Işılım, Arkadaşım, Dostum... - Turkish Journal of Immunology

Turk J Immunol 2015;3(2):29
Turkish Journal of Immunology - Online Dergi
www.turkishimmunology.org
Işılım, Arkadaşım, Dostum...
Seninle Marmara Üniversitesinde Müjdat Hoca ile
işbirliği çerçevesinde çalıştığımız günlerde tanışmıştık.
İmmünoloji alanındaki heyecanını, isteğini ve çalışma
azmini görmemek mümkün değildi. Müjdat hocanın
kaybının ardından onun başlattığı yolda devam etmek,
onun izlediği yola ışık olmak için nasıl çalıştığını çok
yakından görme şansım oldu. Allerji ve immünoloji
alanında başlayan çalışmalarımız sürecinde birbirimizi
daha iyi tanıdık. Gerek araştırmalarımızda gerekse
İmmünoloji eğitiminde bizim için kısa zamanda
vazgeçilmez oldun. Başımız sıkıştığında hep
yanımızdaydın, yeterlilik sınavları, dersler, projeler bizi
birbirimize daha da yakınlaştırdı. Beni Sinop’lu olduğum
için Karadenizli saymasan da dost olmuştuk. Arkadaşlığa,
dostluğa nasıl önem verirdin, çalışanı, akıllı insanları
severdin, onları destekler, elinden geleni yapardın.
Marmara Üniversitesi Allerji ve İmmünoloji
Bilim Dalı’nın kurulmasında ve ilerlemesinde büyük
emek harcamıştın. Allerji alanındaki çok sayıdaki
çalışmalarının yanı sıra Türkiye’de immün yetmezlik
hastalarına tanı konmasında gerek hastaların gerekse
doktorların çektiği zorlukları görerek primer immün
yetmezliklere odaklanmış ve bu hastalar için ne
yapabiliriz sorusuna hep cevap arar olmuştun. Jeffrey
Modell Merkezi’nin Türkiye’de kurulmasına öncülük
eden de sen oldun. Hastalardan oluşan İmmün yetmezlik
derneğinin kurulmasını teşvik ettin. Çok sayıda öğrenci
ve asistan yetiştirdin. Yurt içi ve yurt dışı çok sayıda
yayına ve bilimsel projeye imza attın. Hastaların,
öğrencilerin, asistanların ve çalışma arkadaşların için
en iyisini istedin ve bunu başardın. “Artık gözüm arkada
kalmayacak, çocuklarım (Safa, Elif, Ahmet, Ayça..) çok
iyi onları çok seviyorum” derdin.
Allerji alanındaki çalışmalarımızdan sonra benim
de immün yetmezlik alanında çalışmamı istedin.
Bu alanda bana yol gösterici oldun. Bazen ablam,
bazen hocam, bazen arkadaşım ama her zaman
dostum olduğunu hissettirdin bana. Hayalim olan
Harvard Tıp Fakültesi’ne gitmeme yardımcı olduğun
günü hatırlıyorum. “Neden Prof. Dr. Talal Chatila’ya
yazmıyorsun?” diyerek cesaretlendirişini ve kabul yazısı
gelince paylaştığımız coşkuyu... Senin de Boston planın
gerçekleşince 2014 yazında birlikte yaşadığımız güzel
anılarımızı...
Seninle olan arkadaşlığımız sürecinde bilim
kadınlığının yanında ne kadar duygusal olduğunu,
ideallerini gerçekleştirmek için neler yapabileceğini,
denize ve edebiyata düşkünlüğünü, her zaman
paylaşmayı çok sevdiğin güzel sözleri, şiirleri ve
insanlığını unutmam mümkün değil...
Tüm bu özelliklerinin yanında sen Metin Barlan’ın
eşi, Yasemin ve Okan’ın annesiydin. Metin’den her
zaman hayranlıkla bahseder, çocuklarına Yasemin ve
Okan’a tapardın. Okan sabahları kalkamaz düşüncesiyle
gezilere katılmayıp kongrelerden erken dönüşünü,
çocukların için en iyisi olsun diye çabalarını ve desteğini
hayranlıkla izlerdim... Çok sıkıldığın zamanlarda bile
onlar senin çocukların, onlar senin ailendi ve sen onlar
için canını verirdin...
Sen şiirleri, mısraları, güzel sözleri çok severdin,
bak Can Yücel’in sözleri de sanki senin için yazılmış
dostum...
İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz,
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz,
Dibini görürsünüz her şey meydanda,
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda,
İçi dışı birdir çekinme ondan,
Her sözü içtendir, her davranışı candan…
İşte böyle biriydin sen...
Bazıları var yaşarken ölmeyi tercih eder, bazıları
ise ölür ama her zaman kalplerde kalır, sen hep bizimle
olacaksın…
Dr. Günnur Deniz
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü,
İmmünoloji Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye