parallels with Noradrenaline increases in the rostral pons that
is reversed by pirenzepine. Keywords:, elevated plus maze, muscarinic , locus ceruleus,
anxiety, HPLC 157
POSTER ÖZETLERİ
P-048 P-048
Serebral Lateralizasyon ve Kardiyak Otonom Aktivite
Arasındaki İlişki The Relationship Between Cerebral Lateralization and
Cardiac Autonomic Activity Ramazan Yüksel, 2 Şenol Dane
1
1
Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji AD, Ankara, 2 Turgut
Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji AD, Ankara
1
Ramazan Yüksel, 2 Şenol Dane
Department Of Physiology, Yildirim Beyazit University Medical Faculty,
Ankara, 2 Department Of Physiology, Turgut Ozal University Medical
Faculty, Ankara
1
Amaç
Serebral lateralizasyon,iki serebral hemisfer arasındaki
morfolojik ve fonksiyonel farklılıkları ifade eder. El tercihi
ve göz tercihi serebral lateralizasyonun dışa yansıyan en
önemli göstergeleridir. Kalpte otomatisite,intrensek olarak
pacemaker dokulara bağlı olsa da kalp hızı ve ritim,otonom
sinir sisteminin etkisi altındadır. Bu çalışma kalp ritminin
önemli bir belirleyicisi olan otonom sinir sistemi üzerinde
serebral lateralizasyonun rolünü araştırmayı amaçladık. Bu
amaçla da sinüs düğümü üzerinde otonom sinir sisteminin
sempatik ve vagal bileşenlerinin etkisini yansıtan,kolay
uygulanabilen,objektif,kantitatif,noninvazif bir yöntem
olan kalp hızı değişkenliği(KHD) analizini kullandık. Gereç ve Yöntem
Yaşları 19-23 arasında değişen 44 sağlıklı adolesan çalışmaya
katıldı. Gün içi otonom labiliteyi önlemek amacıyla saat 10:0014:00 arasında 10 dakikalık dinlenmeyi takiben 15 dakikalık
EKG kayıtları alınarak KHD modüllü bir elektrofizyolojik
çalışma programına kaydedildi. Tüm katılımcılara el
tercihini belirlemek için Oldfield Anketi,dominant
gözü saptamak için Modifiye Miles Testi uygulandı.
Bulgular
13 solak ve 31 sağlak katılımcının verileri analizinde
SDANN,RMSSD,pNN50,Toplam güç ve HF gibi bazı
ortalama KHD parametreleri solaklarda anlamlı derecede
düşük bulundu. Özellikle kısa süreli EKG kayıtlarında
yapılan analizlerde daha değerli bulunan RMSSD ve pNN50
ortalamalarının anlamlı derecede düşük bulunması çalışmayı
daha da önemli kılmaktaydı.
Sonuç
Sempatik ve parasempatik sistem arasındaki denge ile
kalbin otonom kontrolü sağlanmaktadır. Bu dengenin
değişmesiyle birçok hastalıkta otonom kardiyak bozukluklar
ortaya çıkar. Otonom dengesizlik terimi genelde vagal
aktivitede azalmaya sempatik aktivitede artışa işaret
eder. Böylece ölümcül ritim bozuklukları meydana
gelebilir. Dolayısıyla solaklarda tespit edilen genel KHD
düşüklüğü sol elini tercih edenlerde ani kardiyak ölüm
ve aritmi eşiğinin düşük olduğunu düşündürmekte; bu
da yaşam süresinin solaklarda genelde daha kısa olduğu
yönündeki
çalışmalarla
paralellik
göstermektedir.
Anahtar Kelimeler:, serebral lateralizasyon, kalp hızı
değişkenliği, otonom sistem, , Objective
Cerebral lateralization means that morphological and
functional differences between the two cerebral hemispheres.
The most important indicator of cerebral lateralization
is hand preference and eye preference. On the other hand
automaticity in the heart,even though intrinsically connected
to the pacemaker tissues,heart rate and rhythm,under the
influence of the autonomic nervous system. This study
is an important determinant of cardiac rhythm,which
aimed to investigate the role of the autonomic nervous
system on the cerebral lateralization. For this purpose,the
sympathetic and vagal components of the autonomic
nervous system on the sinus node,reflecting the effect of
an easily performed, objective,quantitative,non-invasive
method,the heart rate variability(HRV) analysis used. Material and Methods
Forty four healthy adolescents between the ages of 1923 participated in the study. In order to prevent intra-day
autonomic lability ECG recordings was carried out between
10:00to14:00 hours. HRV is a module based on 15-minute
ECG recordings was recorded electrophysiological study
program. Oldfield Questionnaire and Modified Miles test
was performed in all participants. Results
13left-handed and 31right-handed participants data analysis
of the some average HRV parameters were significantly
lower in left-handers.
Conclusion
Autonomic control of the heart is provided by the balance
between sympathetic and parasympathetic system.
This is the change in the balance of autonomic cardiac
disorders occur in many diseases. Decrease in activity of
vagal autonomic imbalance is a term often refers to the
increase in sympathetic activity. Thus fatal arrhythmia
may occur. Therefore,the decreased HRV parameters
in left-handers show that the threshold for arrhythmias
and sudden cardiac death is low lin left-handers. Keywords:, Cerebral lateralization , heart rate variability,
autonomic system, ,
158
POSTER ÖZETLERİ
P-049 P-049
Sıçanlarda Karrageninle Oluşturulan İnflamatuar
Ağrıda Beta Adrenerjik Reseptör Antagonisti
Esmololün Etkileri Effects of Esmolol, A Beta Adrenergic Receptor
Antagonist, in Carrageenan Induced Inflammatory
Pain in the Rat Berin Tuğtağ, 2 Tufan Mert, 3 Nimet Şenoğlu,
Hafize Öksüz
Berin Tuğtağ, 2 Tufan Mert, 3 Nimet Şenoğlu,
Hafize Öksüz
1
1
3
3
Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Anatomi/ Temel Tıp Bilimleri,
Kahramanmaraş, 2 Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Biyofizik/
Temel Tıp Bilimleri, Kahramanmaraş, 3 Kahramanmaraş Sütçü İmam
Üniversitesi, Anesteziyoloji Ve Reanimasyon, Kahramanmaraş
1
Amaç
Beta adrenerjik reseptör antagonisti olan Esmolol
antihipertansif ve antitaşikardik etkileri nedeniyle
kardiyovasküler sistem hastalığı olan kişilerde anestezi
sırasında dolaşım sistemi komplikasyonları önlemek için
kullanılmaktadır. Esmolol’un antinosiseptif ve anestezik
etkileri sahip olduğunu gösteren çalışmalar olmasına
rağmen, inflamatuar ağrı süreçlerindeki etkilerine ilişkin
bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, lokal olarak
(intraplantar) uygulanan Esmolol’un inflamatuar ağrıdaki
etkileri deneysel inflamasyon modelinde araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Deneysel inflamasyon modeli, sıçanların arka pençelerine
intraplantar carrageenan (Car, %2 w/v) uygulayarak
gerçekleştirildi. Sağlıklı ve inflamasyonlu sıçanlar Car
uygulamasından 3 saat sonra, termal plantar test ile geri çekme
latansı (hiperaljezi için) ve dinamik plantar aesthesiometer
ile geri çekme eşiği (allodini için) ölçülerek test edildi. Car
uygulamasından 30 dakika önce uygulanan Esmolol’un
etkisi, beta reseptör agonisti olan Dobutamin ile karşılaştırıldı. Bulgular
Car uygulaması, hem termal latansı (%42) hemde mekanik eşik
(%46) değerini düşürerek, hiperaljezi ve allodini oluşmasına
neden oldu. İnflamasyonlu sıçanlarda Esmolol termal latans
ve mekanik eşik değerlerini anlamlı olarak azaltırken,
Dobutamin uygulaması her iki değerin artmasına neden oldu.
Sağlıklı sıçanlarda, Dobutamin antinosiseptif etki gösterirken,
Esmolol termal hiperaljezi ve mekanik allodini oluşturdu. Sonuç
İntraplantar olarak uygulanan Car hiperaljezi ve allodininin
ortaya çıkmasına neden oldu. Esmolol’un hem sağlıklı
hem de inflamasyonlu sıçanlarda hiperaljezi ve allodiniyi
arttırması, Dobutaminin ise azaltıcı etki göstermesi lokal
inflamatuar süreçlerde beta adrenerjik reseptörlerin rolünü
ortaya koymaktadır. Sonuçlarımız, Dobutamin gibi beta
adrenerjik agonistlerin inflamatuar ağrının tedavisinde
tercih edilebilecek seçenekler olabileceğini göstermektedir. Anahtar Kelimeler:, Esmolol, Dobutamin, Hiperaljezi,
Allodini, İnflamasyon, Rat Objective
Esmolol, beta adrenergic receptor antagonist, is often used
to avoid circulatory complications during anesthesia in
patients with cardiovascular diseases. Although there are a
few studies about antinociceptive and analgesic effects of
Esmolol, very little evidence regarding the inflammatory
actions of Esmolol is available. In the present study,
effects of locally (intraplantarly) administrated Esmolol
was investigated in experimental inflammation model. Material and Methods
Experimental inflammation model was achieved with
intraplantar Car (Carrageenan, %2 w/v) injection into the
rat hind paws. Healthy or inflamed rats were tested by
measuring thermal latencies withy thermal plantar test (for
hyperalgesia) and mechanical thresholds with dynamic
plantar aesthesiometer (for allodynia) techniques after3
hour Car injection. Effects of Esmolol were compared
with those of a beta receptor agonist Dobutamine. Results
Car injection decreased the paw withdrawal thermal
latencies (42%) and mechanical thresholds (46%) and
caused hyperalgesia and allodynia. Although Esmolol
treatment produced significant decreases in thermal latencies
and mechanical thresholds in Car injected rats, Dobutamine
increased the latencies and thresholds. In healthy rats,
While Dobutamine produced antinociception, Esmolol
caused thermal hyperalgesia and mechanical allodynia. Conclusion
Intraplantar Car injection produced hyperalgesia and
allodynia. Unlike Dobutamine, Esmolol can provoke
the Car induced inflammatory pain indices, thermal
hyperalgesia and mechanical allodynia. The present
results reveal that beta adrenergic receptors play roles in
inflammatory pain process and beta adrenergic agonists
such as Dobutamine can be preferable appropriate
choice for the management of inflammatory pain. Keywords:, Esmolol, Dobutamine, Hyperalgesia, Allodynia,
Inflammation, Rat
Kahramanmaraş Sütçü İmam University, Anatomy, Kahramanmaraş,
Kahramanmaraş Sütçü İmam University, Biyofizik, Kahramanmaraş,
3
Kahramanmaraş Sütçü İmam University, Anesthesiology and Reanimation,
Kahramanmaraş
1
2
159
POSTER ÖZETLERİ
P-050 P-050
SCN1A Gen Taramasında Yeni Nesil Dizileme
Yönteminin Uygulanması Application of New Generation Sequencing Method for
SCN1A Screening 1
Yasemin Şen, 1 Sunay Usluer, 1 Aslı Gündoğdu,
Derya Dikbıyık, 1 Hande Çağlayan
1
1
1
1
Boğaziçi Universitesi, Moleküler Biyoloji Ve Genetik Bölümü, İstanbul
1
Amaç
Voltaj kapılı kanal proteinlerinden tip I nöronal alfa alt
ünitesini kodlayan SCN1A gen mutasyonlarının Dravet
başta olmak üzere birçok epilepsi türü ile ilişkisi uzun süredir
bilinenmektedir. Bu nedenle özellikle Dravet tanısında ayırd
edici özelliğe sahip olması nedeniyle bir çok kurum tarafından
rutinde mutasyon taraması yapılan bir gendir. Ancak SCN1A,
26 ekzonu ve 8133 bp\’lik kodlayan bölgesiyle oldukça
büyük bir gendir. Bu da doğrudan dizileme yöntemiyle
analizini oldukça güçleştirmektedir. Bu çalışmamızda
SCN1A geninin birden fazla hastada çoğaltılıp Yeni Nesil
Dizileme yöntemiyle analiz edilmesi amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntem
SCN1A geni önceden Sanger dizileme için optimize edilmiş
primer çiftlerimiz ve PCR şartlarında çoğaltıldı. Bir hastaya
ait tüm amplikonlar eşit molekül sayısında birleştirildi.
Her hastaya ait amplikon havuzuna barkodlu adaptörlerin
bağlanmasının ardından 10 hastanın örneği eşit molekül
sayısında birleştirildi. Elde edilen bu havuz emülsiyon
PCR’ın ardından ROCHE GS Junior NGS aletinde dizilendi.
Bulgular
Analiz sonucunda hastalara ait amplikonlar ortalama 100X
derinlikte okunabildi. Analiz edilen 10 örnekten 4’ü daha
önceden Sanger ile analiz edilen ve varyasyonları bilinen
örneklerdi. bu varyasyonlardan 4 bp’lik bir delesyon NGS
yöntemiyle de konfirme edildi. Nonsense kodon değişimi
oluşturan başka bir değişiklik ise konfirme edilemedi.
Ancak bölgenin farklı primerlerle tekrar çoğaltılıp Sanger
dizileme ile analiz edilmesinden sonra daha önceden
görülen varyasyonun dizileme hatası olduğu görüldü. Sonuç
Bu yöntem kullanılarak elde ettiğimiz ilk sonuçlar
göz önünde bulundurulduğunda SCN1A gibi uzun
genlerin analizi için PCR ile çoğaltılıp amplikonlara
adaptör bağlanmasının ve birden çok hastanın NGS
yöntemiyle analiz edilmesinin hassas ve efektif bir
yöntem olduğu görülmüştür. Rutin kullanımda Sanger
dizileme yöntemine etkili bir alternatif oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler:, SCN1A, NGS, Dravet, , Objective
It is an established fact that mutations on SCN1A gene, which
encodes alpha subunit of neuronal voltage gated sodium
channel type 1 protein, is associated with many epilepsy
types mainly Dravet syndrome. For this reason in differential
diagnosis of Dravet syndrome mutational analysis of SCN1A
gene is a routine in many institutions. However, with its
26 exon and 8133 bp coding region SCN1A is a rather
long gene to be analyzed by classical Sanger sequencing
method. In current study we aim to analyze SCN1A
gene mutations by New Generation Sequencing method. Material and Methods
Coding region of SCN1A gene was amplified by optimized
primers and PCR conditions. All amplicons of a patient
were pooled at equal molecule number. After ligation of
barcoded adaptors, amplicon pools of each patient were
pooled together. After emulsion PCR, all samples were
sequenced altogether in a ROCHE GS Junior NGS device.
Results
After analysis, coding region of SCN1A gene was read
at average 100X depth. 4o f analyzed samples had been
sequenced previously and bearing known variants. A 4 bp
deletion in one control sample was also confirmed by NGS
method. Another nonsense variation was not confirmed.
When this region was amplified and sequenced again, it was
found that the original variant was a sequencing artifact. Conclusion
Primary results of method show that for the analysis
of long genes like SCN1A, NGS is a sensitive and
effective method. This method is proposed as a feasible
alternative for Sanger sequencing in routine screening.
Keywords:, SCN1A, Dravet, NGS, , 160
Yasemin Şen, 1 Sunay Usluer, 1 Aslı Gündoğdu,
Derya Dikbıyık, 1 Hande Çağlayan
Molecular Biology And Genetics Department, Bogazici University, İstanbul
POSTER ÖZETLERİ
P-051 P-051 Mental Stresin Deri Kan Dolaşımı Kontrol
Mekanizmaları Üzerindeki Etkileri Effects of Mental Stress on the Control Mechanisms of
Cutaneous Blood Flow Emel Çetin, 1 Ferhan Esen, 1 Berna Tütüncü,
Hamza Esen, 2 Murat Ünalacak
Emel Çetin, 1 Ferhan Esen, 1 Berna Tütüncü,
Hamza Esen, 2 Murat Ünalacak
1
1
1
1
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Biyofizik, Eskişehir, 2 Eskişehir
Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı,
Eskişehir
1
Eskişehir Osmangazi University Biophysics, Eskişehir,
Eskişehir Osmangazi University Faculty of Medicine,
Department of Family Medicine, Eskişehir
1
2
Amaç
Mental stres, çelişkili sonuçlar belirtilmiş olsa da, insan
arteriyel endotel fonksiyonlarını bozmaktadır. Bununla
birlikte, mental stresin canlıdaki mikrovasküler fonksiyonlar
üzerindeki etkisi bilinmemektedir. Çalışmamızda, mental
stresin deri mikrovasküler yatakların fonksiyonları
üzerinde etkili olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem
Çalışmaya 27 ± 3 yaşlarında 12 sağlıklı gönüllü birey
katıldı. Deri kan akımı bir laser Doppler flowmetre
(LDF) ile ölçüldü. Stres oluşturmada toplama işlemine
(başlangıçta verilen 3 basamaklı bir sayının rakamlarını
toplayarak tekrar sayıya ekleme ve bu işlemi sürdürme
şeklinde) dayalı mental aritmetik uyaranı kullanıldı.
Vasküler fonksiyonlar bazal, ısısal uyarana (42oC) yanıt
ve mental aritmetiğin oluşturduğu strese yanıt olarak
kayıtlanan deri kan akımı sinyallerinin spektral analizi ile
bulunan sonuçların karşılaştırılması ile değerlendirildi.
Bulgular
Lokal kontrol mekanizmaları aktifti ve ısısal uyaranla önemli
değişikliğe uğradı. Bununla birlikte, bu mekanizmalar
mental aritmetik stresinin ardından önemli bir değişiklik
göstermedi (p>0,05). Bunun tersine, kalp hızı ve kardiyak
bileşen stresin ardından önemli ölçüde arttı (p<0,01).
Sonuç
Kan damarlarının vazodilatör uyaranlara karşı genişleme
yeteneği endotel bütünlüğünün göstergesi olarak
kullanılmaktadır. Sağlıklı bireylerde, mental stres ile
sempatik sinir sisteminin aktive edilmesi kalp hızı ve
kan basıncını ve bunların sonucunda da kan akımını
artırmaktadır. Çalışmamızda kalp hızı ve kan akımında
artış olduğunu gözlemekle birlikte, yerel kontrol
mekanizmalarının işlevlerinde bir değişiklik gözlemedik.
Bu sonuç, kan akımındaki artışın kardiyak aktivitedeki
artışla açıklanabileceğini fakat mental stresin mikrovasküler
fonksiyonlar üzerinde etkisinin olmadığını düşündürür. Anahtar Kelimeler:, Mental stres, deri kan akımı, spektral
analiz, ,
Objective
Mental stress impairs arterial endothelial function in
humans although the opposite results have been reported.
However, the effect of mental stress on microvascular
function remains unknown. The present study sought
to determine whether the stress would have an effect
on the functioning of cutaneous microvascular beds. Material and Methods
Twelve healthy subjects (ages 27 ± 3 years) volunteered
to participate in this study. Skin blood flow was measured
using a laser Doppler flowmeter. The mental arithmetic task
(a 3-digit number was given and asked to take the sum of the
3 digits and then add this sum to the 3 digit number) was used
as the stressor. Vascular functions were assessed comparing
the spectral analysis results of cutaneous blood flows:
Baseline, responses to local heating and mental arithmetic. Results
Local control mechanisms were active and significantly
changed in response to local heating. However, these
mechanisms did not change following a 5-min mathematics
stressor. In contrast, heart rate and cardiac component
increased after stress.
Conclusion
The ability of a blood vessel to distend in response to a
vasodilator stimulus is used as an index of endothelial
integrity. In healthy humans, activation of the sympathetic
nervous system during periods of mental stress increases
heart rate and blood pressure and enhances blood flow.
We found increase in blood flow and heart rate but not in
local mechanisms. This finding suggests that the increase
in blood flow is the result of increased cardiac activity and
not the effect of mental stress on microvascular function. Keywords:, Mental stress, skin blood flow, spectral analysis, , 161
POSTER ÖZETLERİ
P-052 P-052
REM Uykusu Bozukluğunda Bellek ve Duygu Durum
Değişiklikleri Üzerine Kronik Essitalopram Tedavisinin
Etkileri The Effects of Chronic Escitalopram Treatment on
Memory and Mood Changes in REM Sleep Deprivation 1
1
Yıldırım Sara
1
1
1
Yıldırım Sara
Medical Pharmacology Department, Hacettepe University, Ankara
Hacettepe Üniversitesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Ankara
1
Objective
Insomnia is related to psychiatric and cognitive disorders in
humans. Insomnia is found to cause learning and memory
disorders, mania and depression like behaviors; depending
on the models used. The effects of chronic escitalopram
treatment on behavioral changes and memory disorders
occurring in REMD were investigated in this study.
In our study, treatment group Wistar rats are administered
escitalopram for 14 days (10 mg/kg, ip). For REM
deprivation “columns in the water” method and “object
place recognition” tests were used to assess cognitive
functions. “Open field arena” and “elevated plus maze”
tests were used to assess locomotor activity and anxiety.
Results
While REMD impaired cognitive functions; chronic
escitalopram treatment improved cognitive functions in
REMD rats. In REMD group decrease in anxiety and
increase in mania were observed. After chronic escitalopram
treatment, similar results were obtained between the REMD
and the control groups.
Conclusion
Chronic escitalopram treatment is preventive against
memory and mood disorders caused by REMD.
Keywords:, REM deprivation, learning - memory,
locomotion, anxiety, escitalopram Amaç
Uykusuzluk, insanlarda psikiatrik rahatsızlıklar ve kognitif
fonksiyon bozuklukları ile ilişkilidir. Hayvanlarda,
uykusuzluğun, kullanılan modele bağlı olarak, öğrenme ve
bellekte sorunlara, mani veya depresyon benzeri davranış
bozukluklara yol açtığı bulunmuştur. Bu çalışmada
kronik essitalopram tedavisinin REM yoksunluğunda
(REMY) meydana gelen davranış değişiklikleri ve
bellek fonksiyon bozukluklarını üzerine etkisi incelendi.
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmada, ilaç grubu Wistar sıçanlara 14 gün
essitalopram (10 mg/kg, ip) uygulandı. REM yoksunluğu
için hayvanlar 72 saat “suda kolonlar” yöntemi kullanılarak
uykusuz bırakıldı. Bellek fonksiyonlarını değerlendirmek
için “nesne-yer-anımsama” testi; anksiyete ve lokomosyonu
değerlendirmek için “serbest-alan-arena” testi ve “açık-kollabirent” testi uygulandı.
Bulgular
REMY, bellek fonksiyonlarını bozarken; kronik essitalopram
tedavisi REMY uygulanan grupta bellek fonksiyonlarını
koruyucu etki gösterdi. REMY grubunda anksiyetede
azalma ve hipomani benzeri aktivite artışı gözlenirken;
kronik essitalopram tedavisi sonrası duygu-durum
testlerinde kontrol grubu ile benzer sonuçlar elde edildi.
Sonuç
Kronik essitalopram tedavisi, REM yoksunluğu ile
gelişen bellek fonksiyon bozukluklarına ve duygu-durum
değişikliklerine karşı koruyucudur.
Anahtar Kelimeler:, REM yoksunluğu, öğrenme - hafıza,
lokomosyon, anksiyete, essitalopram
162
POSTER ÖZETLERİ
P-053 P-053
Deneysel Hipertiroidi Modelinde Uzamsal Öğrenme
Performansının Cinsiyete Bağlı Değişimi Gender Dependency of Spatial Memory in Experimental
Hyperthyroidism Model 1
Soner Bitiktaş, 1 Şehrazat Kavraal, 2 Başak Kandemir,
Burak Tan, 3 Narin Liman, 2 Işıl Aksan Kurnaz,
1
Cem Süer
1
1
1
1
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji, Kayseri, 2 Yeditepe
Universitesi, Biyomühendislik Ve Genetik, İstanbul, 3 Erciyes Üniversitesi
Veteriner Fakültesi, Histoloji Ve Embriyoloji, Kayseri
1
Amaç
Bu çalışmada, hipertiroidili sıçan modelinde tiroid hormonun
uzamsal öğrenme üzerine olan etkisi cinsiyet bağımlı olarak
araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Wistar cinsi sıçanlar, kontrol ve hipertiroidi gruplarına
ayrıldı ve her bir grup 10 erkek ve dişi sıçandan oluşturuldu.
Hipertiroidi gruplarına, 21 gün süreyle tiroksin hormonu;
kontrol grubunu oluşturan sıçanlara ise eşit hacimde
fizyolojik serum uygulandı. Her sıçanın uzamsal öğrenme
performansı Morris Su Tankı testinde değerlendirildi.
Probe denemesinden sonra beyin perfüze edildi ve
iimmunohistokimyasal analizler için hipokampus kesitleri
hazırlandı. Bu kesitlerde NMDAR1a, NMDAR2a,
NMDAR2b ve nükleer reseptör (Östrojen a, Östrojen b
ve Progesteron) proteinlerinin varlığı immunhistokimyasal
olarak analiz edildi. Ayrıca deney hayvanlarının
günlük ağırlık değişimleri ve uygulamalar sonundaki
serum tiroksin düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Bulgular
Tiroid hormon düzeylerinin ölçümü, 21 günlük tiroksin
uygulamasının sıçanlarda deneysel hipertiroidi oluşturduğunu
gösterdi. Tiroksin uygulanan dişi sıçanlar, gizli platformun
yerini SF uygulanan dişi sıçanlara ve tiroksin uygulanan
erkek sıçanlara göre daha geç ve daha uzun mesafe kat ederek
buldular ve anlamlı derecede yüksek oranda tigmotaksis
davranışı gösterdiler. Son öğrenme denemesinden 24 saat
sonra yapılan probe denemesinde dişi ve erkek hipertiroidili
sıçanların, platformun bulunduğu kadranda kontrol
gruplarına göre anlamlı derecede daha az oranda bulundukları
saptandı. Tigmotaksis, probe denemesinde de sıçanlarda
daha yüksek oranda saptandı. Hipertiroidili sıçanlardaki
bu davranışsal bulgular, östrojen, progestereon ve NMDA
reseptör immunreaktivitesindeki azalma ile uyumlu bulundu. Sonuç
Bu bulgular, dentat girus sinapslarında tiroid hormonu
ile östrojen reseptörleri arasındaki moleküler etkileşimin
hipokampal
davranıştan
sorumlu
olabileceğini
göstermektedir. Ayrıca dişi cinsiyette tiroid hormonlarının
anksiyete ile ilgili bir limbik bölgeye etkiyerek öğrenme
davranışını bozduğu da görülmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Öğrenme-Bellek, Hipertiroidi, Glutamat
Reseptörleri, Östrojen reseptörleri,
Objective
In this study, a rat model of hyperthyroidism was used to
investigate the thyroid hormone-dependent spatial learning,
depending on gender.
Wistar rats, 20 male and 20 female, were divided into 2
groups (control and hyperthyroidism). L-thyroxine was
given to hyperthyroidism groups and an equal volume of
physiological saline to the control group rats for 21 days.
Spatial learning performance of each rat was evaluated using
Morris Water Maze. After probe trial, brains were completely
removed and hippocampi were seperated from the brain
tissue without damaging. Immunoreactivity of NMDAR1a,
NMDAR2a, NMDAR2b and nuclear receptor (estrogen a, b
estrogen and progesterone) were analyzed in these samples. Results
Thyroxine-treated female rats found the hidden platform
later swimming a longer distance, compared to the saline
injected female rats and thyroxine-treated female rats,
and they also showed increased thigmotaxis, a behavior
indicative of anxiety. Both female and male hyperthyroid
rats spent lesser time in the target quadrant where the
platform was found, compared to control groups on the
probe trial. Increased thigmotaxis was also observed on the
probe trial in hyperthyroid female rats. These behavioral
findings in hyperthyroid rats were consistent with a
decrease in oestrogen and NMDA receptor immunorectivity. Conclusion
These findings suggest that the molecular interactions
between thyroid hormone and estrogen receptors at the
synapses in the dentate gyrus may be responsible for the
hippocampal behavior. In addition, it is concluded that
thyroid hormones can impair learning behavior, acting on
an anxiety-related region of the limbic region in female rats.
Keywords:, Learning and memory, Hyperthyroidism,
NMDA receptors, oestrogen receptors, Soner Bitiktaş, 1 Şehrazat Kavraal, 2 Başak Kandemir,
Burak Tan, 3 Narin Liman, 2 Işıl Aksan Kurnaz,
1
Cem Süer
Physiology, Erciyes University Faculty of Medicine, Kayseri, 2 Genetics
And Bioengineering, Yeditepe University, İstanbul, 3 Histology And
Embryology, Erciyes University Veterinery Faculty, Kayseri
163
POSTER ÖZETLERİ
P-054 P-054
Deneysel Akrilamid Toksisitesi Modelinde Alfa-lipoik
Asit ve N-asetil Sisteinin Etkisi Effects of Alpha-lipoic Acid And N-acetylcysteine on
Acrylamide-induced Toxicity 1
Meral Yüksel, 2 A. Özer Şehirli, 3 Enis Olgu Tok,
Enise Çavuşoğlu-Dalgıçdir, 4 Can Erzik, 3 Feriha Ercan,
5
Goncagül Haklar
1
4
4
Marmara Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, Tıbbi
Laboratuvar Teknikleri Programı, İstanbul, 2 Marmara Üniversitesi,
Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul, 3 Marmara
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji Ve Embriyoloji Anabilim Dalı, İstanbul,
4
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, İstanbul,
5
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul
1
Meral Yüksel, 2 A. Özer Şehirli, 3 Enis Olgu Tok,
Enise Çavuşoğlu-Dalgıçdir, 4 Can Erzik, 3 Feriha Ercan,
5
Goncagül Haklar
Department of Medical Laboratory Techniques, Vocational School Of
Health Related Services, İstanbul, 2 Department of Pharmacology, Marmara
University,School Of Pharmacy, İstanbul, 3 Department of Histology
And Embryology, Marmara University, School Of Medicine, İstanbul,
4
Department of Medical Biology, Marmara University, School Of Medicine,
İstanbul, 5 Department of Biochemistry, Marmara University, School Of
Medicine, İstanbul
1
Amaç
Akrilamid(AKR) suda çözünür bir vinil monomeridir. AKR’e
maruz kalmak sinir uçlarında dejenerasyon ve aksonopati
oluşturma potansiyeline sahip olup, erkek üreme sistemini
olumsuz etkilediği de bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı,
alfa-lipoik asit (LA) ile n-asetil sisteinin (NAS) akrilamid ile
oluşturulmuş deneysel toksisite modelinde periferik nöropati
ve erkek gonotoksisitesi üzerine etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem
Çalışmaya erkek Sprague-Dawley sıçanlar dahil edildi. AKR
45mg/kg/gün’lük dozda, LA 35mg/kg/gün ve NAS 150mg/
kg/gün dozlarda 10 gün süre ile verildi. Kontrollere aynı
dozda salin enjeksiyonu gerçekleştirildi. On günün sonunda
sıçanlar sakrifiye edildi, siyatik sinirleri ile testis dokuları
çıkarıldı. Oksidatif stres düzeyleri için malondialdehit
(MDA), glutatyon (GSH) ile luminol ve lusigenin aracılı
kemilüminesans (KL) ölçümleri gerçekleştirildi. Ayrıca
DNA fragmantasyonu ile histopatolojik incelemeler yapıldı. Bulgular
Sıçan siyatik sinir dokuları ile testislerinde luminol (.OH,
H2O2, HOCl radikalleri için spesifiktir) ve lusigenin (O2.radikaline özgü) aracılı KL ölçümleri AKR grubunda
kontrollere göre anlamlı yüksek bulundu. Siyatik sinir
örneklerinde LA ve NAS luminol aracılı KL ölçümlerini
azalttı. Testis örneklerinde lusigenin aracılı KL etkili
bulundu. AKR grubunda MDA düzeyleri yüksek iken, GSH
düzeyleri kontrol örneklerine göre düşük bulundu. LA ve
NAS’in MDA düzeylerini düşürdüğü ve GSH düzeylerini
yükselttiği saptandı. Histopatolojik incelemeler benzer
sonuçları gösterirken, DNA fragmantasyonunun gruplar
arasında anlamlı değişmediği belirlendi. Sonuç
Sonuç olarak, erkek sıçanlarda akrilamid ile oluşturulan
toksisite sonucunda siyatik sinir ile testis dokularında
oksidatif stres, artmış MDA, azalmış GSH ve artmış
serbest radikal salınımı ile karakterize olduğu belirlendi.
LA ve NAS uygulamalarının AKR ile oluşturulan sıçan
toksisite modelinde olumlu yönde etkili olduğu görüldü. Anahtar Kelimeler:, Akrilamid toksisitesi, alfa lipoik asit,
n-asetil-sistein, oksidatif stres, serbest radikaller Objective
Acrylamide(ACR) is a water-soluble, vinyl monomer.
Exposure to ACR has the potential for degeneration
of nerves causing distal axonopathy and adversely
affecting male reproductive system. The aim of this
study is to determine the effects of alpha-lipoic acid(LA)
and n-acetyl cysteine(NAC) on acrylamide-induced
peripheric neuropathy and male gonotoxicity in rats. Material and Methods
Male Sprague-Dawley rats were included in the study. ACR
was given at a dose of 45mg/kg/day. LA group received
additionally 35mg/kg/day LA,and NAC group received
150mg/kg/day NAC.Controls were injected saline at the
same dose. After 10 days their sciatic nerves and testes were
removed and the degree of oxidative stress was measured
by glutathione(GSH), malondialdehyde(MDA), luminol
and lucigenin enhanced chemiluminescence(CL) methods.
Additionally DNA fragmentation and histopathological
evaluation was also determined. Results
In sciatic nerve tissues and rat testes luminol(which is
specific for .OH,H2O2,HOCl) and lucigenin(specific
for O2.-) enhanced CL results were higher in ACR group
than controls.In sciatic nerves LA and NAC reduces
luminol enhanced CL measurements,and in testes only
LA has a significantly reducing effect on lucigenin
enhanced CL. MDA levels were higher and GSH levels
are significantly lower in ACR group,than controls;LA
and NAC reduced MDA levels and increased GSH levels.
Histopathological examinations shown similar results.DNA
fragmentation,was not significantly changed between groups. Conclusion
In conclusion,ACR induced toxicity in male rats, increases
oxidative stress which results with increased MDA,reduced
GSH and increased free radical release in rat testes and
sciatic nerve tissues.LA and NAC infusions were protective
against oxidative stress in ACR induced toxicity in rats. Keywords:, Acrylamide toxicity, alpha lipoic acid, n-acetylcysteine, oxidative stress, free radicals 164
POSTER ÖZETLERİ
P-055 P-055 Hipokampal İşlevlerde Soğuk Çevre ile İndüklenen
Cinsiyet Dimorfizmi
1
Şehrazat Kavraal, 1 Soner Bitiktaş, 1 Nurcan Dursun,
1
Cem Süer
Gender Dimorphism Induced by Cold Environment in
Hippocampal Functions Şehrazat Kavraal, 1 Soner Bitiktaş, 1 Nurcan Dursun,
Cem Süer
1
1
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri
Physiology Department, Ercşyes University Medical Faculty, Kayseri
1
1
Amaç
Bu çalışmada günde iki saatlik tekrarlar ile beş gün
boyunca soğuk strese maruz bırakılan sıçanlarda uzamsal
belleği ölçmek için Morris Su Tankı performansı ve
dentat girustan hipokampal etkinleşme yanıtları incelendi.
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmada, 3-4 aylık erkek ve dişi sıçanlar, kontrol
ve soğuk stres grubuna ayrıldı. Soğuk stres grubundaki
sıçanlar beş gün, günde 2 saat olmak üzere 4oC sıcaklıktaki
bir ortamda tutuldu. Uzamsal öğrenme ve bellek günlük
soğuk maruziyetinden hemen sonra Morris Su tankı ile
test edildi. Tankta bulunan gizli platformu bulma süresi,
bulmak için alınan mesafe, platforma olan ortalama uzaklık,
yüzme hızı ve hedef kadranda geçirilen süre, cinsiyet ve
uygulama faktörleri dikkate alınarak analiz edildi. Alan
potansiyelleri ürethan anestezisi altında dentat girus granül
hücrelerinden, probe denemesinde 2 saat sonra kaydedildi.
Bulgular
Soğuğa maruz bırakına dişi sıçanlar gizli platformu 1nci,
2nci ve 4ncü günde (8.0±2.1 s vs 17.2±7.0 s); erkek
sıçanlar ise sadece 1nci günde (37.3±12.5 s vs 75.4±13.1
s) kontrol grubuna göre daha kısa sürede buldular. Soğuk
ortama maruz bırakılan erkek sıçanlar kontrol grubu erkek
sıçanlar a göre platformun bulunduğu hedef kadranda
daha kısa süre geçirdiler (%30.08±6.11 - %37.33±8.89).
Soğuğa maruz bırakma erkek sıçanlarda popülasyon spike
güçlenmesinin hem indüksiyom hem de idame fazları bozdu.
Sonuç
Tekrarlayan soğuk ortama maruz bırakma dişi sıçanlarda
seçici olarak uzamsal öğrenmede gelişmeye neden olurken
erkek sıçanlarda platformun yerinin hatırlanmasında
bozulmaya neden oldu. Erkek sıçanlarda bellek bozukluğunu
oluşturan mekanizmaların altında en azından kısmen uzun
dönemli güçlenmedeki bozulmaların yattığı düşünmekteyiz.
Anahtar Kelimeler:, Stres, Hipokampüs, Uzun dönemli
güçlenme, Morris su tankı testi,
Objective
This study investigated spatial memory as measured by
Morris Water Maze performance and hippocampal longterm potentiation in the dentate gyrus after exposure to
cold in a repeated stress condition for 2 h/day for 5 days. Material and Methods
Three to four month old rats were randomly divided into
four groups to form a control group and a cold stress
group for each sex. The animals in the cold stress groups
were placed in a cold room for 2 hours/day. Spatial
learning and memory were tested in the Morris water maze
immediately after daily exposure. Latency to locate the
hidden platform, distance moved, mean distance to platform,
swim speed and time spent in the platform quadrant
were compared between genders and treatments. Field
potential recordings were made, under urethane anesthesia,
from the DG granule-cell layer after the probe trial. Results
The cold-exposed female rats needed less time to find
the hidden platform on day 1, day 2 and on day 4 while
cold-exposed male rats showed a decreased escape
latency on day 1 only (37.3±12.5 sec vs 75.4±13.1 sec).
Cold-exposed male rats spent less time in the target
quadrant than the control male rats. Two hour cold
exposure decreased population spike potentiation during
both induction and maintenance intervals in male rats.
Conclusion
Overall, the results show that repeated cold exposure can
selectively improve spatial learning in adult female rats, but
impaired retention memory for platform location in male rats.w
Keywords:, Stress, Hippocampus, Long-term potentiation,
Morris water maze test, 165
POSTER ÖZETLERİ
P-056 P-056
Nöral Devrelerin ve Biyokimyasalların Beşeri ve
İktisadi Karar Verme Sürecine Etkilerinin İncelenmesi The Effects of Neural Circuits and Biochemicals on
Human Reasoning and Decision Making Process
Tuna Uslu
1
1
Özel Gebze Doğa Hastanesi A.Ş., Örgütsel Davranış, İzmit
1
Amaç
Bu çalışmada öncelikle karar verme ve sinirbilim alanında
yeni bir eğilim olan nöro-iktisat ve sosyal kognitif sinirbilim
ile ilgili araştırmalar gözden geçirilmektedir. Bu noktadan
hareketle araştırmamızda birbiriyle çelişen kararları içeren
ve farklı tercih yollarını barındıran bir deney tasarlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
2009-2011 arasında 250 sefer 3 turdan oluşan bir miniültimatom oyunu oynatılmıştır. Deney bilgisayar ve
bir seçim düzeneği aracılığıyla oynanabilecek şekilde
düzenlenmiştir, oyuncular karşı karşıya getirilmediği için
gerçek para veya ödüllendirme sistemi kullanılamamıştır.
Veriler SPSS 15 aracılığıyla değerlendirilmiş ve ANOVA
fark testleri yapılmıştır.
Bulgular
İstatistiksel analizlerin sonucu, bireylerin kararlarını
verirken sadece mantıklı davranmaya çalışmayıp
tecrübelerini, eğitimlerini ve sosyal rollerini de muhakeme
süreçlerine katarak karar aldıklarını göstermektedir.
Öğrenciler klasik iktisat çerçevesine daha uygun kararlar
verirken yaşı daha ileri olanların ise bu çerçevede
tanımlanan rasyonellikten uzaklaştığı gözlenmiştir.
Kadınlar ile erkekler arasında ise, kadınların 20 yerine 50
sunma teklifini daha fazla tercih ettikleri görülmektedir.
Sonuç
Devre yapılarında ve uzun dönemli aksiyon potansiyelinde
bir kesinti olmadığı sürece belli fikirlerin gelişmesi ancak
kendiliğinden organize olmanın ve evrimsel sürecin bir
parçası olarak nitelendirilebilir. Farklı seviyeler arasındaki
bağlantıları tanımlamak için toplum tarafından yaratılan
kavramlar ile bireysel kararları veya devrelerdeki sorunları
birebir eşleştirmek mümkün olmayabilir. Fakat bu ilişki,
bireysel ve toplumsal davranışların karşılıklı olduğu göz
önünde bulundurularak, (adım adım içeriden dışarıya ve
dışarıdan içeriye) belli bireysel hasarların, hormonların ve
sorunların bireylerin tutumlarına nasıl yansıdığı ve bireysel
davranışlarının çevrelerini nasıl etkilediği ayrı ayrı ve
bir arada deney tasarımıyla inceleyerek çözümlenebilir.
Anahtar Kelimeler:, karar verme, oyun teorisi, nöro-iktisat,
oksitosin, biyoetik
Objective
Individual decision making, social choice and reasoning
process is an important research area for cognitive and
experimental economics. Social choice happen with previous
learning, reasoning and decision making processes and by
the synchronized appearance of these cognitive functions,
so the brain relates decision utility to anticipated and
experienced utility. This neural synchronization is realized
by the executive functions which seem to be located in the
limbic system and frontal lobes of the brain. These researchs
are also effective on social sciences and ethical concepts. Material and Methods
This research discuss the cognitive economics
literature and the relations between decision making of
undergraduate and graduate students, reasoning process
of different genders and groups, social costs, effects
of biochemicals and nature-nurture discussion with an
empirical research from the area of behavioral game theory.
Results
By taking blood samples before and after these monetary
decisions, we showed that when a person entrusts money
to a stranger, the stranger’s brain releases a biochemical
called oxytocin. Oxytocin motivates sharing resources with
others. In our experiments, people made a single decision
involving money with a stranger. Nothing at all could come
back to them. And yet nearly all of them choose to share. Conclusion
Outside the lab we typically share because cooperation
goes around and comes back to us. We share with our
family and friends and we expect them to share with us, too.
Keywords:, decision making, game theory, neuro-economics,
oxytocin, bioethics 1
166
Tuna Uslu
Private Gebze Doga Hospital, Organizational Behaviour, İzmit
POSTER ÖZETLERİ
P-057 P-057
Oksidatif Stresle Aktive Edilen TRPM2 Kanalları
Üzerinde Antioksidanların Etkisinin Patch-Clamp
Sistemiyle Araştırılması Investigations of Antioxidants on Oxidative Stress
Dependent-activated TRPM2 Channels by Using PatchClamp Technique Mustafa Nazıroğlu, 1 Cemil Özgül
1
Mustafa Nazıroğlu, 1 Cemil Özgül
1
Süleyman Demirel Üniversitesi, Biyofizik Anabilim Dalı, Isparta
1
Amaç
“Transient receptor potential melastatin 2” (TRPM2)
katyon kanalları, son yıllarda keşfedilmiş olup inhibisyon
mekanizmaları ve antogonistleri yeterince bilinmemektedir.
Bu kanallar yapısal olarak; N, C ucu ve bu ikisi ortasında
bulunan transmembran bölge olmak üzere üç bölmeden
oluşmaktadır. C ucunda bulunan Nudix kutusuna oksidatif
stres ürünleri bağlanarak kanalın açılmasına sebep
olmaktadır. Dolayısıyla hücre dışında çok daha fazla
bulunan Ca+2 ve bir miktar Na+ iyonları hücre içine
geçerek hücrenin depolarize olmasını sağlamaktadır. Bu
çalışmada, arka kök gangliyon (AKG) sinir hücrelerinde
oksidatif stresle aktive edilen TRPM2 kanallarının
inhibisyonunda
antioksidanların
etkisi
araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
AKG sinir hücreleri, Wistar ratlarından çıkarılıp, protein
kinaz C (PKC) aktivatörü ve hücre içi oksidatif strese
sebebiyet veren phorbol 13-myristate (PMA) ile 1 saat
inkübe edildikten sonra patch-clamp tekniği altında
H2O2 ile uyarım yapılarak tüm hücre (whole cell)
kanal akım kayıtları alındı. Ayrıca kayıt alma esnasında
hücre dışı olarak katalaz, C vitamini, 2-aminoetil
difenilborineyt (2-APB) ve antranilic asit (ACA) uygulandı. Bulgular
PMA grubunda; TRPM2 kanalları akım yoğunluğu seviyeleri
kontrol grubuna kıyasla çok fazla arttığı gözlemlendi. Katalaz
ve C vitamini pek etki etmezken 2-APB ve ACA önemli
ölçüde kanalları bloke ettiler. Hücreler PMA inkübisyonunun
sonrasında E vitamini ile 2 saat inkübe edildikten sonra yine
patch-clamp tekniği altında H2O2 ile uyarım yapıldığında,
TRPM2 kanal akımları üzerinden Ca+2 akışının, kontrol ve
PMA gruplarına kıyasla önemli ölçüde azaldığı gözlemlendi.
Sonuç
Bu çalışmaya göre; katalaz ve C vitaminin oksidatif stresle
aktive edilen TRPM2 kanalları üzerinde etkisi yokken
E vitaminin önemli ölçüde TRPM2 kanalları üzerinden
Ca+2 akışını düzenleyici etkisi olduğu gözlemlenmiştir.
Anahtar Kelimeler:, Arka Kök Gangliyon Hücreleri, E
vitamini, Oksidatif Stres ve Antioksidanlar, Patch-Clamp
Tekniği, TRPM2 Katyon Kanalları Objective
“Transient receptor potential melastatin 2” (TRPM2) cation
channels activated by oxidative stress. The channels have
discovered within last decades and there is scarce report on
inactivation of the channels. The TRPM2 has three main
regions; N terminal, transmembrane domain and C teminal.
The C terminal has Nudix domain which binds to reactive
oxygen species cause opening of the TRPM2 channels. This
situation allows the flowing of Ca2+ cations from extracellular
to intracellular area. The aimed investigate to effects of
the antioxidants on the inhibitions of TRPM2 channel
currents in dorsal root ganglion (DRG) neurons of rats. Material and Methods
The DRG peripheral neurons were freshly isolated from
Wistar rats and the neurons were incubated by phorbol
13-myristate (PMA) which leads to activating protein
kinase C and causes oxidative stress. In whole-cell
patch clamp experiments, TRPM2 currents in the DRG
incubated with PMA were consistently stimulated by H2O2.
Results
In addition, the PMA-induced activations of TRPM2
channels were not inhibited by catalase (CAT), vitamin C
and nonspecific TRPM channels inhibitors [2-aminoethyl
diphenylborinate (2-APB) and anthranilic acid (ACA)],
extracellularly. However vitamin E incubation of the neurons
for 2 hours modulated the PMA-induced currents, significantly.
Addition of CAT and vitamin C to the vitamin E incubated
neurons did not add further protective effects on the currents.
Conclusion
In conclusion, we firstly indicated in literature that vitamin E
inhibited oxidative stress-induced TRPM2 channel activation
in the DRG neurons although CAT and vitamin C did not
induce protective effects on the channels in the neurons.
Keywords:, Dorsal Root Ganglion Neurons, Vitamin E,
Oxidative Stress and Antioxidants, Patch-Clamp Technique,
TRPM2 Cation Channels
1
Departmen Of Biophysics, Süleyman Demirel University, Isparta
167
POSTER ÖZETLERİ
P-058 P-058
Farklı Dozlardaki Karnozinin Sempatik Deri Cevabı ve
Anksiyeteye Etkileri Effects of Different Doses of Carnosine on the
Sympathetic Skin Response and Anxiety Hale Acer, 1 Ali Yücel Kara, 1 Şehrazat Kavraal,
Selda Taşan, 2 Sami Aydoğan, 2 Nazan Dolu
Hale Acer, 1 Ali Yücel Kara, 1 Şehrazat Kavraal,
Selda Taşan, 2 Sami Aydoğan, 2 Nazan Dolu
1
1
1
1
1
Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizyoloji Ana Bilim Dalı,
Kayseri, 2 Erciyes Üniversitesi, Fizyoloji Ana Bilim Dalı, Kayseri
1
Amaç
KARNOZİN
(b-alanin+L-histidin);
aminoasitlerin
oluşturduğu, iskelet kaslarıyla merkezi sinir sistemi
dokularında bulunan bir dipeptiddir. Karnozinin antioksidan,
anti-aging etkileri olduğu bildirilmektedir. Sempatik sinir
sitemine (SSS) etkileri ise çelişkilidir. Düşük dozlarda kan
basıncı ve renal sempatik sinir aktivitesini baskılarken,
yüksek dozlarda artırmaktadır. Çalışmamızda, karnozinin
SSS üzerine doz bağımlı etkileri, ekrin ter bezi aktivitesini,
dolayısıyla anksiyete üzerine etkilerini ölçen elektrodermal
aktivite (EDA) ve yükseltilmiş T labirentle araştırıldı.
Gereç ve Yöntem
Çalışma 3 aylık erkek Wistar sıçanlarla gerçekleştirildi.
Karnozin, 3 grupta düşük (10mg/kg, KAR10, n=10), orta
(100mg/kg, KAR100, n=10) ve yüksek (1000mg/kg,
KAR1000, n=10) dozlarda tek enjeksiyonda i.p. olarak
uygulandı. Sham grubuna (n=10) ise serum fizyolojik
uygulandı. Enjeksiyondan 20 dakika sonra sıçanların
anksiyete skorları yükseltilmiş T labirentle ölçüldü, ardından
EDA ölçümlerinde tonik (t) ve fazik (f) deri iletkenlik
seviyeleri (DİS, µmho) kaydedildi. Yükseltilmiş T labirentte
açık kola girme sayısının (AKGs), açık kolda harcanan
zaman yüzdesinin (%FORMÜL) azalması ve EDA’da
DİS’ in yükselmesi anksiyetenin arttığının göstergesidir.
Bulgular
Gruplar arası karşılaştırmada Kruskal Wallis testi, grupların
karşılaştırmasında Mann Whitney-U testi uygulandı.
KAR1000 grubunda (p<0,000) %FORMÜL ile AKGs,
diğer gruplara göre daha düşüktü. DİS, KAR1000 grubunda,
KAR100 ve sham grubuna göre (tDİS: z=-2,19, p=0,02;
fDİS: z=-2,04, p=0,04) daha yüksekti. KAR100 grubunda
ise DİS (tDİS: z=-2,49 p=0,013; fDİS: z=-2,26, p=0,02),
sham ve KAR1000 grubuna göre daha düşük bulundu. Sonuç
Çalışmamızda, karnozinin anksiyeteye etkilerinin, doza
bağlı olarak değiştiği sonucuna varılmıştır. Yüksek doz
karnozinin anksiyete yapıcı etkileri bulunurken, düşük
dozda anksiyeteyi iyileştirici olduğu gözlenmiştir. Anahtar Kelimeler:, Karnozin, Sempatik Deri Cevabı,
Anksiyete, Sıçan, T Labirent Objective
Carnosine (b-alanine+L-histidine) is formed by amino
acids, as a dipeptide in the tissues. Carnosine has got
antioxidant, anti-aging effects. Its effects on sympathetic
nervous system(SNS) are controversial. Blood pressure
and renal SNS activity were suppressed at low doses,
increased at high doses of carnosine. We investigated
dose-dependent effects of carnosine on the SNS with
electrodermal activity(EDA) which measuring the activity
of the eccrine sweat gland and with elevated T maze. Material and Methods
This study was performed with male Wistar rats, being
3-month old. Carnosine was applied to three groups in low
(10mg/kg, CAR10), medium (100mg/kg, CAR100) and
high (1000mg/kg, CAR1000) doses with single ip injection.
Physiological saline was applied to sham group. After
20 minutes from injection, anxiety scores of the rats were
measured by elevated T maze, and shortly after EDA (skin
conductance levels, SCL, µmho) were recorded as tonic and
phasic responses. Decreased the number of the entry into
open arm (NEOA), percentage of time spent in the open arm
(%FORMULA) and higher SCL indicate increased anxiety. Results
The NEOA and %FORMULA were lower in the
CAR1000 group(p<0,000) than other groups (Kruskal
Wallis, Mann Whitney tests). SCL was lower in CAR100
group than CAR1000 and sham group(respectively,
tonic: z=-2,49, p=0,013; phasic: z=-2,26, p=0,02). SCL
was higher in CAR1000 group(t: z=-2,19, p=0,02;
f: z=-2,04, p=0,04) than CAR100 and sham group.
Conclusion
According to our results, the anxiety related responses
of carnosine depend on its dose-related effect. High
doses of carnosine showed anxiety-like effects,
while lower doses exhibited anxiolytic effect. Keywords:, Carnosine, Sympathetic Skin Response,
Anxiety, Rat, T Maze
Erciyes University, Health Sciences Institute, Department of Physiology,
Kayseri, 2 Erciyes University, Department of Physiology, Kayseri
168
POSTER ÖZETLERİ
P-059 P-059
Alüminyuma Maruz Kalan Erişkin Sıçanlardaki
Hipokampal Uzun Erimli Güçlenme Bozukluğu Impairment of Hippocampal Long-term Potentiation by
Aluminum Exposure in Adult Rats Şehrazat Kavraal, 1 Soner Bitiktaş, 2 Büşra Karaca,
Hasan Basri Ulusoy, 1 Cem Süer
Şehrazat Kavraal, 1 Soner Bitiktaş, 2 Büşra Karaca,
Hasan Basri Ulusoy, 1 Cem Süer
1
1
2
2
1
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji, Kayseri, 2 Erciyes Üniversitesi
Tıp Fakültesi, Farmakoloji, Kayseri
1
Amaç
Uyarı çifti kolaylaşması (PPF) ve uzun erimli güçlenme
(LTP)kısa ve uzun süreli plastisite oluşumlarıdır.erişkin
sıçanlarda özellikle dentat girustaki PPF açısından kronik
alüminyum maruziyetinin hipokampal plastisite üzerine
etkisi hala açıklığa kavuşturulmamıştır.Bu nedenle,150
ile 240 günlük arasında değişen dişi sıçanlarda Al
maruziyetinin dentat girusta bazal sinaptik güçlenme,LTP
ve PPF üzerine olan etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem
Al, 4,2 mg AlCl3/kg vücut ağırlığı olacak şekilde 100
-120 gün boyunca yemle karıştırılarak 14 dişi sıçana
verildi.20 sıçan normal laboratuvar yemi ile beslendi.
İntrahipokampal alan potansiyelleri medial perforan
yolun uyarılmasına cevaben dentat girustan kaydedildi.
Bazal sinaptik güçlenme için baseline elektrofizyolojik
cevaplar tek fazlı sabit akım palsları verilerek input/output
eğrileri elde edildi.ve sonra çeşitli ms aralıklarında IPIlar
(20-1000 ms) uyarı çiftleri verilerek PPF oluşturuldu.
başka grup hayvanlarda,15 dakikalık baseline kaydından
sonar yüksek frekanslı uyarı verilerek LTP indüklendi.
Bulgular
Al verilen sıçanlarda,LTP de PS genliği 5,15 ve 60.
dakikalarda 162±28% ( sham grubunda: 213±27%),
217±27% (sham grubunda : 240±42%) ve 138±24%
(sham grubunda : 183±24%) oranında potansiyelize
oldu. PS genliğindeki bu bozukluk 5. [142±4%, (sham
grubunda:108±11%)],15. 157±6% [(sham grubunda:
124±9%)] ve 60. dakikalardaki [123±4% (sham grubunda:
96±15% )] EPSP eğimlerinde de gözlendi. Al ile Sham grubu
arasında I/O eğrileri açısından vuku bulan bu anlamlı fark
sinaptik aktarımda oluşan farklılığın Al grubundaki LTP
bozukluğunu açıklayabilir.PPF açısından fark bulunmadı
ancak Al grubunda (182±25% maksimum kolaylaşma 80
ms de ISI; 27±13% of maksimum inhibisyon 20 ms de ISI)
ve sham grubunda (216±40% maksimum kolaylaşma 80
ms de ISI; 17±8% of maksimum inhibisyon 20 ms de ISI).
Sonuç
Erişkin sıçanlarda kronik Al maruziyeti güçlü bir
şekilde dentat girusta uzun dönemli sinaptik plastisiteyi
baskılamaktadır.Uyarı
çifti
indeksi
baskılanması
görülmemiştir.Al maruziyeti farklı tip bellek bozukluklarını
incelemek için uygun bir model olarak kullanılabilir.
Anahtar Kelimeler:, alüminyum maruziyeti, uzun erimli
güçlenme, uyarı çifti kolaylaşması, hipokampüs, bellek Objective
The influence of chronic Al exposure in adulthood on
hippocampal plasticity remains unclear, especially with
regard to PPF in the dentate gyrus. we investigated
the effect of Al exposure from postnatal day 150
to postnatal day 240 on basal synaptic strength,
LTP and PPF in the dentate gyrus in female rats. Material and Methods
Fourteen female rats were treated with soluble salts of
Al(4,2 mg AlCl3/kg body weight mixed with food for 100120 days). Twenty rats were fed with standard laboratory
food. We recorded intrahippocampal field potential from
the dentate gyrus in response to stimulation of medial
perforant pathway . For basal synaptic strength, baseline
responses were evoked over a range of stimulus intensities
and then we applied a pair of pulses to the medial part of
the perforant path with varying IPIs between 20-1000
ms . In other animal set, after 15 min baseline recording,
LTP was evoked by four train high-frequency stimulation.
Results
In Al-treated rats, LTPs of population spike (PS) amplitude
at 5 min, 15 min and 60 min post-tetanus were measured of
baseline PS amplitude. Similar LTP deficit was also observed
for EPSP slope. A significant difference in input/output curves
was observed between experimental groups, suggesting that
differences in synaptic transmission may be contributing
to the LTP deficit in Al exposure. No changes in PP test.
Conclusion
chronic exposure of Al to adult rats could strongly suppress
long-term synaptic plasticity.
Keywords:, AI exposure, long term potentiation, Pair pulse
facilitaiton, hippocampus, memory Erciyes University Faculty of Medicine, Physiology, Kayseri, 2 Erciyes
University Faculty of Medicine Pharmacology, Kayseri
169
POSTER ÖZETLERİ
P-060 P-060
Yetişkin Farelerde Nodose Ganglion Kültür Protokolü Adult Mice Nodose Ganlion Culture Protocol Rabia İclal Öztürk, 2 Neşe Ayşit
Rabia İclal Öztürk, 2 Neşe Ayşit
1
1
1
İstanbul Medipol Üniveristesi, Beslenme Ve Diyatetik, İstanbul, 2 İstanbul
Medipol Üniversitesi, Fizyoloji, İstanbul
1
Amaç
Endodermal dokukdan gelişmiş olan nodose ganglion
viseral duyu bilgilerini vagus sinirinden alarak merkezi sinir
sistemine iletir. Bu nöronlar özellikle gastroentestinal siztem
ve kardiovasküler sistemin sirkülasyonunu korunmasında
rol oynarlar. Bircok calısma nodose ganglionların gelişimsel
aşamalarında ve dogru heedefe innervasyonda bircok NGF
,BDNF,NT-3,LIF ve CNTF gibi faktörlerden yaralandıkları
gösterilmiştir. Bununla birlikte nodose gangliomların
hedef dokuya nasıl yönlendikleri ,fonksiyonel olarak
nasıl koruma sağladıkları ve plastisitede nasıl görev
aldıkları bilinmemektedir. Bu calısmanın amacı nodose
ganglionların standart kültür protokolünün olusturulmasıdır. Gereç ve Yöntem
Yetişkin farenin nodose ganglionları alınarak enzimatik ve
mekanik ayrıstırma yöntemleri ile serumsuz faktörsüz olarak
ekildi.
Bulgular
Ekimden yaklasık 1gün sonra nodose ganlionların rejenere
oldukları gözlemlendi.
Sonuç
Bu kültür prokolü ile nodose ganglion start ekim yöntemi
geliştirilmiştir.
Anahtar Kelimeler:, nodose ganlion , kültür , , ,
Objective
Placode-derived sensory neurons in nodose ganglia (NG)
transmit visceral sensory information from specialized
sensory endings of the vagus nerve to the central
nervous system. These neurons play an important role
in the maintenance of cardiovascular, respiratory, and
gastrointestinal function . Several studies have shown that
the survival of NG neurons during developmental stages
depend on a supply of growth factors such as nerve growth
factor (NGF) , brain-derived neurotrophic factor (BDNF)
, neurotrophin-3 (NT-3) , leukemia inhibitory factor (LIF)
and ciliary neurotrophic factor (CNTF) from the tissues
they innervate. In contrast, little is known about trophic
supports of mature NG neurons from the target tissues for
the functional maintenance and plasticity of the neurons. Material and Methods
Adult mouse nodose ganglion s decomposition method
based on enzymatic and mechanical planted as a serum-free.
Results
rejenenere nodose ganglia were observed approximately 1
day after planting.
Conclusion
nodose ganglion standard cultivation method has been
developed with this cultural protocol
Keywords:, nodose ganglion, culture, , , İstanbul Medipol University, Nutritions and Dietetics, İstanbul, 2 İstanbul
Medipol University, Physiology, İstanbul
170
POSTER ÖZETLERİ
P-061 P-061
Hassas Sinirsel İğnecik Ayrıştırma için Koçan Tabanlı
Yaklaşım Kernel-based Approaches for Accurate Spike Sorting F. Kemal Bayat, 2 H. Özcan Gülçür
1
F. Kemal Bayat, 2 H. Özcan Gülçür
1
Department Of Electrical-Electronics Engineering, Marmara University,
İstanbul, 2 Institute Of Biomedical Engineering, Bogazici University,
İstanbul
1
Marmara Üniversitesi, Elektrik-Elektronik Mühendisliği Bölümü, İstanbul,
2
Boğaziçi Üniversitesi, Biyomedikal Mühendislik Enstitüsü, İstanbul
1
Objective
In this work, kernel-based methods are studied in
order to sort correctly and accurately the spike data of
extracellular electrical recordings which are obtained as
a sum of different (probably adjacent) neuronal units. Material and Methods
It is not possible to discriminate spikes of distinct units
exactly in electrophysiological recordings. However, to
evaluate performance of a novel algorithm, a benchmark is
required. Recently Quiroga’s synthetic dataset has become
a common testing tool which is employed also in this work.
Spike sorting, an unsupervised classification task, involves
feature extraction and clustering steps which are commonly
accomplished by principal component analysis and k-means
clustering algorithms. Boosting the limited performance
of these techniques by kernel-based nonlinear approaches
is investigated. Feature extraction is accomplished by
mapping data points into a high-dimensional feature space,
where linear PCA is performed via the kernel trick’ - by
using Mercer kernels. Resulting kernel PCA exhibits the
capability of capturing nonilnear correlations between data
points, thus enhances features and increases classification
accuracy. Besides, for kernel k-means clustering, again a
mapping to a high-dimensional space by Mercer’s theorem
is required which allows discriminating clusters that are not
Results
Consequently, kernel-based nonlinear expansions of PCA
and k-means algorithms outperform their linear counterparts
significantly with a compromise in computational time. Conclusion
Present work yield good results applicable for offline data,
when implemented to a real-time setup, both computational
load should be lightened and processor choice should be
done upon upon that concern.
Keywords:, Spike sorting, Kernel-based methods, Kernel
PCA, Kernel k-means,
Amaç
Bu çalışmada hücre dışı elektriksel kayıtlardan, farklı
sinirsel birimlerin etkinliklerinin toplamı olarak elde edilen
sinirsel iğnecik verisinin doğru ve hassas bir biçimde
ayrıştırılabilmesi için koçan tabanlı yaklaşımlar çalışılmıştır. Gereç ve Yöntem
Elektrofizyolojik kayıtlarda farklı birimlere ait iğnecikleri
kesin olarak ayırmak mümkün değildir. Fakat, yeni bir
algoritmanın performansını sınamak için bir ölçüt gereklidir.
Yakın zamanda, bu çalışmada da kullanılan, Quiroga’nın
yapay veri kümesi ortak bir sınama aracı haline gelmiştir.
Bir gözetimsiz sınıflandırma işi olan sinirsel iğnecik
ayrıştırma, genelde temel bileşen çözümlemesi ve k-orta
topaklama algoritmaları ile gerçekleştirilen öznitelik
çıkarma ve topaklama adımlarını içerir. Bu tekniklerin kısıtlı
performansını, koçan tabanlı doğrusal olmayan yaklaşımlar
ile arttırma incelenmiştir. Öznitelik çıkarma, doğrusal
TBÇ’nin “koçan hilesi” ile - Mercer koçanları kullanılarak
uygulandığı, veri noktalarının yüksek boyutlu öznitelik
uzayına haritalanması ile sağlanmıştır. Ortaya çıkan
koçan - TBÇ veri noktaları arasındaki doğrusal olmayan
ilintileri yakalayabilme yeteneğini göstermekte, dolayısıyla
öznitelikleri zenginleştirmekte ve sınıflandırma hassaslığını
arttırmaktadır. Bunun yanında, koçan k-ortaya topaklama
için, yine Mercer kuramı kullanarak yüksek boyutlu bir
uzaya haritalama gerekmektedir. Böylece doğrusal girdi
uzayında ayrılamayan topaklar ayırt edilir hale gelmektedir. Bulgular
Sonuç olarak, TBÇ ve k-orta algoritmalarının koçan tabanlı
doğrusal olmayan açılımları doğrusal karşılıklarından
belirgin bir biçimde iyi performans sergilemekte,
fakat bilgi sayım zamanından ödün vermektedir.
Sonuç
Yapılan çalışma kaydedilmiş veri üzerinde uygulanabilecek
olumlu sonuçlar vermiştir, gerçek zamanlı çalışan
bir düzeneğe dahil edildiğinde işlem yoğunluğu hem
azaltılmalı hem de işlemci seçimi buna göre yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler:, Sinirsel iğnecik ayrıştırma, Koçan
tabanlı yöntemler, Koçan TBÇ, Koçan k-orta,
171
POSTER ÖZETLERİ
P-062 P-062
İnsanlarda Sinirgelişimsel Bozukluklarla İlişkilendirilen
WDR81 Geninin Zebrabalığında (Danio Rerio)
Karakterizasyonu Characterization of A Novel Zebrafish (Danio Rerio)
Gene, WDR81, Associated with Neurodevelopmental
Disorders in Humans 1
Füsun Doldur Ballı, 1 Mehmet Neşet Özel,
Süleyman Gülsüner, 2 Ayşe Begüm Tekinay,
1
Tayfun Özçelik, 1 Özlen Konu, 3 Michelle Adams
1
1
1
Bilkent Üniversitesi, Fen Fakültesi, Moleküler Biyoloji Ve Genetik Bölümü,
Ankara, 2 Bilkent Üniversitesi, UNAM-Malzeme Bilimi Ve Nantoteknoloji
Enstitüsü, Ankara, 3 Bilkent Üniversitesi, İktisadi, İdari Ve Sosyal Bilimler
Fakültesi, Psikoloji Bölümü, Ankara
1
Füsun Doldur Ballı, 1 Mehmet Neşet Özel,
Süleyman Gülsüner, 2 Ayşe Begüm Tekinay,
1
Tayfun Özçelik, 1 Özlen Konu, 3 Michelle Adams
Faculty Of Science, Department Of Molecular Biology And Genetics,
Bilkent University, Ankara, 2 UNAM-Institute Of Materials Science And
Nanotechnology, Bilkent University, Ankara, 3 Faculty Of Economics,
Administrative, And Social Sciences, Psychology Department, Bilkent
University, Ankara
1
Amaç
Serebellar ataksi, mental retardasyon ve disekilibriyum
(CAMRQ) sendromu beyin gelişim bozukluklarıyla
karakterize otozomal resesif, sinirgelişimsel nadir bir
hastalıktır. Bazı hastalarda fenotipin WDR81 genindeki
yanlış anlamlı mutasyonla (c.2567C>T; p.P856L)
ilişkili olduğu rapor edilmiştir (Gülsüner ve ark.,
2011). Araştırmamızda, beyin gelişim sürecinde Wdr81
yokluğundan kaynaklanan hücresel ve yapısal bozuklukların
ilerlemesini incelemek amacıyla bir zebrabalığı (Danio
rerio) modeli oluşturmak hedeflenmektedir. Bu doğrultuda,
yeni bir zebrabalığı geni olan wdr81 karakterize edildi, dizi
homolojisi incelendi ve beyin protein seviyeleri belirlendi.
Gereç ve Yöntem
Zebrabalığı wdr81 transkriptinin öngörülen dizilerinde sadece
ifade edilmeyen bölgeler (UTR) değişiklik göstermektedir.
Bu bölgeleri tümleyici DNA (cDNA) uçlarının hızlı çoğaltımı
(RACE) tekniğini kullanarak karakterize ettik (Xu ve ark.,
2010). Ayrıca, western blotlama metoduyla embriyoların
(döllenme sonrası 24 saatlik), genç (6 aylık) ve yaşlı (17
aylık) yetişkin beyin dokularının protein seviyelerini ölçtük. Bulgular
Sonuçlar, 5’UTR dizilerinde, öngörülen dizilere kıyasla
varyasyonlar olduğunu göstermiştir. Bazı dizileme
sonuçları NCBI veritabanı tarafından öngörülen diziyi
doğrulamış olup bazı dizileme sonuçları da 5’UTR
bölgesinin başlangıcında 12 baz çifti uzunluğundaki ek
dizinin varlığını ortaya koymuştur. Bununla birlikte,
beyindeki Wdr81 protein seviyeleri genç bireyden yaşlı
bireye doğru düşüş gösterdiği için bu proteinin ifade
oranlarının gelişimsel olarak düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Sonuç
Verilerimiz wdr81 tranksriptinin 5’UTR dizisinde
varyasyonlar olduğunu ve protein seviyelerinin yaşam
süresince düşüş kaydettiğini göstermektedir. Sonuç
olarak, wdr81 geninin düzenleyici bölgelerindeki ve
protein seviyelerindeki varyasyonlar, onun fonksiyonunu
değiştirebilir ve hedeflerini değişimsel olarak etkileyebilir.
wdr81 geninin fonksiyonunu belirlemek için çalışmalarımız
devam etmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Zebrabalığı, wdr81, CAMRQ, RACE,
Western blotlama Objective
Cerebellar ataxia, mental retardation and dysequilibrium
syndrome is a rare autosomal recessive neurodevelopmental
disorder characterized by abberations in brain development.
A missense mutation in the WDR81 locus of humans has
been reported in some patients (Gulsuner et al., 2011). We
aim to create a zebrafish model to elucidate the progression of
cellular and structural abnormalities during brain development
in the absence of Wdr81. Initially, we characterized
the novel zebrafish gene wdr81, assessed its sequence
homology and determined its protein expression profile. Material and Methods
Predicted sequences of the zebrafish wdr81 transcript
differ only in the untranslated regions (UTR). First, we
characterized these regions with the rapid amplification of
cDNA ends technique (Xu et al., 2010). Next, we measured
protein levels in embryos (24 hpf), young (6 mo.) and
old (17 mo.) adult brain tissues with western blotting.
Results
Results demonstrated variations in the 5’UTR, as
compared to the predicted ones. While some sequencing
results confirmed the prediction of the NCBI database,
an extra 12 bp long sequence in upstream of 5’UTR was
also observed. In addition, it appears that the protein
levels of Wdr81 are developmentally regulated as these
brain levels decrease between young and old adult.
Conclusion
Our data demonstrate that there are variations in the 5’UTR
of wdr81 and protein levels decrease across lifespan.
Thus, variations in the wdr81 gene regulatory regions and
protein levels may alter its function and differentially affect
downstream targets. Further study is ongoing to determine
the function of wdr81. Keywords:, Zebrafish, wdr81, CAMRQ, RACE, Western
blotting 172
POSTER ÖZETLERİ
P-064 P-064 Akut HMG Koenzim A Uygulamasının Penisilinle
Indüklenmiş Beyin Epileptik Aktivitesine Etkileri The Effects of Acute Administration of HMG CoA
Reductase Inhibitors on Penicillin Induced Brain
Epileptic Activity Fatma Burcu Şeker, 2 Hatice Akkaya, 1 Nur Ekimci,
Bayram Yılmaz, 3 Ertuğrul Kılıç
1
Fatma Burcu Şeker, 2 Hatice Akkaya, 1 Nur Ekimci,
Bayram Yılmaz, 3 Ertuğrul Kılıç
1
1
1
Yeditepe Üniversitesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul, 2 Yeditepe
Üniversitesi, Deneysel Araştırmalar Merkezi (YÜDETAM), İstanbul,
3
Medipol Üniversitesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul
1
Yeditepe University, Department of Physiology, İstanbul, 2 Yeditepe
University, Experimental Researchs Centre, İstanbul, 3 Medipol University,
Department of Physiology, İstanbul
1
Amaç
3-hidroksi-3-metilglutaril koenzim A (HMG-CoA)
redüktaz inhibitörleri, diğer adıyla statinler kolesterol
düşürücü ilaçlardır. Ancak son yıllarda bu etkilerinden
bağımsız özelliklerinin olduğu ve beyin felci, kafa
travmasında ki nöron koruyucu etkileri deneysel
çalışmalarla gösterilmiştir. Bu çalışmamızda ise üç farklı
statinin akut uygulamasının beyin epileptik aktivitesine
etkisi yanında hücresel proteinlerin aktivasyonu ve akut
oksidatif strese olan etkilerini göstermeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem
Çalışmamızda 28 adet erişkin erkek Sprague-Dawley
sıçan (n=7/grup) 1.Epilepsi, 2.Atorvastatin+epilepsi,
3.Simvastatin+epilepsi, 4.Rosuvastatin+epilepsi gruplarına
ayrıldı. Tüm statinler 20 mg/kg dozunda uygulandı ve
uygulamadan iki saat sonra sıçanlar 1,25 g/kg ip üretanla
anesteziye alındılar. Nöbet oluşturmak için penisilin
(500IU/2,5μl) intrakortikal olarak uygulandı ve sol
somatomotor korteks üzerine yerleştirilen elektrodlarla
2 saat süreyle elektrokortikografi kaydı yapılarak spike
frekansı ve amplitüdleri analiz edildi. Alınan serumlarda
kolesterol düzeyleri analiz edildi ve beyin dokuları oksidatif
stres ve bu süreçlerde etkili olabilecek moleküllerin
değerlendirilmesi
açısından
-80°C’de
saklandılar.
İstatistiksel değerlendirmede One-Way ANOVA kullanıldı.
Bulgular
Deneyler sonucunda atorvastatin ve simvastatinin
spike frekansını azalttığı gözlenmiştir (p<0.05). Buna
ek olarak uygulanan tüm statinler spike amplitüdlerini
anlamlı olarak azaltmıştır (p<0.05). Statin tedavisinin
beyinde
apoptotik
yolaklarda
rolü
olabilecek
moleküllerin aktivasyonlarını etkilemesinin yanısıra
oksidatif stres belirleyicilerinin düzeylerinde de belirgin
değişimler gözlemlenmiştir. Deney grupları arasında
kolesterol düzeyleri arasında fark bulunmamıştır.
Sonuç
Sonuçlarımız statinlerin, özellikle de atorvastatin ve
simvastatinin kolesterol düşürücü etkilerinden bağımsız
olarak akut uygulamada da antiepileptik etkileri
olabileceği gözlenmiş olup aynı zamanda eNOS ve
Akt yolaklarının bu süreçten etkilenmesine ek olarak
antioksidan enzimlerde statin tedavisinden etkilenmiştir. Anahtar Kelimeler:, Epilepsi, Statin, HMG-CoA redüktaz
inhibitörleri, elektrokortikogram,
Objective
3-Hydroxy-3-Methylglutaryl
Coenzyme
A
(HMGCoA) Reductase inhibitors (statins) are cholesterol
lowering drugs. Recently they have gained increasing
significance with their cholesterol-independent effects
and neuroprotective effects on stroke and traumatic brain
injury. In this study our aim was to clarify the acute effects
of three different statins on brain epileptic activity, the
activation of cellular proteins and acute oxidative stress. Material and Methods
Twentyeight adult male Sprague-Dawley rats were divided
into four groups as follows (n=7/group); 1.Epilepsy,
2.Atorvastatin+epilepsy,
3.Simvastatin+epilepsy,
4.Rosuvastatin+epilepsy. Rats were anaesthetized by 1,25 g/
kg ip urethane. Epilepsy was induced by intracortically injected
penicillin (500IU/2,5μl ). Electrocorticography was recorded
for 2 hours by electrodes placed on somatomotor cortex in
order to determine spike frequency and amplitude. Serum
cholesterol levels were measured. The brains were removed
and stored at -80°C for analysis of oxidative stress parameters.
Statistical analysis was performed by One-Way ANOVA. Results
We have shown that atorvastatin and simvastatin significantly
reduced the spike frequency (p<0.05). In addition, all statins
decreased spike amplitudes (p<0.05). It was observed that
statin treatment caused changes in levels of molecules that
are involved in apoptotic pathways, as well as significant
changes in oxidative stress parameters. Also there was no
significant difference in cholesterol levels between groups. Conclusion
Our results indicate that acute administration of statins,
especially acute atorvastatin and simvastatin may have
potential as antiepileptic agents independent from their
cholesterol lowering effects. Statin therapy also affected the
eNOS and Akt pathways in addition to antioxidant enzymes. Keywords:, Epilepsy, Statins, HMG-CoA reductase
inhibitors, elektrocorticogram,
173
POSTER ÖZETLERİ
P-065 P-065
Gelişimsel Dislekside Hemisferlerarası İletim Hızı Interhemispheric Transfer Time in Developmental
Dyslexia Simge Aykan, 2 Pınar Bekar, 2 Sıla Ay,
İlkay Ulusoy Parnas, 4 Başak Alpas, 1 Canan Kalaycıoğlu
1
3
1
3
Ankara Üniversitesi, Disiplinlerarası Sinir Bilimleri, Ankara, 2 Ankara
Üniversitesi, Dilbilim Bölümü, Ankara, 3 ODTÜ, Elektrik Ve Elektronik
Mühendisliği, Ankara, 4 Ankara Üniversitesi, Cocuk Ve Ergen Ruh Sağlıgı,
Ankara
1
Simge Aykan, 2 Pınar Bekar, 2 Sıla Ay,
İlkay Ulusoy Parnas, 4 Başak Alpas, 1 Canan Kalaycıoğlu
Interdisciplinary Neuroscience, Ankara Universite, Ankara, 2 Linguistics
Department, Ankara University, Ankara, 3 Electrics And Electronics
Engineering, METU, Ankara, 4 Child Psychiatry, Ankara University, Ankara
1
Amaç
Gelişimsel disleksi en yaygın (%5-%17) öğrenme
güçlüklerinden biridir. Disleksik kişiler zeka yetersizliği, duyu
kusurları olmamasına rağmen doğru, akıcı okuma-yazmada
zorluk yaşarlar. Okuma-yazma sorunlarına ek olarak dil,
motor ve görsel işlevleri de etkilenmiştir. Etyolojiye yönelik
hipotezlerden biri magnoselüler sistemin işlev bozukluğudur.
Araştırmanın amacı hemisferler arası iletim zamanı (HAİZ)
ve retinokortikal iletim zamanı üzerinden dislektik çocuklarda
magnoselüler
hipotezin
geçerliliğini
araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmamıza 66 dislektik, 55 sağlıklı çocuk dahil edilmiştir.
Tanı, disleksi bataryası ile çocuk psikiyatrisi tarafından
konulmuştur. Çocukların yaş aralığı 7-12 yıldır. Zeka
düzeyleri WISC-R ile değerlendirilmiş, 80 üstünde puan
alan çocuklar çalışmaya katılmıştır. El, ayak ve göz tercihleri
belirlenmiş, ince motor gelişim parmak ve ayak vuru testi ile
ölçülmüştür. Dislektik gruptan 39, sağlıklı gruptan 40 çocuğun
EEG kaydı alınmıştır. HAİZ’i belirlemek için sağ ya da sol
görme alanında gösterilen satranç tahtası uyaranı kullanılmış,
eş zamanlı EEG ile sağ ve sol hemisferden elde edilen görsel
uyarılmış potansiyellerin (GUP) latensleri arasındaki fark
hesaplanmıştır. Retinokortikal iletim zamanı için direkt
uyarılan hemisferdeki latensler kullanılmıştır. GUP’lar
homolog oksipital ve parietal elektrotlardan kaydedilmiştir. Bulgular
Okuma verilerinin incelenmesi sonucunda, Türkçede yapılan
hataların diğer dillerde yapılanlardan farklı olarak kelime
kökünde değil, eklerinde olduğu gözlenmiştir. Parmak vuru
testinde, dislektik çocuklarda kontrollere göre dominant elde
anlamlı yavaşlama gözlenmiştir. HAİZ ve retinokortikal
iletim zamanı analizlerinin sonuçları posterde sunulacaktır.
Sonuç
Çalışmanın sonuçları ilk aşamada dislektik çocukların
Türkçeye özgü okuma hataları yaptıklarını ve ince motor
performanslarının sağlıklı çocuklara göre daha yavaş
olduğunu düşündürmektedir. HAİZ ve retinokortikal iletim
zamanı ile okuma ve motor performans verilerinin birbirleri
ile ilişkisi posterde tartışılacaktır.
Anahtar Kelimeler:, Disleksi, Hemisferlerarası Transfer
Zamanı, Elektroensefalografi , , Objective
Dyslectic people have difficulties with accurate or fluent
word recognition, spelling despite adequate intelligence
and intact sensory abilities. In addition to reading problems,
language, motor, visual functions are affected. One of
the theories of the etiology of dyslexia is magnocellular
hypothesis. The purpose of the present research was
to investigate the magnocellular hypothesis in a group
of dyslexic children by evaluation of interhemisferic
transfer time(IHTT) and retinocortical time (RCT). Material and Methods
66 dyslectic and 55 healty children between age 7 and 12
are included. Diagnosis made by child pyschiatrists. IQ
is measured by WISC-R. Hand, foot and eye preferences
are determined, fine motor performance is evaluated by
hand and foot tapping test. EEG datas of 39 dyslectic and
40 healthy children are collected. IHTT was estimated
using visual evoked potentials elicited by checkerboards,
which were presented either in the right or left visual
hemifield. The P100 latencies obtained from directly
stimulated hemispheres were defined as RCT. The
difference in P100 latencies obtained from directly and
indirectly stimulated hemispheres was defined as IHTT. Results
Analysis of linguistic data shows that dyslectic children
show different mistake patterns in Turkish, such that
mistakes of affixis instead of word root mistakes.
Dominant hand fine motor speed is significantly slow in
dyslectic children. IHTT and RCT results to be presented.
Conclusion
Results of the study suggests different mistake patterns of
dyslectic children in Turkish and slower fine motor performance
compared to healthy children. Relationship of IHTT, RCT,
linguistics and fine motor performance to be discussed.
Keywords:, Dyslexia, Interhemispheric Transfer Time,
Electroencephalography, , 174
POSTER ÖZETLERİ
P-066 P-066
Simvastatinin Deneysel Nöropatik Ağrı Modelinde
Etkisinin Araştırılması ve Nitrik Oksidin Rolü Effects of Simvastatin on Experimental Neuropathic
Pain Model and the Role of Nitric Oxide Şule Aydın, 1 Engin Yıldırım, 1 Kevser Erol
Şule Aydın, 1 Engin Yıldırım, 1 Kevser Erol
1
1
1
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji
Anabilim Dalı, Eskişehir
1
Amaç
Çalışmamızın amacı nöropatik ağrı oluşturulmuş
sıçanlarda simvastatinin olası antinosiseptif etkisi ve
bu etkiye nitrik oksidin katkısının değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem
Toplam yedi grup olmak üzere 56 adet Sprague-Dawley,
yetişkin (200-250 g), erkek sıçan kullanıldı. Bu çalışma
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel
Etik Kurulu’nun onayıyla yapıldı. Siyatik sinirin ana dalının
ligasyonuyla kronik konstriksiyon zedelenmesi oluşturulmuş
sıçanlara 10 gün süreyle simvastatinin (10 mg/ kg, 20 mg/kg,
i.p.) uygulandı. Simvastatinin antinosiseptif etkisi 0, 3, 7 ve
10. günlerde termal hiperaljezi, soğuk allodini ve mekanik
allodini testleriyle değerlendirildi. Ayrıca aynı testler
simvastatinin etkin bulunan dozu (20 mg/kg, i.p.) ile birlikte
L-NAME 10 mg/kg veya L-Arginin 10 mg/kg, i.p. kullanılarak
bu etkideki nitrik oksidin rolü de değerlendirildi. Tüm
testlerde pençe çekme eşikleri ve pençe çekme gecikmeleri
ilacın uygulanmasından 30 dakika sonra kontrol ve sham
gruplarına göre elde edildi. İstatistiksel analiz için grupların
karşılaştırılmasında normal dağılan verilerde Tek Faktör
Tekrarlı İki Yönlü (ANOVA) Varyans Analizi kullanıldı.
Çoklu karşılaştırmalar Holm-Sidak metodu ile yapıldı.
Bulgular
Soğuk allodini testinde simvastatin 20 mg/kg uygulanan
grupta 10. günde 3. güne göre pençe çekme gecikmesinde
anlamlı bir artma görüldü (*p<0,05). Dinamik plantar
deneyinde L-NAME+ simvastatin 20 mg/kg uygulanan
grupta 3. ve 10. günler arasında pençe çekme eşiğinde
anlamlı bir artma görüldü (*p<0,05). L-Arginin+simvastatin
20 mg/kg grubunda pençe çekme eşiğinde azalma eğilimi
görüldü. Termal hiperaljezi deneyinde gruplar arasında
günlere göre anlamlı bir fark görülmedi (p>0.05).
Sonuç
Simvastatin 20 mg/kg dozunda nöropatik ağrıda belirgin
azalmaya yol açmıştır. Çalışmamızda simvastatinin bu
antinosiseptif etkisinde nitrik oksid yolağının katkısı
olabileceği gösterilmiştir.
Anahtar Kelimeler:, nöropatik ağrı, simvastatin, nitrik oksid,
L-NAME , L-Arginin
Objective
The aim of the present study was to evaluate the putative
antinociceptive effects of simvastatin and the contribution of
nitric oxide on experimental neuropathic pain model in rats. Material and Methods
56 Male, Sprague-Dawley rats (200-250g) were divided
into seven groups. The study was performed by the
approval from Experimental Animal Research Committe
of Eskisehir Osmangazi University. Simvastatin (10 and
20 mg/kg, i.p.) was administered for ten days to rats which
were injured by ligation of main root of the sciatic nerve
in chronic construction injury model. The antinociceptive
activity of simvastatin was evaluated by using mechanical
allodynia, thermal hyperalgesia and cold allodynia tests
on the days of 0, 3, 7, 10. The same tests were performed
to assess the role of nitric oxide, by using simvastatin (20
mg/kg) with (10 mg/kg )L-NAME or L-Arginine ip. In
all tests, paw withdrawal thresholds and paw withdrawal
latencies were obtained for the ligated, control and sham
operated groups 30 minutes after the drug or vehicle
injections. The results were analysed by ANOVA. Results
Simvastatin 20 mg/kg significantly increased paw withdrawal
latency on day 10 compared to day 3 in cold allodynia test
(*p< 0.05). L-NAME + simvastatin 20 mg/kg combination
significantly increased paw withdrawal threshold on
day 10 compared to 3 in dynamic plantar test (*p< 0,05). Conclusion
We suggest that systemic administration of simvastatin (20
mg/kg) showed antinociceptive activity in neuropathic pain
model and nitric oxide pathway was involved in this activity.
Keywords:, neuropathic pain, simvastatin, nitric oxide,
L-NAME, L-Arginine
Department Of Medical Pharmacology, Eskisehir Osmangazi Medical
School, Eskişehir
175
POSTER ÖZETLERİ
P-067 P-067
Akut Curcumin Uygulamasının Farelerde Antinosiseptif
Etkinliğinin ve Mekanizmalarının Araştırılması The Investigation of the Antinociceptive Effect and
Mechanisms of Action of Acute Curcumin Application
in Mice Özlem Türkcan Acar, 2 Bilgin Kaygısız, 1 Ayten Bilir,
Fatma Sultan Kılıç
1
2
1
2
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji Ve
Reanimasyon Anabilim Dalı, Eskişehir, 2 Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, Eskişehir
1
Özlem Türkcan Acar, 2 Bilgin Kaygısız, 1 Ayten Bilir,
Fatma Sultan Kılıç
Department Of Anesthesiology And Reanimation, Eskisehir Osmangazi
University Medical School, Eskişehir, 2 Department Of Pharmacology,
Eskisehir Osmangazi University Medical School, Eskişehir
1
Amaç
Curcumin, Curcuma longa adlı bitkiden eldelenen bir
maddedir. Çalışmamızda akut curcumin uygulamasının
farelerdeki antinosiseptif etkinliği ve bu etkide
nitrerjik,
opiyoderjik,
serotonerjik,
glutamaterjik
yolaklarının
rolünün
araştırılması
amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
80 erkek Swiss-albino fare (25-35gr) kontrol (DMSO),
tramadol 50mg/kg, curcumin 50, 100, 200mg/kg, curcumin
200mg/kg ile L-NAME 100mg/kg, L-arginin 100mg/
kg, ketamin 10mg/kg, nalokson 1mg/kg, siproheptadin
50µg/kg kombinasyonları olarak 10 gruba ayrıldı. Pozitif
kontrol olarak tramadol kullanıldı. İlaçlar intraperitoneal
olarak verildi. Santral antinosiseptif aktivite tail clip,
tail flick ve hot plate testleri ile periferik antinosiseptif
aktivite asetik asitle kıvranma testi ile değerlendirildi.
Çalışmamız, ESOGÜ Deney Hayvanları Yerel Etik
Komitesince onaylandı. Tail clip testi tek yönlü varyans
analizi, tail flick, hot plate ve kıvranma testleri KruskalWallis tek yönlü varyans analizi ile değerlendirildi.
Bulgular
Tail clip, tail flick ve hot plate testlerinde curcuminin tek
başına uygulandığı gruplarda, kontrole göre anlamlı farklılık
saptanmazken, tail clip testinde curcumin 200mg/kg ile
siproheptadin kombinasyonunda, curcumin 200mg/kg’a
göre reaksiyon süresinde uzama gözlendi. Kıvranma testinde
curcuminin 100 ve 200mg/kg dozlarında kıvranma sayıları
kontrole göre anlamlı olarak azaldı. Ancak curcumin 200mg/
kg ile L-NAME, L-arginin, ketamin, nalokson, siproheptadin
kombinasyonunda, curcumin 200 mg/kg dozuna göre
kıvranma sayılarında değişiklik gözlenmedi. Tramadol, hot
plate testinde kontrole göre reaksiyon süresini anlamlı derecede
uzattı ancak kıvranma sayılarında değişiklik yapmadı.
Sonuç
Bu sonuçlar, tek başına curcuminin santral antinosiseptif
etkisi olmadığını, ancak siproheptadin ile kombinasyonunda
santral antinosiseptif etki gösterdiğini dolayısıyla serotonerjik
yolağın katkısını düşündürmektedir. Ayrıca curcuminin
periferik antinosiseptif etkinliği olduğunu ancak periferik
antinosiseptif etkisinde nitrerjik, serotonerjik, opioiderjik,
glutamaterjik yolakların rolünün olmadığını düşünmekteyiz.
Anahtar Kelimeler:, curcumin, tramadol, santral
nosisepsiyon, periferal nosisepsiyon, Objective
We aimed to investigate the antinociceptive effect
of acute curcumin, an active substance Curcuma
longa and the role of nitrergic, opioidergic,
serotonergic and glutamatergic pathways in mice. Material and Methods
80male Swiss-albino mice(25-35g) were divided
into 10 groups: control(DMSO), tramadol50mg/
kg,
curcumin50,100,200mg/kg,
the
combinations
of
curcumin200mg/kg
with
L-NAME100mg/kg,
L-arginine100mg/kg, ketamine10mg/kg, naloxone1mg/kg,
cyproheptadine50μg/kg. Tramadol was used as positive
control. Central antinociceptive activity was investigated with
tail clip, tail flick, hot plate tests. Peripheral antinociceptive
activity was determined with acetic acid-induced writhing
test. The permission of ESOGÜ local ethics committee for
the care of laboratory animals was achieved. Tail clip test
was assessed with one-way ANOVA while tail flick, hot plate
and writhing tests with Kruskal-Wallis one-way ANOVA.
Results
There was no significant difference between curcumin alone
groups and control in tail clip, tail flick, hot plate tests.
Reaction time was prolonged in curcumin200mg/kg and
cyproheptadine combination compared to curcumin200mg/
kg alone in tail clip test. Curcumin100,200mg/kg
decreased the number of writhings compared to control.
No alteration was observed on writhing number in
curcumin200mg/kg and L-NAME, L-arginine, ketamine,
naloxone,
cyproheptadine
combinations
compared
to curcumin200mg/kg alone. Tramadol, significantly
prolonged reaction time compared to control in hot plate
test but didn’t alter writhing number compared to control. Conclusion
We suggest that curcumin alone has no central antinociceptive
effect however exerted a central antinociceptive activity
with cyproheptadine combination reflecting the contribution
of serotonergic pathway, and curcumin showed a peripheral
antinociceptive activity however nitrergic, opioidergic,
serotonergic and glutamatergic pathways are not involved in
this effect.
Keywords:, curcumin, tramadol, central nociception,
peripheral nociception, 176
POSTER ÖZETLERİ
P-068 P-068
BFIS Hastalarında PRRT2 Gen Taraması: Değişken
Expressivite mi Epistaz mı? PRRT2 Gene Screening in BFIS Patients: Variable
Expressivity or Epistasis? 1
Sunay Usluer, 2 Costin Leu, 3 Uluç Yiş,
Melek Aslı Kayserili-Erkut, 2 Thomas Sander,
1
Hande Çağlayan
1
1
1
1
Boğaziçi Üniversitesi, Moleküler Biyoloji Ve Genetik, İstanbul, 2 University
Of Cologne, Cologne Center For Genomics, Cologne, 3 Dokuz Eylül
Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü Çocuk
Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nörolojisi Bilim Dalı, İzmir
1
Amaç
Selim Ailevi Infantil Konvülziyonlar (BFIS), başlangıcı
4-6 ay arasında olan parsiye nöbet kümeleri ile karakterize
edilen, otozomal dominant genetik bir epilepsidir. 1992’de
Vigavano tarafından tanımlanmasının ardından genetik
etiyolojiyi bulmaya yönelik yapılan çalışmalar etken
genden ziyade başta kromozom 19 ve 16 olmak üzere 4
genomik lokasyona bağlantı bulmuştur. 16. Kromozoma
bağlantı gösteren bazı ailelerde paroksismal distoni de
görülmektedir. 2012 yılında Chen ve arkadaşları 16.
Kromozomda bulunan PRRT2 geninde bir frameshift
mutasyonun paroksismal distoni ile ilişkisini göstermesinden
sonra bu gen BFIS hastalarında da tarandı ve sonuçta
hastaların yaklaşık %80’inde mutasyon bulundu fakat
bu ailelerin çoğunda eksisk penetrans görülmektedir. Bu
çalışmada BFIS geçişi görülen bir ailede bu hastalığın
genetik patogenezinin bulunması hedeflenmektedir.
Gereç ve Yöntem
Doğrudan dizi analizi yöntemiyle KCNQ2, SCN2A,
LGI4 ve SCN1B genleri analiz edildikten sonra tüm
genom bağlantı analizi yapıldı. Bağlantı bölgesinde güçlü
aday gen bulunamayınca Tüm Ekzom Dizilendikten
sonra aday değişikliklerin ailede kalıtımı incelendi.
Bulgular
Tüm genom bağlantı analizi sonucunda kromozom 19
da 15 Mb’lık bir bölgeye LOD skoru 4,01 olan bağlantı
bulundu. Bunun yanısıra,BFIS hastaların %80’inde
görülen PRRT2 c.649_650InsC (p.P217fsX7) mutasyonu
bağlantı bölgesinde olmamasına rağmen incelenen ailede
de görüldü. %80 penetrans ve otozomal dominant geçiş
göz önünde bulundurularak yapılan PRRT2 mutasyonun
Two Point LOD Score analizinde 1,04 bulundu.
Sonuç
PRRT2 geni taranan BFIS ailelerinin çoğunda bulunan
mutasyonların genellikle düşük penetrans göstermesi ve
analiz ettiğimiz ailede de kromozom 19da çok daha güçlü
bir bağlantı bulunması PRRT2 mutasyonunun yol açtığı
fenotiplerdeki farklılıkların değişken ekspressiviteden ziyade
başka genlerle olan epistatik ilişkisinden kaynaklandığını
düşündürmektedir. Bu yöndeki çalışmalarımız devam
etmektedir.
Anahtar Kelimeler:, epilepsi, PRRT2 , değişken expressivite,
Selim ailesel infantil nöbetler, Objective
BFIS is an autsomal dominant genetic epilepsy, which is
characterized by partial seizure clusters starting 4th to 6th
months and showing benign outcome. After description by
Vigavano in 1992, studies focused on genetic etiology of
disease. Rather than identifying causative gene mutations
studies ended up with identification of 4 genetic loci, mainly
on chromosome 19 and 16. In 2011, Chen et al identified
a frameshift mutation on PRRT2 gene in Paroxysymal
Dyskinesia patients. After this discovery, a mutation in
PRRT2 gene was identified 80% of the screened BFIS cases
also, however with low penetrance. In current study, we aim
to find genetic etiology of BFIS phenotype in a large pedigree. Material and Methods
After screening of candidate genes by direct DNA
sequencing method, a Linkage Analysis was conducted.
Since there was no plausible and strong candidate gene
on linkage region Whole Exome Sequencing was done
and segregation of candidate variants was analysed.
Results
In the result of Linkage analysis a significant linakge
with LOD score of 4,01 was found on a 15 Mb region
of chromosome 19. Besides PRRT2 c.649_650InsC
(p.P217fsX7), which was recurrently identified in BFIS
patients was also found but with rather lower LOD score of
1,04.
Conclusion
PRRT2 gene mutations shows very different spectrum of
phenotypes and in current study linkage analysis gave higher
LOD score for another loci. These facts altogether implies
that this results stems from epistatic interactions of PRRT2
gene with other genes rather than low penetrance or variable
expressivity.
Keywords:,
Benign
Familial
İnfantile
Seizures,
PRRT2, Exome Sequencing , Low Penetrans, Epistasis Sunay Usluer, 2 Costin Leu, 3 Uluç Yiş,
Melek Aslı Kayserili-Erkut, 2 Thomas Sander,
1
Hande Çağlayan
Molecular Biology and Genetics, Boğaziçi University, İstanbul, 2 Cologne
Center For Genomics, University Of Cologne, Cologne, 3 Department of
Internal Diseases, Department of Paediatrics, Paediatric Neurology, Dokuz
Eylül University Faculty of Medicine, İzmir
177
POSTER ÖZETLERİ
P-069 P-069
Dişi Sıçanlarda Kisspeptin İnfüzyonu ve Aromataz
İnhibisyonunun Kognitif Fonksiyonlar ve Davranış
Üzerine Etkileri Effects of Kisspeptin Infusion and Aromatase
Inhibition on Cognitive Functions and Behavior in
Female Rats Siğnem Eyüboğlu Dinç, 2 Sinan Canpolat, 3 Ertuğrul Kılıç,
Bayram Yılmaz
1
1
1
1
Yeditepe Üniversitesi, Fizyoloji, İstanbul, 2 Karadeniz Teknik Üniversitesi,
Fizyoloji, Trabzon, 3 Medipol Üniversitesi, Fizyoloji, İstanbul
1
Siğnem Eyüboğlu Dinç, 2 Sinan Canpolat, 3 Ertuğrul Kılıç,
Bayram Yılmaz
Physiology, Yeditepe University, İstanbul
Physiology, Karadeniz Technical University, Trabzon
3
Physiology, Medipol University, İstanbul
1
2
Amaç
Kisspeptin, KiSS-1 geni tarafından kodlanan ve başta
hipotalamus olmak üzere farklı beyin bölgelerinde
bulunan bir nöropeptitdir. Kisspeptin reseptörü GPR54’ün
hipokampuste
ekspresyonu
gösterilmiştir.
Ancak,
kisspeptin/GPR54 sisteminin kognitif fonksiyonlardaki
etkileri henüz aydınlatılmamıştır. Bu çalışmada,
dişi sıçanlarda kisspeptinin öğrenme ve hafıza ile
sensorimotor davranışlar üzerine etkilerinin araştırılması
ve aromataz inhibisyonu ile östrojenin bu etkilere olası
modülatör
rolünün
belirlenmesi
amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntem
Deneylerde kullanılan erişkin dişi Sprague-Dawley
sıçanlar dört gruba ayrıldı (n=8/grup); (1) kontrol (serum
fizyolojik, intraserebroventriküler, icv), (2) kisspeptin
(10 nmol/gün, icv), (3) letrozol (1 mg/kg, oral) ve (4)
kisspeptin + letrozol kombinasyonu. Tüm hayvanlara
anestezi altında ozmotik pompa ve icv infüzyon kiti
stereotaksik cihaz kullanılarak yerleştirildi ve 28 gün
boyunca uygulama yapıldı. Lokomotor aktivite, depresyon
(kuyruktan asma testi) ve mekânsal öğrenme-hafıza (Morris
Water Maze) davranışları değerlendirildi. Kan örnekleri
alınarak serum östrojen düzeyleri ELISA ile belirlendi.
Hipokampüsteki nöron sayıları cresyl violet boyamasıyla,
PSD-95, sinaptofizin protein ekspresyonu ise Western blot
yöntemi ile değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirmede
One-Way ANOVA ve TUKEY testleri kullanıldı.
Bulgular
Letrozol uygulamasının serum östrojen seviyesini azalttığı
belirlendi (p<0.01). Letrozol ile karşılaştırıldığında
kisspeptin/letrozol kombinasyonunun lokomotor aktivite ile
stereotipik hareketleri ve süresini arttırdığı belirlendi (p<0,05).
Öğrenme-hafıza testi ve kuyruktan asma testi sonuçlarına
göre gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı.
PSD-95 ve sinaptofizin ekspresyonları ve nöron sayıları
da gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark göstermedi.
Sonuç
Bu çalışmanın ön bulgularına göre, kronik kisspeptin infüzyonu
kognitif fonksiyon ve sensori-motor davranış testlerinde
anlamlı bir değişikliğe neden olmadı. Ancak, kisspeptinin
öğrenme ve hafıza üzerine olası etkilerinin anlaşılması için
farklı doz grupları ve süreler kullanılması yararlı olabilir. Anahtar Kelimeler:, Kisspeptin, Letrozol, Öğrenme, Hafıza,
Östrojen Objective
Kisspeptin is a neuropeptide and expressed in various
brain areas especially in the hypothalamus. Expression
of kisspeptin receptor (GPR54) has been shown in the
hippocampus. However, role of kisspeptin/GPR54
system in cognitive functions has not been clarified. In
this study, we have investigated effects of kisspeptin on
learning, memory and sensorimotor behavior in female
rats. Modulatory effects of estrogen by induction of
aromatase inhibition on these parameters were sought. Material and Methods
Adult female Sprague-Dawley rats were divided
into four groups (n=8/group); (1) control (saline,
intracerebroventricular, icv), (2) kisspeptin (10nmol/day,
icv), (3) letrozole (1mg/kg, oral) and (4) kisspeptin+letrozole.
Osmotic pumps were placed (icv) in all animals under
anasthesia and infusions lasted 28 days. Locomotor activity
(Open field), depression (tail suspension) and cognitive
behaviors (Morris Water Maze) were evaluated. Serum
estrogen levels were measured. Number of neurons (cresyl
violet staining) and expression of PSD-95 and synaptophysin
(Western blotting) were determined. One-Way ANOVA
and TUKEY tests were performed for statistical analysis.
Results
Letrozole significantly reduced serum estrogen levels
(p<0.01). Kisspeptin+letrozole increased locomotor activity,
stereotypic movements and their latencies compared to
letrozole group (p<0.05). No significant changes in tailsuspension test and cognitive functions were observed in
any of the groups. Also, number of neurons and expressions
of PSD-95 and synaptophysin did not change significantly. Conclusion
These findings show that chronic kisspeptin infusion
did not significantly affect cognitive functions and
sensorimotor behavior. However, different doses and
infusion periods may be used to further elucidate possible
effects of kisspeptin on learning and memory behavior.
Keywords:, Kisspeptin, Letrozole, Learning, Memory,
Estrogen
178
POSTER ÖZETLERİ
P-070 P-070 Wi-Fi ile Epilepsi Olusturulmuş Rat
Hipokampuslarında Apoptozis Üzerine Etkileri: TRPV1
Kanallarının Önemi Wi-Fi Exposure Induces Apoptosis in Hippocampus
Of PTZ-induced Epileptic Rats: Importance of TRPV1
Channels Vahid Ghazizadeh, 1 Muastafa Naziroglu, 1 Bilal Çiğ
1
Vahid Ghazizadeh, 1 Muastafa Naziroglu, 1 Bilal Çiğ
1
Suleyman Demirel Universitesi, Biyofizik, Isparta
1
Amaç
Dünya üzerinde Wi-Fi (2,45 Ghz) kullanımı ve Epilepsi
vakalarının insidansının orantılı bir şekilde arttığı
görülmektedir. TRPV1 kanalları; aşırı sıcaklık, oksidatif
stres ve capsaicin(CAP)tarafından aktive edilebilen ve
kalsiyuma geçirgen non selektif bir kanaldır. EMR maruziyeti
hipokampal hücrelerde hipertermi ve oksidatif stresin
oluşmasına sebebiyet vermektedir. Epilepside EMR aracılı
oksidatif stresin önemi bilinmesine rağmen TRPV1 kanalları
üzerindeki etkisi henüz tam olarak aydınlatılmış değildir. Bu
nedenle bu çalışmada; Wi-Fi (2.45 GHz) elektromanyetik
radyasyonun PTZ ile epilepsi oluşturulmuş ratların
hipokampal hücrelerinde TRPVI aracılı kalsiyum akışı,
oksidatif stres ve apoptozis üzerine olan etkileri araştırılmıştır
Gereç ve Yöntem
Bu çalışmada Kontrol ve PTZ grupları olmak üzere toplam
20 rat kullanıldı. PTZ grubundaki hayvanlar PTZ+Wi-Fi ve
PTZ+Wi-Fi+capsazepine (CAPZ) olmak üzere iki alt gruba
ayrıldı. Hayvanlara intraperitoneal olarak PTZ (60mg/kg)
uygulanarak Epilepsi oluşturuldu. Epilepsi oluşumundan
1 saat sonra hipokampal nöronlar hızlı bir şekilde izole
edildi. PTZ+Wi-Fi ve PTZ+Wi-Fi+CAPZ gruplarındaki
hipokampal nöronlar Capsaicin (CAP) ile uyarılmadan
önce bir saat boyunca Wi-Fi ye maruz bırakıldılar
Bulgular
PTZ ve Wi-Fi gruplarinda sitozolik serbest kalsiyum
miktarı, apoptozis, sitozolik ROS üretimi, hücre
canlılığı, kaspaz aktivitesi ve mitokondriyal membrane
depolarizasyonunun
kontrol
grubuna
göre
daha
yüksek olduğu gözlemlendi. Fakat deneyler öncesinde
capsazepine ile kültüre edilen hücrelerde apoptozis ve
oksidatif strese karşı bir koruma oluştuğu tespit edildi. Bu
çalışma ile EMR ile tetiklenen TRPV1 kanal aktivasyon
mekanizmasında sitozolik faktörlerin etkileri gösterildi
Sonuç
Oluşturduğumuz bu deneysel modelle Wi-Fi maruziyetinin
oksidatif stresle tetiklenmiş hipokampal ölümlerin
tetiklenmesinde rol aldığı ve bunu TRPV1 kanal aktivasyonu
yoluyla gerçekleştirebileceği gösterilmiştir. Capzazepine
(CAPZ) inkübasyonunun oksidatif strese karşı nöroprotektif
etki oluşturarak bu kanalların aktivitelerinin negatif
modülasyonundan sorumlu olabileceği düşünülmektedir
Anahtar Kelimeler:, Hipokampus, elektromanyetik
radyasyon, oksidatif stress, apoptozis, TRPV1 kanalları Objective
Incidence of epilepsy and use of Wi-Fi on the world are
synergicaly increasing. TRPV1 is a Ca2+ permeable, non
selective channel, gated by noxious heat, oxidative stress and
capsaicin (CAP). The EMR exposure induces hyperthermia
and oxidative stress in hippocampus. Despite the importance
of electromagnetic radiation (EMR)-induced oxidative
stress in neurons, its role in TRPV1 modulation is poorly
understood in epilepsy. Therefore, we tested the effects of
Wi-Fi (2.45 GHz) exposure on Ca2+ influx, oxidative stress
and apoptosis through TRPV1 channel in the hippocampus
of pentylentetrazol (PTZ)-induced epileptic rats. Material and Methods
Twenty rats were used in study as control and PTZ. The PTZ
groups were divided into two subgroups namely PTZ+WiFi and PTZ+Wi-Fi+capsazepine (CAPZ). Epilepsy was
induced intraperitoneal administrations of PTZ. After 1 hour,
the hippocampal neurons were freshly isolated from the rats.
The neurons in PTZ+Wi-Fi and PTZ+Wi-Fi+CAPZ groups
were exposed to Wi-Fi for one hour before CAP stimulation. Results
The cytosolic free Ca2+, apoptosis, cytosolic ROS
production, cell viability, caspase activities and
mitochondrial membrane depolarization values were
higher in PTZ and Wi-Fi groups. However, pretreatment
of cultured hippocampal neurons with CAPZ, results in a
protection against apoptosis and oxidative damages. Here,
we demonstrate the contribution of cytosolic factors on
EMR-induced TRPV1 channel activation in this mechanism. Conclusion
in our experimental model, Wi-Fi exposure is involved in
the oxidative stress-induced hippocampal death through
activation of TRPV1 channels, and negative modulation of
this channel activity by CAPZ pretreatment may account
for their neuroprotective activity against oxidative stress.
Keywords:, Hippocampus, electromagnetic radiation,
oxidative stress, apoptosis, TRPV1 channels
1
Biophysics, Suleyman Demirel University, Isparta
179
POSTER ÖZETLERİ
P-071 P-071
Parkinson Hastalığında Suplementer Motor Alanın
FMRI-BCI Neurofeedback İle İstemli Kontrolü: Bir
Pilot Çalışma
Volitional Regulation of Supplementary Motor Area
with FMRI-BCI Neurofeedback in Parkinson’s
Diseases: A Pilot Study 1
Korhan Büyüktürkoğlu, 1 Mohit Rana, 2 Sergio Ruiz,
Tobias Wächter, 4 Steven A. Hackley, 5 Niels Birbaumer,
6
Ranganatha Sitaram
1
3
3
Int. Max Planck Research School, Graduate School Of Neural And Behavioral
Sciences, Tubingen, 2 Escuela De Medicina, Pontificia Universidad Catolica
De Chile, Escuela De Medicina, Pontificia Universidad Catolica De Chile,
Santiago, 3 German Centre Of Neurodegenerative Diseases (DZNE, Tübingen)
And Centre Of Neurology And Hertie-Institute For Clinical Brain Research,
University Of Tuebingen, German Centre Of Neurodegenerative Diseases
(DZNE, Tübingen) And Centre Of Neurology And Hertie-Institute For Clinical
Brain Research, University Of Tuebingen, Tubingen, 4 University Of Missouri,
Columbia, Department Of Psychological Sciences, Missouri, 5 University Of
Tubingen, Inst. Of Med. Psychology And Behavioral Neurobiology, Tubingen,
6
University Of Florida, Department Of Biomedical Engineering, Gainesville
1
Amaç
Parkinson hastalarında, kendileri tarafından başlatılan el
hareketleri sırasında suplementer motor alanda (SMA)
nispi aktivite azlığı rapor edilmiştir. Gerçek zamanlı fMRI’ı
temel alan Beyin bilgisayar arayüzleri, beyin-fonksiyon
ilişkilerinin, yerel beyin aktivitesinin özdenetiminin
davranış üzerindeki etkilerinin gözlemlenmesi yoluyla
incelenmesini sağlar. Bu pilot calışma Parkinson hastalarının
rtfMRI-BCI Neurofeedback yardımıyla suplementer motor
alanlarındaki BOLD aktivitesini düzenlemeyi öğrenip
öğrenemeyeceklerini görmek ve bu özdüzenlemenin (selfregulation) motor fonksiyon üzerindeki etkilerini incelemek
üzere gerçekleştirilmiştir.
Gereç ve Yöntem
Çalışmaya 3 sağlıklı denek ve bir idiyopatik Parkinson hastası
katılmıştır. Katılımcılar suplementer motor alanlarındaki
BOLD sinyalinin kontrolünü sağlamak için birçok rtfMRIBCI eğitimi seansı tamamlamışlardır. Eğitimler boyunca,
katılımcılardan suplementer motor alanlarındaki BOLD
sinyalinin kontrolünü sağlayabilmeleri için zihinsel
motor davranış canlandırmaları yapmaları istenmiş ve
performanslarıyla eşzamanlı olarak kendilerine gerçek
zamanlı-görsel neurofeedback sunulmuştur. Suplementer
motor alan aktivitesindeki artışın motor performans
üzerindeki etkisi, baseline ve up-regulation bloklarının
hızlandırılmış, bimanual buton bası testlerince takip edildiği
ayrı bir oturumda test edilmiştir. Karşılaştırma baseline ve upregulation blokları için, takip eden motor testlerdeki toplam
buton bası sayısı, buton basıları arasındaki en az, en fazla,
ortalama ve standart sapma süreleri açılarından yapılmıştır.
Bulgular
Hem sağlıklı katılımcılar hem de Parkinson Hastası, rtfMRI
oturumları boyunca bir zihinsel motor davranış canlandırma
stratejisi kullanarak gerçek zamanlı neurofeedback
yardımıyla suplementer motor alanlarındaki BOLD sinyalini
kontrol etmeyi öğrenmişlerdir. Up-regulation seanslarını
takip eden buton bası testlerinde cevap sürelerinin daha uzun
olduğu izlenmiştir. Sonuç
Bu sonuçlar, ek motor alandaki BOLD sinyalinin artırılmasının
motor performansı yavaşlattığını göstermektedir. Bu bulgular
ek motor alanın inhibe edici etkisine işaret ediyor olabilir.
Anahtar Kelimeler:, Gercek Zamanli fMRI, Beyin Bilgisayar
Arayuzleri, Parkinson Hastaligi, SMA, Neurofeedback
Objective
In Parkinson’s disease relative reduction of activity in the
supplementary motor area(SMA) during self-initiated hand
movements has been reported. Brain computer interfaces
based on real-time fMRI enables the investigation of
brain-function relationships through the observation
of the effects of self-regulation of local brain activity
on behavior. This pilot study investigated whether a
Parkinson’s patients can learn to voluntarily up-regulate
the BOLD activity of SMA by means of rtfMRI-BCI
neurofeedback training and its effect on motor function. Material and Methods
3 healthy subjects and one patient with mild, idiopathic
Parkinson’s disease participated in this study. Subjects
underwent several sessions of rtfMRI-BCI training to
achieve voluntary control of the BOLD signal from bilateral
SMA. During training, subjects were instructed to perform
motor imagery in order to control the BOLD signal, while
receiving contingent visual feedback in real-time. The effect
of increase in SMA activity on motor performance was tested
in a separated run in which baseline and up-regulation blocks
were interspersed with blocks of a speeded, bimanual, buttonpressing task. The comparison is made between baseline and
up-regulation blocks in terms of the total number of button
presses, min, max, mean and std of the inter-press intervals.
Results
Both healthy subjects and PD patient successfully
learned to control the SMA BOLD signal across rtfMRI
runs by a motor imagery strategy guided by contingent
feedback. Following SMA up-regulation, longer
response times were observed for the button-press task
Conclusion
Our results suggest that SMA up-regulation slows down
motor performance which may indicate an inhibitory effect
of SMA activity.
Keywords:, realtime fMRI, BCI, Parkinson’s Disease, SMA,
Neurofeedback Korhan Büyüktürkoğlu, 1 Mohit Rana, 2 Sergio Ruiz,
Tobias Wächter, 4 Steven A. Hackley, 5 Niels Birbaumer,
6
Ranganatha Sitaram
1
Int. Max Planck Research School, Int. Max Planck Research School, Tubingen,
Escuela De Medicina, Pontificia Universidad Catolica De Chile, Escuela
De Medicina, Pontificia Universidad Catolica De Chile, Santiago, 3 German
Centre Of Neurodegenerative Diseases (DZNE, Tübingen) And Centre Of
Neurology And Hertie-Institute For Clinical Brain Research, University
Of Tuebingen, German Centre Of Neurodegenerative Diseases (DZNE,
Tübingen) And Centre Of Neurology And Hertie-Institute For Clinical Brain
Research, University Of Tuebingen, Tubingen, 4 Department Of Psychological
Sciences, University Of Missouri, Columbia, Missouri, 5 Inst. Of Med.
Psychology And Behavioral Neurobiology, University Of Tubingen, Tubingen,
6
Department Of Biomedical Engineering, University Of Florida, Gainesville
2
180
POSTER ÖZETLERİ
P-072 P-072
Toplum için Sinirbilim Neuroscience for the Community Ferhan Esen
1
1
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Biyofizik, Eskişehir
1
Ferhan Esen
Amaç
Beyin Farkındalığı Haftası (BFH), beyin araştırmalarındaki
ilerlemeler ve yararları konusunda toplumda farkındalık
oluşturmak amacıyla uluslararası boyutta düzenlenen bir
etkinliktir. Uluslararası farkındalık oluşturma çalışması olan
bu organizasyonun parçası olarak Dana Alliance for Brain
Initiatives (DABI), European Dana Alliance for the Brain
(EDAB), Society for Neuroscience (SfN), International Brain
Research Organization (IBRO) ve Federation of European
Neuroscience Societies (FENS) her yılın mart ayında
düzenlenen bu etkinlikleri koordine etmek, desteklemek
ve duyurmak konusunda ortak çaba göstermektedirler.
Gereç ve Yöntem
Beyin Farkındalığı Haftası, her yıl Mart ayı içerisinde
tüm dünyada geniş çaplı olarak, çeşitli yaş gruplarına
yönelik
düzenlenen
etkinliklerle
kutlanmaktadır. Bulgular
Eskişehir’de bu yıl BFH’sını 15. kez düzenledik. Amacımız
anaokulu, ilköğretim okulları, lise öğrencilerini ve toplumu
beyin ve sinir sisteminin fonksiyonları konusunda, yaşları
ile uyumlu bir biçimde eğitmek ve bilinçlendirmektir.
Sonuç
Etkinliklerimiz-2013: Anaokulu öğrencileri için: “Beynim”,
“Boyuyorum ve Öğreniyorum: İnanılmaz Alıştırma
Kitabı” ve “Müzik, Dans ve Beyin” başlıklı etkinlikler.
İlkokul öğrencileri için: “Beynimizi Keşfedelim ve
Koruyalım!” başlıklı sunum. Lise öğrencileri için: 6.
Beyin Bilgi Yarışması, laboratuar turları ve konferanslar.
Toplum için: “Kötü Haber Verme” başlıklı panel ve
“Beynin Halleri” temalı 9. Mimarlık Öğrencileri Sergisi. Anahtar Kelimeler:, Beyin Farkındalığı Haftası , Beyin Bilgi
Yarışması, , , Objective
Brain Awareness Week (BAW) is the global campaign to
increase public awareness about the progress and benefits
of brain research. The Dana Alliance for Brain Initiatives
(DABI), the European Dana Alliance for the Brain (EDAB),
the Society for Neuroscience (SfN), the International Brain
Research Organization (IBRO) and the Federation of
European Neuroscience Societies (FENS) unite the efforts
during BAW in every March to coordinate, support and
announce the events as part of this international organization. Material and Methods
Every March, BAW unites the efforts of partner organizations
worldwide in a celebration of the brain for people of all ages. Results
Now in its fifteenth year of BAW in Eskişehir-Turkey,
our aim is to educate and raise awareness the little kids,
the middle school and the high school students about
the brain and its functions in an age-appropriate manner.
Conclusion
Our Events-2013: For Preschool Students: “My Brain”,
“Coloring and Learning: The Turkish Mindboggling
Workbook” and “Music, Dance and Brain” For Middle
School Students: “Let’s Explore the Brain and Let’s Save It!”
For High School Students: “6. Brain Bee”, “Lab Tours” and
“Conferences”. For Community: “Panel: Deliver Bad News”
and “9th Architectural Students Exhibition: Brain States”
Keywords:, Brain Awareness Week (BAW) , Brain Bee, , , 1
Eskişehir Osmangazi University, Biophysics, Eskişehir
181
POSTER ÖZETLERİ
P-073 P-073 Sentral İşitsel İşlemleme Bozukluğu ve Dikkat
Eksikliğinde İlaç Tedavisinin Etkisi Effect of Medication on Auditory Processing Disorder and
Attention Deficit Disorder Ceyda Öztekin, 2 Özge Koçak, 2 Fulya Yalçınkaya
Ceyda Öztekin, 2 Özge Koçak, 2 Fulya Yalçınkaya
1
1
ODTÜ, Eğitim Bilimleri, Psikolojik Danışmanlık Ve Rehberlik, Ankara,
Hacettepe Üniversitesi, Kulak Burun Boğaz, Odyoloji Ve Konuşma
Bozuklukları, Ankara
1
Amaç
Dikkat dağınıklığı, hiperaktive ve dinleme bozukluğu
belirtileri, hem dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu
olan çocuklarda, hem de sentral işitsel işlemleme
bozukluğunda ortak görülen davranışsal tepkilerdir. Ancak
dikkat eksikliği ve hiperaktivite sadece ilaçla iyileşme
gösterirken, sentral işitsel işlemleme bozukluğu da sadece
sentral eğitimle düzelmektedir. Bu çalışma, dinleme
bozukluğu, dikkat dağınıklığı, işitme yoluyla bilgi öğrenme
gerektiren durumlarda problem görüldüğü zaman, dikkat
eksikliği tanısının yanında SİİB’nun da araştırılmasının
gerekli olduğuna farkındalık yaratmak için sunulmaktadır. Gereç ve Yöntem
DEHB tedavsinde ilerleme kaydetmeyen, İlkokula giden
ve bilateral normal sınırlarda işitme fonksiyonuna sahip
yaşları 7 ve 9 olan 2 çocuk (1 kız, 1 erkek) çalışmaya
alınmıştır. Aynı yaş ve cinsiyette kontrol grubundaki normal
işitmesi olan çocuklar ile çalışma grubundaki 2 çocuğun
sentral işitsel işlemleme fonksiyonları karşılaştırılmıştır. Bulgular
Her iki vakada da sağ ve sol hemisferler arasında
işlemlemede fark bulunmuştur. Bu çalışmadaki çocukların
özellikle sol hemisfer performanslarının sağa göre
daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Bu bulgular dikkat
eksikliği ve SİİB’nin benzer davranışsal problemler
göstermesine rağmen her iki bozukluğun doğasının ve
eğitsel tedavilerinin farklı olduğunu düşündürmektedir. Sonuç
Bu çalışmadaki vakaların bozukluklarının sebebinin
sadece dikkat dağınıklığı olmaması, bozukluğun doğasının
sentral işlemlemeye de dayanmasından dolayı, vakalardaki
ilerleme düzeyi ilaçla ve diğer etkinliklerle istenilen düzeye
gelememiştir. İstenilen düzeyde ilerlemenin olması için
dikkat, dinleme, dil ve konuşmanın eğitsel tedavilerine sentral
işitsel işlemleme fonksiyonlarının değerlendirilmesinin
eklenmesi de gerekmiştir. Anahtar Kelimeler:, sentral işitsel işlemleme bozukluğu, dikkat
eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, ilaç tedavisi, nöro-eğitim, Objective
Attention deficit, hyperactivity and difficulty in listening
are symptoms that can be seen in both Attention Deficit
and Hyperacitivty Disoerder (ADHD), and Central
Auditory Processing Disorder (CAPD). While ADHD is
treated with medication, the only remedy for CAPD is
central training. This study aims to create an awareness
for the necessity of considering the possibility of CAPD
together with the diagnosis of ADHD if a child has
problems in attention and learning through listening. Material and Methods
The study was conducted with 2 elementary school
children (1 male, 1 female) aged 7 and 9, who did
not show progress through ADHD treatment and had
normal bilateral auditory functioning. Their central
auditory processing functions were compared to the
same age, same gender children in the control group. Results
Processing difference was found between right and left
hemispheres in both cases. For the given cases, both children
had lower left hemisphere performance when compared with
their right hemispheres. These findings imply that although
ADHD and CAPD have similar behavioral problems, the
nature and the treatemnt of the two disorders are different. Conclusion
In this study the given cases who were being treated
for ADHD did not show the expected progress since
the nature of their disorder was caused by CAPD as
well, rather than being pure ADHD. In order to achieve
progress, attention, listening, language and speaking
training were added to the treatment plan together with
the evaluation of central auditory processing functions. Keywords:, APD, ADHD, medication, neuro-education, Psychological Counselling and Guidance, Educational Sciences, METU,
Ankara, 2 Audiology and Speech Disorder, Otorhinolaryngology, Hacettepe
University, Ankara
1
2
182
POSTER ÖZETLERİ
P-074 P-074
Febril Konvulsionlu Sıçanların Hipokampusunda
Manyetik Alanın VEGF ve HIF-1 Ekspresyonu Üzerine
Etkisi The Effect of Magnetic Field to VEGF and HIF-1
Expression in Hippocampus in Febrile Convulsive Rats Tuncer Demir, 2 Sefa Gültürk, 3 Reyhan Eğilmez
1
Tuncer Demir, 2 Sefa Gültürk, 3 Reyhan Eğilmez
1
Fizyoloji, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep, 2 Fizyoloji, Cumhiriyet
Üniversitesi, Sivas, 3 Patoloji, Cumhiriyet Üniversitesi, Sivas
1
Gaziantep Üniversitesi, Fizyoloji, Gaziantep, 2 Cumhiriyet Üniversitesi,
Fizyoloji, Sivas, 3 Cumhiriyet Üniversitesi, Patoloji, Sivas
1
Objective
The objective of this study was to determine the effect of magnetic
field (MF) in hippocampus in febrile convulsive (FC) rats. Material and Methods
Totally, 36 male and 21 days-old Wistar Albino rats were
used. Rats were divided into six groups: sham, exposed
to no MF; FC; febrile convulsion; MF, exposed to MF;
FCMF, exposed to MF after FC; MFFC; exposed to MF
before FC; MFFCMF; exposed to MF before and after FC.
In all groups, VEGF (vascular endothelial growth factor)
and HIF-1 (hypoxia inducible factor) expression was
investigated in hippocampus. Febrile convulsion (FC) was
created by application of hyperthermic water. Magnitude
of 5.0 mT with 50 Hz frequency modulation magnetic
field was applied. Application in the from of a 30-minutes
session and a 15-minutes silence was 540 minutes.
Results
Our IHC study showed that brain tissue, especially
hippocampus, was affected by recurrent FC seizure
and MF exposure. However, there is no a significant
relationship in term of HIF-1 extravasation among
groups. In our IHC study made on hippocampus, a
greater affect was determined in groups (FCMF, MFFC
and MFFCMF) made of FC and MF application. Conclusion
Both effecting of necrosis, inflammation and red neurons
in staining of H&E and especially increasing of VEGF
expression are showed that these effects should be taken
into account in case of any damage to the nervous system.
Keywords:, Febrile convulsion, magnetic field, hippocampus, , Amaç
Bu çalışmanın amacı febril konvulsion oluşturulmuş
sıçanlarda manyetik alanın hipokampus üzerine olan
etkilerini belirlemektir.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 21 günlük 36 Wistar-Albino sıçan kullanıldı.
Sıçanlar 6 gruba ayrıldı: Sham; manyetik alan (MA) ve febril
konvulsion (FK) oluşturulmamış, FK; febrile convulsion, MA;
manyetik alana maruz bırakılmış, FKMA; febril konvulsion
sonrası manyetik alan, MAFK; manyetik alan sonrası
febril convulsion, MAFKMA; febril convulsion öncesi ve
sonrasında MA maruziyeti. Tüm gruplarda, hipokampusta
VEGF (vascular endothelial growth factor) and HIF-1
(hypoxia inducible factor) ekspresyonu incelendi. Ayrıca
hipokampusta, H&E boyaması ile nekroz, yangı ve kırmızı
nöron değerlendirmeleri yapılmıştır. Febril convulsion
hipertermik su modeli ile oluşturuldu. Manyetik alan, 50
Hz frekansında ve 5.0 mT olarak uygulandı. Uygulama 30
dakika aktif ve 15 dakika susma şeklinde 540 dakika (6 saat
tam maruziyet, aralarda 3 saat susma) süresince yapıldı.
Bulgular
Yaptığımız İHC çalışmasında beyin dokularının özellikle
de hipokampusun tekrarlayan FK nöbetleri ve MA
maruziyeti ile birlikte etkilenmiş olduğu gözlenmiştir.
Fakat HIF-1 ekstravazasyonu açısından gruplar arasında
anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. Hipokampus üzerine
yaptığımız İHC çalışmasında FK ve MA uygulamasının
birlikte yapıldığı gruplarda (FKMA, MAFK ve MAFKMA)
etkilenmenin daha fazla olduğu tespit edilmiştir.
Sonuç
Hem H&E boyamalarında nekroz, yangı ve kırmızı
nöron değerlendirmelerinde ağırlıklı olarak etkilenmiş
olması hem de özellikle VEGF ekspresyonunun
artmış olması bize sinir sistemi ile ilgili oluşabilecek
herhangi bir hasar durumunda bu etkilerin de göz
önünde bulundurulması gerektiğini düşündürmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Febril konvulsion, manyetik alan,
hipokampus, , 183
POSTER ÖZETLERİ
P-075 P-075
Kainik Asit Uygulaması ile Oluşturulan Temporal
Lob Epilepsisinde Npy ve Leptin Gen İfadelerinin
İncelenmesi Investigation of Npy And Leptin Gen Expressıon in
Kainic Acid Induced Temporal Lob Epilepsy 1
Demet Akın, 2 İlknur Timaç, 2 Şule Özdaş
Demet Akın, 2 İlknur Timaç, 2 Şule Özdaş
1
Medical School Department of Pharmacology, İstanbul Bilim University,
İstanbul, 2 Medical School Department of Medical Biology and Genetics,
İstanbul Bilim University, istanbul
1
İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi Farmakoloji Anabilim Dalı,
İstanbul, 2 İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji Ve
Genetik Anabilim Dalı, İstanbul
1
Objective
Several studies in animal models of epilepsy until
now supports the inhibition role of NPY and leptin
in seizures. There are some studies indicating that
the anticonvulsant effect of leptin.The aim of this
study investigate to NPY and leptin gene expression
levels in kainic acid induced temporal lobe epilepsy. Material and Methods
In the experiments we used Wistar rats 3–4 months, 230270g weighing and male. Samples were divided into 3
groups. Group 1 control group (n = 6), Group 2 kainic acid
administration, following the onset of status epilepticus 4
hours (n = 6), Group 3 kainic acid administration, following
the onset of status epilepticus 24 hours group (n = 6). m-RNA
levels of brain regions were analized using by RT-PCR.
Results
We found increased leptin mRNA levels in the cortex and
hippocampus from kainic acid administrated groups. The
statistically significant difference were found between control
and kainic acid induced groups (p< 0.05 )( Student-T test).
Conclusion
This study suggest that the role of leptin in the pathogenesis
of temporal lob epilepsy and the possible target for the
treatment of epilepsy. Keywords:, kainic acid, leptin, epilepsy, , Amaç
Nöropeptit Y (NPY) ve leptin santral sinir sisteminde
eksitasyonu azaltan maddelerden bazılarıdır. Şimdiye
kadar epilepsi hayvan modellerinde yapılan birçok
çalışma NPY’nin ve leptinin nöbetleri baskılama rolünü
güçlü bir şekilde desteklemektedir. Aynı zamanda bu
bulgular epilepsi oluşmasında NPY’nin ya da leptinin
inhibitör etkisinin ortadan kalkmasının rolü olup
olmayacağını da düşündürmektedir. Bu çalışmanın amacı
kainik asit ile oluşturulan temporal lob epilepsisi deney
modelinde, NPY ve leptin genlerinin transkripsiyon
analizlerinin yapılması ve nöbetlerinin oluşmasında
ya da engellemesindeki rollerinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem
Deneylerde 3–4 aylık, 230–270 gr ağırlığındaki,
erkek wistar cinsi sıçanlar kullanılmıştır. Kontrol ve
kainik asit uygulanmış hayvanların beyin korteks ve
hipokampus bölgelerinden elde edilen doku örneklerinde
leptin ve NPY gen transkripsiyon analizi yapılmıştır. Bulgular
Kainik asit uygulamasından sonra 4. saat ve 24. saatte
çıkarılan beyin hipokampus ve korteks bölgelerinde leptin
mRNA düzeylerinin kontrol grubu ile karşılaştırıldığında
belirgin olarak artmış olduğu gözlenmiştir. Gruplar arasındaki
fark Student-T testi ile istatistiksel olarak değerlendirilmiş
ve kontrol grubu ile kainik asit uygulamasından sonraki
4.saat ve 24.saat grubu arasında istatistiksel olarak fark
bulunmuştur (p< 0.05 ). Kainik asit uygulamasından
sonra 4. Saat ve 24. Saatte çıkarılan beyin hipokampus ve
korteks bölgelerinde NPY mRNA düzeylerinin kontrol
grubu ile karşılaştırıldığında azalmış olduğu gözlenmiştir.
Bu fark ise istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.
Sonuç
Bu çalışmada artmış leptin düzeylerinin bulunması leptinin
kainik asitle oluşturulan nöbet sonrasında koruyucu
bir mekanizma oluşturabileceğini düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler:, kainic acid , leptin , epilepsy, ,
184
POSTER ÖZETLERİ
P-076 P-076 Kronik Agomelatin Uygulamasının Erkek Sıçanlarda
Anksiyete Davranışı ve Prefrontal Kortekste Nitrik
Oksit Sentaz İçeren Nöron Sayıları Üzerine Etkileri Effects of Chronic Agomelatine Administration on
Anxiety Behaviors and Nitric Oxide Synthase-Positive
Neurons in the Prefrontal Cortex of Male Rats Erdem Söztutar, 2 Ümide Demir Özkay,
Özgür Devrim Can, 3 Emel Ulupınar
Erdem Söztutar, 2 Ümide Demir Özkay,
Özgür Devrim Can, 3 Emel Ulupınar
1
1
2
2
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı,
Eskişehir, 2 Anadolu Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Anabilim
Dalı, Eskişehir, 3 Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi
Anabilim Dalı, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü,
Disiplinlerarası Sinirbilimleri Anabilim Dalı, Eskişehir
1
Department Of Anatomy, Eskişehir Osmangazi University Faculty Of
Medicine, Eskişehir, 2 Department Of Pharmacology, Anadolu University
Faculty Of Pharmacy, Eskişehir, 3 Eskişehir Osmangazi University Health
Sciences Institute, Department Of Interdisciplinary Neuroscience, Eskişehir
Osmangazi University Faculty Of Medicine, Department Of Anatomy,
Eskişehir
1
Amaç
Agomelatin, melatonin’in MT1 ve MT2 reseptörlerinin
agonisti ve serotonin’in 5-HT2C reseptörlerinin antagonisti
yeni bir antidepresandır. Agomelatin uygulamasının
hippokampal ve kortikal alanlarda adaptif değişikliklere
yol açarak, beyin kökenli ve diğer nörotrofik faktörlerin
seviyelerini arttırdığı gösterilmiştir. Bu çalışmada, kronik
olarak uygulanan agomelatin’in, sıçanların anksiyete
davranışları üzerindeki etkilerinin ve medial prefrontal
kortekslerindeki (PFK) nitrik oksit sentaz (NOS) içeren
nöron
sayılarının
karşılaştırılması
amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 24 adet Sprague-Dawley erkek sıçan kullanılmıştır.
Deney gruplarına 20 hafta süreyle, 40 mg/kg dozunda
oral agomelatin, sabah veya akşam olmak üzere iki farklı
şekilde uygulanırken, kontrol gruplarına da serum fizyolojik
verilmiştir. Sıçanların anksiyete davranışları yükseltilmiş
artı labirenti testi ile değerlendirilmiştir. Kardiyak
perfüzyonu takiben prefrontal korteksten alınan seri kesitler,
NADPH-d histokimyası ile boyanarak, toplam NOS(+)
nöron sayısına optik parçalama yöntemi ile ulaşılmıştır.
Bulgular
Kronik agomelatin uygulanan sıçanlarda yükseltilmiş artı
labirentin açık kolunda geçirilen sürenin toplam süreye oranı
ve açık kola giriş sayısı, her iki uygulama zamanı grubunda
da kontrol grubundaki değerlere göre anlamlı düzeyde
yüksek bulunmuştur. Ancak, ilacın sabah uygulaması, akşam
uygulamasına göre daha etkili olarak bulunmuştur. Medial
prefrontal korteksteki toplam NOS (+) nöron sayısı ise, ilacın
akşam uygulandığı grupta, sabah uygulanan gruba ve kontrol
grubuna oranla anlamlı düzeyde yüksek olarak bulunmuştur.
Sonuç
Agomelatin’in anksiyolitik-benzeri etkiye neden olduğu
ve uygulama saatinin ilacın etkinliğini değiştirebildiği
gözlenmiştir. Akşam uygulaması yapılan grupta prefrontal
korteksteki NOS(+) nöronların sayısında gözlenen artış,
anksiyolitik etkide görülen azalma ile ilişkili olabilir. Bu
sonuçlar, agomelatin’in nitrerjik mekanizmalar üzerindeki
etkilerinin, sinaptik plastisitedeki etkilerinin de temelinde
rol alabileceğine işaret etmektedir.
Anahtar Kelimeler:, Agomelatin, Anksiyete, Prefrontal
korteks, NADPH, Nitrik Oksit Objective
Agomelatine,melatonin MT1 and MT2 receptor agonist
and serotonin 5-HT2C receptor antagonist,is a novel
antidepressant. It has been shown that agomelatine
administration increases levels of brain derived and
other neurotrophic factors by causing adaptive changes
in the hippocampal and cortical regions. In this study,we
aimed to investigate the effects of chronic agomelatine
administration on anxiety behaviors of rats and
compare the number of nitric oxide synthase(NOS)positive neurons at the medial prefrontal cortex(PFC). Material and Methods
24 Sprague-Dawley rats were used in this study. In the
experimental groups,40 mg/kg agomelatine were administered
orally either in the morning or evening for 20 weeks and
isotonic saline was administered in the control groups.
Anxiety behaviors of rats were evaluated with the elevated
plus maze(EPM) test. Following intracardiac perfusion,serial
sections taken from the prefrontal cortex were stained
with NADPH-d histochemistry. Total numbers of NOS(+)
neuron were estimated with the optical fractinator method.
Results
At both administration time,the ratio between percentage
time spent in the open arm and in both closed and open
arms,as well as the number of entries into the open arm
of EPM were significantly higher in the chronically
agomelatine administered group than those of control
groups. However,morning administration was more effective
than the evening administration. On the other hand,NOS(+)
neuron numbers in the medial prefrontal cortex were
significantly higher in the evening administration group
than both morning administration and control groups.
Conclusion
Agomelatine causes anxiolytic-like effect and administration
time may alter its activity. Increases in NOS(+) neurons in the
prefrontal cortex of the evening administration group might
be correlated with reduced anxiolytic-like effect. These
findings also indicate that effects of agomelatin on nitrergic
mechanisms might underlie its effects on synaptic plasticity.
Keywords:, Agomelatine, Anxiety, Prefrontal cortex,
NADPH, Nitric oxide 185
POSTER ÖZETLERİ
P-077 P-077 Deneysel Parkinsonda Melatoninin Substansia Nigra
Siklooksijenaz, Nüklear Faktör Kappa-B ve Kaspaz-3
Seviyelerine Etkisi Effect of Melatonin on Substantia Nigra
Cyclooxygenase, Caspase-3, Nuclear Factor Kappa-B in
Experimental Parkinson 1
Mutay Aslan, 2 Yasemin Kaya, 3 Özlem Özsoy, 2 Eren
Öğüt
2
Fatoş Belgin Yıldırım, 3 Aysel Ağar
1
Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya, Antalya, 2 Akdeniz
Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anatomi, Antalya, 3 Akdeniz Üniversitesi Tıp
Fakültesi, Fizyoloji, Antalya
1
Mutay Aslan, 2 Yasemin Kaya, 3 Özlem Özsoy, 2 Eren
Öğüt
2
Fatoş Belgin Yıldırım, 3 Aysel Ağar
Medical Biochemistry, Akdeniz University, Antalya, 2 Anatomy, Akdeniz
University, Antalya, 3 Physiology, Akdeniz University, Antalya
1
Objective
To determine the effect of melatonin treatment
on substantia nigra (SN) cyclooxygenase (COX),
caspase-3 and nuclear factor kappa-B (NF-kB) levels
in an experimental model of Parkinson’s disease (PD). Material and Methods
Wistar rats were divided into 5 groups. Control(C),
melatonin treated(M), parkinson(P), melatonin treated+
parkinson (MP) and parkinson + melatonin treated (PM)
groups. PD was created stereotactically via unilateral
infusion of 6-hydroxydopamine (6-OHDA) into the medial
forebrain bundle. Melatonin was injected at a single dose
of 10 mg/kg. Duration of melatonin teatment was 7 days
for PM and 30 days for M and MP groups. PD was created
on the 23rd day and melatonin treatment was continued
for the remaining 7 days in the MP group. The PM group
started receiving melatonin when PD was created and
treatment was continued for 7 days. Activities of COX
and caspase-3 were determined by spectrophotometric
assays. NF-kB was measured by enzyme immuno assay. Results
NF-kB levels were significantly decreased while COX
and caspase-3 levels were significantly increased in PD.
Melatonin treatment significantly decreased COX and
caspase-3 activity and had no effect on NF-kB levels in
PD. The decrease in COX and caspase-3 activity was
more prominent following 30 day melatonin treatment. Conclusion
This study demonstrates a decrease of COX-2 and caspase-3
levels following melatonin treatment in PD rat model. These
affirmative changes may be related to Caspase-3, COX-2
activity lowering effect of melatonin, which may prevent
the neurotoxic effect of these inflamatory pathways. Further
studies will clarify the molecular aspects of the observed effect. Keywords:, Parkinson, melatonin, cyclooxygenase, , Amaç
Çalışmamızın amacı deneysel Parkinson modelinde
melatonin uygulamasının substansia nigra (SN)’daki
siklooksijenaz (COX), nüklear faktör kappa-B (NFkB) ve kaspaz-3 düzeylerine etkisini incelemekti. Gereç ve Yöntem
Çalışmaya alınan 3 aylık Wistar sıçanlar 5 gruba ayrılmıştır.
Kontrol (K), melatonin uygulanan (M), parkinson
oluşturulan (P), melatonin uygulanan + parkinson
oluşturulan (MP) ve parkinson oluşturulan + melatonin
uygulanan (PM) grup. Parkinson modeli, 6-hidroksidopamin
(6-OHDA) nörotoksininin medial ön beyin demetine
tek taraflı stereotaksik infüzyonu ile oluşturulmuştur.
Melatonin günde 1 kez, 10 mg/kg dozda, intraperitoneal
yolla verilmiştir. Melatonin uygulama süresi M ve MP
grupları için 30 gün, PM grubu için ise 7 gün olmuştur.
MP grubunda melatonin uygulamasının 23. gününde
Parkinson oluşturulmuş, kalan 7 gün boyunca da melatonin
verilmeye devam edilmiştir. PM grubunda ise Parkinson
oluşturulduğu günden itibaren melatonin uygulamasına
başlanmış ve 7 gün devam edilmiştir. Deney sonrası alınan
SN dokularında COX ve kaspaz-3 enzim aktiviteleri
spekrofotometrik yöntemlerle çalışılmıştır. Nüklear faktör
kappa-B düzeyleri ise immüno assay yöntemle ölçülmüştür.
Bulgular
Parkinson grubunda NF-kB düzeyinde anlamlı bir azalma
görülürken, COX ve kaspaz-3 düzeylerinde anlamlı bir
artış olmuştur. Melatonin uygulaması COX ve kaspaz-3
seviyelerini Parkinson gruplarında anlamlı olarak
azaltırken, NF-kB düzeylerine etki etmemiştir. Melatonin
uygulama süresi 30 gün olan Parkinson grubunda COX ve
kaspaz-3 düzeylerindeki azalma daha belirgin olmuştur.
Sonuç
Sunulan çalışma, Parkinson sıçan modelinde COX2 ve kaspaz-3 seviyelerinde görülen artışın melatonin
uygulaması
sonucunda
baskılandığını
göstermiştir.
Deneysel Parkinson modelinde melatonin tarafından
sağlanan bu etki, ilgili inflamatuar yolakların oluşturduğu
nörotoksik etkiyi baskılayabilir. Daha ileri çalışmalar
bu etkinin moleküler mekanizmasına ışık tutacaktır.
Anahtar Kelimeler:, Parkinson, melatonin, siklooksijenaz, , 186
POSTER ÖZETLERİ
P-078
P-078
Yağlı Karaciğer (Metabolik Sendrom) Sıçan Modelinde
Psikoza Yatkınlığın Araştırılması
The Investigation of Predisposition to Psychosis in
Metabolic Syndrome in a Rat Model of Non-alcoholic
Fatty Liver Disease
Oytun Erbaş, 1 İlkay Kalkanlı, 2 Erkan Kısmalı,
Fatih Oltulu, 3 Altuğ Yavaşoğlu, 3 Hüseyin Aktuğ,
1
Dilek Taşkıran
1
Oytun Erbaş, 1 İlkay Kalkanlı, 2 Erkan Kısmalı,
Fatih Oltulu, 3 Altuğ Yavaşoğlu, 3 Hüseyin Aktuğ,
1
Dilek Taşkıran
3
1
2
3
1
3
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İzmir
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyodiyagnostik Anabilim Dalı, İzmir
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji-Embriyoloji Anabilim Dalı, İzmir
Ege University Faculty of Medicine, Department of Physiology, İzmir
Ege University Faculty of Medicine, Department of Radiodiagnostic, İzmir
3
Ege University Faculty of Medicine, Department of Histology-Embryology,
1
2
Amaç
Metabolik sendrom,obezite ve buna bağlı gelişen yağlı
karaciğerin toplumdaki prevalansı % 10-24 oranındadır.
Özellikle karaciğer yağlanması ve buna bağlı gelişen
oksidan stres ve TNF-alfa gibi inflamatuar sitokinlerin
artışı metabolik sendromdaki (obezite, tip 2 diyabet) daki
insulin rezistansı ve karaciğer hasarından sorumludur.
Psikotik hastalarda düşük dereceli periferik inflamasyon
bulunmaktadır. Bu çalışmadaki amacımız sıçanlarda
deneysel yağlı karaciğer-metabolik sendrom modelinin
apomorfin ile induklenen psikoz üzerine etkilerini ortaya
koymaktır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 18 adet erkek Sprague-Dawley sıçan kullanıldı.
12 erkek sıçana yağlı karaciğer gelişimi için 8 hafta süreyle
içme sularına % 35’lik fruktoz eklendi. Diğer 6 sıçan
kontrol grubu olarak çalışmaya alındı ve normal beslenme
uygulandı. 8 hafta sonunda fruktozdan zengin diyet alan
sıçanlara ultrasonografi yapılarak yağlı karaciğer gelişimi
doğrulandı. Ardından normal ve yağlı karaciğerli sıçanlara
apomorfin ile induklenen sterotipi testleri yapıldı. Sıçanlara
öncelikle 10 dakikalık kafese alışma periyodunun ardından
1,5 mg/kg intraperitoneal (askorbik-asitte çözülerek) verildi.
10 dakika sonra her sıçan için 15 dakika gözlem yapıldı.
Dakikada bir olmak üzere streotipi derecesi skorlandı.
Sakrifiye edilen sıçanlarda dopamin yıkılımı göstergesi olan
HVA’nın (Homovanilik asit) beyinde prefrontal bölgedeki
düzeyi ELISA yöntemi ile değerlendirildi. Ayrıca aynı
bölgeden 5 µm’ lik kesit alınarak prefrontal korteks IL-2
expresyonu ve karaciğerlerin de histolojisi değerlendirildi.
Bulgular
YK sıçanların apomorfin testinde kontrol grubuna göre
anlamlı artmış streotipi gösterdikleri izlendi. YK geliştirilen
sıçanlarda prefrontal bölgede, kontrol grubu sıçanlara göre
anlamlı (p<0.005) artmış HVA ve IL-2 expresyonu saptandı.
YK sıçan karaciğer histolojisinde makroveziküler yağlanma
gösterildi.
Sonuç
YK, sıçanlarda normale göre sterotipik davranışlarda ve
dopaminerjik aktivite ve dopamin yıkılımı artmıştır. YK /
metabolik sendromdaki enflamatuar sitokinler ve oksidan
stresin neden olduğu nöromodülatuar değişiklikler buna
neden olabilir.
İzmir
Objective
Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD), which is
characterized by the accumulation of fat in the liver in the
absence of alcohol intake, strongly linked to metabolic
syndrome. Recently, pro-inflammatory cytokines and
oxidative stress mechanisms have been implicated in the
pathogenesis of psychiatric disorders. In addition, patients
with schizophrenia have significantly higher body mass
index than in aged- matched healthy controls. The purpose
of the study was to investigate the effects of metabolic
syndrome on the apomorphine- induced stereotypy in a rat
model of NAFLD.
Eighteen male Sprague-Dawley rats were included in the
study. In order to develop NAFLD model, rats (n=12) were
provided with drinking water containing with 35 % fructose
for 8 weeks, while control group (n=6) received only tap
water. After the verification of fatty liver by ultrasonography,
apomorphine- induced stereotypy was investigated as
described by Kenneth and Kenneth (1984). Then, all rats
were sacrificed; homovanillic acid (HVA), a dopamine
metabolite, levels were measured in brain homogenates.
Prefrontal cortical IL-2 immunoexpression was evaluated
by immunohistochemistry and hepatocellular changes were
determined histologically.
Results
Histological evaluation of liver sections confirmed
macrovesicular steatosis in NAFLD rats. Moreover, the
stereotyped behavior scores, brain HVA levels and IL-2
expression were found significantly higher in NAFLD group
than in the control group (p< 0.005).
Conclusion
Our results suggest that metabolic syndrome and fatty liver
significantly induce dopaminergic activity and stereotyped
behavior in rats. The neuromodulatory effects of proinflammatory cytokines and imbalance between oxidative
and anti-oxidative status may underlie these alterations.
187
POSTER ÖZETLERİ
P-079
P-079
Siyatik Sinir Kesisi Sıçan Modelinde Trombositten
Zengin Plazma ve Tetanus Toksininin Sinir İyileşmesi
üzerine Etkilerinin Çok Yönlü Araştırılması
Demonstration of Sciatic Nerve Recovery Following
Its Complete Section and Treatment with Platelet Rich
Plasma and Tetanus Toxin Using Electrophysiological
and Gross Functional Evaluations in Rats
1
3
Oytun Erbaş, 2 Hüseyin Günay, 2 Levent Küçük,
Yiğit Uyanıkgil, 1 Gönül Ö. Peker
1
3
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı,
İzmir
3
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji-Embriyoloji Anabilim Dalı, İzmir
Oytun Erbaş, 2 Hüseyin Günay, 2 Levent Küçük,
Yiğit Uyanıkgil, 1 Gönül Ö. Peker
1
2
Ege University Faculty of Medicine, Department of Orthopedy and
Traumatology, İzmir
3
Ege University Faculty of Medicine, Department of Histology-Embryology,
İzmir
1
2
Amaç
Trombositten zengin plazmanın (platelet rich plazma-PRP)
içinde bulundurduğu PDGF(platelet derive growth faktör)
ile, tetanus toksininin retrograd taşınım ve sinir soma
modulatör etkileri ile sinir rejenerasyonu arttırıcı etkileri
olabileceği hipotezi kurulmuş ve olası etkiler periferik sinir
kesisi modelinde gösterilmeye çalışılmıştır.
Gereç ve Yöntem
18 adet sıçana biceps femoris kası diseke edilerek, her iki
siyatik sinir popliteal seviyenin 1 cm proksimalinden kesildi.
Cerrahi mikroskop altında siyatik sinir 10/0 monoflaman
dikiş ile uç uca perinöriumdan tamir edilip, biceps femoris
kası tekrar dikildi. Siyatik kesisi yapılıp tamir edilen sıçanlar
daha sonra 3 gruba ayrıldı (n=6): 1. grup sıçanlara süngerimsi
malzemeye emdirilen 0,5 ml PRP, tamir edilen siyatik
sinirin çevresine yerleştirildi; 2. grup sıçanlara süngerimsi
malzemeye emdirilen 1 Lf (flocculation units) tetanus
toksoidi (TT) tamir edilen siyatik sinir çevresine uygulandı,
3. grup sıçanlara (kontrol) süngerimsi malzemeye emdirilen
izotonik NaCl uygulandı.12 hafta sonra sağ ve sol siyatik
çentikten supramaksimal yanıt oluşturacak şekilde uyarı
verilip 2-3 interdijital kastan (ID) ve gastroknemius(GK)
kasından EMG kaydı yapıldı. BKAP (Bileşik kas aksiyon
potansiyeli) amplitüdü değerlendirildi. Ayrıca kas gücü
tırmanma düzeneğinde ölçüldü. Giderilen sıçanların siyatik
sinirleri tamir edilen bölgenin 1 cm distalinden alınan
kesitlerde incelendi ve sinir rejenerasyonu değerlendirildi.
Bulgular ve Sonuç
PRP ve TT verilen sıçanlarda verilen sıçanlarda GK ve
ID BKAP amplitüdü, tırmanma açısı ve akson sayısı,
kontrol grubuna göre anlamlı artmıştır. TT ve PRP
aksonal rejenerasyonu arttırarak GK ve ID’ den yazdırılan
BKAP amplitüdünde, kas gücünde, akson sayısında artma
oluşturmuşlardır. Bu ajanlar periferik sinir kesilerindeki
motor geri-kazanımın artırılmasında ümit verici olabilirler.
Objective
Hypothesizing the possible rejuvenating trophic potential
of platelet rich plasma (PRP) containing large amounts of
platelet derived growth factor(PDGF), and the possible
contribution of tetanus toxin (TT) to neuro-repair owing
to its facilitation in neural retrograde transport and somatic
modulation, we set to test these effects in experimentally
sectioned and surgically repaired sciatic nerve in the rat.
Femoral muscles were dissected, and sciatic nerves were
sectioned at 1cm proximal to the popliteal level, bilaterally
in 18 adult male Sprague-Dawley rats. Under surgical
microscope, both nerves were reconnected elaborately at
their perineurum, and other surgical procedure was done.
Rats were then randomly distributed to three groups: The
1st Group (n=6) was treated with PRP-, and the 2nd Group
(n=6) with TT- immersed sponges (packaging the sectioned
and reconnected areas), respectively. The 3rd Group
(control, n=6) was administered 1mL/kg SF, i.p. At the end
of 12th post-treatment week, bilateral sciatic nerves were
stimulated superficially to evoke supra-maximal response,
and EMG was recorded from the 2-3rd inter-digital muscles
(ID) and the gastrocnemius muscle (GM). Amplitude and
latency of compound muscle action potentials (CMAP) were
measured, and a gross muscle function assessment was done
using inclined plane (IP).
Results & Conclusion
GM and ID CMAP amplitudes were 14.01±5.02mV and
0.85±0.54mV, respectively, and IP score was 63.6±0.89
degrees in PRP-treated rats. GM and ID EMG values were
5.78±2.39mV and 0.24±0.42mV, respectively, and IP score
was 38.33±2.58 degree in the control group. Also, PRP-treated
rats displayed much lower GM latencies (1.08±0.05ms)
than controls (1.27±0.07ms). In the same order, GM and
ID amplitudes (11.62±4.71mV and 1.43±1.31mV), and IP
score (61.6±1.67 degrees) were improved by TT treatment.
All of the groups showed significant to highly significant
differences with prominent improvement in both PRP and TT
treated groups compared to controls. These treatments seem
to be worth investigating further and appear to be promising
in restoration of motor function following peripheral nerve
injury. Next, we foresee focusing the respective sites and
mechanisms of action of PRP and TT with the help of
molecular and elaborate histological studies.
188
POSTER ÖZETLERİ
P-080
P-080
Sepsis ile Endüklenen Sistemik Enflamasyon ve
Endotoksemi Sıçan Modelinde Psikoza Yatkınlık
Artmaktadır: Davranışsal ve Nörokimyasal
Değerlendirmeler
The investigation of predisposition to psychosis in rat
model of sepsis
1
1
Oytun Erbaş, 1 Dilek Taşkıran
1
Oytun Erbaş, 1 Dilek Taşkıran
1
Objective
The relationship between inflammatory cytokines and
psychiatric disorders is important research area. In
schizophrenic patients, plasma TNFa, IL-6 and acute phase
proteins were found higher compared to healthy controls.
The aim of the study was to investigate that the contribution
of inflammation and oxidatif stress in a rat model of sepsis to
the development of apomorphine- induced psychosis.
Male Sprague-Dawley rats were included in the study. In
order to develop sepsis in rats, laporotomy was applied under
anaesthesia (n=7). Then, caeucum were explored and ligated
from the distal part of iliochecal valve and also perforated.
Sham group also had laparotomy without ceacum ligation.
After 24 h operation, rats were treated with apomorfin (1,5
mg/kg i.p.), and 10 min later they put into the special cage
to observe their stereotypical behaviour for 15 min. The
stereotypic episodes were scored as follows: absence of
stereotypy (0), occasional sniffing (1), occasional sniffing
with occasional gnawing (2), frequent gnawing (3), intense
continuous gnawing (4), intense gnawing and staying on the
same spot (5). Then, rats were sacrificed and plasma TNFa
and total oxidant capacity were measured. Mann-whitney U
test was used for statistical analysis.
Results
The stereotyped behavior score (contol:2.3±0.5 vs
sepsis:3.7±0.6), plasma TNFa level (control:24.5±11.3 pg/
ml vs sepsis: 232.68±35.3 pg/ml) and total oxidant capacity
were found significantly higher in sepsis group compared to
the control (p< 0.005).
Conclusion
These results suggest that there may be a relationship
between the increased inflammation and oxidative stress in
sepsis and psychosis development.
Amaç
Inflamatuar sitokinler ile psikiyatrik hastalıklar arasındaki
ilişki önemli araştırma konusu olup şizofreni hastalarında
TNFa, IL-6 ve akut faz proteinleri artmış bulunmuştur. Bu
çalışmada sıçanlarda çekum bağlama ve delme yöntemiyle
oluşturulan sepsis modelinde inflamasyon ve oksidan stres
artışı ile apomorfin ile induklenen psikoz gelişimi arasındaki
ilişki incelenmiştir.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 8-12 haftalık Sprague-Dawley tipi sıçanlar
kullanıldı. Sepsis modeli oluşturmak için anestezi altındaki
sıçanlara karın bölgesine yapılan vertikal kesi ile çekum
çekilerek ileoçekal valvin distalinden pasaja izin verecek
şekilde bağlandı (kör loop oluşturup) ve iğne ile delindikten
sonra tekrar batın içine yerleştirilerek karın kapatıldı (n=7).
Sham grubuna (n=7) çekum perforasyonu yapılmaksızın
laparotomi uygulandı. Cerrahi işlemden 24 saat sonra
sıçanlara apomorfin (1,5 mg/kg i.p.) uygulandı. Sıçanlar
10 dakika sonra tel kafes içine alınarak 15 dakika boyunca
stereotipik davranışları kaydedildi. Stereotipik epizod
derecelendirmesiiçin: Stereotipi yok (0), nadir koklama (1),
nadir koklama ve nadir kafes kemirme (2), sık kemirme (3),
sürekli yoğun kemirme (4), yoğun ve aynı noktayı kemirme
(5) kullanıldı. Daha sonra sakrifiye edilen sıçanların plazma
örneklerinde TNFa ve total oksidan kapasite düzeylerine
bakıldı. İstatistiksel analiz için Mann-Whitney U testi
kullanıldı.
Bulgular
Sepsisli sıçanlar kontrol (sham) sıçanlarla karşılaştırıldığında
sterotipi skoru (kontrol: 2.3±0.5, sepsis: 3.7±0.6), plazma
TNFa düzeyi (kontrol: 24.5±11.3 pg/ml, sepsis: 232.7±35.3
pg/ml) ve plazma total oksidan kapasite seviyesi anlamlı
derecede artmış bulundu (p<0.0005).
Sonuç
Bu çalışmada sepsis sonucu gelişen inflamasyon ve
endotokseminin, sıçanlarda apomorfin ile indüklenen
sterotipik davranışları artırdığı gösterildi. Bu sonuç sepsiste
oluşan inflamatuvar değişiklikler ve psikoz gelişimi arasında
bir ilişki olabileceğini göstermiştir.
189
POSTER ÖZETLERİ
P-081
P-081
Sepsis ile Endüklenen Kritik Hasta Polinöropatisi Sıçan
Modelinde Levetiracetam’ın Nöro-Onarıcı Etkilerinin
İrdelenmesi: Elektromiyografik, Davranışsal ve
Nörokimyasal Değerlendirmler ve Bağıntılar
Neuro-protective and Neuro-repairing Effects of
Levetiracetam in a Rat Model of Sepsis-induced
Critical Patient Polyneuropathy: Behavioral,
Electrophysiological and Neurochemical Evaluations
1
Oytun Erbaş, 2 A. Özgür Yeniel, 2 Ali Akdemir,
A. Mete Ergenoğlu, 3 Mustafa Yılmaz, 1 Dilek Taşkıran,
1
Gönül Ö. Peker
1
2
2
1
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim
Dalı, İzmir
3
Muğla Üniversitesi Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Muğla
1
2
2
Amaç
Kritik hastalık ve buna bağlı gelişen nöromusküler belirtiler,
bir haftadan daha uzun süre yoğun bakım ünitesinde yatan
hastalarda sık görülmektedir. Ekstremite ve solunum kaslarında
meydana gelen kuvvet kaybı ve bunlara eşlik eden mekanik
ventilatörden ayrılma güçlüğü ile kendini gösteren kritik hastalık
polinöropatisi (KHPN), yüksek oranda morbidite ve mortalite
ile ilişkilidir ve seyiri altta yatan hastalık ile direkt bağlantılıdır.
KHPN de halen özel bir tedavi bulunmamaktadır. Bizim
amacımız KHPN modeli geliştrilen sıçanlarda levetiracetamın
nöropati üzerine olası koruyucu etkilerini araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 36 adet 8-12 haftalık Sprague-Dawley tipi sıçan
kullanıldı. 6 sıçan normal olarak çalışmaya alındı. Bu sıçanlara
herhangi bir cerrahi işlem uygulanmadı. Sepsis modeli
geliştirmek için 36 sıçana anestezi altında çekum bağlama ve
delme modeli uygulandı. (CLP) Bunun için 24 sıçanın karın
bölgesi traş edildikten sonra 3 cm lik vertikal kesi oluşturulup
laparotomi yapıldı. Daha sonra çekum eksplore edildi. Çekum
ileoçekal valvin distalinden pasaja izin verecek şekilde (kör
loop oluşturup) 3/0 ipekle bağlanıp 22 G iğne ile delindi.
Minimal fekal çıkış gösterilmesinden sonra intestinal anslar
batın içine yerleştirilip, batın 4/0 poliglikan sütür ile kapatıldı.
Bu modelde sıçanlarda 5 saat sonra sepsis oluşmaktadır. 6 sıçan
sham grubu olarak çalışmaya alındı. Bu sıçanlara laparotomi
uygulandı ancak çekum perforasyonu yapılmadan tekrar 4/0
poligilan sütür ile batın kapatıldı. Sepsis modeli oluşturulan
sıçanlar (n=24) random 4 gruba ayrıldı. (n=6). Çekum bağlama
ve delme işleminden 1 saat sonra belirtilen ilaç uygulamaları
yapıldı. Sıçan gruplarına sırasıyla izotonik NaCl (1 ml/kg),
300/ 600/ 1200 mg/kg levetiracetam intraperitoneal olarak
uygulandı. 24 saat sonra sıçanlara anestezi altında çalışmadaki
tüm sıçanlara EMG yapıldı. EMG lerdeki BKAP (Bileşik kas
aksiyon potansiyeli) latans, amplitüd ve süresi değerlendirildi.
Daha sonra sıçanlar giderildi ve alınan plazmalarda TNF-alfa,
antioksidan ve oksidan markörlere (malondialdehit) bakıldı.
Bulgular ve Sonuç
Levetiracetam 300-600-1200 mg/kg dozunda, izotonik alan
grupla karşılaştırıldığında tüm dozlarda BKAP amplitünde
artma, distal latans süresinde anlamlı kısalma oluşturdu.
Levetiracetam 600 ve 1200 mg/kg dozlarında, izotonik alan
grupla karşılaştırıldığında plazma TNF düzeyi ve oksidan
streste anlamlı azalma, anti-oksidan düzeyinde ise anlamlı
artma izlendi. Levetiracetam anti-inflamatuar ve anti-oksidan
etkilerine bağlı olarak kritik hasta nöropatisinden koruyucu
etkiler göstermişlerdir.
Objective
Critical illness polyneuropathy (CIP) is a common
complication in long (≥ 1wk) critical/intensive care
hospitalizations. Rapidly progressing atrophy and weakness
of the limb, trunk and particularly respiratory muscles
may lead to severe morbidity or mortality. The aim of the
present study was to investigate the protective effects of
levetiracetam (LEV) on critical illness polyneuropathy (CIP)
in the early stage of sepsis in rats.
We simulated CIP by surgically-induced sepsis model and
verified it by lower limb EMG (amplitude and duration of
CMAP, and distal latency). We evaluated the effects of
various doses of LEV treatment (300, 600 and 1200 mg/
kg i.p.) on CIP performing electrophysiology, determining
plasma TNF-a and lipid peroxides (MDA) levels, and total
antioxidant capacity (TAC).
Results and Conclusion
Our data showed: (1) significant suppression of CMAP
amplitude and prolongation of distal latency in saline treated
sepsis group; and distal latency as well as CMAP amplitudes
benefiting best from 600 mg/kg LEV, (2) significant raise
of plasma TNF-a and MDA levels in saline treated sepsis
group, but significant ameliorations by 600 and 1200 mg/
kg LEV, (3) highly significant suppression of TAC in saline
treated group, but profound reversals in all LEV groups.
We conclude that 300, 600 and 1200 mg/kg i.p. doses of
post-septic treatment by LEV has possibly acted in dosedependent manner to both protect and restore the affected
peripheral nerves’ axon and myelin following surgical
disturbance of caecum to induce sepsis and consequent
polyneuropathy.
Key words: Critical illness polyneuropathy, levetiracetam,
electromyography, compound muscle action potentials
(CMAPs), sepsis
Oytun Erbaş, 2 A. Özgür Yeniel, 2 Ali Akdemir,
A. Mete Ergenoğlu, 3 Mustafa Yılmaz, 1 Dilek Taşkıran,
1
Gönül Ö. Peker
Ege University Faculty of Medicine, Department of Gynecology and
Obstetrics, İzmir
3
Muğla University Faculty of Medicine, Department of Neurology, Muğla
190
POSTER ÖZETLERİ
P-082
P-082
Sepsis ile Oluşturulan Kritik Hasta Polinöropatisi
Sıçan Modelinde Oksitosin ve Melatoninin Koruyucu
Etkilerinin Çok Yönlü araştırılması
Neuroprotection Provided by Oxytocin and Melatonin
in a Rat Model of Critical Illness Polyneuropathy:
Neurochemical and Electrophysiological Evaluations
1
2
Oytun Erbaş, 2 A. Mete Ergenoğlu, 2 Ali Akdemir,
A. Özgür Yeniel, 1 Dilek Taşkıran
1
2
Oytun Erbaş, 2 A. Mete Ergenoğlu, 2 Ali Akdemir,
A. Özgür Yeniel, 1 Dilek Taşkıran
1
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim
Dalı, İzmir
1
2
2
Ege University Faculty of Medicine, Department of Gynecology and
Obstetrics, İzmir
Amaç
Kritik hastalık polinöropatisi (KHPN), uzun süre yoğun
bakım ünitesinde kalan hastalarda sık görülen ve yüksek
morbidite ve mortaliteye neden olan nöromusküler bir
bozukluk olup henüz özel bir tedavisi bulunmamaktadır.
Melatonin ve oksitosinin nöro-bozunumu önleme ve nöroonarıma katkıda bulunabildiği literatürde yaygın olarak
bildirilmektedir. Bu çalışmada sıçanlarda çekum bağlama
ve delme yöntemiyle oluşturulan sepsis modelinde oksitosin
ve melatoninin nöropati üzerine olası koruyucu etkilerini
araştırmak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
Çalışmada 48 adet 8-12 haftalık Sprague-Dawley tipi
sıçanlar kullanılmıştır. Sepsis modeli oluşturmak için genel
anestezi altındaki sıçanlara karın bölgesine yapılan vertikal
kesi ile çekum çekilerek ileoçekal valvin distalinden pasaja
izin verecek şekilde bağlandı ve iğne ile delindikten sonra
tekrar batın içine yerleştirilerek karın kapatıldı. Yalancı
işlem grubuna (n=6) çekum perforasyonu yapılmaksızın
laparotomi uygulandı (5 saat sonra sepsis oluşmaktadır).
Tedavi gruplarına cerrahi işlemden 1 saat sonra oksitosin
(0.4, 0.8, 1.6 mg/kg, i.p. n=6) ve melatonin (10, 20, 40
mg/kg, i.p., n=6) uygulandı. Kontrol grubuna (laparotomi
yapılmamış) aynı hacimde SF verildi. Sıçanlarda 24 saat
sonra anestezi altında EMG çekildi. Polinöropati ölçütleri
olarak EMG’de bileşik kas aksiyon potansiyeli (BKAP)
latans, amplitüd ve süre açısından değerlendirildi. Daha
sonra sıçanlar giderilerek plazma örneklerinde TNF-alfa,
total antioksidan kapasite (TAK) ve oksidan (malondialdehit)
düzeyleri ölçüldü. Veriler, Mann-Whitney U Test ile
değerlendirildi.
Bulgular ve Sonuç
Melatonin 20 mg/kg ve oksitosin 0,8 mg/kg dozlarda
BKAP amplitünü anlamlı derecede artırıp distal latans
süresini kısalttı. Bu ilaçlar tüm dozlarda plazma TNFalfa düzeyi ve oksidan streste anlamlı baskılanma ve antioksidan düzeyinde ise anlamlı artma oluşturdu. Oksitosin ve
melatonin ani-enflamatuar ve anti-oksidan etkileri aracılığı
ile kritik hasta nöropatisinde nöro-bozunumdan koruyucu ve
nöro-onarımı destekleyici etkiler göstermişlerdir.
Anahtar Kelimeler: Kritik Hasta Nöropatisi, oksitosin,
melatonin, EMG, MDA, TNF-alfa, Total Antioksidan
Kapasite
Objective
Critical illness polyneuropathy (CIP) is a common
complication in extended (≥ 1wk) critical/intensive care
hospitalizations. Rapidly progressing atrophy and weakness
of the limb, trunk and particularly respiratory muscles
may lead to severe morbidity or mortality. Both melatonin
(MEL) and oxytocin (OT) have long been reported as
neuroprotective and neurorestorative in the literature. The
aim of the present study was to investigate individually, the
favorable effects of OT and MEL CIP, in the early stage of
surgically induced sepsis in rats.
Fourty eight Sprague Dawley male (8-12 w) rats were used
and 8 groups of n=6 were identified as follows: G1: sham
operated; G2: sepsis+saline; G3: 0.4 mg/kg OT; G4: 0.8
mg/kg; G5: 1.6 mg/kg; G6: 10 mg/kg MEL; G7: 20 mg/kg
MEL; G8: 40 mg/kg MEL. We simulated CIP by surgicallyinduced sepsis model and verified it by lower limb EMG
(amplitude and duration of CMAP, and distal latency), and
determined plasma TNF-a, lipid peroxides (MDA) levels,
and total antioxidant capacity (TAC). Surgical induction
of sepsis was done following anaesthesia and laporotomy.
Their ceucum were explored and ligated from the distal part
of iliochecal valve and also perforated. Sham group also had
laparotomy without ceacum ligation. At the 24th post-op h,
rats were anesthetized, and their EMG recordings were done.
Then all rats were sacrificed and their plasma TNFa, MDA,
and TAC were measured. Mann-Whitney U test was used for
statistical analysis.
Results and Conclusion
20 mg dose of MEL and 0.8 mg of OT increased amplitudes
and decreased distal latency significantly in the CMAP as
revealed in the EMG recordings. Both drugs at all doses
exerted significant suppression on plasma TNF-alpha and
MDA whereas they significantly supported TAC, again at
all doses. Our data has proven that OT and MEL are potently
neuroprotective at least in terms of coping with oxidative
stress and inflammation induced by surgical sepsis in the rat. Keywords: Critical Illness Neuropathy, oxytocin, melatonin,
EMG, MDA, TNF-alpha, Total Antioxidant Capasity
191

Poster Özetleri - Journal of Neurological Sciences

Transkript

Benzer belgeler

Sözel Bildiriler